Sinds een paar dagen hebben we hier een kleine vampier rondlopen, en hij heeft het vooral op mama gemunt. Dan komt hij gezellig naar me toe en bijt gewoon, ik zeg dat het niet mag en dat het zeer doet. En dan gaan we iets doen en ga ik weer verder maar dan komt hij weer om vervolgens hetzelfde te doen. En hij moet er nog bij lachen ook. Zelf als ik zeg dat het pijn doet en niet leuk is.
Je kunt hem ook negeren. Als hij bijt, hem wegzetten, en verder gaan met waarmee je bezig bent. Dan is de lol er snel af. Als hij dan normaal naar de toekomt, dan juist wel iets samen gaan doen. Nu krijgt hij misschien wel even negatief commentaar, maar daarna ga je iets met hem doen. Dus dat maakt het wel goed
Wat ik heb gedaan met knijpen is gezegd dat het pijn doet. En daarna, zonder boos te zijn, in haar arm geknepen om te laten voelen hoe het voelde. (zonder écht pijn te doen he). Ze snapte het wel en heeft het niet meer gedaan. Nogmaals, ik heb dus niet nijdig teruggeknepen maar gewoon uitgelegd hoe en wat zonder boos te worden. (als ik boos reageerde moest ze namelijk lachen )
't is uitproberen en ze begrijpen het allemaal nog niet zo goed. Wat niet betekend dat het mag natuurlijk. Hier werkte negeren het beste. Als ze me beet/bijt of kneep/knijpt dan zet ik haar op de grond met de mededeling dat dat niet mag en negeer ik haar verder heel kort.
Negeren is moeilijk want het doet echt pijn, met die kleine scherpe tandjes. Als ik hem negeer en gewoon weg zet komt hij gewoon lachend terug en doet het weer
Deed J. in het begin ook, maar consequent wegzetten (wel met de mededeling dat het niet mag) heeft hier wel geholpen. Soms hielp afleiden ook, dan was het echt puur aandacht trekken (heeft er hier gelukkig niet er voor gezorgd dat ze dacht op die manier altijd aandacht te krijgen...). Ik zou gewoon verschillende dingen uitproberen, maar wel alles een aantal dagen, zodat je je zoontje ook de tijd geeft er aan te wennen. Als iets na een week (ofzo) nog niet werkt, zou ik wat anders proberen. Tot je iets vindt dat werkt. Want het is vervelend...en pijnlijk ook inderdaad...
Hier ook een bijtertje!! Maar ik heb het idee dat het meer liefkozend is dan echt bijten om te bijten! Ze is dan eerst b.v aan het aaien (vooral mijn lovehandles vind ze interessant ) en dan komt ze met haar hoofdje tegen mij aan liggen en hapt dan vaak! Ik zeg dan: "Nee dat mag niet dat doet pijn" en dan begint ze inderdaad ook te lachen.... Als ze het dan nog een keer doet dan zeg ik het weer en zet haar weg! Het lijkt nu wel een klein beetje te gaan werken...
Sander heeft dit ook even gedaan, continu weggezet...maar verdorie, en dan is hij dik 2 jaar en doet meneer een slag na...en bijt opa in zijn been oepsssss
Hier ook een klein monstertje. Kusjes geven ho maar, lekker bijten, slaan en knijpen, liefst in je gezicht slaan en dan lekker in je arm bijten. Boos worden geeft ook hier een lachende reactie , ik vertle hem redelijk boos dat dat niet mag en dat het pijn doet en zet hem dan weg anders probeert hij 9 van de 10 keer het nog eens te doen.... Is erg gezellig zo 's ochtends in bed met z'n alles.
Ik vind dat je eerlijk moet zijn en dus niet gaan proberen te negeren ofzo maar gewoon tonen/zeggen dat het pijn doet. Daarna kan je aangeven wat je wél leuk vindt. Ik geef hem dan een kusje en benoem dit ook en begin dan te lachen en te kietelen ofzo... Ik ben er ook van overtuigd dat kindjes dit eerder doen vanuit enthousiasme, spel, liefde,... dan vanuit negatieve aandachttrekkerij.
Mn moeder heeft mn zusje toen terug gebeten toen ze het deed. Ze had mn broertje tot bloedens toe gebeten. Ze heeft t nooit meer gedaan. Zelf zou ik het idd oplossen met negeren en belonen voor goed gedrag.
Vanmiddag bij oma&opa leek het eerste licht puntje in zicht, onze kleine man deed het natuurlijk weer. En ik zeg nee dat doet pijn en zet hem weg. Na de 4x kwam hij gewoon naar me toe voor een knuffel en dat werd natuurlijk beloond.