Hoi, ik moet even mijn verhaal kwijt, want ik ben best gekwetst. In oktober vorig jaar gingen de buren verhuizen en in januari was het huis verkocht en kwamen er nieuwe mensen in wonen. Ze hebben van januari tot en met maart verbouwd en wonen hier nu sinds 1 april. We zeiden elkaar gewoon gedag in die periode van verbouwen en een praatje, gewoon gezellig. Dit gezin heeft twee kinderen, hartstikke leuk zou je denken. Ze kwam regelmatig langs om te vragen waar ze bepaalde instanties etc kon vinden. Ik heb haar altijd hiermee geholpen. Ook met het vinden van een school, inschrijven etc. Half maart vroeg ze of haar kinderen een keer tv mochten komen kijken omdat ze het huis zo zat waren omdat daar nog niks was, geen tv, speelgoed etc. Nou prima, dus twee weken achter elkaar kwamen de kinderen op zaterdag en zondag 2 uurtjes tv kijken. Dat vond ik prima, want ik weet hoe zwaar verhuizen is met kinderen. Geen probleem dus. Begin april ben ik de hele wijk en stad met haar afgelopen en gefietst om haar wegwijs te maken, ze vroeg mij dit omdat ze van een andere plaats kwamen en niets wisten te vinden. Ze vroeg regelmatig dingen aan mij en ik heb haar met alle liefde geholpen. op 5 mei stond ze ineens om 7:00 op de stoep, ze belde heel lang aan, was een vrije dag, dus wij waren nog boven. De opvang was dicht en zij moest werken, of ik op de kinderen wilde passen die dag. Ik heb ja gezegd, maar wel gevraagd of ze wat anders kon regelen of een halve dag kon opnemen. Ja zei ze, ik ga een halve dag werken en dan kom ik naar huis. Prima. Om 10;00 belde ze: Sorry, ik heb volgende week al een dag vrij genomen om zomerkleding te gaan kopen en mijn baas wil dat ik dan die dag inruil voor deze dag. Dus ik blijf op mijn werk. Sorry. 17:00 kwam ze de kinderen ophalen. Heb toen wel aangegeven dat ik dit niet oke vond en dat ze eigenlijk haar dag van die 'Shop' dag moest inruilen voor vandaag. Maar goed, Ik heb het erbij gelaten, onder het mom van: het zijn mijn buren en ik moet er nog lang naast wonen. Toen kwam dit: vorige week kwam ze aan de deur dat ze een belangrijke afspraak had. Of ik op haar dochter wilde passen. Haar zoon ging mee. Ik heb ja gezegd, heb toen gevraagd hoe laat ze thuis zou komen. 14:30 zei ze. Om 16:00 kwam ze aanlopen. Ze zei: Ja sorry, ik durfde je niet te bellen want ik was bang dat je zou zeggen dat ik terug moest komen. Maar de wedstrijd van mijn zoon liep uit! WEDSTRIJD??? je had toch een belangrijke afspraak??? Wederom heb ik het zo gelaten! Stomme ik! Nu vroeg ze vrijdag of ik op haar dochter wilde passen omdat ze boodschappen wilde doen en haar dochter vervelend is dan, en ik zei: Nee ik kan niet, ik ga schoenen komen voor mijn kinderen. Sindsdien loopt ze langs me alsof ik lucht ben! Ze negeert me volledig. Onze dochters zitten bij mij in de klas en ze loopt langs me alsof ik een vreemde ben. Ik zei gisteren Hoi ..., En ze draaide zich zo om. Gisteren zat ik in de voortuin en zij kwam aanlopen en ze draaide zich wederom om. Nu is het zo dat ik een sleutel van haar huis heb voor noodgevallen. Ik weet niet of ik nog wat moet zeggen tegen haar of ook gewoon gaan negeren en dat haar sleutel in de brievenbus bij haar moet doen. Ik baal er zo van. Voel me gewoon gebruikt! Hoe zouden jullie dit aanpakken? Stommertje spelen en negeren en sleutel in de brievenbus gooien of het gesprek aangaan?? Bedankt voor het lezen! Ik ben het in ieder geval kwijt! van me af schrijven lucht op
Wat een raar mens zeg. Vind het heel erg ondankbaar klinken van haar kant af. Kan mij heel goed voorstellen dat je je gebruikt voelt. Jij klinkt daarentegen wel als een hele lieve buurvrouw! Ik zou toch een gesprek met haar aan gaan hoor. Met stommertje spelen help je niemand mee en woon je er ook niet echt prettig meer met buren die je straal negeren zonder dat je eigenlijk weet waarom.
Wow, gezellige buurvrouw.... Ik zou aanbellen met de sleutel in je hand en het gesprek aan gaan, vragen wat de bedoeling is.
Jee, wat ondankbaar. Misschien moet je stiekum maar blij zijn, scheelt je heel veel oppaswerk. Zal wel gewoon hallo blijven zeggen, ook al zegt ze niks terug.
Ja ik heb gisteren en vandaag in de klas gewoon gedag gezegd, ze zegt niks terug helaas. Mijn man zei hetzelfde: Wees blij, nu hoef je niet meer te pas en te onpas om te passen. En ze heeft haar ware aard laten zien. Toen kwetst het me wel en is het voor mij een les dat ik niet zomaar een vreemde op deze manier help. eerst de kat uit de boom kijken volgende keer
Wate en draak van een buurvrouw. Ondankbaar mens! Zou de eer aan jezelf houden en gewoon volhouden met gedag zeggen.
Dank je wel, ik ben opgegroeid met dat je je buren moet helpen waar en als je kan. Dus dat heb ik ook gedaan. Jammer dat het dan zo moet gaan. Ik ga proberen het gesprek met haar aan te gaan, ben er alleen niet zo goed in. Nummer 1 schijterd in confrontaties!
Hmmm, wel vreemd inderdaad. Ik zou denk ik ook het gesprek aangaan. Of misschien even andersom aanpakken als dat niet werkt. Dus dochter meenemen en aan de deur vragen of ze even wil oppassen, want je hebt een spoedgeval (winkelen ofzo). En dan ook 2 uur te laat terug keren, en dan poeslief zeggen, tja het liep uit. Misschien dat ze het dan beter begrijpt. Of gewoon vertellen en dan vragen hoe zij dat zou vinden. Hier breng ik de baby ook weleens even naar de buren als ik snel luiers ofzo moet hebben. En dat gaat over en weer.
Ik blijf wel gedag zeggen. We lopen praktisch tegelijk de deur uit in de ochtend en ik groet de kinderen ook gewoon en vraag hoe het gaat en of ze zin hebben om naar school te gaan. Vanochtend ook gewoon gedaan. Maar ik voel me wel gewoon gekwetst. Ik zeg 1 keer NEE en dan gelijk zo doen terwijl ik altijd klaar sta voor haar.
Heel raar mens! Ik vind dat jij het allemaal (misschien te ) netjes hebt aangepakt hoor dus het ligt aan haar. Lekker de eer aan jezelf houden en gewoon gedag blijven zeggen en genieten van het feit dat je niet meer hoeft op te passen!
Met de andere buurvrouw heb ik erg goed contact, vanaf dat ik hier woon en bij ons gaat het inderdaad over en weer. Dan help ik haar en dan zij mij. En dan gaat altijd goed. Maar ik denk dat ik dan vanmiddag toch de stoute schoenen aantrek en het gesprek aanga, geef ik daarna de sleutel gelijk terug.
Goedzo! Zou zoiets ook moeilijk vinden hoor (ook een schijterd) maar ik kan heel slecht tegen onrecht dus zou zeker wel willen weten wat de reden is van haar gedrag... Succes! En laat je het weten hoe het gegaan is?
Ik zou aanbellen en proberen een gesprek aan te gaan, word dat niets, kun je het makkelijker loslaten en heb je het geprobeerd.
Ja ik laat zeker weten hoe het gegaan is. Ik ga vanmiddag na school, als de kinderen buiten spelen, proberen een gesprek met haar aan te knopen en ik laat vanavond weten hoe het is gegaan. Ik ben zo benieuwd wat de reden hiervan is. Zou het zo raar vinden als dat is van 1 keer nee zeggen
Nou ik geloof dat jij wel genoeg hebt gedaan nu. Sleutel door de brievenbus mikken en klaar ermee! Komt ze dan nog naar je toe, kan je alsnog een gesprek aangaan.