Moderne tijden, zware verhalen komen me neus uit!

nou dan ben ik schijnbaar 1 van de klagers die het wel n hel vond! de bevalling en vooral de nasleep! ik heb n bevalling van 50 uur gehad te ver ingeknipt waardoor ik n stuk of 20 hechtingen had tot in me been! ziek onder de bevalling hele hoge koorts 3 antibiotica infusen gehad me dochter ziek en in het vruchtwater gepoept baarmoeder werd contstant gespoeld terwijl me kindje er nog inzat! weëenstormen, en pas na 44 uur n ruggenprik omdat ik op was! en madame besloot toen ik 7 cm ontsluiting had terug te kruipen naar 5 cm (ja het is dus echt mogelijk)!! nou me dochter was er eindelijk dus ik dacht het genieten kan beginnen! mooi niet dochtertje had een infectie opgelopen doordat ze dus te lang gewacht hebben en niet hebben ingegrepen onder de bevalling waardoor ze dus naar de couveusse afdeling moest om aan de antibiotica te komen (zie eerste foto onder in balk) dat was voor mij n hel mijn kindje zo te zien liggen en ik had kraamtranen dus ik kon die kamer niet opkomen zonder keihard in tranen uit te barsten en ik had stuwing! nou na 10 dagen mochten we eindelijk naar huis! geen kraamtijd gehad want tja niemand kon naar me dochtertje gaan kijken want je wil ook niet iedereen mee die couveusseafdeling op slepen waar kinderen liggen waar de toekomst onzeker van is doordat ze te vroeg geboren zijn.. dus ik had alleen n lullige foto op me nachtkastje staan waar ze n sonde in haar neus had niet echt een prettig beeld dus! maar ja THUIS! eindelijk thuis! het leven kon beginnen! had er echt zin in... na 2 weken ineens n bloeding en in eerste instantie nog gedacht misschien toch menstruatie gezien het vloeien al gestopt was.. maar het werd steeds meer moest zelfs na 5 minuten kraamverband verwisselen want alles kwam eruit ha gebeld die zei ik bel je zo terug.. was dus niet meer nodig want ik stond op en het leek alsof al mijn bloed uit mijn lichaam stroomde.. ik was alleen thuis dus ma gebeld dat ze direct moest komen (want stel je gaat daar de pijp uit en je kindje ligt er alleen) pa 112 gebeld wat achteraf mijn redding bleek want ik was thuis al bijna 3 liter bloed verloren en had dus bijna het loodje gelegd! in het ziekenhuis bleek een stuk placenta vergeten.. nou bedankt! n nacurretage en vele bloedtransfusies was het gevolg... en nu anderhalf jaar later nog de nasleep gezien ik vorige week nog geopereerd ben om door verklevingen mijn eierstok en eileider te verwijdere.. ow en dan na de operatie hoor je dat je een hartafwijking hebt en je hart er onder de operatie meerdere keren mee gestopt is.. maar ja wat n geklaag he?

 

wil je mijn bevallings verhaal horen

lichte kramp gevoeld, vroeg mezelf af... is dit nou die dodelijke pijn?.. en ja dat was het dus... en moet zeggen vallen, doet bij mij meer pijn

en ik 11 min persen.. 3x geloof ik ... is ze geboren iets te snel waardoor ze een minder goeie start had..

ik had maar 50ml bloed verloren... en niks gescheurd of wat dan ook... kwam thuis moest naar 3 hoog lopen .. nou dat ging beter dan voor de bevalling
meisje doet het prima en slaapt snachts gewoon..

zo kan t ook

de kraamweek vond ik erger ....

 

ik las ook helemaal geen bevallingsverhalen toen ik flink zwanger was, durfde ik niet en je weet nooit hoe het gaat lopen dus veel heb je er niet aan.

uiteindelijk was mijn angst voor niets, ik heb een geweldige bevalling gehad, heerlijk relaxed, met maar een uurtje echt pijn (bleek achteraf in dat uur 3-4 cm erbij te krijgen, dus wat wil je) maar ook dat was te doen.

ik had geen schade, en een kerngezonde zoon die het gelijk perfect deed.

ik zei tegen de vlos de volgende dag: als het moet doe ik het morgen weer! ik vond het een fantastische ervaring.

 

niemand kan je ook vertellen hoe het is, iedere vrouw ervaart de pijn anders en iedere bevalling is anders!!

 

ik lees veel herkenbare dingen -ondanks de moeilijke bevalling, het genieten van de 2 zwangerschap, uitkijken naar het getrappel in je buik...
en wat ook gezegd wordt: De horror verhalen, blijven én meer hangen, én degene die het ervaren heeft, moet het een plaatsje geven en verwerken en dat doe je vaak, door er over te praten/schrijven. Dus logisch dat die verhalen blijven hangen.

Ik las ook ergens, 'bevallen is het zwaarste wat je mee kunt maken' -dat valt dan ook weer wel mee... 3 weken ná m'n bevalling zei ik al: DIT is/was pijnlijker dan m'n bevalling (ontsteking die 'ontlast' werd op de s.e.h.) . En hoe je het ook went of keert: Van alles wat ik meegemaakt hebt, wat in 'zwaarte' te meten is: Bij niets van dit alles, kreeg ik zoiets prachtigs terug als mijn dochter!
En dat maakt het het helemaal waard... maar ach, achteraf zeuren en klagen, dat helpt voor veel vrouwen he blijft een stukje verwerking...

 

@athina is zo, maar ik heb een supersnelle bevalling gehad en ik verwerk dit ook nog steeds door het hier op te schrijven bijv of er veel over te praten. Ik vind dat ze dat ook wel meer in het daglicht mogen zetten.

 

Hier drie heel goede bevallingen.
Met de eerste liep ik 15 dagen overtijd, dat was wel ff laaaaaang wachten, maar toen ik voor controle naar het ziekenhuis moest, bleek ik al 7 cm ontsluiting te hebben en mocht niet meer terug. Dus is hij nog diezelfde middag in het ziekenhuis geboren. Zonder knipje, zonder scheurtje. Ik vond het een geweldige ervaring!
Tweede werd thuis geboren, ook weer in een paar uurtjes gepiept en weer zonder scheurtje of hechting. Heerlijk! Een uurtje later stond ik weer onder de douche.
Met de derde was het wel even anders: ik had inmiddels diabetes en moest dus verplicht in het ziekenhuis bevallen, en met 38.2 weken wilden ze hem halen. Ik vond het jammer, want ik was m'n dikke buik nog lang niet zat, maar ja, wat moet, dat moet.
Toen de weeën heel lichtjes op kwamen dagen, bleek dat het hartslagje van onze baby erg zakte, dus er werd (dus nog voor ik een echte wee gevoeld heb) besloten tot spoedkeizersnede.
Jeetje, als ik dat van te voren geweten had! Maar goed: op dat moment laat je het over je heenkomen en wat bleek: het was een prachtige ervaring! Zo mooi, zo geweldig en helemaal niet naar!
Helaas had onze kleine Jesse wel wat startersproblemen, maar dat heeft natuurlijk niets met de bevalling te maken.
Ik kan nu nog steeds (na twee jaar) met verrukking naar de foto's kijken die een lieve zuster voor ons heeft gemaakt van de spoedkeizersnede.
Ook het herstel erna viel me honderd parten mee.

Dus alle drie mijn bevallingen waren echt bijzonder mooi!
Jammer dat ik al zo oud ben, ik had er zo nóg drie willen hebben!

 

Ik vond de bevalling en de eerste paar nachten erna ook heftig (vond het vooral onwennig en beetje eng ineens die nachten met een kindje..) Daar ga ik zeker niet om liegen. Maar daarna, was het ook echt genieten hoor!

Ik vind het ook jammer dat mensen eerst vaak wat negatiefs maken zeggen voordat er uberhaupt nog wat leuks komt.... als ik nu zeg dat ik in de zomer (hartje) zomer uitgerekend ben, zeggen ze meteen: Och gut meid, dan krijg je het zwaar met de warmte! Heeeeel veel sterkte er mee.... Huh? Niet van: o wat leuk, een zomerkindje, lekker met die warmte, kun je meteen naar buiten, oid.... maar ik ben er nu op voorbereid dat die opmerking meteen komt.

Of, dan krijg je het zwaar met een kleintje van 18 maanden en een baby....Huh? wat dacht je van: van harte zeg, wat heerlijk dat het jullie weer zo snel gegund is en wat leuk dat ze zo dicht op elkaar zitten!

Maar goed, men is gewoon sneller negatief dan positief. Ik probeer me er vanaf te sluiten.

Bevallen = heftig, maar zoooooo mooi!
de eerste weken = zijn zwaar (niet altijd natuurlijk) maar wat vergeet je dat snel en wat is het genieten en een mooie periode!!

 

Ik denk dat je het bevallen wel mee vindt vallen omdat je zoiets moois terugkrijgt je echt alles vergeet!!

 

Helemaal mee eens. Wij hebben een tweeling gekregen en als je dan de opmerkingen hoort... Altijd vanuit een negatief oogpunt benaderd

Ik ben van mening dat bevallingsverhalen altijd worden aangedikt. Volgens mij komt dat omdat je zelf de helft niet meer weet (tenminste ik had dat) en dan ga je maar wat invullen en er is natuurlijk niets leuker als bloedige verhalen vertellen

Nou, even snel dan. Mijn meiden zijn welliswaar te vroeg geboren met 31 weken. Misschien dat dat de reden was dat het op zich best "makkelijk" was. Mijn vliezen waren gebroken, kreeg wat diaree achtige kramp en 2 uur later waren de meiden geboren.
Ik vond het hechten van de knip vele malen meer pijn doen Dan is waarschijnlijk alle adrenaline al uit je lijf

 

Lees die verhalen dan niet als je ze niet wil lezen.
Ik ben er wel blij mee. heb zelf een hel van een bevalling gehad (zal je de details dan maar besparen). Heeft niets met de tijd te maken. Vroeger hadden mensen ook nare bevallingen en konden vrouwen niet meer lopen enzo. Ik vind het fijn ik kan me erin herkennen. Maar heb er geen problemen mee als mensen ze niet willen lezen.
ZEt hem op, Groetjes Elba

 

het is natuurlijk zo dat er ook heel veel vrouwen echt hele zware bevallingen hebben mee moeten maken helaas. Het is alleen niet leuk als zwangere 'alleen' maar horrorverhalen te horen. De buurvrouw/tante/cassiere... ze hebben het allemaal alleen maar over de vervelende en de meest vreselijk dingen... en daar zit je als zwangere en als je nog moet gaan bevallen niet op te wachten, tenminste ik destijds echt niet! Maar op een of andere manier vertellen mensen dit eerder dan als het allemaal goed is gegaan.

 

Kom op zeg ! Het is toch ook geen pretje?
Het is echt niet zo dat ik heb zitten zeuren, nee iedereen was juist zo verbaasd dat ik er zo luchtig over deed na zo;n zware?? bevalling.

Maar pijn doet het ja zeker! En waarom al die horrorverhalen!Omdat het voor de meeste vrouwen ook echt helse pijnen zijn!!
Zijn maar weinig die de bevalling als niet echt heel pijnlijk ervaren!
Maar ach ze gaan toch in de meeste gevallen altijd nog weer voor een 2e dus het zal het wel waard zijn he....

En als je niet tegen die verhalen kan moet je zeker geen boekjes kopen of verhalen gaan lezen over bevallingen.
Hier op het ZP is een topic over leuke bevallingsverhalen! Dat is wel wat voor je hihi....

Als ze mij vragen om mijn bevallingsverhaal neer te zetten, nou dan staat daar ook echt weinig positiefs in geschreven hoor!Enige positieve is ons meisje!!!

 

juist!!! ik bedoel lees mijn verhaal op pagina 3 en dan moet je na zoiets te hebben meegemaakt verkondigen dat n bevalling een prachtig iets is? tuurlijk is het mooi als je een kind krijgt absoluut! het mooiste wat er is zelfs in mijn ogen maare de manier waarop had wel wat beter doordacht mogen worden door die gast hierboven

 

Mijn bevalling ging ook super.
Ik ga niet zeggen dat het niet zwaar en pijnlijk was,want dat was het wel.
Maar als je weet dat het bijna zo ver is,komt er een kracht in je die niet te beschrijven is.

Mijn vliezen braken 's ochtens om 8 uur..
en ik was zo gelukkig dat ik zou gaan bevallen
Ik heb eerst nog wat staan rond huppelen omdat ik zo gelukkig was dat mijn zoontje zou komen.

En een half uur later had ik volop weeen (wat ik overigens het pijnlijkste vond van de hele bevalling)
Om 12 uur mocht ik naar het ziekenhuis om een spuitje te krijgen zodat ik een beetje in ging doezelen...en ik de weeen beter kon opvangen.
Dat is echt heel fijn,je voelt de weeen nog steeds heel goed hoor...maar opvangen ervan gaat dan een stuk beter.
En om 20 over 4 mocht ik gaan persen...en dat was fijn
Dan weet je dat je bijna klaar bent met bevallen en dan geef je ook al je kracht.
En *plop* om 4 voor 5 is hij geboren.

Ik zou het zo nog een keer doen,want het is het gewoon dubbel en dik waard..
Ik ga niet zeggen dat het een eitje is,want dat is het niet.
Maar die horrorverhalen heb je inderdaad niks aan...en moet je eigelijk ook een beetje vermijden.
Daar word je alleen maar bang van.

Ik weet wel dat veel vrouwen die al eerder een bevalling hadden meegemaakt mij dat in geuren en kleuren wilde vertellen toen ik zwanger was.
En dan kwamen ook de meest afschuwelijke verhalen langs.
Waarom? Als ze het zo nodig kwijt willen kunnen ze toch ook nog wel een paar maandjes wachten

 

Wij hadden afgelopen zondag een bevriend stel op visite. Op een gegeven moment zei zij tegen me: "Ik zou best graag kinderen willen, maar ik denk dat ik een bevalling niet aan zou kunnen"
Dit natuurlijk nadat ze me had doorgezaagd over mijn bevalling. Ik begin er eigenlijk nooit zelf over, want tja, het was geen droombevalling (verre van, zelfs), en ik wil niemand bang maken. Helaas had ze dat nu dus zelf gedaan, hahaha! Ze heeft de pech dat een hoop familie & vrienden ook moeilijke bevallingen hebben gehad. Nu durft ze dus niet.
Ik heb haar geprobeerd uit te leggen dat zelfs deze zware bevalling me ontzettend meegevallen is... Ik verwachtte ook een pijn die me meteen zou vloeren, paniek, en op een gegeven moment niet meer willen enzo, maar nee, eigenlijk niets van dat alles. Het was pittig, maar ik vond het echt niet zo'n drama als ik altijd van iedereen had gehoord. Ik heb wel een hoge pijngrens, maar de ontsluitingsweeën waren in mijn geval niet veel heftiger dan menstruatiekrampen (ja, zo erg zijn mijn menstruaties dus).

Het doet pijn, dat sowieso, maar tegelijk is het zo'n mooie, bijzondere ervaring; ik had 'm niet willen missen! Het voordeel is dat als je eenmaal zwanger bent, je toch niet meer terug kunt Gewoon over je heen laten komen, dan komt het over het algemeen allemaal goed.

Overigens had ik achteraf gezien toch wel graag mijn bevalling op film willen hebben (niet op mijn doos gericht, maar gewoon het totaal-plaatje). Ik heb zo het gevoel dat ik een hoop kwijt ben van alles wat er gebeurde; voor mijn verwerking was het misschien beter geweest als ik het een keer terug had kunnen kijken. Gewoon om zeker te weten hoe alles gegaan is.

 

Ik heb het alletwee mogen ervaren , mijn 1e was ook een horrorbevalling en moest 3 dagen in het ziekenhuis blijven en mijn 2e bevalling was een makkie Ik ben wel blij dat ik nu echt 2 totaal verschillende bevallingen heb gehad, zodat ik nu ook weet dat het makkelijk en moeilijk kan zijn.

Ik moet wel eerlijk zeggen, dat ik nog nooit mijn 1e bevalling heb verteld aan iemand die nog moest bevallenm, want ook ik wilde niemand bang maken, alleen als iemand het echt wilde weten heb ik het verteld.

En toch zeg ik ook eerlijk dat de 1e bevalling ook gewoon te doen was hoor. Ik heb daarna nooit gedacht nee dit wil ik nooit meer.

 

Hier dan een succes verhaal

Ik wist een dag van te voren dat ik zou gaan bevallen. Ik voelde het gewoon en heb zelfs tegen manlief gezegd dat hij maar muisjes moest gaan kopen want het zou niet lang meer duren (dit was zaterdag). Op zondagochtend om 6 uur zijn mijn vliezen gebroken. Dat gebeurde op het toilet met een PLOP. Dus geen natte ellende en overduidelijk. Ik ben OS gaan kijken (2008 en wat later terug naar bed gegaan. Niets aan het handje. Natuurlijk heb ik braaf de vk gebeld op een christelijk tijdstip. Zij is rond 12:00 even komen kijken. Ze zag iemand op bed liggen met praatjes en nauwelijks zichtbare (of merkbare) weeën dus ze is zonder onderzoek weer weg gegaan.
Om een uur of 15:00 kreeg ik het idee.. oh, dit zouden wel eens weeën kunnen zijn. Deden geen pijn, vond ze vooral wat ongemakkelijk omdat ik niet meer me makkelijk kon bewegen.
Om 19:00 kwam de vk weer. Zij bekeek me.. vond dat ik nog altijd praatjes had en 'slechte' weeën maar ging me toch onderzoeken: 5 cm ontsluiting! Joehoe.. eigenlijk niets van gemerkt. Omdat ik er weinig van gemerkt had, heeft de vk aangegeven dat het misschien verstandig was om naar het ziekenhuis te gaan. De ontsluiting kon tenslotte ook in de afgelopen weken zijn ontstaan. Dus hup naar het ziekenhuis. Ik had toen heel lichte, pijnloze weeën met tussenpozen van 7 à 11 minuten! In het ziekenhuis aangekomen (20:00) heb ik een boterham gegeten en me een beetje geinstalleerd. Rond 21:00 kwam er een stormpje over (weer geen pijn, wel lastig) en ja hoor om 22:15: volledige ontsluiting. Toen begon het harde werken want ik had nauwelijks voelbare weeën en dat gold ook voor de persweeën. Na bijna 2 uur persen (niet pijnlijk maar wel keihard werken) kwam meneertje zonder hulp (verdoving, tangen etc)!

Moe maar zeeeeeeeeeeeeeeeeeer voldaan! Ik heb nog nooit zo hard gewerkt en met zo'n geweldig resultaat!

Iemand zei hier: het is het zwaarste was je ooit zal doen. Fysiek misschien maar het overlijden van mijn vader vond ik veel zwaarder om te verwerken. Ook andere vormen van psychische pijn vind ik veel zwaarder. Maar mijn bevalling was echt heel goed te doen en zoals gezegd: ze zijn allemaal anders.

Mijn persoonlijke mening is dat er veel te veel informatie gedeeld wordt waardoor men bang wordt voor iets wat men niet weet en daardoor ook (onnodig) grijpt naar pijnstillers etc.

Ik vond mijn bevalling werkelijk geweldig. Ik ben mega snel hersteld. Heb nooit in een kraambed gelegen (zat gewoon op de bank) maar topsport is het zeker!

PS: mijn zus (uit het zelfde hout gesneden) heeft een zwangerschap en bevalling from hell meegemaakt en dat (in het bijzonder de zwangerschap) heeft haar absoluut weerhouden van het krijgen van een 2e. Heel sneu

 

Mensen delen ook veel liever negatieve verhalen dan positieve. Over elke ingreep die er bestaat vind je op internet waarschijnlijk meer horror verhalen dan positieve, omdat mensen meer de aandrang hebben die ervaringen te delen.
Nou zitten er natuurlijk ook een heleboel zeikerds bij hoor!
Ik had een zware zwangerschap en een zware bevalling, maar ik heb niet echt de drang er over te praten, als mensen vragen hoe het ging zeg ik : prima hoor