hahaha sorry moest er wel een beetje om lachen om die opmerking van je man/ vriend.... Het had die van mij kunnen zijn die is ook zo lekker tactisch Tja helaas ik kan je niet melden dat het pijnloos is Maar ik vond persoonlijk de weeen erger dan de bevalling zelf. Bij weeen weet je nooit hoelang je erin ligt en ik wist dat bevallen geen uuuuren zou duren. Nu ben ik in 4 uurtjes weeen en 11 min persweeen bevallen, dus het kan ook positief. Ligt ook een beetje aan je instelling denk ik. Ik ging heel nuchter de bevalling in....met de gedachten: er zijn miljoenen voor me gegaan en die hebben het ook overleefd! En kan me wel druk maken, maar 't kind zal er toch uitmoeten Nog eventer aanvulling: ik zal waarschijnlijk de enige vrouw op aarde zijn (en nee ik kick niet op pijn), maar ik vond bevallen geweldig!!!!!
Ik vond bevallen ook geweldig Ik heb er in totaal 6 uur over gedaan, dus dat viel mee. En die weeen waren af en toe niet zo lekker, maar goed te doen hoor. Ik had ze meteen om de 2 minuten en ze hielden ook meteen 2 minuten aan, maar ik vond het niet dodelijk Het vervelendst vond ik toen ik persweeen kreeg bij 7,5 cm en ik niet mocht persen. En toen ik eindelijk mocht persen was dat echt een verademing En toen ze zei hou je dochter maar vast, kon ik niet geloven dat dit het nou was. Iedereen had me van te voren bang gemaakt, dus ik dacht ook eigenlijk de hele bevalling dat "het" nog zou komen. Maar het viel me alles mee!
Ik hoop het! Goede tip trouwens van het uitrekken van het noodknopje haha, die moet ik onthouden. Maar het duurde serieus lang, heb iets van 2,5 uur persweeen weg moeten puffen omdat eerst de artsassistente te druk was op de eerste hulp en daarna moest ik nog op de gyn wachten. Verpleegkundige waren steeds niet op hun plek en het hartje viel steeds weg dus voelde me aardig verloren. Uiteindelijk kwam ze redelijk benauwd ter wereld en moest opgenomen en denk dat dat ook wel aan de traagheid van het personeel te wijten is geweest.
Nou ik ben ook zo'n vrouw , na de bevalling van Lisa. Bij Eva was het iets pittiger omdat ze verkeerd lag, maar de bevalling van Lisa was echt een eitje. Ik vond het eerlijk gezegd ook niet echt pijn doen, wel een rotgevoel het laatste uur, die druk naar beneden telkens, maar goed te doen. En ik vond het echt helemaal geweldig!
YES, ik lees dat je zwanger bent! Van harte gefeliciteerd meid! Heb je een goede echo gehad? Wanneer ben je uitgerekend? ennuh... dat inknippen daar voel je weinig van hoor en zodra je kindje geboren is, ben je dat al gauw weer vergeten Heel veel succes gewenst en lekker genieten he, ben heeeeeel blij voor je/jullie! Liefs, Stephanie en Etienne Ps. Je mag me wel ff een prive berichtje sturen over hoe het met je gaat enzo, ben erg benieuwd omdat je natuurlijk al een paar miskramen hebt gehad etc. vin het wel heel bijzonder dat jij weer zo snel zwanger bent geraakt! SUPER XxX
Ik kan jullie zelfs drie positieve bevallingen vertellen! De eerste ging niet zo snel, ik had al een hele dag wat 'gekriebel'. De verloskundige zei per telefoon dat ik dan maar naar het ziekenhuis moest voor onderzoek, omdat ik al 15 dagen over liep. Toen ik in het ziekenhuis aankwam, bleek ik al 7 cm ontsluiting te hebben en mocht ik niet meer terug. Daar is onze oudste zoon snel en gemakkelijk geboren, geen scheurtje, geen hechtinkje, perfect gewoon! Nummertje twee is thuis geboren. Na de eerste vlotte bevalling had ik er echt zin in! Toen ik na een poosje onder de warme douche ging staan, vlotte het nog veel beter. Toen de verloskundige kwam moest zij me onder de douche vandaan sleuren het bed in, drie persweeën later was onze tweede zoon er al. Wederom geen scheurtje, geen hechtinkje! Nummertje drie moesten we helaas nogal lang op wachten, hij kwam 20 jaar later. 12 dagen voor de uitgerekende datum wilden ze de bevalling opwekken, ik kreeg pilletjes om de baarmoedermond te verweken. Al snel kreeg ik lichte voorweeën. Op het CTG apparaat was te zien dat tijdens die kriebelweeën het hartslagje van onze baby achteruit ging. En wel zo dat het gevaarlijk werd, dus werd besloten tot spoedkeizersnede. Dat klinkt wel even supereng, maar dat was het helemaal niet! Ik werd verdoofd met een ruggenprik, geen centje pijn, daarna kregen wij binnen no time onze derde zoon. De pijn erna viel me echt super mee, en na twee dagen kon ik mezelf weer douchen! De weken erna hield ik rekening met een 'terugslag', waar iedereen over sprak, maar het ging steeds allemaal heel goed! En nu is onze kleinste alweer 2 jaar. Dus echt, ook bij deze spoedkeizersnede kijk ik terug op een geweldige ervaring! Dus het hoeft helemaal geen gruwelverhaal te zijn hoor!
Nou mijn bevalling was superzwaar maar dat lag aan de weeënopwekkende middelen Maar daar erg positief tegenover: ik heb een super zwangerschap gehad (op kleine dingetjes na mag ik echt niet klagen ) en eigenlijk geen last van de hormonen. Tijdens niet maar na ook niet. En ons kleine schatje slaapt vanaf 3,5 maanden helemaal door en daarvoor alleen 1 keer per nacht voor een fles. Dus helemaal geen drama's hier Het is ook maar net zo erg als je het maakt natuurlijk. Mensen van tegenwoordig zijn niet meer gewend om gewoon door te gaan. We moeten allemaal klagen en zielig doen. Ik ben van mening: ok het kan lastig zijn of pijn, gewoon slikken en weer doorgaan. Alle pijn gaat over
Dat kan wel zijn, dat de pijn erbij hoort. Maar ik had van begin (3.15) tot eind (13.13) ontzettend veel last van rugweeën. En die waren errug pijnlijk. Zo erg dat ik huilend geschreeuwd heb dat ik niet meer wilde en kon. Uiteindelijk hebben ze mijn zoontje uit mijn buik moeten duwen, terwijl ik perste. Ik kón gewoon niet meer! Gelukkig maar, dat ze geholpen hebben, want de placenta was al half losgelaten... Mja, doordat ik niet zoveel klaagde in mijn zwangerschap, is dit wel het gevolg geweest. Met 31 en 33 weken in de zwangerschap verloor ik bloed en had ik buikpijn, maar ach, dat hoort er toch bij denk je dan? Niet dus.
Ben het gedeeltelijk met je eens, want sommigen panieken al bij het idee aan een bevalling en dan is het moeilijk rustig te blijven als het zover is. Maar niet iedereen heeft een hoge pijngrens. En er zijn er ook genoeg die er heel relaxed onder zijn en toch een heel heftige en pijnlijke bevalling hebben. Ben het er dus niet helemaal mee eens, het is makkelijk praten als je een makkelijke bevalling hebt gehad, of een hele pijnlijke en er goed mee om kon gaan, maar dat is helaas niet bij iedereen het geval. En dat het maar net zo erg is als je het maakt, dat geloof ik al helemaal niet. Zal soms best een kern van waarheid in zitten, maar het komt er nu een beetje op neer alsof als je een rotbevalling hebt gehad, het je eigen schuld is..... dat is gewoon niet zo!
Ben het helemaal met Snoopy eens! Van tevoren maakte ik me echt helemaal niet druk over de bevalling. En bij mij viel ie dus heel erg tegen. Een vriendin van me, begon al te miepen over de bevalling toen ze nog maar net wist dat ze zwanger was, en bij haar viel het heel erg mee.
Hihi, als ik dat zo hoor kan ik dus beter gewoon doormiepen Even serieus trouwens, ik ben blij dat er een plek is waar ik echte verhalen en ervaringen kan lezen! Ik krijg het idee dat mijn vlos vooral bezig is met paniek-management en andere vrouwen ervan genieten om zwangere vrouwen bang te maken met hun eigen enge en vreselijke bevallingsverhalen. Ik zoek de middenweg met het besef dat er natuurlijk extremen zijn (beide kanten op). Trouwens, één van jullie (ben vergeten wie) schreef dat het engste was dat ze haar zo lang hadden laten liggen en niet naar haar of de baby omkeken.... ik zou echt woest worden!! Wat erg! Dat is denk ik voor mij ook het engste, dat je je moet overleveren aan de al dan niet kundige/aardige/verzorgende handen van anderen en dat je er NIKS aan kan doen als ze je niet serieus nemen. Je kan moeilijk op staan en naar een andere ziekenhuis gaan! Ik krijg er echt plaatsvervangende boosheid van dat ze je zo behandeld hebben!
Ik heb me van tevoren heeeeeel erg druk gemaakt over de bevalling. Was zo zenuwachtig en bang brrr het idee al! Uiteindelijk was de bevalling nog erger dan ik me had voorgesteld maar tegen m'n eigen verwachtingen in ben ik dus niet in paniek geraakt. Ik werd de rust zelve en heb m'n weeen heel netjes en beheerst opgevangen. Ik denk dat er maar weinig vrouwen zijn die in paniek raken.. denk dat de natuur dat gewoon geregeld heeft dat je het gewoon KAN. En als het niet helemaal lukt, dan helpt de medische wetenschap je een handje.. nou komt helemaal goed hoor!