Haj meiden ik ben 3 maanden geleden bevalen van een zoontje allemaal erg zwaar geweest en ben nog steeds aan het bij komen. Nu heb ik ook zo als ik helenacht geslapen heb en sochtends nog eventjes en als ik op sta nog steeds zo moe ben verschrikkelijk en dan moet ik de heledag nog en heb ik er helemaal geen zin meer in. Zou dat met 9 maanden op en af te maken kunnen hebben dat je alles weer moet opbouwen of niet. groetjes
Misschien even je hb laten prikken? Het kan hormonaal zijn, maar het kan ook zijn dat je gewoon moet wennen aan het nieuwe leven als mama. Gewoon lekker aan toegeven. Slapen als de kleine slaapt en op tijd je bed in.
ben het helemaal met bovenstaande eens, misschien kan je extra ondersteuning vinden met wat floradix / vitamines, optijd ook een dutje doen, gezond eten, lekker frisse neus halen optijd (even HB prikken is zeer zeker ook even aan te raden) even goed voor jezelf zorgen, dus lekker badje vullen, boekje lezen, een leuke tvserie kijken ofzo (even niets aan je hoofd) Het gaat wel een beetje op vind ik 9 maanden op en 9 maanden af (na die 8-9 maanden voelde ik me echt wel wat beter)
Mijn HB had ik al laten prikken en waas 8.0 redelijk goed niks om me dus druk over te maken. ga straks weer naar de dokter want ik slaap gewoon nie meer snachts en ben overdag helemeaal verrot gewoon. Maak me bang en angstig. bedannkt meiden
he wat vervelend dat je zo slecht slaapt meid kan je dan niet gebruiken he? Ik zou toch eens met iemand gaan praten over je gevoelens kan hormonaal zijn maar misschien helpt een stukje begeleiding want je hoort toch niet angstig en bang te zijn toch? (snap het wel een beetje ik had dat ook als verse moeder dus gevoelens zijn niet gek vind ik dan)
ik ben net terug van de huisarts. die verwijst me nu eindelijk tog door naar KNO arts. en vrijdag naar een psigologen. barsten in tranen uit bij de ha. ik vind gewoon zo naar als ik me zo ziek voel, kan helaas pas 3 maart terecht bij de kno arts. ik heb ook duidelijk aan geven dat ik super angstig ben. naja afwachten maar weer.
omdat ik (denken ze) last he van me everwichtorganen. die zitten in me oren vind ook maar raar heb gelukkig kunnen regelen dat ik 2 feb terecht kan. Ik ben nu zo ziek ik weet niet meer wat of hoe ik moet doen ben heel erg bang
He, wat naar meis. Misschien heb je een postnatale depressie, dat kan natuurlijk ook nog. Maar als je zo beroerd slaapt, wordt het ook niet beter. Geef even de zorg van je kleintje uit handen en geef echt even toe aan je moeheid. Goed dat je naar de kno-arts en psycholoog gaat. Het wordt echt wel weer beter meis.
dankje wel meisiej ik hoop het ook eht gister echt de slechte dag van die 3 maanden gehad zo ziek.(duizelig enging pijn misselijk me benen zeer) mijn ventje is 2 nachtjes ff bij oma had oxsasepan gekregen van de dokter maar mijn vriend snurkt heeeel erg dus waas nog 100 keer wakker. ik sta er gewoon helaas weer mee op. Bedankt meiden. soms denk echt nie dat ooit nog goed komt
probeer overdag wel bij te slapen he en anders je vriend maar even op de bank ofzo (die van mij offert zichzelf ook weleens op zodat ik een goede nacht kan maken) Ik heb ME/CVS en ben al 13 jaar moe, heb pijn, ben vaak ziek en ik kan zelfs nog zeggen dat het goedkomt (terwijl mijn ziekte niet zal weggaan) Probeer toch positief te zijn en van mijn part maak je een lijstje met alle mooie dingen en plak die o de koelkast, dit is hoogstwaarschijnlijk tijdelijk en er komt licht aan in die tunnel... het klinkt ook een groot deel mentaal (nu ken ik je natuurlijk niet dus durf daar geen uitspraken over te doen) wat zegt je partner hiervan, kan je goed met mensen praten erover? lucht je hart bij mensen dat kan echt enorm schelen, of schijf het van je af in een soort dagboekje ofzo en dwing jezelf om elke dag 5 mooie / leuke momentje ipv nare dingen op te laten schrijven.. soms vergeet je als je je zo shit voelt om OOK de leuke dingen te zien (en die zijn er altijd zeker met een 3 maanden oude baby hihi) Kom op meid! als je ooit wilt kleppen mag je me altijd PM-en ik weet hoe zwaar het kan zijn als je je steeds miserable voelt en maar door moet gaan...