Hoi allemaal, De 19e ben ik bevallen van een prachtige dochter d.m.v. een spoedkeizersnede. De 1e kwam ook met de keizersnede, nu is gebleken dat ik een afwijking in mijn bekken heb, waardoor ik niet tot volledige ontsluiting kan komen. Nu ben ik eigenlijk heel erg moe en zie het somber in om weer in het ritme te komen. Aan de ene kant wil ik het liefst alles weer in huis doen, maar mijn lichaam is heel erg moe. Nu twijfel ik of ik ooit wel weer in het ritme zal komen. Onze oudste is 4 en het leeftijdsverschil valt me eigenlijk wel heel erg tegen. Hebben jullie tips voor me zodat ik toch kan genieten in deze periode? We hebben gelukkig per direct huishoudelijke hulp aangenomen. Ik heb behoefte aan steun van jullie meiden want ik zit er eigenlijk behoorlijk doorheen. Vanavond ga ik even naar de supermarkt om een nieuwe speen te kopen misschien zal frisse lucht me ook wel goed doen (ben nog maar 1x buiten geweest de afgelopen week)
Ik wil je een heel groot hart onder de riem steken Het komt echt goed! Zoveel mogelijk rust pakken!! Proberen althans. Waarom valt het leeftijdsverschil je tegen? Frisse neus pakken is erg goed, heb je genoeg hulp in huis? Heel veel sterkte!
Allereerst: van harte gefeliciteerd met de geboorte van je dochter! Het enige wat ik je wil meegeven is dit: wees niet te streng voor jezelf en verwacht niet te veel van jezelf. Een nieuwe baby brengt een aardverschuiving met zich mee in je gezin; al je routines moet je opnieuw uitdenken. En dan heb je ook al een groot kind, dat al een eigen ritme had en dat moet je allemaal maar in elkaar passen. Dan slaap je ook nog eens gebroken. Dus geen wonder dat je heeeeeel erg moe bent. Geef het tijd, het zal ooit echt wel makkelijker gaan. Een beetje beweging en een beetje buitenlucht kunnen je helpen. En als je eventjes rust om je heen hebt, kan het ook heeeeel fijn zijn om op de bank te kruipen met een dekentje, een kop thee en een lekker tijdschrift (of een leuke serie op tv). Mocht je nou écht het idee hebben dat je in een negatieve spiraal komt, kaart het dan aan bij je vk of ha. Maar zoals je het beschrijft denk ik dat je vooral doodmoe bent. Zorg goed voor jezelf, neem rust op ieder moment dat je maar kunt en laat vooral ook voor je zorgen! Het wordt beter, echt waar.
Hoi hoi, Ik herken de moeheid en moeite hebben om het ritme te vinden. Ik zelf ben de 17de bevallen d.m.v. een keizersnee. Deze keer was keer was het gepland, bij de 1ste was het een spoedkeizersnee. De oudtse is nu 3 en zo nu en dan lekker eigewijs, die voelt natuurlijk heel goed aan dat mama niet alles even makkelijk kan en maakt daar misbruik van zeg maar Dit keer viel de keizersnee erg tegen, heb veel pijn gehad en voor mij gevoel is de moeheid 100x erger. In de kraamweek ook problemen gehad met de voeding voor de kleine meid, dat heeft me echt opgebroken en daar voel ik nu nog de naslaap van. Ze eet nog steeds niet helemaal goed. Toch probeer ik me zelf weer terug te vinden zeg maar. Ik probeer toch zoveel mogelijk rust te nemen. Al zijn het maar kleine uurtjes of zelfs een half uurtje. Probeer in de avond te ontspannen bij de tv of achter de pc even iets voor me zelf doen. Vrijdag ben ik even met mijn zoon naar buiten geweest, zodat hij ook even een mama moment had. We zijn een milkshake gaan halen. Iets heel kleins maar heb er toch van genoten en me zoontje ook. Het zijn misschien kleine dingen maar mij helpen ze wel. Je moet niet vergeten dat je een operatie en een bevalling achter de rug heb. Je heb een buikwond en dat heeft tijd nodig om te herstellen. Daarnaast kan je jammer genoeg niet de rust nemen die je nodig heb dus moet je proberen om rust momenten te maken hoe moeilijk dat soms ook is. Het ritme vind je vanzelf weer, dat heeft even tijd nodig. Fijn dat je hulp heb in de huishouding dat scheelt weer. Morgen moet ik de oudste naar de Kinderopvang brengen en met de jongste naar het CB om te wegen. Ik zie er erg tegen op maarja ik moet toch een keer de "normale" dingen weer gaan doen. Heel veel sterkte en net wat Bri zegt mocht je in een negatieve spiraal komen trek aan de bel bij de HA, je bent echt niet de 1ste bij wie het gebeurt en zeker niet de laatste dus schaam je er niet voor. Groetjesss Jetje