Is dit even allemaal anders als toen ik zwanger was van m'n zoontje.. Daar wandelde ik zo doorheen. Maar nu.. Na flink misselijk te zijn geweest en een zenuw die klem zat in m'n heup, ging t eigenlijk wel weer goed. Wel sneller vermoeid, maar dat is niet gek met een kleine energiek peutertje. Afgelopen week viel t me op dat ik veel buikpijn had. Ook hartkloppingen begon ik te krijgen. Dat laatste had ik van m'n zoontje ook, alleen veel later in de zwangerschap pas. Toch maar even m'n vk gebeld, ik moest voor de zekerheid m'n urine weg brengen om te testen op blaasontsteking. Ik moest bij de ha zelf komen, want ze twijfelde of t nou blaasontsteking was. Bloeddruk gemeten, die was prima (125/60) verder hadden ze een bacterie gevonden, maar ze wisten niet wat t was. Urine wordt op kweek gezet, en er zat bloed in m'n urine. Nou weet ik dat m'n placenta te dicht bij de uitgang ligt, en als die ging verschuiven door t groeien van m'n bm, zou ik wat bloedverlies kunnen hebben. Ik heb wel een AB kuur gekregen, voor de zekerheid. Vrijdag gelijk mee begonnen. De harde buiken zijn wel minder, maar ik heb nu ook weekend. Moest ook rustiger aan gaan doen. Zodra ik wat meer doe, krijg ik wel weer buikpijn. Wat moet ik nou? Ik bel morgen ook m'n vk nog even, want ik heb geen idee wat ik hier mee aan moet. Ik werk 28u per week, betekend rustiger aan doen minder werken? Of meer zitten? Minder lopen? Meer slapen? Ik snap niks van zo'n opmerking. Sorry voor t lange verhaal, ik weet even niet wat ik er allemaal mee aan moet.
ik denk dat ze bedoelt dat je goed naar je lichaam moet luisteren, dus bij weer meer harde buiken meer rust nemen. hoe lastig dat ook is met al een kleintje.