Ik heb mij tot nu toe maar 1 dag ziekgemeld. Mijn werk ging er al vanuit dat ik de hele week ziek zou blijven (of langer) en hadden al invalkrachten geregeld. Dus toen ik na een dag weer op het werk verscheen, zag ik wel blije gezichten... Een soort van opluchting. Want ja, het blijft rot voor een werkgever. Ik zit ook nog vaak misselijk en moe op mijn werk, maar sleep me erdoorheen. Gelukkig zijn het nu meer vlagen van misselijkheid en moeheid dus een kwestie van ff doorbijten op het werk.
Maar ik snap het HEEL goed als je ECHT NIET in staat bent te werken. Ik had met kerst 2 weken vrij. Toen was ik ongeveer 5 a 6 weken zwanger.. POEHHHHHHHHHHHHHHH wat was ik beroerd in die 2 weken. Man o man! Het is dat ik 2 weken vrij was, maar anders had ik me zeker ziekgemeld. Was toen echt niet in staat om ook maar iets te doen. Ook thuis niet.
Het kan absoluut zo zijn dat je te ziek bent om te werken. Dat moet je helemaal zelf aanvoelen, want een ander kan dat niet voor je bepalen. Ik ben met 5 weken zwangerschap zo ziek geworden dat ik continu alleen maar kon liggen. Nog nooit zo ziek en moe geweest. Ook opgenomen geweest ivm uitdroging, ik was continu misselijk en kon heel moeilijk eten en vooral niet meer drinken. Het was een nachtmerrie, ik kon niet eens meer voor mezelf zorgen. Tussen 12 en 20 weken werd t heel langzaam beter, kon net voor mezelf zorgen en een paar keer per week even een boodschapje doen. Ik heb de hele zwangerschap in de ziektewet gezeten. Op een gegeven moment, vanaf een week of 25, had ik ws wel weer een paar uurtjes per dag kunnen werken, maar ik heb ervoor gekozen dit niet te doen. Dan zou ik naast de 2 uur reistijd en paar uurtjes werk, me alleen nog maar ellendiger voelen en verder helemaal niets meer kunnen van wat ik nu weer zelf aankon (t huishouden). Normaal meld ik me bijna nooit ziek, hoogstens 1x per jaar een of twee dagen. Ik ben echt een doorzetter, maar t ging gewoon niet. Probeer je niet schuldig te voelen als t echt niet meer gaat, het is al erg genoeg dat sommigen van ons zich lange tijd zo vreselijk moeten voelen...