Dat proberen we al zo lang maar we krijgen het niet klaar. Probeer je het koppigste van het koppigste voor te stellen en doe dat maal 10. Dat is onze zoon. Zijn voeding wordt minder en minder en ik vind hem toch oud genoeg om hem 1 hapje te laten proeven van zaken waarvan ik 90% zeker van ben dat hij het lust. Zijn warm eten bestaat uit pannenkoeken en euhm,... tja dat is het. Je krijgt er zelfs geen frietje meer in. Pannenkoek krijgt hij eens in de 10 dagen. Of 2 op de 10 dagen. En soms krijg je er ook groentesoep in. Zeggen dat als hij 1 hapje eet zodat we naar de speeltuin kunnen gaan, dan wil meneertje niet naar de speeltuin. Hij vraagt er dan ook niet om en amuseert zich thuis. Terwijl hij gek is op de speeltuin. 1 keer gezegd dat hij dan maar beter kan gaan slapen. Meneertje sliep om iets na 17u. Hij wou naar bed omkopen met snoep lukt zelfs niet.
Hier soms ook een eigenwijze dame. Als ik het bord voor dr neerzet dan is het vaak JAKKESSS! Meestal lukt het als ik zeg dat ze zo'n grote meid is en met appelmoes kan proeven. 8/10 keer lukt dit en dan zegt ze oww mama wel lekker jammm. Verder zou ik het laten voor wat het is, gezelligheid aan tafel vind ik wel belangrijk dus zegt ze nee ga ik niet dwingen.
Haha hier ook zo'n koppige kleuter. En als ik dan een consequentie noem zegt ze doodleuk: o, maar daar word ik niet verdrietig van hoor mama. 😂 Geen tips verder, onze kleuter lust alleen geen paprika en champignons. Dus dat is een gelukje voor ons.
Ook eens 1x geprobeerd. Na een uur gaf ik het op. Was al lang slaaptijd. en dat werkt ook niet. Dit deden mijn ouders soms of regelmatig (weet niet hoe vaak of weinig ze dat hebben gedaan) waardoor ik min of meer een selectieve eter ben geworden. Bloemkool doet me denken aan aan de tafel zitten tot mijn ouders tv gingen kijken zodat ik het eindelijk stiekem aan de hond kon voeren. Idem met broccoli, asperges, spruitjes, witlof,... ik walg van het voedsel waarbij ik aan de tafel moest zitten tot ik een gedeelte op had. ik zat er dan een uur of 2 denk ik. Zo herinner ik het me, weet dat herinneringen niet altijd juist zijn. En had nog geen hap op. Ik herken die koppigheid dus bij mezelf maar weet niet hoe ik dat moet aanpakken Hier is dan het antwoord. Ik ben een babytje!
Hier heel simpel Je proeft anders mag je niet van tafel. proef je niet geen eten geen toetje helemaal niks dan ga je zonder eten op bed. Ik ben heel hard lust ik niet komt in mijn woordenboek niet voor. Eten ze die avond niet krijgen ze het de volgende dag als lunch. Mijn man was een enorme miep met lust ik niet. Nu na 10 jaar met mij eet hij alles.
Wat doe je dan als ze het de volgende dag nog niet eten? Ik vind dit idd erg hard. Mogen ze ook dingen gewoon echt niet lusten? Ik neem aan dat jij dingen ook niet lekker vindt en die dan gewoon niet kookt? Of is er serieus helemaal niets wat je niet lekker vindt?
@ts: ik zou het meer laten gaan. Je zou kunnen proberen of proeven in een andere setting wel lukt, bijvoorbeeld als je kindje helpt met koken. Mijn ervaring is dat hoe meer je gaat dwingen hoe meer de nadruk op de strijd komt te liggen en minder op het eten. Probeer het eten gewoon gezellig te houden en probeer proeven te stimuleren maar niet af te dwingen. probeer bijvoorbeeld of je kindje wel wil proeven met zijn hand of een likje met zijn vinger oid.
Ik denk dat je een keuze moet maken. Ga je het gevecht aan en ga je kijken wie het koppigst is en wie dit het langste volhoud of ga je voor het gezellig houden aan tafel. Persoonlijk zou ik niet voor de eerste versie gaan, bij mijn kinderen zou dit niet werken, hoe meer ik probeer iets af te dwingen hoe harder hun de hakken in het zand zetten (hebben ze van papa) Ik heb mijn beide kinderen wel uitgelegd hoe het eten en het functioneren van je lichaam werkt. Dat ons lichaam het alleen goed doet als wij zijn motor goed onderhouden en dat we dit doen door te eten en te drinken. Dat het niet erg is als je een groente (of iets dergelijks ) niet lekker vind maar dat het dan verstandig is om een stukje fruit extra te pakken omdat de motor de vitamine wel nodig heeft. Ze zijn nu 6 en 9 en nog steeds bepalen wij wat er op tafel komt maar bepalen zij hoeveel en of ze ervan eten.
Wij eten eigenlijk alles ik heb wel dingen die ik niet lekker vind wat mijn man lekker vind die eet Ik dan ook gewoon. Anders om ook. Je mag best iets niet lekker vinden maar je eet het gewoon op. Het is 2 keer voor gekomen dat ze weigerde te eten in de avond dat ze het de volgende dag kregen en dan eten ze het wel hoor. Anders Is de consequentie dat ze geen brood met zoet beleg kregen. Ik ben opgevoed dat ik alles moest eten waar ik ook was. En ja dan krijg je ook dingen die niet lekker zijn maar je eet ze wel. Mede hierdoor nooit geen strijd aan tafel. En het proeven gaat dat om een theelepel in het begin. Het zijn nu hele makkelijke eters. Ik ken maar weinig kinderen die zeekraal eten bijvoorbeeld. Mijn kinderen vinden het heerlijk
Ja dat vind ik ook erg hard. Dat vind ik persoonlijk meer iets voor in de jaren 60 en dan ook nog voor in die strafkampen wat ze in amerika hebben voor moeilijke kinderen. Met andere woorden, dit vind ik onder pesten vallen. Ik wil dat mijn zoontje 1 hapje leert proeven zonder een negatieve asociatie. Ik heb zelf ondervonden dat dit helemaal verkeerd kan aflopen. Kijkend naar mezelf. ik zag pas het nut van normaal eten in toen zoontje geboren was. Dit wil ik bij mijn zoontje toch wat vervroegen Dus als iemand tips heeft in deze richting zou leuk zijn. Voedsel moet geen negatief iets zijn.
Ik zou het ook nog even los laten, tot ie 4 is...dan is het een grote jongen en kan je afspreken dat ie in ieder geval 1 hapje moet proeven, hoe en wat het dan gaat zie je dan wel weer. Zou het voor nu toch echt even los laten, zeker ook omdat jij aan dat dwingen geen goeie herinneringen hebt en al die dreigementen nu aan tafel halen niks uit en maakt het alleen maar groter...en mindere eetperiodes hebben de meeste peuters/kleuters.
Van de papa? Hahaha ik denk dat alle mama's dat zeggen Uitleggen is ook een goede. Vorige week hem wijsgemaakt dat als hij zijn soep zou opdrinken de hoest zou verdwijnen. Gelukkig was hij de dag erna niet meer verkouden. Goede tips. Voor het likje of met zijn vingertje
dit had zo mijn verhaal kunnen zijn, echt geen hapje gaat erin. we hebben ook al vanalles geprobeerd, van als je nu een hapje neemt komt je drinken een stapje dichterbij, en dan bij 5 hapjes mag hij een slokje...gaat soms. ook als je je bordje leegeet krijg je een sticker/kado'tje, geen effect. verder is hier vaak iets van vlees zo op, maar de groente echt no way dat hij daar iets van eet. Ook straffen helpt niet, dan is het inderdaad, dan maar niet, en een peuter die zegt, mij maakt het niet uit dan eet ik gewoon niks meer etc. Mijn idee is dat ze vanzelf wel een keer gaan eten. en ik ga me er niet meer druk om maken. Verder probeer ik wel altijd hem bij het koken te betrekken, dan gaan er soms al wat stukjes komkommer of paprika naar binnen, en dat is wel fijn.
Mijn tips: - Zorg sowieso dat ie niet te veel eet en drinkt van tevoren. Eten jullie om 18.00 uur? Dan zou ik uiterlijk om 15.00 uur een eet/drink momentje hebben. Daarna ook geen fruit, snoep, sap, water meer, - Probeer je kind te betrekken bij het koken, zodat het kan zien hoe het eruit ziet vóór het de pan in gaat en hoe het op zijn bord komt. Misschien kan hij een beetje helpen? - Zorg ervoor, dat er aan tafel geen afleiding is. Geen tv, geen, tablet, geen speelgoed. Gewoon jullie gezin aan tafel. - Zet iedereen gewoon een bordje voor en zeg: Eet smakelijk. Verder niet te veel aandacht aan besteden. Niet op zijn vingers kijken. Als de rest uitgegeten is en je wil afruimen, vraag je nog 1x: Hoef je niks meer? En zo nee, dan ruim je de tafel af. - Klaagt hij later over honger? Dat is dan pech. Leg hem uit dat als hij had gegeten, hij geen honger had gehad. Morgenochtend krijgt hij weer wat te eten. Klinkt misschien hard, maar bedenk je dat een kind echt niet ziek wordt als het een keer niet eet. Enneuh, dat doet ie sowieso al niet, dus echt achteruitgang is het ook niet. Maar houd dit wel een paar weken vol. Als je na een paar dagen toch weer gaat proberen te stimuleren, boos worden, etc., dan ziet hij dat ook en leert hij alleen, dat hij een langere adem moet hebben dan zijn ouders. Succes!
hier werkt het als ik hem de keuze geeft tussen 2 dingen die ik die dag zou willen koken. soms geef ik hem als hij zit te miepen een dobbelsteen in handen zoveel puntjes is zoveel happen (ik heb de lat dan niet gelegd dat doet de dobbelsteen en zijn hand, je kunt zelfs als niet 1 maar meerdere happen wilt een kleuren dobbelsteen nemen en dan afspreken dat rood 4 happen is en verder oplopend) positief belonen iedere hap is een sticker, zoveel stickers is......... (in de vakantie hier nog gedaan, het temperament liep uit de hand dus 1 dag niet mopperen was een sticker en 5 dagen niet mopperen was een thomas mini treintje, hij deed er uiteindelijk 7 dagen over om zijn 'schatkaart' vol te krijgen, maar de vakantie werd er een stuk plezieriger voor en achteraf was het voor hem een stuk makkelijker om eerst na te denken en dan pas te reageren. (en dat is helemaal niet zo slecht voor een 5 jarige) en met oppaskinderen speelde ik altijd het spellejte zo smerig mogelijk eten (de regels niet gooien met eten, het blijft op je bord liggen en geen eten uitspugen. je mag wel smakken je tong vol met eten uitsteken etc, de grootste lol als je er dan ook nog eens een spiegel bij pakt en zelf ook meedoen he of juist griezelen zo he getsie dat is echt vies, wedden dat je dat met de volgende hap niet voor elkaar krijgt) een keer geprobeerd met zoon lief maar dat werkte niet hij vond het vies (wedden dat het bij nummer 2 wel werkt, maar die eet nu nog gewoon alles, laatst bij de groenteboer kon ik een extra paprika afrekenen er waren happen uit!) en de laatste tip werkt hier als een tierelier: Alles, maar dan ook alles wat papa kookt is lekkerder (omdat mijn hobby koken is en ik niet altijd de makkelijkste gerechten maak dus denkt de oudste zelfs bij mijn aardappels, vlees, groenten dat het vast te ingewikkeld smaakt, lol) bedenk me net dat mijn ouders ook een truc hadden als was die wel onbedoeld: de nee dat mag jij niet eten daar ben je nog veel te klein voor (of zoals mijn ouders het brachten dat is veel te duur voor kinderen terwijl zij aan de biefstuk zaten terwijl wij voor de 3e of 4e dag achtereen nasi aten)
Ik vind hem nog op de grens zitten qua leeftijd...zou dat eerder vanaf 4 jaar doen...tot die tijd aanbieden verder negeren. Maar vanaf die leeftijd is niet eten verder ook echt helemaal niks meer. Geen alternatief, geen toetje, met honger op bed. En als dit echt structureel gebeurd gaf ik over de hele dag ook geen koekje of snoepje meer. Ontbijt/lunch, fruit tussendoor en rauwkost en na 15.00 uur niks meer. Oudere kinderen (5/6l gaan echt niet van tafel. Daar vind ik: "kind bepaald hoeveel hij eet niet meer voor gelden (als dat om 3 happen gaat dan, je kunt gewoon een normaal bord eten wat qua hoeveelheid past bij dat kind)
Mamameer, ladyxochi, allanieew, tuc en de voorbijgangers bedankt. Er staan nog goede tips bij. ik ga vanavond nog reageren of morgenvroeg. Nu een beetje hectisch en ik vertrek zo naar mijn werk.
Wij hadden ook zo'n exemplaar. At amper wat tussen de 1 en 4,5 jaar. Inmiddels is ze 8 lust heel veel en eet gezellig aan tafel. Wij hebben er tot een jaar of 4 /4,5 gek he weet niet meer precies hoe oud ze toen was er niks aan gedaan. Gewoon koken voor ons zelf, ik was ook al snel gestopt om voor haar iets anders te koken ( bijv iets wat ze de week ervoor wel at) want ook dat werd meteen geweigerd. De regels die wij hadden: je blijft aan tafel en verder moet je het zelf maar weten. We hielden het gezellig en dwongen haar niet om te eten ( want dan werd het huilen en at ze nog steeds niet). En de volgende dag werd er wel weer ontbijt geserveerd. Ergens tussen de 4 en 4,5 mocht ze 3 dingen kiezen die ze niet luste en verder moest ze alles opeten. Ze kreeg een portie op haar bord en dat at ze op. En nu eet ze dus prima.