Goedemorgen allemaal, Soms vliegt het me ineens zo naar de keel. Dan vraag ik me af of ik een kindje wel genoeg kan bieden, of ik de verantwoordelijkheid wel aankan, of mijn vriend me niet gaat verlaten, ik mijn studie nog wel ga afmaken enzovoort. Zeker als anderen me met kritische vragen bestoken. Als ik er gewoon rustig over nadenk, dan weet ik dat het allemaal wel goed komt. Alleen die hormonen he, als ik me rot/emotioneel voel en erover na ga denken dan wordt ik zó onzeker en verdrietig. Wil ik alleen nog maar slapen en huilen. Wie herkent dit en wat doen jullie om jezelf weer een beetje op te peppen? Liefs!
Goeiemorgen, Aan mij heb je niets, maar wel even een hart onder de riem. Zoals mijn gynaecoloog zegt : hormonen, doe je niets aan gaat vanzelf over na de bevalling .... Misschien helpt het een beetje als je tegen jezelf zegt dat je hormonen zijn, dat dit gevoel tijdelijk is. Naast die hormonen verndert er ook zoveel in je leven.... Dat kost veel energie, en je gata er erg van piekeren. Heel veel succes
Ik denk dat die gevoelens erbij horen, het bereid je voor op je kindje die straks komt. Je krijgt een soort verantwoordelijkheid gevoel. Laat je niet gek maken door wat anderen zeggen, en als ze zo tegen je praten, denk dan maar aan de goede momenten, dat je wel vertrouwen in jezelf hebt en dat het alemaal helemaal goed gaat komen. Het is nu ook nog het onbekende voor jou, het is moeilijk in te schatten wat je allemaal kan verwachten, vandaar dat je jezelf ook erg nzeker kan voelen. Ik spreek uit ervaring, maar als het eenmaal zover is, weer jij echt wel dat jullie het helemaal goed doen! Succes meid, laat je niet gek maken!