Hoi meiden, Wij zitten pas in de derde ronde, maar ik ben al vanaf het begin heel bang dat het niet (vanzelf) gaat lukken. Mijn buik heeft in het verleden (6 á 7 jaar geleden) best veel meegemaakt. Daardoor ben ik heel bang geworden. Elke ronde, vooral net voor mijn NOD, vreet ik mezelf op en blijf ik eraan denken... en constant denk ik: 'Ach, ik ben toch niet zwanger' en 'Ach, ik test toch wel weer negatief...' Herkenbaar? Wat doen jullie eraan om er zo min mogelijk aan te denken?
Ik probeer me op m'n werk te focussen, en plan mijn weekends vol. Ik heb ook in ronde 3 een verschrikkelijke Google-periode gehad. Probeer daar volledig van af te stappen! Distraction is key. Plan die agenda vol. Ik snap dat je je zorgen maakt, ik heb dat ook. Iedereen, denk ik. Maar het is ook niet goed er stress door te krijgen, dat helpt natuurlijk niet! Trouwens: " Van alle koppels die regelmatig seksueel contact hebben en van wie de vrouw een normale cyclus heeft, is 70% binnen een half jaar zwanger en ruim 80% na een jaar. Het tweede jaar worden er nog 10% zwanger. Ben je bij normaal seksueel verkeer niet binnen het jaar zwanger dan wordt er van verminderde vruchtbaarheid gesproken." Ik bedoel, de kans dat het binnen het jaar lukt is toch wel erg groot. Daar moet je in geloven!
Heel normaal hoor dat je er vlak voor je nod zoveel aan denkt! Wie dat niet doet, mag mij de gouden tip komen vertellen... En inderdaad, zorgen voor een beetje afleiding is goed om de tijd door te komen en er niet steeds mee bezig te zijn. Je schrijft dat je 6/7 jaar geleden iets aan je buik gehad hebt... Reden om aan te nemen dat er misschien iets met je eileiders/baarmoeder zou zijn?
Geheel mee eens. Tja ik had destijds ook t gevoel dat het weleens lang kon gaan duren, terwijl mijn buik niet had mee gemaakt. Helaas was dat ook zo. Na 20 mnd was ik zwanger. Toen bleek de 12 wk niet goed en we hebben uit liefde afscheid genomen. Ik dacht dus dat t wel wederom lang zou gaan duren, maar toen was ik in de 3e maand al weer zwanger. Nu voor nummer 2 heb ik weer het gevoel dat het wel lang gaat duren. Rationeel weet ik dat het niet zo hoeft te zijn. Maar ja je gevoel he, zitten nu in maand 4. Ik houd er maar rekening mee dat ik mogelijk niet zwanger het jaar uit ga. Wat nu wel scheelt is dat ik nu een allerprachtigste afleiding heb: mn wolk van een dochter Als je eenmaal voor je kinderwens gaat wil jet het liefst direct (of gisteren al) zwanger zijn. Het lijkt me onmogelijk om er geheel niet aan te denken. Focus op dingen die je leuk vind, hobby's en probeer regelmatig leuke dingen te doen ter afleiding ps en niet de hele dag hier rondhangen (zoals ik ooit es een periode had) scheelt wel
Bedankt voor de reacties! @ Fien; je hebt helemaal gelijk! Ik probeer ook afleiding te zoeken, alleen lukt dat soms niet... ik werk doordeweeks heel veel en rust in het weekend uit. Ik plan dan meestal ook niet veel, omdat ik zo moe ben... en op zo'n moment ga ik er vaak aan denken. Ik herken het Googlen trouwens ook... dat heb ik in deze ronde ook veel gedaan. Nu probeer ik me in te houden. 70% binnen een half jaar is trouwens best veel! Dat stelt me al wat meer gerust. @ Dreamer; inderdaad reden genoeg dat er iets met mijn baarmoeder zou kunnen zijn, helaas... ik heb in 2010 een miskraam gehad en ben daarna nooit naar de dokter geweest. Ik was jong en niemand geloofde me. Ze lachten me uit. Achteraf natuurlijk heel dom dat ik niet ben gegaan toen. Ook ben ik vroeger bijna elke dag in elkaar geslagen en is er bijna elke dag heel hard in mijn (onder)buik getrapt... daarom maak ik me zo'n zorgen! @ Bouwjaar1979; wat fijn dat je na zo'n tijd een prachtige dochter hebt! Ik zal voor je duimen dat je gauw zwanger wordt!
Dat van die 70% is wel het resultaat van dat vele Googlen... Maar sst . MAAR nood breekt wet: het heeft me wel geholpen het een beetje los te laten. Het is inderdaad op die rustmomenten dat je begint na te denken. Vervelend hè. Het is ook oké om het écht doodgraag te willen! En je gelooft het misschien niet, maar voor je het weet ben je alweer een paar maanden verder. Ik schrik er soms van dat het toch al zo lang geleden is dat ik met mijn pil gestopt ben. Al hoop ik natuurlijk dat je sneller zwanger bent dan ik
Precies! En die aantallen geven mij ook al wat meer rust... nou wil ik alleen nog zeker weten dat het goed zit bij mij... dus misschien moet ik toch maar eens langs de dokter gaan. Ik hoop voor jou dat april jouw maand wordt! Zou super gaaf zijn!
Ja, kan je altijd doen hè! Even wat voorgeschiedenis: omdat ik af en toe last heb van een hoge bloeddruk & ik toen prediabetes had, heeft mijn gyn gezegd eerst bij haar op consultatie te komen voordat ik zwanger ben. Dus ik stop in augustus met de pil en maak meteen een afspraak - het vroegste was in december. Ok, tijd om te ontpillen, dacht ik toen. Na 2,5 maanden wachten op mijn eerste ms toch maar naar de dokter geweest en hij gaf ineens een briefje mee voor de gyn om PCOS te bekijken. Ze zei in december niet meteen iets te zien... En liet me meteen in mei een nieuwe afspraak leggen, in het geval ik nog niet zwanger zou zijn. Conclusie van mijn lang verhaal; als je je echt zorgen maakt, ga dan naar de dokter. Al denk ik dat hij ook gewoon zal zeggen dat je het een half jaar moet aankijken. Ik heb trouwens het gevoel dat dit in Nederland langer is (ik kom uit België). Ik hoop het ook dat het deze ronde lukt. Lijkt me fijn, een nieuwjaarsbaby ... Het is ook een beetje de laatste kans voordat ik naar de gyn moet. Tenzij ik toevallig zwanger op haar stoel zit. Maar dan weet ik het alleszins nog niet
Als je je echt zorgen maakt, kan je natuurlijk altijd een keertje langs de huisarts gaan en je verhaal doen! Huisartsen zijn er niet voor niets..
Ik hoop voor je dat je in mei zwanger op haar stoel zit. Dat zou natuurlijk super gaaf zijn. Dan hoef je ook niet meer aan die onderzoeken te denken. Ik zal voor je duimen! Een nieuwjaarsbaby is natuurlijk super gaaf. In Nederland helpen ze je trouwens na (volgens mij) een jaar zelf proberen. Mijn nicht is na 8 maanden ook naar de dokter gestapt, aangezien zij het ook niet vertrouwde, en zij moest nog minstens 4 maanden afwachten.... hoe zit dat in België dan? Kun je daar na 6 maanden al bij de dokter terecht?
Dat wil ik misschien ook doen als ik deze maand weer ongesteld word... maar op de een of andere manier ontloop ik de huisarts altijd... geen idee waarom. Bang voor slecht nieuws o.i.d.
Ik denk dat het bij ons ook wel wat verschilt van dokter tot dokter (en van gyn tot gyn), en ook afhankelijk van je achtergrond en gezondheid. Maar ik hoor vaak (en zo zal het bij ons ook zijn) dat er na 6 maanden proberen een onderzoek zal gedaan worden bij de man, voor beweeglijkheid etc. van de zaadcellen. Daarna kan de vrouw evt. verder onderzocht worden als dat nog niet gebeurd zou zijn. Maarja, als het niet meer nodig is, nog beter natuurlijk
Ik heb het elke maand. Ik ben een doemdenker, beetje pessimist jammer genoeg op dat vlak. Ik ben ergens diep van binnen overtuigd dat het ons niet zal lukken op natuurlijke wijze. Ik ben van opleiding vroedvrouw en ik weet toen nog dat ik tijdens de opleiding al zei tegen vriendinnen: ik zal nooit op natuurlijke wijze zwanger kunnen worden. Jaren later ben ik de enige die nog niet zwanger is of een kindje heeft... e zijn al langer dan 7 maanden bezig, ok dat is mss nog niet lang maar ik voel ergens dat het wel misschien een voorteken kan zijn... m'n vriend daarentegen is een optimist en blijft er zeker in geloven.. Ik stort me daarom op andere dingen: werk, vrienden, m'n lieve hond,grote wandelingen, de natuur, ... maar soms als m'n NOD nadert heb ik het weer wat moeilijk.. oh ja je kan het toch niet afdwingen en elke maand heb ik het ietsje minder moeilijker omdat het op den duur een gewoonte is om teleurgesteld te zijn.
Ik had het tegenovergestelde. Vanaf het moment dat mijn Implanon eruit ging, had ik écht een soort voorgevoel dat het snel raak zou zijn! Die paar procent die in de MMM belandden? Nee joh, dat was de ver van mijn bed show Dus als je het zo bekijkt, moet het bij jou precies andersom uitpakken Maar wat ik ermee wil zeggen: je gevoel hoeft echt niets te betekenen.. Achteraf gezien wil ik je deze tip geven als afleiding: plan dingen vooruit zodat je ergens naar af kunt tellen! Dan heb je nog iets anders in het vooruitzicht (al zal het nooit helemaal uit je hoofd gaan natuurlijk) én plan ze niet met het idee van 'nee, dat gaat niet want dan ben ik misschien wel x weken zwanger'. Gewoon doen! Blijf leuke dingen doen! Ik hoop voor je op een hele mooie test.
@ fien; daar heb je gelijk in. Ik heb momenteel een dokter die mij (helaas) niet altijd serieus neemt. Heb heeft me vaker verteld dat iets tussen mijn oren zat, terwijl later bleek dat ik gelijk had. Misschien eerst maar eens opzoek gaan naar een andere dokter. Na 6 maanden is trouwens redelijk snel. Wat fijn dat ze in België al zo snel gaan onderzoeken! Volgens mij doen ze het hier pas echt na een jaar... Nou ja, we zien wel hoe het loopt. @ Sammeke; wat een moeilijke situatie! Hoe komt het dat je vroeger al dacht dat het niet zou gaan lukken? Heb je iets meegemaakt? Of komt het echt vanuit een gevoel? Ik herken dat gevoel wel een beetje... ook ik ben een doemdenker als het om dit soort dingen gaat. Daar doe je helaas weinig aan (op afleiding zoeken na). Wel fijn dat je vriend optimistisch blijft en erin blijft geloven! Je zit nog onder het jaar, en aangezien het gemiddeld een jaar duurt, heb je zeker nog een kans! Heel veel succes met zwanger worden!
Bedankt voor je reactie! Ik heb je zo af en toe gevolgd de afgelopen maanden en vind het zo rot voor je dat je zolang moet wachten... ik hoop echt dat je na de pauze meer geluk zal hebben! Ik zal voor je duimen! Een pauze is misschien ook wel fijn na zo'n moeilijke periode... dan kun je het even loslaten en er weer met een 'frisse' mood tegenaan gaan. Goede tip trouwens! Ik neem 'm mee.
Soms verlies ik de hoop ook al bijna 3 jaar zonder voorbehoedsmiddelen en 1,5 geleden onderzoeken gehad ( basis ) en alles was goed en tot op heden geen enkele positieve test... ik heb het nu los gelaten ik zie het nu wel komt het dan komt het en anders niet anders is het geen leven meer pfff
Wat herkenbaar. Ik ben er op de een of ander manier van overtuigd dat we geen of heel moeilijk kinderen kunnen krijgen. Waarom? Meerdere neven en nichten kunnen erg moeilijk kinderen krijgen en ben er gewoon vanaf kleins af aan van overtuigd dat dat bij mij ook zo is. Jammer dat het altijd wordt weggewuifd als ik er over wil praten.
@ Hondagirl; jeetje, ik snap dat je soms de hoop verliest... maar je hebt helemaal gelijk. Je kan het beter loslaten dan eraan blijven te denken. Zolang er niets (ernstigs) aan de hand is, moet het gewoon lukken. @ Lise; naar dat je ervan bent overtuigd dat jullie heel moeilijk of geen kinderen kunnen krijgen. In hoeveelste ronde zit je nu? Heb je het al met je dokter besproken? Wel vervelend dat het wordt weggewuifd... soms moet je er gewoon even over praten.
Allereerst zou ik een andere huisarts zoeken. Iemand waarbij je je niet fijn voelt, waardoor je er niet heen gaat, is niet handig. En verder zou ik daarna een afspraak maken met de huisarts, waarschijnlijk word je niet direct doorgestuurd maar dat betekent dan ook dat de huisarts niet verwacht dat er wat aan de hand is, dat kan misschien wat meer rust geven.