Moeder wilt bij de bevalling aanwezig zijn en ik wil haar er op dat moment het liefst zover mogelijk vandaan hebben. Grootste reden is omdat ze stress verwekkend is bij bevalling (zelfs toen de hond moest bevallen was het paniek in de tent). Ik heb geen zin hierin en al meerdere malen aangegeven. Ik wil rustig bevallen, zover dat kan. Ik wil mijn vriend en oma erbij hebben en meer niet. Ik heb dit aangegeven bij mijn moeder en die zei gelijk 'dan zitten oma en ik er samen bij.' IK WIL HAAR ER NIET BIJ. En nu zeker niet omdat ze steeds weer door blijft zeuren over dat mijn dochter mijn achternaam moet krijgen en niet die van dr vader. Hierover verzint ze keer op keer een andere reden waarom ze niet zijn achternaam mag dragen. Sinds wanneer is het haar baby geworden? Mijn baby is de dochter van mijn vriend en mij. Maar hoe kan ik tot haar door dringen dat ik haar er niet bij wil. Ik heb een betere band met mijn oma en die steunt mijn keuzes tenminste. Mijn vriend is er sowieso bij. Mijn moeder is te hysterisch etc. en ik wil haar er echt niet bij hebben. (sorry als ik sommige mensen beledig die het maar raar vinden dat ik haar er niet bij wil hebben). Mijn moeder doet keer op keer boos over het feit dat mijn dochter (naam) O. gaat heten ipv (naam) T. Ze dramt te veel door over alles en blijft maar bij haar punt dat ze bij mijn bevalling wilt zijn. HELP!
Als jij dat niet wil, dan wil je dat toch niet? Kan ze hoog of laag springen, nee. En als ze er over begint zeg je meteen 'nee mama, zoals al gezegd, je mag er niet bij zijn'. 'Nee mama, zoals al gezegd dochter gaat (naam) O. heten'
Jeetje, vervelend zeg. Maar het is heel simpel. Jij gaat bevallen, niet zij. Bevallen is niet niks en geen moment voor 'beleefdheden' maar een tijd dat je doet wat goed voelt voor jou. Maar hoe je dat goed aan je moeder uitlegt... ze klinkt nogal als iemand die erg slecht of niet luistert, anders had je natuurlijk dit topic niet geopend.. Wat betreft naam en bevalling, maar blijven benoemen wat jou wensen zijn en dat ze jouw keuzes moet accepteren, of ze het er nu mee eens is of niet. Denk niet dat er een oplossing voor je probleem is, zodat je moeder zich er bij neer legt helaas... idd in elkgeval pas bellen na de bevalling..
En inderdaad bellen na de bevalling. En als ze zich ergens mee wil bemoeien dan reageer je gewoon niet. Weet je oma ook, dat dit speelt? Niet dat die dan je moeder alsnog gaat bellen
Ik beval in het ouderlijk huis. Dus bellen na bevalling is moeilijk. Er is een reden waarom we tijdelijk daar wonen.
Ja, tenminste als een thuisbevalling mogelijk blijft. We wonen tijdelijk bij mijn moeder. Ik zou anders ook niet echt een probleem hebben aangezien ik in de andere situatie pas zou bellen na de bevalling.
Ook bij de vk, je vriend en oma aangeven dat je haar er niet bij wilt hebben zodat zij eventueel voor jou op kunnen komen.
Als iemand weet wat je mee maakt ben ik het wel. Heb het bij de 1e toegelaten uiteindelijk in de angst haar te kwetsen en dit is uitgelopen in een regelrechte fiasco. bij de 2e heb ik aangegeven dat ik het echt niet wilde. Uiteindelijk is dit de druppel die een heeeeeele grote emmer deed overlopen en is het contact definitief gebroken. Ze heeft mijn zoon nog nooit gezien en weet niet dat ik zwanger ben. Ze is ook niet bij mijn bruiloft geweest en is nu niet meer in mijn leven. Alhoewel ik echt een moeder mis in mijn leven ben ik blij met mijn keuze. Het is nu voor het eerst MIJN leven en ik leef niet meer voor wat zij wilt. Jou moeder klinkt in dat verhaal precies als de mijne buiten het feit om dat mijn moeder ook heel erg op schuldgevoel kan spelen. (lekker ondankbaar nadat ik dit en dat voor je gedaan heb e.d.) Ik hoop echt dat je voor jezelf kiest en niet dezelfde keuze als mij maakt toendertijd. Ik heb een rottijd gehad rondom de 1e geboorte (ruzie gemaakt tijdens de weeen e.d.), de 2e is geweldig geweest en mijn leven is zo lekker op dit moment. sterkte en je mag me altijd een pb sturen als je met een "lotgenoot" wilt praten
Heb je je moeder al eens meegenomen naar de verloskundige? Dan kan de verloskundige je misschien steunen, want het is toch echt in het belang van je bevalling dat je er zo min mogelijk stress bij hebt. Je moeder er niet bij valt duidelijk onder zo min mogelijk. Verder, en hopelijk wordt dit niet van toepassing, zou ik bij zowel je verloskundige als het ziekenhuis waar je eventueel terecht komt, aangeven dat je ten alle tijden je vriend erbij wilt hebben en niet je moeder. Je ouders hebben op dit moment namelijk de beslissingsrechten over jou als jij handelingsonbekwaam bent en niet je vriend. Ik denk zo dat je bij een spoedkeizersnede liever je vriend erbij hebt, zorg dat ze dat weten.
Als jij je moeder er echt niet bij wilt hebben, zou ik toch kiezen voor een poliklinische bevalling of (als dat mogelijk is) kraamhotel. Ik denk dat het inderdaad moeilijk is om haar in haar eigen huis buiten te sluiten.
Jeetje zeg jij moet hier stress van hebben kan gewoon niet anders. Het is toch logisch? ze hoort het te accepteren! Kunnen de artsen niet iets doen? dat als jij daar ligt en je zegt tegen ze dat je niet wilt dat je moeder erbij is zodat ze haar niet binnen laten? of ga je thuis bevallen? de deur dus lekker niet open doen of zo. Heel veel succes, hopelijk krijg je het haar nog aan haar verstand.
vreselijk he! Ik wil mijn moeder er ook niet bij hebben, omdat ze behoorlijk dominant k kan zijn. Als ik pijn heb of moe ben kan ik dat echt niet hebben. Om problemen te voorkómen heb ik aangegeven dat ik haar er niet bij wil. Ik hen ook aangegeven waarom bij haar en ondanks dat ze in eerste instantie niet al te goed reageerde, respecteert zij mijn keus nu wel. Lijkt mij vreselijk als het niet doordringt. Waarschijnlijk heb je het al gedaan, maar wees duidelijk consequent en zeg eerlijk hoe je je voelt ( ook nu als ze begint). Stress tijdens de zwangerschap is niet goed, daar mag je haar best op wijzen. Als ik jou was zou ik trouwens ook poliklinisch bevallen, lijkt mij gemakkelijker dan bij haar thuis. Misschien kan je vriend ook inspringen als ze er nogmaals over begint... sterkte!
Gewoon in het ziekenhuis gaan bevallen. Dat is de enige mogelijkheid lijkt mij als ik zo je verhaal hoor. Je kunt haar in haar eigen huis niet wegsturen toch? Sterkte ermee!
Ik denk dat als je alleen met je vriend erbij wilt bevallen het makkelijker te begrijpen is voor je moeder. Kan me voorstellen dat het voot haar kwetsend over komt als oma er wel bij mag zijn, Uiteindelijk blijft het natuurlijk jullie keuze wie jullie erbij willen hebben maaer toch kan ik me dus wel voorstellen dat het niet leuk voelt. Ze zal het dan toch moeten accepteren
Ik zou in het ZH bevallen. Daar kan ze geweigerd worden als ze naar binnen wilt in haar eigen huis is dit natuurlijk lastiger. Het is wel heel respectloos dat zij haar zin doordramt over jouw bevalling en de naam van je kindje. IK zou dit ook even met je VK bespreken dan staat zij niet voor een onaangename verrassing als je moeder zich nogal opdringerig opstelt als de bevalling begint.
Ik zou in deze situatie eigenlijk ook kiezen voor poliklinische bevalling. Dan kan ze namelijk veel makkelijker geweigerd worden. In haar huis als jij alleen bent zonder verloskundige kan ze gewoon binnen komen banjeren. Wat betreft de naam zou ik gewoon niet meer antwoorden. Ze weet hoe het zit en ze merkt het dan wel als je kindje geboren is. Gewoon weglopen als ze er over begint.
Ik denk dat je beter in het ziekenhuis kan bevallen. Het is jou bevalling en daar heb jij over te beslissen maar langs de andere kant, je kan je moeder ook niet uit haar eigen huis sturen he? Stel het begint snachts, moet ze dan snachts haar eigen huis uit?