Mijn moeders mening is ook belangrijk voor mij, maar soms bemoeit ze zich (teveel) met zaken die niet de hare zijn. En dan zeg ik: mam, ik vind je heel lief, maar nu moet je ophouden, dit is mijn keuze, mijn leven. Gelukkig is onze relatie dermate goed dat we dit tegen elkaar kunnen zeggen zonder beledigd te zijn
Een school in de buurt is zeker wel veel praktischer. Niet alleen met halen en brengen, maar ook met speelafspraakjes die dan dichter in de buurt wonen en waar ze op den duur makkelijker zelf naar toe kunnen fietsen. Onze dochter zit op een Dalton school, maar de methodes die ze gebruiken, inclusief differentiatie, gebruiken ze ook op 'gewone' basisscholen. Snelle leerlingen hoeven soms niet naar de uitleg te luisteren, maar moeten wel hetzelfde soort werk gaan doen en krijgen daarnaast nog extra werkjes. M.b.t. jouw pestverleden zou ik willen zeggen dat je jou gevoel niet op je zoon moet projecteren. Hij is een ander kind en kan het op jou oude school wel heel erg fijn vinden. Misschien voelt die school voor hem wel het best. Daar moet je dan toch naar luisteren vind ik. Verder denk ik dat je gewoon moet gaan kijken op alle scholen, de twee bij jou in de buurt en bij de Dalton school. De sfeer op school is toch vaak doorslaggevend.
Ik kan je niet adviseren over je moeder, maar ik ben heel blij dat ik Daltononderwijs heb gehad vroeger. Als ik hoor hoe andere scholen waren/zijn, zou ik mij er hebben doodverveeld. Ik heb overigens een gemiddeld niveau. Van de basisschool kreeg ik havo/vwo advies, cito was 1punt onder vwo, maar ik ben een praktische leerling. Uiteindelijk heb ik daardoor MBO gedaan. Iemand die beneden of boven gemiddeld kan leren kan Dalton onderwijs misschien heel anders ervaren. Bij een school met Daltononderwijs is het wel extra belangrijk dat de leerlingen goed begeleid worden. Als dat gebeurt, is het, in mijn ogen, een supersysteem
schoolkeuze is zo persoonlijk, ik zie het in mijn omgeving met vriendinnen die voor een andere school kiezen voor hun kindjes. Dat zij een andere keuze maken impliceert eigenlijk dat ze mijn keuze niks vinden en dat levert ongemakkelijke situaties op. Daar moet je boven kunnen staan... als jij zeker bent van je keuze. 2 dingen: jouw pestverleden staat los van je kindje. Ik worstel hier ook vaak mee, zodra een ander kind lelijk kijkt naar mijn kind of hij ergens niet gevraagd wordt op een feestje steekt mijn verleden de kop op. Maar je moet inderdaad jouw verleden niet projecteren op je kindje. Kies een school met een goede anti-pest-lesmethode en voel ze er bij het kennismakingsgesprek maar eens flink over aan de tand. Verder: Ik zou me niet blind staren op het etiketje wat op de school geplakt zit... je hebt ook hele slechte Dalton scholen en hele leuke reguliere scholen. De school waar mijn zoontje heen gaan heeft geen etiketje maar doet ontzettend veel met zelfstandig werken en differentiatie. Toen ik bij de Dalton school hier de vraag stelde wat voor extra materiaal ze hadden voor snelle leerlingen kreeg ik het antwoord: "oh als ze klaar zijn met hun weektaak mogen ze gaan kaarten in een leeg klaslokaal" .. tja daar word ik dan weer niet warm of koud van.
Mijn stiefkinderen hebben op een Dalton-basisschool gezeten en wij zijn absoluut niet te spreken over het niveau. Onze jongste zal dan ook naar een andere school gaan.
Zal per school en kind verschillend zijn hoe ze erin gedijen. Hier een dalton school die qua niveau zelfs uitstijgt boven de reguliere scholen. Is moeilijk te zeggen met de wisselende kwaliteit in het onderwijs op de verschillende scholen. Bolkje ik begrijp dat het vervelend is. Zeker aangezien je ze je pestverleden af doet als iets van "ach". Maar einde van de dag maak jij gewoon je eigen keuze en wat er bij je kindje past. Niet gaan twijfelen!!
Voelde het voor jou thuiskomen? Of je kindje? De dingen waar jij tegenaan liep hoeven niet voor je kindje te gelden...
Ik denk dat je nog erg zoekt naar de bevestiging van je moeder. Heb je die bevestiging en onvoorwaardelijkheid vroeger gemist? Ik herken dat wel een beetje. Ik vertelde mijn keuzes altijd meteen aan mijn moeder in de hoop (onbewust) dat ik die bevestiging kreeg, maar dat is een gemis van mij als kind, dat los je nu niet meer op. Je bent nu volwassen en niet meer afhankelijk van jr moeders goedkeuring. Je moet die zekerheid uit jezelf en mensen om je heen halen waar je wel wat aan hebt. Je moeders reactie zal altijd een pijnpunt blijven totdat jij besluit om geen waarde meer te hangen aan haar reactie. Accepteer dat zij niet beter kan misschien, dan voelt het niet meer als een afwijzing maar gewoon een andere mening. Moeilijk is zo'n relatie he? Maar als kind ben je wel afhankelijk van je moeder en nu mag je dat loslaten. Vertrouw op jezelf!
Wow, zeggen dat het je eigen schuld is dat je bent gepest, dat is hard zeg! Zou dan ook heel erg verdrietig zijn. Verder zou ik gewoon doen waar ik zelf achter sta en niet teveel uitdoen op de mening van m'n moeder.
Ik zou idd een beetje loslaten wat je moeders denkt, die heeft met jouw keuze nu weinig te maken. Zelf goede ervaringen met Dalton, helaas staat hier de lokale Dalton minder goed aangeschreven. Wij hebben nu een normale en een montessorischool uitgezocht, die totaal verschillen maar grappig genoeg op voor ons belangrijke punten hetzelfde scroren. Als je bang bent voor pesten, is montessori misschien wel wat. Daar is erg veel aandacht voor respectvol met elkaar omgaan. Kinderen moeten er veel samenwerken, maar ook elkaar ruimte geven om zelf te kunnen werken/uit elkaars ruimte blijven etc.
Zet de mening van je moeder echt even opzij en luister naar je eigen gevoel en dat van je man, kijk goed naar jullie kind, zijn behoeftes en jullie behoeftes. Ik hecht ook veel waarde aan de mening van mijn moeder en ben daar ook best beïnvloedbaar door. Maar met dit soort belangrijke keuzes probeer ik dat toch even te parkeren.
Net zoals reguliere scholen, verschillen Montessori-, Dalton-, Vrije- en Jenaplanscholen onderling ook enorm. Ga dus kijken, hoe is de sfeer, bedenk vragen die voor jullie belangrijk zijn en op jullie kind van toepassing. De keuze voor een school voor een kind hangt van zoveel dingen af.
Ik denk dat het veel dieper zit. Onbewust voelt zij waarschijnlijk dat jij, haar kind, nu haar keuze die ze destijds voor jou met alle liefde heeft gemaakt, veroordeelt en afkeurt. Wellicht dat je het haar ook kwalijk neemt dat ze jou op die school heeft gedaan. Als moeder zijnde kan ik me goed voorstellen hoeveel pijn het kan doen als je kind op die manier terugkijkt op de keuze die jij als moeder hebt gemaakt. Je merkt nu zelf hoeveel gevoel en verstand nodig is, en hoeveel energie het kost om de schoolkeuze te maken voor jouw kind. En uiteindelijk blijft het maar een gok. Jij handelt uit jouw referentiekader, maar jouw kind is iemand anders. En misschien zal hij met net zoveel weerstand en wrok terugkijken naar de basisschool die jij kiest. En het zal jou net zoveel pijn doen.. Ik zou daar heel open met mijn moeder erover praten. Neem je haar iets kwalijk? Zo niet, vertel het haar. Dit gaat namelijk niet over jouw zoon, dit gaat over je moeder en jou..
Zo, dat is lekker tendentieus. Ken jij de moeder van TS soms? Mijn schoonmoeder geeft bijvoorbeeld volmondig toe dat ze de kinderen gewoon naar de buurtschool heeft gedaan, die heeft echt niets uitgezocht of gekeken waar haar kinderen het beste zouden gedijen, hoor. Misschien heeft TS haar moeder dat ook wel zo gedaan en slaat ze zich nu voor de kop. Lijkt me dat ze dat prima tegen haar dochter kan zeggen: 'Met de kennis die ik nu heb, zou ik veel zorgvuldiger te werk zijn gegaan/een andere keus hebben gemaakt.' En als ze dat niet kan, schat ik zo in dat een rustig gesprek daarover niet echt tot de mogelijkheden behoort. Maar dat is wederom een aanname, want wij kennen TS en haar moeder niet. Lastig voor je, TS, maar ik vind het heel mooi dat je bewust een keuze maakt voor je zoon. Je gaat er prima uitkomen, en als ergens onderweg blijkt dat je een verkeerde keuze hebt gemaakt, schroom dan niet om je mening bij te stellen. Voortschrijdend inzicht heet dat, en dat wordt m.i. zwaar onderschat.
Tja, misschien, misschien ook niet.. Ik kijk naar mensen met een positieve insteek. Onze moeders en schoonmoeders zijn ook ouders met alle emoties en onzekerheden die erbij horen. Sinds ik zelf moeder ben kan ik me juist veel meer verplaatsen in gevoelens van mijn eigen moeder, en kijk ik niet naar haar (en schoonmoeder) als gevoelloze wezens die vooral als hobby hebben om hun kinderen en schoonkinderen te kwetsen, of geen bal te geven om gevoelens van hun kind. Ik zie nergens in het verhaal van ts een aanleiding om vanuit slechte intenties uit te gaan bij haar moeder. DUS ga ik vanuit het goede uit. Zouden volwassen kinderen wat vaker mogen doen..
Ik denk dat je dan over hetgeen heen hebt gelezen wat Ts juist moeilijk vindt: haar moeder ontkent een pestverleden en bagatelliseert het ook. Dat getuigt juist niet van een moeder die haar kind serieus neemt en goede keuzes maakt. Verder helemaal eens met gitta, goed verwoordt.
Mijn moeder heeft zeker weten wel die keuze gemaakt nadat ze bij verschillende scholen is gaan kijken. En het gaat me ook niet alleen om het pesten, maar ook hoe het er in de klas aan toe ging... Je werd eigenlijk constant afgeremd, omdat alles in één tempo moest met een klas van 30 kinderen. Ik heb al een paar keer gezegd dat ik haar niks kwalijk neem. Het was een prima school, mijn zus heeft er ook op gezeten en die heeft weer heel andere ervaringen. Maar ik heb het er niet naar mijn zin gehad en wil dus graag iets anders voor ons zoontje. Mijn man is trouwens ook niet zo gecharmeerd van het idee van puur klassikaal onderwijs.... maargoed, we gaan er nog wel een kijkje nemen, wie weet is het opeens een heel andere school geworden, maar van wat ik ervan hoor denk ik niet.