Dit ook inderdaad. Ik kan ook nu nog goed met die vriend praten en hij vraagt er ook nog naar af en toe.
Wat betreft de zusjes, ze zijn minderjarig. Oftewel of je vriendin met d'r man kunnen misschien in het huis wonen. (Niet vanzelfsprekend hoor, reken d'r eerder op dat ze de woning moeten verlaten). Ze zal dan de voogd worden. Uitzoeken of ze in aanmerking komen voor allerlei toeslagen enz. Informeer "anoniem" bij jeugdzorg. Of de zusjes gaan naar een pleeggezin/tehuis.
Na een tijdje regelmatig vragen hoe het met haar is... en of ze het verdriet kan handelen. Dat is iets wat ik heel erg mis....
Als je in haar huis kan...zorg dat er wat eten in huis is als ze terugkomt. Eventueel wat ingevroren maaltijden die je voor haar gekookt hebt. Dat is fijn als je er even niet aan hoeft te denken. Verder denk ik dat je genoeg doet door (regelmatig) te vragen hoe het met haar gaat, een appje met dat je aan haar denkt en/of een kaartje. En dat ook blijft doen. Ik heb gelukkig geen ervaring mee dat mensen het na 2 maanden 'vergeten' te vragen. Mijn vader is 2 jaar geleden overleden en heb gelukkig genoeg mensen om me heen gehad die er ook na langere tijd nog naar vroegen. Mijn moeder is 3 weken terug overleden. Had toen heel veel mensen die langs wilden komen terwijl ik dat juist niet wilde. Dus probeer je ook niet teveel op te dringen. Ik vond het juist fijn om alleen te zijn en wilde al die mensen met hun medelijden/medeleven niet. Uiteraard écht goed bedoeld maar ik had rust nodig en ruimte voor mezelf. Ik vond alle kaartjes wel lief, en appjes waar ik niet per se op hoefde te reageren ook (dus niet alleen appjes met: hoe gaat het??????????...dan voelde ik me zo verplicht te reageren. De appjes met: 'denk aan jou' of 'xxx' waardeer(de) ik het meest).
Hopelijk is de wet of woningstichting al daar nu wat schappelijker, maar ik vrees dat de meisjes het huis uit zullen moeten (was toen in ieder geval bij mij). Dan zullen ze waarschijnlijk bij iemand anders terecht moeten kunnen. Zoals al gezegd, met name na een paar maanden lijkt het vaak of de meeste mensen al zijn `doorgegaan` met hun leven, terwijl je zelf nog steeds in een diep zwart gat zit. Het fijne is voor haar wel dat ze iemand (man) heeft waar ze hopelijk kan schuilen zodra het haar allemaal teveel gaat worden. Zo niet, dan zou je dat eventueel voor haar kunnen doen. Haar gewoon vasthouden zodat ze kan huilen. Fijn dat je er voor haar wil zijn en je ook probeert in te leven in haar situatie. Weinig die dat tegenwoordig nog doen.
Toen mijn schoonvader plotseling overleed. Heeft mijn vriendin de avond van de begrafenis voor ons gekookt. Wij vonden dit erg fijn.
Mijn beste vriendin haar vader is pas overleden. Ik probeer er voor haar te zijn. Veel kan je niet doen om het verdriet weg te nemen. Maar ik heb de kinderen opgevangen. Ik heb haar verteld dat als ze me nodig heeft ze me altijd mag bellen en dat haar verdriet bij mij nooit teveel is en ook nooit te lang kan duren. . Ze geeft zelf aan dat er mensen nu het een paar maanden geleden is vinden dat ze door moet gaan en ze er niet in moet blijven "hangen" .. Soms blijft ze hier eten met haar gezin en ze vind het fijn dat ik langskom met m'n meisje zodat ze even ergens anders aan kan denken. Voor het overlijden van haar vader gingen we geregeld even naar de action bios of winkelen ofzo maar dat komt bijna niet meer voor doordat haar hoofd er niet naar staat. En dat is ook prima. Ik heb haar gezegd dat ze zelf mag aan geven wat ze wil dat ik af en toe wat voor zal stellen maar dat ze eerlijk kan en mag zijn bij mij. Ben er voor haar nu maar ook over een half jaar, mijn vriendin zegt dat het gemis met de dag erger word.