Mijn moeder is overleden toen ik 15 was, maar ondanks dat ik haar heel erg mis zou ik haar er toch niet bij willen hebben (hoewel ze er stiekem natuurlijk wel steeds even is). Mijn schoonmoeder zou ik er niet bij willen hebben. Die zou goedbedoelend voortdurend vragen of ze ergens mee kon helpen. Hoewel ik dan natuurlijk lekker tegen haar aan had kunnen schelden . Bij mijn eerste waren alleen mijn man en verloskundige er en later in het ziekenhuis kwamen daar nog een arts- assistent en een verpleegkundige bij. Toen was ik al zover heen dat wat mij betreft het hele koningshuis had kunnen staan kijken zonder dat dat mij gestoord had. Maar in het begin vond ik het heel fijn dat mijn man er was. Die mocht niet uit de buurt, ook al had hij erg veel honger en in de badkamer alleen maar de toiletpot om op te zitten. Bij deze bevallen we dus weer met zijn drieën als alles mee zit. Mijn man, verloskundige en ik.
Bedankt voor al jullie reacties,leuk om te lezen. Ik heb het er nog eens over gehad met mijn man maar we willen in 1e instantie gewoon met zijn 2e zijn,dat vind mijn man toch fijner.Wel bellen we gelijk mijn moeder als het eenmaal serieus is,ze moet nog ruim een uur rijden en dan vragen we of ze stand-by wil zijn mocht ik d'r graag bij me willen.Omdat ik nu gewoon niet weet hoe of wat lijkt me dat de fijnste oplossing voor ons allemaal.Ik roep er liever dan bij dan dat ze denkt dat ze er bij mag zijn en ik er dan weg stuur.
Ik moest er niet aan denken om iemand anders dan mijn vriend bij de bevalling te hebben. Dit is iets voor ons tweeën en daar hoef ik niemand anders bij te hebben. Mijn vriend is de hele bevalling niet van mijn zijde geweken en hij was echt geweldig! Zonder hem had ik het niet kunnen doen. Dus nee, bij ons geen (schoon)moeder aan mijn bed.
Ik denk dat het ook aan je moeder ligt zeg maar, ik heb een leuke moeder en een hele goede band met mijn moeder, maar ik weet zeker dat als ze er bij zou zijn ik meer bezig zou zijn met haar troosten en geruststellen dan zij mij Gek genoeg heb ik daar dus geen zin in. Verder vind ik ook dat dit iets van ons tweeen is, ik hoef ook niet bij een bevalling van mijn pa en ma te zijn. Gelukkig had ze zelf ook zoiets van oo als je weer genaaid bent is het vroeg genoeg hoor om mij te bellen (en bedankt ma)
Je was er toch echt bij hoor hihi Ik wil haar gewoon niet teleurstellen/kwetsen door haar weg te sturen,ze zegt wel dat ik dat dan niet doe maar ik weet zeker dat ze dat toch niet echt leuk vind. Ik beval onder medische indicatie dus iets van ons 2e zal het zowiezo niet zijn.
nou bij mij was me zus me moeder en 2 tantes! ik vond het echt prettig dat ze er allemaal waren heb er niet veel aan gehad maar als ik terugdenk vond ik het superleuk dat ze erbij waren en dat moment met mij wilde delen ja ik denk er alleen maar positief aan terug totaal geen spijt!
meid als jij je er prettig bij voelt gewoon doen! en geloof me onder de bevalling boeit het je geen reet wie er wel of niet is hahaha al stond de paus op dat moment naar me doos te loeren dan had het me nix gedaan!
Mijn moeder was ook bij mijn bevalling,mijn vriend kon ik niet uitstaan op dat moment!Ik had pijn en zat met mijn kont heen en weer te wiebelen op de po-stoel..Ik had draden naar binnen,1 voor de hartslag,en de andere om de weeen te meten,dus dat was al helemaal niet comfortabel!Toen zei mijn vriend dat ik moest zuchten! Ik zei rot jij ff lekker op zeg!Dus ik was op zijn zachts gezegd niet zo aardig! Ik woonde toen een stuk van mijn moeder af,die was toen nog onderweg naar het ziekenhuis..Eenmaal kwam mijn moeder binnen en barste mijn vriend in tranen uit! Ik was ook zo blij dat mijn moeder er was!Eenmaal toen ik een infuus kreeg met verdoving heb ik wel sorry tegen mijn vriend gezegd haha.. maar om een lang verhaal kort te maken,ik was toen echt heeeel blij,en met een volgende is ze er weer bij!!Al twijfelt ze daar zelf nog een beetje over want tijden de persweeen echt bij elke wee trok in mijn moeder aan haar haren helemaal over me heen hahahahaha!!Schaamteloos!
Helaas is mijn moeder, 3 weken geleden overleden, en zal zij mijn kindje ook niet meemaken. Ik weet niet wat ik zou willen, alles voelt anders nu ik zwanger ben....nu ze er niet meer is...zou ik alles met haar willen delen, juist vanwege de zwangerschap...dus ik denk dat je heel goed naa je gevoel moet luisteren, en daarop af moet gaan....het leven i tkort, nte bijzonder om twijfels te hebben...fout kun je het niet doen, als je jouw gevoel volgt. Liefs Vita
Mijn moeder kan er helaas niet bij zijn, aangezien ze is overleden.. ze zou dus nooit haar eerste kleinkind kunnen mee maken en zien opgroeien.. Maar ik weet zeker dat mn moeder erg trots zou zijn geweest op de kleine.!