Me moeder is er lekker bij als ik moet bevallen zou het niet anders willen.. Zij is mijn steun en toeverlaat en ze heeft natuurlijk ook mij gehad en begrijpt dus het meest hoe ik mij op dat moment zal voelen en mij er doorheen slepen Als me vriend hier zou wonen zou hij er ook bij zijn maar hij is het er ook mee eens dat mijn moeder en als zijn moeder dan ook hier is met vakantie dat zij er dan ook bij is Lekker bonding met de vrouwen :d
Ik moet er niet aan denken om mijn moeder of zus of oma of tante erbij te hebben. Alleen mijn man, en het verlos team (zelfs die liever niet) Lekker samen met je man, kan je je helemaal laten gaan, en houd je je niet in. Ik ben dan niet natuurlijk bevallen, maar toen het hellp op zn zwaarst was wilde ik niemand in mn opgeving naast mn man. Ieder voor zich....
Hier ook alleen mijn vriend erbij. Ik vind het persoonlijk een heel intiem en emotioneel moment en wil dat graag alleen met mijn vriend delen. Nu heb ik sowieso geen contact met mijn eigen moeder en ik vind mijn schoonmoeder een schat van een vrouw, maar zou haar er niet bij willen hebben. Ben daar ook heel erg duidelijk in geweest. Ik ken mezelf als ik veel pijn heb dan kan ik erg weinig hebben en best een beetje kattig worden en dan heb ik echt geen zin in de goed bedoelde adviezen van schoonmoeder.
Ik moet er ook niet aan denken om moeder, tante etc. erbij te hebben. Ik vind een bevalling iets speciaals voor jezelf en partner, iets om samen te beleven, zonder andere ''pottekijkers''.
Bij de geboorte van mijn tweede zoon was mijn moeder er ook bij in de kliniek, ik heb niet zo een nauwe band en wou dat graag voor haar doen om dat wat sterker te maken, dit was jammergenoeg van korte duur. Ze had de spiegel vast zodat ik de bevalling kon zien, ze kwam toen ik halfweg de arbeid was, gelukkig dat ze er was want met de bevalling zelf, (lees: floep eruit) was de dokter te laat en moest mijn ma versterking bellen. Nu gaat er ervan uit dat ze er automatisch weer bij zal zijn, maar ik heb haar als babysit voor mijn twee andere kinderen gevraagd Hoop dat het nu even vlug zal gaan.
bij mijn bevalling zal mijn moeder er wel bij zijn. zelf vind ik dit erg fijn heb ook een zeer goede band met haar. mijn vriend vind het ook fijn dat ze erbij is. hij vind het allemaal maar eng alleen als het een keizersnede word dan is ze er niet bij. maar wel in het ziekenhuis aanwezig
Als je echt niet wilt dat je moeder erbij is moet je dat gewoon luid en duidelijk meedelen. Zo te lezen is je moeder niet het type dat stille hints begrijpt of wil begrijpen. Ik moest er echt niet aan denken om iemand anders dan mijn man erbij te hebben. Het is ons kind en dat vond (én vind) ik zodanig belangrijk dat niemand bij de bevalling mocht zijn.
lastig idd maar IK vind het PERSOONLIJK een beetje echoistisch als je moeder erbij mag zijn op het moment dat ze in princiepe niks kan betekenen en ze zit er ook maar bij te 'wachten' En op het moment dat het erop aan komt ze 'weggestuurd' wordt, dus alsnog niet bij DE bevalling is geweest! Het is en blijft natuurlijk jou keuze!!! maar ik vind niet dat je het kan maken om haar als nog op het belangrijke moment kan weg sturen. of WEL erbij of helemaal NIET erbij Maar zoals ik al zij het is JOU keuze wij hier alleen kunnen enkel onze eigen mening geven, je moet doen wat jij het prettigst vind! Als je beslist om je moeder er wel bij te willen hebben kun je ook van te voren zeggen dat je geen zin hebt in woorden en kibbelen etc, en als ze wel begint je wil dat ze weg gaat Dan is het aan haar om haar mond te houden en jou te steunen of de geboorte van haar eerste kleinkind te moeten missen door haar eigen schuld, want je had haar van te voren gewaarschuwd!!! Ik vond het ovrgens erg fijn mijn moeder erbij te hebben, zo kon mijn vriend ook het rustigst blijven (zenuwleijer) en dit keer is ze er ook weer bij Even wat anders, ik zat wat terug te lezen en zie veel mensen zeggen dat het een bijzonder en emo moment is, wat ik ook vind hoor!!! haha maar dat wil je toch delen met de meest belangrijke personen in je leven?! (je kinderen zijn natuurlijk het belangrijkste maar die laat je natuurlijk niet toekijken wanneer zijn of haar broertje geboren wordt) Ik neem iig aan dat jullie moeder ook een van de belangrijkste personen in jullie leven is (met normaal contact, geen gekke dingen) de keus natuurlijk geheel aan je zelf of je er iemand bij wil hebben of alleen je partner maar om je moeder een 'pottenkijker' te noemen vind ik erg respectloos!!!!!!!!:x Wees blij dat je een moeder hebt!!!!!
Toen ik zwanger was van mijn dochter vroeg eerst mijn schoonmoeder en daarna mijn moeder of ze erbij mochten zijn. Uhm NEE!! Met alle respect maar de bevalling is echt het moment van mij, mijn vriend en ons kindje! Sowieso is de band met mijn moeder niet heel sterk van mijn kant na een woelige jeugd. Mijn schoonmoeder is een schat, maar is veelste panisch. Als mijn vriend er om wat voor reden er niet bij zou kunnen zijn, zal ik mijn liefste vriendinnetje vragen die mij al jaren door en door kent. Zij en mijn vriend zijn los van mijn kinderen het belangrijkste voor mij. Wat betreft situatie ts: Laat je moeder duidelijk weten dat je het samen met je vriend wilt doen. Als dat is wat jij wilt, moet ze daar respect voor hebben en absoluut niet moeilijk over doen. Het is jou moment! Succes meis!
Mijn moeder was bij de bevalling en ik vond het erg fijn. Ik heb haar bewust van tevoren niet gevraagd, omdat ik niet wist hoe ik het op het moment zelf zou ervaren. Toen het begon heb ik haar gebeld, ze is gekomen en heeft zich heel erg op de achtergrond gehouden. Mijn man zat echt naast me en ´deed mee´, mijn moeder zat in de hoek van de kamer. Toen ik zelf aangaf dat ik het fijn vond dat ze dichterbij kwam om mn hand vast te houden, deed ze dat. Ik vond het, en zij ook, heel fijn dat ze erbij was! TO: Ik vind het nogal raar dat je moeder zelf zegt dat ze erbij zal zijn. Ik zou haar duidelijk vertellen dat je het niet wilt. In het ziekenhuis kom je binnen op de verloskamer en daar beval je ook. Je wordt dus niet naar een andere kamer gereden. Maar als je je daar van tevoren al zo druk overmaakt, moet je nu heel duidelijk zijn. Niets is vervelender dan bevallen terwijl je je niet helemaal kan ontspannen. Of gewoon niet bellen als de bevalling begint en haar na de bevalling als eerste bellen dat ze oma is geworden!
Ik zat in dezelfde situatie als TS...en ik wilde haar ook niet kwetsen, dus heb niks gezegd. Op t moment dat ik ingeleid moest worden, was mijn vriend werken en ismijn beste vriendin meegegaan..we hebben echt de grootste lol gehad, je zou niet zeggen dat ik op punt stond te bevallen..toen mijn vriend arriveerde in het ziekenhuis, is zij weggegaan. Mijn vriend heeft wel mijn moeder gebeld, dat ze naar het ziekenhuis mocht komen als ze wilde, mijn schoonouders zaten er ook al haha, en toen ze er was, was ik al aan het persen en het was te druk in dat kamertje, gyn, verloskundige, verpleegkundige, kraamverzorgster en nog een stel co-assistenten...dus toen kon het niet, maar ze vond het niet erg, begreep het ook wel...maaaaaar ze kreeg wel de eer om als eerste te komen kijken..en trots dat ze was! Sindsdien is onze band wel weer goed eigenlijk! Veel succes bij je bevalling!
Ik heb het nog niet besproken met mijn vriend, maar ik wil alleen hem erbij. En vk/gyn/enz, maar geen moeder of schoonmoeder. Dit is iets wat ik graag met hem wil delen. Dit is heel persoonlijk natuurlijk. Het lijkt mij dat een ieder moet doen waar zij zich het beste bij voelt!
Het probleem is dat mijn moeder over de kleinste dingen in discussie gaat en het dan ook gewoon niet laat, ze is ook heel ouderwets. Ze vond het bijvoorbeeld idioot dat het kind in een maxi cosi moet; maar je houdt een baby toch vast in je armen, die zet je toch niet in een stoeltje! Dan zeg ik op zo'n moment: mam het is geen stoel het heeft een soort ligvorm en is speciaal voor babies gemaakt. Maar dan blijft ze bij haar standpunt; ik weet zeker dat je nicht dit niet zal doen. Uiteindelijk heeft ze nu dan van die nicht gehoord dat dit normaal is en heeft ze het er niet meer over, maar zoiets neemt ze dan niet van mij aan en dan blijft ze maar door hameren. Dit soort discussies hadden we al jaren niet meer sinds de puberteit maar is nu dus terug. Heb nu ook duidelijk gemaakt dat als we dit soort discussies tijdens of na de bevalling krijgen ik haar er niet bij wil hebben. Ze ging ook in discussie over truitjes, ze is van mening dat (ook al hebben baby truitjes drukknoopjes) je een baby niks over het hoofd moet aantrekken. Zoiets gaat ze dan over door als ik zeg: onzin, het is voor babies gemaakt dus zal wel goed zijn. Dan reageert ze: nee!!! Echt niet!!! En gaat ze dus door tot ik kook van binnen. Ik wil na de bevalling mijn kindje aankleden/verzorgen zonder haar kritiek. Maar goed, ik zie wel wat ik doe. Gewoon gaan zonder haar te bellen voel ik me niet zo prettig bij. Misschien schrijf ik een brief want ze luistert nooit goed naar me. Zoals onze band VOOR de zwangerschap was had k haar er graag bij gehad, ik ben de laatste weken gewoon gaan twijfelen vanwege dit soort discussies..
Ben ik het niet mee eens, ik vind dat als mijn moeder zo graag mee wilt naar het ziekenhuis dat ik niet egoistisch ben al ik dan bepaal hoe het gaat. Dan moet iemand gewoon ervoor kiezen niet mee te gaan, maar tijdens een bevalling en de periode vooraf draait het om de vrouw die gaat bevallen. Ten tweede vind ik het ook niet raar als ik zeg dat ik het eerste moment als de baby eruit komt alleen met mijn partner wil zijn, aangezien we met z'n 3en het nieuwe gezin gaan vormen, en dan wil ik dat eerste intieme moment even met hem alleen zijn, daarna mag ze wel weer naar binnen komen. Ten derde wist ik niet dat ik haar echt een kamer uit moest sturen, dus tja toch weer zien hoe het verder gaat. Ten vierde heb ik nooit mijn moeder een pottenkijker genoemd...?
@ mamaprinses: Natuurlijk is mijn moeder 1 van de belangrijkste personen in mijn leven, maar onze dochter en de nieuwe baby is iets van mijn man en mij samen. Wij hebben dat kindje samen gemaakt, het is een samensmeltsel van onze genen. Het is van ons samen. En ik vind het heel belangrijk dat wij eerst met z'n 2-en kunnen kennismaken met ons kindje en kunnen laten doordingen dat we vader en moeder zijn geworden. Hoe belangrijk mijn moeder ook voor me is, dat is iets wat ik met niemand anders dan met mijn man wil delen. @ TS: Ik denk dat je vóór de bevalling al aan je moeder moet duidelijk maken hoe jij het voor je ziet. Wil je haar er niet bij hebben, zeg dit dan gewoon tegen haar. Als je af gaat wachten tot het moment dat je moet gaan persen bij wijze van spreken dan wordt het een gedoe'tje. Misschien is je moeder dan erg teleurgesteld og boos en ga je je daar druk om maken, of erger nog, wordt er alsnog gekibbeld. En trust me, daar heb je op zo'n moment geen zin in. Bovendien is het tijdens de bevalling belangrijk dat je je zo veel mogelijk op je gemak voelt, want dan vordert de ontsluiting beter. Als jij je het meest op je gemak voelt zónder je moeder erbij, dan heeft zij dat gewoon te accepteren. En als ze er wel moeilijk over doet dan moet je haar maar even in haar sop gaar laten koken, ze komt er heus wel overheen. Maar ik wil je echt op het hart drukken je hier vooraf over uit te spreken, zodat je ontspannen en op je gemak aan de bevalling kan beginnen.
Ik lees dit verhaal,en lijk net of ik dit zelf heb geschreven! Hier precies het zelfde verhaal dus. Toen ik nog thuis woonde,ook veel ruzies,omdat we vooral over veel denken anders denken,en dat botst. Ik ben paar kilometer vederop gaan wonen met me vriend,en het was weer even rustig,Tot ik steeds veder in me zwanger kwam. Ze was zo blij dat ze oma werd ( ook eerste kleinkind) en als ik haar mee neem naar de echo's reageert ze overinthoisiast! Duwt me vriend letterlijk aan de kant,en eist alle echo's op,welke zij wil hebben etc. Ook kwa de opvoeding begint ze nu steeds over,zij deed het zo met mij zo moet ik het ook doen blabla. Dus nu had ik met me vriend over vorige week,en wij hebben haar toch liever niet bij,Bang dat ze me vriend ook tijdens bevalling aan de kant duwd,en de baby zo oppakt en mee weg loopt als een overgelukkige oma! Ik snap dat je je moeder er zo niet bij wil hebben. en zou toch zeggen Dat je tijdens het persen toch echt die moment alleen wil met jou en je vriend. zeg je gewoon niks over de conflicten,gewoon dat jullie dat speciale moment samen willen beleven! succes!
hahah preciessss daar ben ik dus ook bang voor, dat ze baby gewoon zelfs uit mijn handen trekt; tralalalala en wegloopt! haha Zucht....lastig...ik denk dat ze echt HEEEEEEL erg teleurgesteld is als ik haar nu opeens niet mee zou nemen, bovendien weet ik niet hoe ze zich zal gedragen tijdens de bevalling. Misschien ben ik te bezorgd nu en houdt ze op zo'n moment best rekening met me..
Meiden, volgens mij is het heel simpel - jullie moeten bevallen en dat is een vrij heftig proces waar jullie je fijn bij moeten voelen! Klaar. Of dat nou met of zonder extra toeschouwers is moet iedereen voor zichzelf uitmaken maar jij bevalt, dus jij bepaalt!
Ja, daarom ga ik me ook niet schuldig voelen als er een moment komt dat ik tegen mijn partner zeg; stuur mijn moeder even weg, ze mag zo wel weer komen kijken als baby eruit is.. Ik vind het fijn om ze in de buurt te hebben, maar als ik echt moet gaan persen dan wil ik even een moment alleen met partner zijn, ik denk dat ik het gewoon zo ga doen, en ook nog een keer duidelijk maken aan mams dat ze echt niet met me moet gaan kibbelen
chica over dat pottenkijker gedoe was ook niet op jou gericht hoor!!!! En ik zeg ook niet dat je egoistisch bent maar IK PERSOONLIJK vind het egoistiesch om (in dit geval) je moeder weg te sturen op het moment dat het er op aan komt terwijl ze tijdens de eerste tijd van je bevalling er wel bij mag zijn om je te steunen! Je moet natuurlijk jezelf er wel fijn bij voelen maar IK PERSOONLIJK vind dat of WEL erbij of helemaal NIET erbij!!! En ik snap ook wel dat veel vrouwen dit alleen met hun partner willen mee maken maar sommige opmerkingen van andere sloegen mij gewoon in mijn verkeerde keelgat: Zoals iemand zei geen pottenkijkers (ze had het over haar moeder) of alleen met belangrijke personen! Had het niet zo zeer tegen jou gericht! En je hebt helemaal gelijk als je zegt dat het op dat moment om de kraamvrouw (man) en baby gaat, absoluut! Maar jij zegt nu dat je moeder mee wilt naar het zkh, maar als jij dat niet wilt kun je ook met haar 'proberen' te bespreken dat als het moment bijna daar is dat je partner haar belt dat ze kan komen en dat zij als eerste jullie kindje mag zien (ipv bij de bevalling te zijn) als compromie omdat je dit graag alleen met je partner wilt doen!!!