Onze zoon heeft sinds een aantal maanden dat hij rond 12 uur 's nachts ineens krijsend wakker wordt. Vaak gaat dit een paar nachten achter elkaar, gevolgd door een paar nachtjes rust. Het probleem is alleen dat wij hem niet wakker krijgen. Hij gilt alles hysterisch bijelkaar en slaat met zijn armen en benen. Hij gooit zijn hoofdje alle kanten op. Het lijkt alsof hij wakker is, want zijn ogen zijn open, maar toch kijkt hij langs ons heen. Als ik hem probeer op te pakken en wil troosten, lijkt het nog erger te worden. Hij moet niks van mij weten, slaat mij en gooit zijn lijfje stijf achterover. Dit kan gerust een uur zo doorgaan. Ik wil hem graag troosten, maar krijg het dus echt niet voorelkaar. Hij wordt gewoon niet wakker, wat we ook proberen. Werkelijk alles heb ik al geprobeerd. Ik vind dit erg vervelend voor onze zoon, voor onszelf en de buren. Ik voel mij hierdoor soms echt een slechte moeder, omdat ik mijn eigen zoon niet eens kan troosten. Ik heb op internet informatie gezocht en kwam bij de term nachtangsten terecht. Het lijkt sprekend op ons verhaal alleen is J.esse nog wel erg jong (het begon al ruim voor hij 1 werd). Ook lijkt het bij hem vrij erg te zijn. Ik ben benieuwd of hier meer mama's zijn die zich in mijn verhaal herkennen en wat bij hun geholpen heeft.
Zo erg herken ik het niet, maar ik denk wel sinds een tijdje dat ons meisje enge dromen ofzo heeft 's nachts. Ze wordt best vaak wakker, huilt dan direct hard, en als ik naar haar toe ga begroet ze me met opgelucht geklets en vertelt ze me op dringende toon vanalles (wat er gebeurd is in haar droom misschien?) Ze moet dan ook echt getroost worden en weer tot rust komen. Ik geef nog bv dus aanleggen werkte dan super goed, maar we proberen de nachtvoedingen af te bouwen, dus papa probeert haar nu ook te troosten, en het blijkt dus dat ze idd niet van honger wakker lijkt te worden maar van iets anders. Ze laat zich door hem ook goed troosten als ze even afleiding heeft: licht aan, even naar beneden, beetje lopen en als ze dan een beetje begint te spelen met iets "kan" ze wel weer naar bed. Naar voor jullie dat troosten niet goed lukt! Misschien helpt het ook om hem mee te nemen naar een andere kamer waar het licht is bijv? Heb je ook al eens geprobeerd hem bijv nog wakker te maken voordat je zelf naar bed gaat, voor bijv een slokje water en een knuffel? Om het patroon te doorbreken? En volgens mij staan er ook wel tips over internet over die nachtangsten?
@babel44: Bedankt voor je reactie. Het is idd erg lastig dat wij hem niet wakker krijgen. Licht aandoen, nat washandje, naar beneden enz.... helpt allemaal niks. Ik heb geloof ik al heel veel geprobeerd. Fijn dat jullie dochter zich wel laat troosten, want het is erg frustrerend als dit niet lukt. Kan mij voorstellen dat je de nachtvoedingen wilt afbouwen, zodat je ook weer wat meer rust krijgt. Ik heb net idd gelezen dat het zou kunnen helpen om hem voor wij naar bed gaan even wakker te maken. Dit zou het evt kunnen voorkomen, omdat zijn slaapritme onderbroken wordt. Heb hier eigenlijk niet veel hoop op, aangezien ik geregeld 's avonds nog even bij hem kijk en hij dan ook nog vaak zo'n aanval heeft.
Tja, zielig! En rot voor jullie! Misschien toch maar even echt wakker maken voor je gaat slapen? Maar ja, das ook niet relaxed, ons schatje zou echt niet makkelijk weer gaan slapen daarna Wat gebeurt er als je hem gewoon "even laat razen"? Desnoods in je armen, maar liefst gewoon in bed? Is dat een optie? Een vertrouwde knuffel? Lichtje aanlaten? Bij jullie laten slapen een tijdje? Tja je hebt al aan alles gedacht waarschijnlijk. Groeien ze er weer snel overheen?
Hier iemand met ervaring Het begon na zijn 1ste verjaardag. En meestal midden in de nacht (0.55 uur). Heb ergens gelezen dat wakker maken niet goed is. Het beste is troosten in zijn bed. Dat werkt hier niet want dan beukt hij met zijn hoofd tegen de spijlen. Wij halen hem dus wel uit bed, ik ga op de grond zitten met hem met zijn rug tegen mijn buik en dan maar laten uitrazen. Oppassen dat je geen blauw oog oploopt Na een poosje wordt hij dan echt wakker en vaak is hij dan heel verbaasd en denk vrolijk te kunnen gaan spelen. Wat ook kan is hem op/in een voedingskussen leggen, zo kan hij zichzelf geen pijn doen. Echt troosten kon ik ook niet op zo'n moment, heb heel wat klappen geincasseerd. En wat voel je je dan rot als moeder, ook al doe je alles wat je kan. Je kan veel info vinden als je zoekt op nightterrors. Het schijnt dat ze er gewoon overheen groeien. Sterkte! Het kan zo slopend worden. Vooral als de vermoeidheid begint op te breken.
Bedankt voor jullie reacties. Babel: Wij hebben al heel veel geprobeerd. Echt uit laten razen kan soms wel een uur duren. Gelukkig heeft ie zichzelf nog niet echt zuur gedaan, alleen een paar krassen op zijn gezicht. @starmoon: Fijn om van iemand wat te horen die hier ook ervaring mee heeft. Het is idd erg vermoeiend en je voelt je zo rot dat je niks kan doen. Ik heb inmiddels ook al het 1 en ander op internet gelezen. Gister voor ik naar bed ging heb ik Jesse even wakker gemaakt (nouja geloof dat ie het niet helemaal doorhad). Hij heeft daarna geen aanval gehad. misschien is het toeval, maar wie weet werkt het echt. Zijn slaapritme was dan natuurlijk even doorbroken en hij ging daarna direct weer slapen. Hoop zo dat dit het is, want het is echt niet leuk om zo'n klein mannetje zo te zien. Al weet hij er zelf vast niks meer van.
wakker maken moet je eigenlijk niet doen, dit beangstigd ze alleen maar. Als ze niet wakker worden, dan herinneren ze zich het ook niet. Troosten werkt vaak ook beangtigend. Om een aanval te voorkomen kan je hem wakker maken vlak voordat zo'n aanval komt. Je zou een aantal dagen bij kunnen houden op welke tijdstippen het begint. Mijn zoontje heeft er ook last van. Is begonnen met 16 maanden. Wij wisten dat toen alleen niet. Ik ga altij met hem op het bed zitten, hou hem vast en aai zacht over zijn hoofd. Uiteindelijk wordt hij na de aanval toch altijd wakker. In het begin maakte wij hem wakker, maar dan kreeg hij altijd nog een aanval die nacht. Hier lokt veranderingen en drukke dagen het uit. Bijv zijn verjaardag. Het is moeilijk om je kind zo overstuur te zien. Hier merkte ik dat als we probeerde hem wakker te maken, tegen hem praten het de aanval versterkt. Hij werd dan alleen maar hysterischer.