ja ik wilde haar vandaag aanspreken, had ervoor gekozen om Romy bij haar te laten tijdens mijn fysiotherapie. dus een klein uurtje. maar heb het toch niet gedaan, ik dacht bij mezelf. Wie ben IK om MIJN MOEDER de les te lezen! ze is mn moeder! Net alsof Romy zometeen ouder is en mij ff de les gaat lezen! Het gaat dan wel over mijn kind maar het voelt zo raar, heb mn moeder mn hele leven nooit verteld wat ze moest doen, heb het altijd ontweken en van me af laten glijden. en ik heb niet alleen ruzie als ik haar de les lees, vervolgens houdt ze zich er toch niet aan, en daar baal ik van.
Ik zou het niet zien als haar de les lezen hoor... Bij een ander zou je dit ook gewoon 'grenzen stellen' noemen en volgens mij is dit nu bij je moeder niet anders. Bovendien: jij bent volwassen en dus kom je wel op een soortgelijk nuveau als je moeder te staan, ook al blijf je tegelijk ook har dochter, je bent nu twee volwassenen en die mogen eklaar af en toe best even confronteren met gedrag dat niet door de beugel kan... Ik snap wel dat het lastig is, maar het frustreert je nu al enorm, hoe moet dat als je dochter wat ouder is en meer gaat snapen van hoe oma haar moeders gezag ondermijnt?
nou de oppas doet het prima dus daar hoef ik geen grenzen aan te stellen, ik geef haar gewoon het recente schema van Romy en dan komt het vanzelf goed. en het lukt natuurlijk niet altijd maar ze schrijft keurig in een oppasboekje op hoe het ging en welke dingen er anders gingen dan het schema. mn moeder neemt die moeite niet eens, krijg telkens te horen: ja sorry hoor geen tijd voor gehad. en als ik Romy wil ophalen dan zegt ze 9 van de 10 keer: nee kan niet want ze slaapt nog. terwijl ik keurig op de afgesproken tijd terug kom en het een hels eind is om eerst een half uur tot 45 min naar huis te rijden en dan weer op te komen halen als het hun uitkomt! doe dat alleen om Romy dr slaap niet te verstoren maar diep van binnen vind ik het BELACHELIJK. als ik naar een afspraak moet zeg ik toch ook niet: ja sorry ik ben anderhalf uur te laat maar mn dochter lag zo lekker te slapen! ik maak gewoon een schema wat pas op haar ritme en het mijne
Tja, je zegt het zelf al, Ik zou er echt grenzen aan stelen en als oma alleen haar gedrag kan veranderen als ze een tijdje niet op mag passen, dan moet dat toch maar zo? Ik zeg hier tegen de kids altijd (die van m;n man, als ze af en toe eens niet willen luisteren): We kunnen jhet op de leuke of op de niet-leuke manier doen: als je luistert blijft het gezellig, luister je niet, dan wordt het wat minder gezellig. Bij volwassenen is dat vaak niet anders: volwassen gedrag van je moeder zou zijn dat ze het zou gaan doen op jowu manier, of in ieder geval zou overleggen voor een compromis. Je moeder doet dat niet, maar vaart gewoon haar eigen koers en dringt die jou op: dat is zeer onvolwassen gedrag en als zij dat niet wenst te veranderen, is dat toch ook een keuze voor minder leuke consequenties? Doet ze dan zelf hoor! Ik heb op die leeftijd ook echt conflicten met m'n moeder gehad en dan zei ik op een gegeven moment: mam, je kunt het 100 keer niet met me eens zijn, maar ik ga het op MIJN manier doen, ook als ik daarmee op mijn bek ga. Dat is dan mijn pakkie-an, je mag me best advies geven, maar als je dingen 1 keer zegt, is dat voldoende en kan ik echt wel beslissen of ik er wel of niet wat mee doe. Als je erver blijft doorgaan is het geen advies meer, maar zeuren en daar wordt het niet gezeliger van... Het duurde even voor het doordrong, maar toen m'n moeder het doorhad, ging het goed en begon ze me te steunen. Tegenwoordig vraagt ze bij twijfel even of ze advies mag geven,
Meid, in dit geval moet je het gesprek zien van moeder tot moeder, volwassene tot volwassene en niet een dochter die de moeder de les leest. Die fase ben al op je achttiende voorbij. Jouw moeder toont geen respect voor jou, jouw mening of regels en respect moet van beide kanten komen, ongeacht het je moeder is of niet.
dan zegt ze: nee het is niet jou pakkie-an je hebt ook nog met Romy te maken! en zo gaan haar antwoorden maar verder, praten heeft echt geen zin... ik hou haar wel gewoon weg, kijken hoe snel ze er achter komt.
Wat vervelend dat je moeder jou niet serieus neemt. Ik zou het zo ook benoemen naar je moeder wanneer ze niet vraagt waarom ze iets niet mag.. Je mag niet oppassen omdat je mij en mijn dochter toch niet serieus neemt en maar doet wat jou "leuk" lijkt. Of draai het om.. Hoe zou jij het vinden als jou moeder vroeger alles anders deed dan wat jij goed dunkte voor je kinderen, zou je dat prettig vinden dat bij alles wat je doet er wel een correctie of reactie komt? *** Mijn moeder is soms nogal hardleers en dan werkt bovenstaande erg goed! *** Succes meid!
haha ja die 2e heb ik al eens geprobeerd en dan zegt ze: ja ook ik kreeg advies van mijn moeder en dat heeft altijd goed geholpen. dus daar had ik ook niets aan haha misschien de bovenste proberen als ze vraagt waarom niet. ik wilde haar helpen om toch aan het ritme te werken voor Romy en toen ik vroeg of ik het ritme even op moest schrijven, wanneer wat en hoe. zegt ze: nee hoor dat veranderd toch elke maand joh, moet je je niet aan vasthouden nu.
Ik begrijp wel dat je je moeder toch niet voor haar hoofd wilt stoten, maar ik zou tegen haar zeggen dat als ze zich niet aan jouw regels houdt, ze niet meer op mag passen en dat dan ook gewoon doen. je moeder moet maar doorhebben nu dat je zelfstandig bent en je kind opvoedt volgens jouw regels. ze zal hoogstwaarschijnlijk flink beledigd zijn dat ze niet meer op mag passen, maar dan valt het kwartje tenminste. als ze zich wel aan jouw regels houdt, mag ze best oppassen. maar ik zou nu even mijn poot stijf houden en aan je dochter denken. je kindje heeft er niks aan als het overstuur thuis komt en jij ook niet. jij bent de moeder. groetjes, Miranda