Ik schrik ook van de meerderheid van de reacties hier. We trainen onze kinderen in uitgestelde behoeftenbevrediging omdat het anders verwende ettertjes worden, als onze partner iets vraagt, staan we neem ik aan ook niet 24/7 paraat, maar als onze moeder iets vraagt (en in dit geval ook nog eens iets totaal onbelangrijks), dan moeten we alles uit onze handen laten vallen? Als degenen die die opvatting hebben dat later bij hun eigen kinderen gaan doen, vrees ik het ergste voor de onderlinge verhoudingen. Ik zou er niet over piekeren dat van mijn kind te verwachten. Als je geen nee wilt horen, moet je geen vraag stellen, maar een bevel geven.