Dreigen met zelfmoord doet ze niet, voor zover ik weet. En in hoeverre mijn broertjes eronder lijden, weet ik niet... Ik woon al een paar jaar op mezelf, dus ik heb er te weinig zicht op. Wat ik nu vertel is wat ik weet. Dus trek ik aan de bel? Straks worden er rigoureuze maatregelen genomen, en wordt de situatie misschien juist wel groter dan het nu is. Dat wil ik eerlijk gezegd ook niet op mijn geweten hebben. Wat ik zeg, ik weet te weinig om met zekerheid te kunnen oordelen.... Wat ik wel weet, is dat ik haar nu niet alleen met mijn dochter zou vertrouwen.
Kan je niet een keer met je stiefvader ergens anders afspreken, zodat je moeder er niet bij is? Dan kan hij misschien ook rustig zijn verhaal doen en kan jij hem vertellen wat je opvalt aan je moeder. Het zijn serieuze kenmerken die ze toont, vooral omdat je broertjes nog thuis wonen kan dit misschien nog moeilijk voor ze worden. Helaas heb ik geen tips op wat voor manier je hulp kunt zoeken bij instanties. Heel veel sterkte meid!
Wat voor rigoreuze maatregelen vrees je dan als je wel aan de bel trekt?! Ik werk ondertussen ook al een flinke tijd binnen de (gesloten forensische) psychiatrie en ik vind dit ook meer klinken als een psychose. Als je moeder alleen gesprekken heeft kan ze het misschien nog enigsinds verbloemen omdat ze nog niet volledig in een psychose zit. Reken maar dat je broertjes last hebben van het feit dat je moeder zich zo gedraagt. Het raakt kinderen altijd op de een of andere manier. Beter nu aan de bel trekken bij de behandelende hulpverlener dan straks spijt hebben. Persoonlijk verwacht ik niet dat de crisisdienst hiervoor gaat komen maar er kunnen wel versnelde stappen gezet worden richting een (eventueel gedwongen) opname. Ik denk namelijk dat je moeder hier niet zelf gaat uit komen op een ambulante behandeling 1x per week. Hier zal een intensiever traject bewandeld moeten worden. Maar dit is gebaseerd op wat ik nu lees van jou hè...
@Jo85, Met rigoureuze maatregelen bedoel ik evt. uit huis plaatsing van mijn broertjes, of dat ze onder toezicht komen te staan of gedwongen opname van mijn moeder. Ik ben bang dat als ik aan de bel trek, het me door mijn stiefvader en/of mijn broertjes niet in dank wordt afgenomen. Als ik met zekerheid kon zeggen dat de situatie dusdanig ernstig is voor mijn broertjes, zou ik direct stappen ondernemen..maar dat weet ik dus niet Volgens mijn stiefvader was dit gewoon een 'black out' wat ze had, en lossen ze dit 'gewoon' weer op. Maar mijn gevoel zegt iets anders...dat ik inderdaad wat moet doen. Vandaar voor mij ook de vraag, trek ik aan de bel? Wat gaat er dan gebeuren? Wordt het dan juist erger? Het blijft me bezig houden Overigens heb ik ook het vermoeden dat mijn stiefvader niet weet dat mijn moeder deze sms'jes steeds naar me stuurt. Ook wbt mijn broertjes..ze zijn hier erg graag, en hadden echt wel mee gewild met het dagje weg vandaag. Maar volgens mijn ouders willen ze niet..allerlei excuses, noem maar op. Kwam eerlijk gezegd niet heel erg geloofwaardig over. Ik heb erg veel aan jullie tips, dank jullie wel hiervoor!!
Kinderen worden niet zomaar uit huis geplaatst. Je kan met een gerust hart hulp inschakelen of iig advies inwinnen. Als je broertjes uit huis worden gehaald dan is dat niet zonder reden. Geloof me.. De politie is al heel wat keren bij ons geweest. Niet 1x hebben ze gedacht laten we de kinderen meenemen voor hun veiligheid. Nee... Ik heb ze moeten ophalen. En nu na 1,5 jaar beginnen de instanties het een beetje te snappen, oa. jeugdzorg.
Het klinkt alsof je moeder een psychose aan het ontwikkelen is Ik zou echt contact opnemen met de HA samen met je stiefvader Je broertjes worden echt niet uit huis geplaatst omdat je moeder psychotisch is hoor Maar ze heeft wel hulp en evt medicatie nodig
Je moeder heeft hulp nodig, maar dat wil toch niet zeggen dat je broers gelijk het huis uit moeten? Je stiefvader kan toch ook voor hen zorgen of desnoods (als jij dat aankan) kunnen ze misschien tijdelijk bij jou terecht? Ik zou wel samen met je stiefvader samen aan de bel van de huisarts gaan hangen. Dan kan die nog altijd zelf beslissen, maar dan kan achteraf niet gezegd worden dat men van niks wist.
Ik heb inderdaad besloten het niet langer af te wachten. De dingen die in de afgelopen week zijn voorgevallen, moest ik echt even een rij zetten. Er gaat vanalles door je hoofd, wat zou kunnen gebeuren op basis van beslissingen die je neemt. Nu weet ik dat het niet zo een vaart zal lopen wbt mijn broertjes. Mijn stiefvader is een erg goede vader, en mocht het nodig zijn kunnen ze hier altijd terecht, voor zolang dat nodig is. Heel erg bedankt voor al jullie tips meiden, ik heb hier veel aan!!
Heb er zelf geen ervaring mee maar ben wel hulpverlener en werk in de psychiatrie en vind dit veel verder gaan dan depressie, dit klinkt meer als een (beginnende) psychose. Ambulante hulpverlening en zeker 1x per week is dan niet genoeg. Ga in overleg met je stiefvader en benader samen de huisarts of de hulpverlener die je moeder al heeft. Crisis wordt het niet zo snel genoemd maar zij kunnen wel stappen nemen en zorgen dag e.e.a versneld wordt. Overigens wil ik je ook op het hart drukken dat wanneer je hulp inschakelt, je broertjes echt het huis niet uit geplaatst worden. Dit gebeurd niet zomaar en is een lang procedure die niet zomaar in gang wordt gezet. Ik wil je veel sterkte wensen en hoop dat je moeder de hulp krijgt die ze nodig heeft.