wie heeft het net gezien? dat laatste meisje bij de gracht ow verschrikkelijk ik weet niet waarom maar ik weet zo goed hoe ze zich voelde zou haar zo graag willen helpen. heb in het verleden anorexia en boulimia gehad niet zo erg gelukkig maar een half jaar.
ik heb het ook gekeken, ben sprakeloos.. m'n nichtje heeft anorexia gehad en heb het via haar van heel dichtbij meegemaakt, zij werd gelukkig goed geholpen. je zou die meiden allemaal willen helpen maar dat gaat niet.. hopelijk word er in nederland wat aan gedaan dat die meiden geholpen worden.
Oh wat diep triest zeg. Het is zo onderschat waar die meiden mee worstelen. Het gaf mij ook meer inzicht in de ziekte. Ik begrijp nu beter dat het niet eens alleen het eten is, maar vooral de controle willen hebben. Oh dat meisje Tessa van 12 die al 4 jaar worstelt met iets waarvan ze niet eens wist hoe het heette,...dat illustreert dat het echt iets psychisch is wat echt een stoornis is. Verschrikkelijk om ook de gezinnen te zien die er ook onder lijden. Later we hopen dat er nu eindelijk wat meer prioriteit wordt gegeven bij politiek en zorgverzekeraars. En dat het hulpaanbod wordt vergroot.
Ik heb het ook gezien. Pff wat verdrietig dat die meiden eigenlijk zo slecht geholpen worden. En die laatste vrouw die ook nog persoonlijkheidsstoornissen had. Wat verdrietig en eenzaam was ze.
Ik ben blij dat Jessica Villerius 'ons' eindelijk een gezicht heeft gegeven. Van alle documentaires over eetstoornissen heeft zij precies de vinger op de zere plek gelegd. Enig minpunt vind ik wel dat het 'weer eens' over anorexia gaat. Meiden en jongens strijden ook tegen Boulimia, BED, NAO. Zij lopen dikwijls, en misschien nog wel vaker, tegen dezelfde problemen aan. Waarbij ik er wel bij moet zeggen dat de processen dikwijls hetzelfde zijn hoor.
Ik kon het niet kijken. Kon in de zin van dat het nog altijd triggerend werkt, zelfs nu ik 'genezen', plofzwanger en gezond ben. Ik hoorde van mijn mams dat het heel erg was om te zien dat het maar met zo weinig van die meiden beter ging dan bij deel I. Ik heb het als tiener gehad (3 jaar ongeveer), en heb tot een paar maanden voor de zwschap een terugval gehad van ongeveer een jaar rommelen en veel te veel sporten. Ik vind het heel dapper dat die meiden zich laten volgen, en ik mag toch hopen dat ze, net als ik, die knop ooit om kunnen zetten.
evenstar, ik vond het ook triggerend hoor. Misschien ook wel een van de redenen dat ik het dan toch kijk Ik ben 20 kilo aangekomen om zwanger te worden. Vond het heerlijk om zwanger te zijn (lees: dik te zijn in mijn zwangerschap). Even geen reden om af te vallen, wel om niet te veel aan te komen overigens. Maar nu ben ik bevallen, heb een prachtige dochter waar ik intens van geniet. Had alleen geen rekening gehouden met de naweeen van de zwangerschap. De overtollige kilo's en hangbuik. Zorg is nu om daar met een nuchtere blik naar te kijken. Pffffffffff
Ik was al benieuwd of er nog meer meiden gekeken hadden. ik heb ook gekeken al weet ik niet of dat nou goed is of niet. Er haakt toch altijd meteen weer een stukje verlangen aan, dat verslavende gevoel van heel dun zijn. Ik vind dat het, zeker als je een gezin begint absoluut geen plek mag krijgen binnen het gezin. Dat besefte ik me gisteravond, de deur naar AN moet nu echt helemaal dicht. Ik heb zelf van mijn 12e tot mijn 22 anorexia gehad (ik ben nu 24). Ik ben er praktisch gezien vanaf gekomen, dat wil zeggen; ik eet normaal en heb een normaal gewicht (al herken ik wel dat van in de 'veilige' zone blijven zitten, liefst op de rand van ondergewicht/normaal gewicht). Ik ben er in mijn hoofd veel minder mee bezig, maar het speelt nog steeds wel een dagelijkse rol. Nu ik zwanger ben voel ik me veel vrijer van straffende gedachtes en eet ik naar behoefte en daar zit ook echt wel lekkers bij. Toch zou ik niet doorslaan naar te veel aankomen en wil ik na de bevalling liefst weer mijn oude figuur terug. Daar heb je dat deurtje, dat altijd lonkend om de hoek staat, maar waar ik absoluut niet meer door heen wil gaan! Heftig om te bedenken hoe groot de impact van deze ziekte, nu, zoveel jaar later nog steeds heeft op mijn leven en op het leven van vele andere meiden. Is er eigenlijk een speciaal topic van zwangere ex-Annies? Misschien wel een idee, er zijn vast veel meer meiden met een zelfde soort verleden!
Was het de nieuwe aflevering? Ze heeft nml al eens eerder een zelfde documentaire gemaakt met dezelfde naam. Ik ken een heel aantal dames die anorexia heb gehad, al kende ik ze allen niet bijzonder goed (het zusje van een vriendin, een meisje uit mijn klas, een meisje uit mijn dansklas, de zus van het beste vriendje van mijn zusje, etc.). Ik heb het altijd een hele bizarre ziekte gevonden. Ik heb zelf een tijdje een eetprobleem gehad, al wil ik het de naam anorexia niet geven. Ik at een tijdje max 1200 calorieen en telde ze dus ook constant. Viel daardoor behoorlijk wat af totdat ik 55 kilo woog en echt te mager was (ik beoefende toen een topsport en veel van mijn kilo's zaten dus in mijn spieren, ik denk dat het minder is dan mensen zich nu voorstellen). Toen mijn broek letterlijk van mijn kont zakte, schrok ik zo ontzettend dat ik van de 1 op de andere dag ervan genezen was. Nog steeds vind ik het bizar hoe ik me er in liet meeslepen en heel neurotisch alles benaderde (mensen in mijn omgeving moesten meer eten dan ik, ik wilde alleen nog zelf koken, werd om 5 uur 's ochtends wakker van de honger en at dan bijna al mijn eten voor de hele dag in 1 keer op, etc.). Gelukkig is het nooit zo ver gekomen als deze meisjes. Overigens, ik ben er heilig van overtuigd dat mijn vader een belangrijk aandeel hierin had. Hij noemde me regelmatig stevig (ik had dansersbenen, oke, maar dik was ik absoluut niet!) en ik heb jaren gedacht dat ik te dik was. Inmiddels begrijp ik echt niet waar mijn verstand zat. Ik ben alles behalve dik te noemen