Nou, weer eens een topic over moeders. Mijn moeder deze keer. Ik heb zelf niet zo'n heel leuke jeugd gehad, depressieve moeder, stiefvader die mij haatte en nog wat meer. Contact met mijn moeder is af en aan. Toen ik 18 was verbrak ze het contact om niks eigenlijk en ik moest er via via achterkomen (ze nam gewoon de telefoon niet meer op. Toen ik zwanger was van mijn dochter had ik weer wat contact met haar. Ze was ook heel blij met de geboorte van mijn dochter (zei ze.) Daarna hebben mijn man en ik heel heftige problemen gehad en daar wist zij van (het liep bijna op een scheiding uit) Sindsdien zat ze me steeds te vertellen dat ik bij hem weg moest gaan, terwijl ik eigenlijk gewoon iemand wou die naar me luisterde ( heb verder helemaal geen vriendinnen) Mijn moeder was ook altijd helemaal blij met mijn dochter, zoals ze zei (ze showde haar en alles), maar langskomen doen ze nooit, wij moeten altijd daarheen, terwijl het zo ver niet is. Mijn moeder probeert ons ook dingen op te dringen, zoals een speen aan mijn dochter toen ze huilde. Ik zei dat ze die niet wou, maar ze moest en zou het toch proberen. Gelukkig heb ik een trouw kind (ze spuugde hem uit) Mijn moeder belt ook nooit om te vragen hoe het gaat met mijn dochter, ze belt alleen als ze wat nodig heeft. 16 mei was mijn dochter jarig, maar mijn moeder kwam niet langs (ze hadden geen geld), maar een kaartje of een telefoontje kon er ook niet vanaf. Gevolg was dat we die dag met zijn tweeen onze dochter haar verjaardag konden vieren. Daarna nooit wat van d'r gehoord. 1 juli was ik jarig, weer niks gehoord van d'r. Het is nu gewoon zo, geen vriendinnen, geen familie,helemaal niks. Ik vind mijn verjaardag gewoon echt niet leuk meer. De enigen die dit jaar langskwamen waren mijn schoonouders. Terwijl ik zo'n grote familie heb... Anyway, mijn moeder laat dus al een hele tijd niks van d'r horen, dus waarschijnlijk wil ze weer geen contact met ons/mij. Nu zit ik erover te denken om een verklaring te vragen aan d'r (ze komt waarschijnlijk met stomme smoezen aan) en ik wil haar vertellen dat ze lekker het heen-en-weer kan krijgen en dat ik haar niet meer hoef te spreken of zal ik gewoon niks meer van me laten horen? Ik vind het moeilijk, want weet bijna wel zeker dat ik straks toch weer die drang ga krijgen om haar toch te bellen en dan begint het liedje weer van voren af aan. Ik heb hier gewoon helemaal niemand, vandaar.
Wat vervelend dat je moeder zo wisselvallig reageert! Je kunt er niet van op aan, maar het blijft wel je moeder, dus ik kan me goed voorstellen dat je in dubio staat. Vooral omdat je daarbuiten ook weinig aanspraak hebt. Ik zou denk ik wel laten weten dat ze je heel erg heeft gekwetst door niet aan die verjaardagen te denken. Ik denk dat ik niet het contact volledig zou verbreken, vooral omdat je nu al zegt dat je waarschijnlijk toch weer belt. Succes in elk geval! En nog gefeliciteerd met je verjaardag!
Tja ik ken het helaas. Ik heb een vader die nooit van zich laat horen. Hij heeft Luc 1 keer gezien toen hij 6 maanden was en bij Tijs alleen een kaartje gehad. Als er contact is dan is dat omdat ik bel en eigenlijk nooit andersom. Ik denk ook elke keer "en nu ga ik niet meer bellen kijken wat hij doet" maar na een half jaar ofzo krijg ik de kriebels en ga ik toch weer bellen. Het is dan immers toch mijn vader en wil voor mijn gevoel er alles aan gedaan hebben zodat ik mijzelf niet hoef te verwijten dat hij zijn dochter schijnbaar niet leuk genoeg vind om contact mee op te nemen. Ik persoonlijk zou als je dat kan aangeven hoe jij het ervaren hebt naar je moeder en dan afwachten wat ze doet. Belt ze daarna nog niet zou ik het voorlopig even zo laten en het afwachten als je dat kan. Nou ja veel heb je ook niet aan dit antwoord volgens mij, maar weet precies hoe je je voelt in ieder geval.
Meis het is dat je niet naast de deur woont anders had je bij mij een bakkie kunnen komen doen en je hart kunnen luchten .. Als je je ei kwijt wilt mag je me ook wel een PB sturen hoor .. Sterkte !