bij mij zouden ze zelfs niet eens de boekjes bekijken, het is heel vervelend en het blijft je leven lang pijn doen. en je blijft je maar afvragen waarom? mijn vader is hier in een jaar tijd 3 keer geweest en op Lars zijn verjaardag moest hij al heel snel weer naar zijn hond toe. (die gewoon bij oppas zat dus niks aan het handje zou je zeggen). hij is ook niet uit de bank geweest om hem te begroeten of even op te tillen ofzo.heeft zijn kleinzoon nog nooit vastgehad. inmiddels is het mijn derde dus ik zou eraan gewend moeten zijn. maar nee dus. het blijft pijn doen. ik weet dus hoe je je voelt. je kunt proberen jezelf zoveel mogelijk te beschermen door wat afstand te nemen met deze dingen waar jullie zo blij mee zijn en zij steeds ene domper erop zet. dan kun je niet steeds gekwetst worden door negatieve of rare opmerkingen. maar leuk is anders. heb je wel een leuke schoonfam? dan zou je daar misschien nog wat aan hebben.
Pfffff lastig.... het kan ook helemaal uit de hand lopen.... Ik heb er op een gegeven moment dus wel iets van gezegd. Ook altijd maar nare, negatieve opmerkingen en alles moet op haar manier, anders is ze boos. Mijn moeder zat ook altijd maar te klagen dat ze ons zo weinig zag. Toen heb ik dus gezegd dat ik het niet zo leuk vond dat ze daar altijd zo over zat te mopperen, ze kon ook wel eens een keer onze kant op komen en genieten van de keren dat we elkaar wel zagen (ong. 2x per maand). Een week later kreeg ik een boze brief met de meest idiote verwijten. Heb haar opgebeld en (wonder boven wonder) rustig uitgelegd dat ik het niet normaal vind dat ze zoiets op papier zet en dat altijd mag komen praten als haar iets dwars zit. Een paar dagen later had ik een positieve zwangerschapstest, dolblij dus toch maar (met tegenzin) gebeld. Haar reactie "nou dat was dan zeker niet gepland". Geen felicitatie, verder niets. Ik heb sindsdien niets meer van mijn ouders gehoord. Ook niet op het geboortekaartje... Aan de ene kant is er een enorme last van mijn schouders afgevallen, maar aan de andere kant mis ik (mijn) een moeder met wie ik mooie dingen kan delen. Mijn dochter wordt straks 1 jaar en mijn familie is er niet bij......