Mijn moeder is een paar maanden geleden geopereerd aan borstkanker. Grote schrik natuurlijk, maar gelukkig geen uitzaaiingen en ze hebben alles weg kunnen halen. Nu wordt ze preventief bestraald, maar omdat ze de meest agressieve vorm van kanker had zal ze vanaf volgende maand ook chemo krijgen. Tot nu toe hebben we de kinderen nog niets verteld, want mijn moeder voelt zich verder gelukkig prima en doet gewoon alles nog. Het wordt nu echter tijd om ze te gaan voorbereiden op de chemo, want de kans is gewoon groot dat mijn moeder daarvan kaal wordt en andere bijwerkingen krijgt. Mijn vraag, weten jullie nog boeken of sites voor kinderen waarin dit op een eenvoudige en duidelijke manier uitgelegd wordt? Het moet geschikt zijn voor kinderen van 4 en bijna 6 jaar oud. Alvast bedankt.
Ik zou eens informeren bij de kankerstichting, Misschien zijn er wel speciale voorlichtingsboekjes voor kinderen. En probeer anders gewoon te vertellen dat oma ziek is, dat je dat nu nog niet zier en dat ze veel zieker gaat worden en dat het hopelijk daarna weer beter gaat. In kindertaal uitleggen zeg maar.
Misschien kunnen ze je bij het Roparun Centrum aan informatie helpen? Heel veel sterkte trouwens. Hopelijk valt het je moeder mee, en slaat de behandeling goed aan!
Info opvragen goed idee!en idd zo eerlijk mogelijk in en al van tevoren vertellen hoe het gaat zeg maar.dan weten ze wat hen te wachten staat en is de schok misschien minder.kinderen kunnen heel goed zelf vragen stellen en al je er eerlijk over praat natuurlijk in eenvoudige taal, dan kunnen kids veel aan!misschien in om zelf vertellen? Heel veel sterkte en hopelijk gaat het helemaal goed komen met je moeder!
Ik had jongere kinderen maar ben er altijd heel eerlijk en open over geweest ook over het feit dat oma misschien niet beter zou worden, kinderen gaan hier verbazingwekkend goed mee om en kunnen veel meer handelen als je denkt, gewoon recht toe recht aan (natuurlijk wel wat kinderlijker) Wij hebben verteld dat oma ziek is en medicijnen zal krijgen waardoor ze misschien soms nog wat zieker zal gaan worden want die medicijnen moeten hard gaan werken. Mijn moeder kreeg ook een slang in haar neus om te eten (en dat vonden ze echt doodnormaal) vaak maken wij er zo'n big deal van terwijl kinderen het gewoon accepteren en weer verder gaan. Oma is nu ook gewoon dood, en dat klinkt zo hard als ze dat zeggen (vooral voor mij omdat ik er natuurlijk wel eens moeilijk mee heb) als iemand zegt dat oma er niet is zeggen ze ook een beetje boos; jawel hoor, die zit in mijn hoofd en hart en kan jij lekker niet afpakken. Het is wel zo dat bij ons nu de dood een heel thema even is geworden, volgens mijn kinderen als je je gordel niet omdoet ga je bloeieren (bloeden) en dan ga je dood. (de logica van kids he) ach ik ga niet overal maar op in, soms heeft het wel wat confronterends en ik heb ook niet altijd zin om erover te hebben, ben ik eerlijk in.
Mijn schoonmoeder heeft ook kanker en mijn zwager heeft 3 kids van 3,6 en 7. Tegen de kinderen hebben ze ook gewoon verteld hoe het is, wel op een kinderlijke manier natuurlijk. Dat oma ziek is in haar longen en dat ze daar sterke medicijnen voor moet krijgen en daar heel moe en ziek van kan worden. Ze gaat ook zeker overlijden, maar dat kan nog even duren dus daar is met de kinderen nóg niet over gesproken. Lijkt me een zware taak om zo over een van je ouders te praten tegen je kinderen. Sterkte!
Ik weet dat er informatieboekjes zijn over wat je kinderen kan vertellen. In het Radboud ziekenhuis hebben ze die zeker. Misschien kan je moeder vragen in het ziekenhuis of ze daar ook iets hebben?
Wij hebben het afgelopen 2 jaar met mijn vader meegemaakt ( opa van de kids). Moet zeggen dat hij wel wat jonger was maar wonderbaarlijk wist wat er aan de hand was. Regelmatig zei hij: opa beetje ziek he mama, Opa wordt niet meer beter Gaat niet goed met opa mama. Dit zei hij zo vaak. 3 weken terug is hij overleden (de primaire tumor in de long stond nog stil na alle chemokuren maar er zijn allemaal meta's bijgekomen in 3 weken tijd en toen was het over) In het ziekbed ( dus toen hij beneden op bed lag) zijn wij er iedere dag geweest, en opa dag gezegt, iedere dag opnieuw totdat het niet meer kon/ verantwoord was. Wij hebben toen hem voorbereid door te zeggen dat opa nu ziek is en straks weg is en nooit meer terug komt. Toen hij eenmaal overleden was, hebben we gezegd opa is dood, is naar boven toe in de lucht en een sterretje is geworden. Hij heeft opa in de kist nog gedag gezegd op zijn manier ( de kaarsjes waren intressanter ) en hij herhaald nu vaak. Mama, opa is dood, opa is hoog in de lucht bij de sterren. Het is echt wonderbaarlijk hoe kinderen er mee omgaan. Wij hebben goed verteld dat hij ziek was, chemo na chemo, hij lag ook veel te slapen op de bank, en dan wisten ze dat ze opa met 'rust'moesten laten en deden dit ook. Voor de rest zou ik even in de bieb kijken want jou kindjes zijn natuurlijk wat ouder, vertel het op school aan de desbetreffende juf/ meester. Verder weet een H.A. vaak ook wel waar je wat ondersteuning kan vinden. Heel veel sterkte`