waarom ben ik toch elke keer zo teleurgesteld in mijn moeder terwijl ik bij voorbaat al kan weten dat het toch weer op niks uitloopt. zal even bij het begin beginnen. mijn moeder geeft al jaren voordat ik en mijn zus een kindje kregen aan dat ze best op wil passen maar niet als babysit voor als wij moeten werken. als we uit willen of iets belangrijks hebben prima maar verder niet. nu heb ik nooit opvang nodig gehad aangezien ik niet werkte of als ik wel werkte vriend thuis was. toen liam een baby was zei ze altijd wanneer kom je weer eens bij beppe(oma) logeren en kon het haar niet vaak genoeg. eerste kleinkind en alles was geweldig en ze was niet bij ons weg te slaan in de eerste week en daarna elke woensdag. totdat mijn zus zwanger was en haar kindje geboren werd. ik zag mijn moeder niet meer en nu zat ze de eerste week bij mijn zus en vervolgens ook elke woensdag en was ze liam helemaal vergeten want ja een nieuwe baby is leuker en liam was al weer bijna 1 jaar. toen mijn zus weer moest gaan werken is mijn moeder elke vrijdag gaan oppassen en ineens was het oppassen tijdens werkdagen geen probleem meer. oke prima maak ik me niet druk om het is haar vrije tijd en ik heb haar niet nodig voor opvang. maar nu elke keer als ik mijn moeder in noodsituaties vraag om op te passen krijg ik altijd nee want je neefje is hier dan al. of nee ik heb je neefje gisteren ook al gehad en wil ook wel eens een vrij dag. als er bij mijn zus bij wijze van nog maar een scheet dwars zit heeft ze opvang nodig en zit mijn moeder op de 1e rij. heb ik opvang nodig als het echt even moet. dus als ik een begrafenis heb of nu bijvoorbeeld morgen moeten wij straatzand halen en kan je die kleine er echt niet bij hebben dan is het nee. zelf bij de begrafenis krijg je als antwoord probeer eerst je zussen en vrienden maar en uiteindelijk krijg je nog een nee. mijn zoontje is niet de makkelijkste en al helemaal niet nu met de peuter leeftijd en zijn we bezig met onderzoeken om te kijken of hij een gedragsbeperking heeft. maar daar kan mijn zoon en wij als ouders toch niks aan doen en dat maakt hem toch niet minder als mijn neefje. ik weet dat mijn neefje makkelijker is maar vind het zo sneu voor mijn zoon want neef lief mag wel altijd bij oma spelen en soms zelfs slapen en hij niet. wat moet ik hier nu mee. kan het er wel met der over hebben wat me dwars zit maar zoals altijd denkt ze er dan weer even om en paar weken later is het weer mis. baal daar zo van. en ik weet dat ze niet verplicht is om voor mijn kind te zorgen maar maak dan geen onderscheid tussen je 2 kleinzonen. En het is echt niet dat ik elke week bel. zins mijn neefje er is, is hij niet meer bij mijn moeder geweest. leuke is nog we houden zondag liam zijn verjaardag en wil voor die tijd de tuin af hebben zodat we normaal buiten kunnen zitten. Ben echt zo boos en teleurgesteld. pfff weet niet wat ik hier mee wil maar het lucht wel op. misschien toch nog maar een keer alles uitspreken naar mijn moeder en vragen naar de reden. hiermee rond blijven lopen lost ook niks op.
Geen oplossing, maar wel een heel dikke knuffel voor je, Denise. Wat een rotsituatie en ik begrijp je gevoel helemaal! Liefs, Miss T
Wat rot! Kan het zijn dat ze het gedrag van je zoontje gewoon niet aankan en dat niet durft te zeggen? Il weet niet wat hij doet hoor, hoop dat je het niet als beledigingopvat...
Bij ons het ook zo. Ik woon aan de andere kant van het land dan de opa en oma dus een vaste dag oppassen kan al niet. Mijn zus brengt wel iedere week een dag de kinderen. En dat is natuurlijk geen enkel probleem. Wat ik wel heel erg vind is dat haar kinderen ook minimaal een weekend in de maand daar slapen, want mijn zus heeft het zo zwaar met twee kids? Als ik een keer bel of ze een dag mogen komen, komt het nooit uit. Ik kan het mijn zus natuurlijk niet kwalijk nemen, maar ergens diep van binnen doe ik dat wel.....
Ik zou proberen dit toch ook met je moeder zelf te bespreken. Het kan zijn dat ze dit niet doorheeft van zichzelf. Ik vind het wel heel vervelend en sneu voor jullie en je zoontje. Ik zou ook niet meer vragen voor oppas en haar even laten. Laat haar maar naar jullie toekomen. Sterkte!
Onredelijk zou ik het niet willen noemen.. Maar heel zuur is het wel. Dat ben ik helemaal met je eens. Denk inderdaad dat er over praten en eens vragen of ze nou kan aangeven wat het probleem is al een hoop scheelt. Misschien denkt ze diep van binnen wel dat ze je zoontje niet zo goed aan kan? Dat is een stuk begrijpelijker dan geen tijd/geen zin. (en wellicht kun je dr dan wat tips geven en gaat het dan veel beter?) Mijn moeder heeft trouwens inmiddels ook bij stiefbroer en stiefzus aangegeven dat ze het oppassen toch wel zwaar vind. Zeker als ze ook blijven slapen. De 2 meiden zijn geen probleem.. Maar mijn neefje is minstens 3x per nacht wakker en daar heeft ze wel echt moeite mee. Niet geheel onbegrijpelijk... Maar daar is de "oplossing" dat hij voornamelijk overdag komt en als hij ouder is... Zien ze verder of hij weer eens kan blijven slapen.
Blijven slapen hoeft van mij echt niey maat soms even eeb paar uurtjes als we echt iets hebben waar liam niet mee naar toe kan zou wel fijn zijn. Mijn moeder kan liam wel aan maar je bent met hem de hele dag bezig met corrigeren en achter na lopen en hij vraagt ook veel aandacht. Ik vind dit zelf ook zwaar maar heb hem dan ook de hele dag. Het probleem is met name dat het verschil tussen mijn zoon en mijn neefje heel erg groot is. Mijn neefje zet je in de box en hoor je niet meer. Bij mijn zoon deed ze dat eerst ook altijd maar zins hij daaruit klimt wil ze niet meer oppassen. Mijn moeder doet nogal graag der eigen ding en zit veel achter de pc. De kleinkinderen zijn vooral leuk om mee te nemen showen in de supermarkt of winkelcentrum. Mijn zoon vind winkelen niet zo leuk en heeft er snel genoeg van met name als je stil staat. Ook thuis kan ze niet der eigen ding doen want je moet steeds liam in de gaten houden. Denk dat ze der eigen dingen niet even voor een paar uurtjes opzij wil zetten om wat tijd door te brengen met liam Zo was ze trouwens vroeger ook toen wij klein waren. Moesten ons altijd zelf vermaken en redden. Maar goed zal het er eens met hem over hebben. Vind het wel jammer want mijn stiefvader kan wel goed overweg met liam maar mijn moeder houd af en vertelt hem ook nooit als ik er om gebelt heb.
Je voelt je gewoon niet eerlijk behandeld. En daar kan je niets aan veranderen. Rationeel probeer je het goed te praten, maar je gevoel zegt iets anders. Hier ook een beetje hetzelfde geval, en ondanks dat ik weet dat ik er niets van hoef te verwachten, kwetst het elke keer weer.
Meis, je geeft zelf al aan dat ze vroeger ook al zo was dus dat beestje zal je niet meer veranderen. Je neefje is een showneefje. Jouw zoontje is ondernemend. Ik vind het zo rot voor je... ik ben hier de enige met kinderen, hoewel mijn vader een nieuwe vriendin heeft die ook 5 kleinkinderen heeft. Maar mijn ouders en schoonouders zouden nooit onderscheid maken tussen hun kleinkinderen. Mijn opa en oma deden dat ook zeker nooit. De oma van mijn man doet dat wel... maar wij wonen daar ook dik 2u rijden vandaan en zijn nicht woont er practisch naast en zo ging dat met hun vroeger ook altijd. Maar goed. Ik zou idd aan je moeder aangeven dat je het vervelend vindt, ik zou trouwens het gesprek open laten en je moeder laten aangeven waarom ze het niet wil, niet gaan invullen dat Liam misschien wat druk is enz.
Hebben wij dezelfde moeder? Mijn moeder was al zo voor mijn kinderen geboren waren. Mijn neefje en nichtje zijn ouder als mijn kinderen en die zijn haar alles. Mijn zus voornamelijk. Ik ben niet in beeld. Bij schoonfamilie net zo. Op de kleine van zwager werd gepast. Bij ons kwamen ze een keer langs. Bij de eerste pas veel later omdat ze op vakantie waren voor 3 weken. Schoonzus kreeg vorig jaar een kindje en daar zaten ze in de kraamweek 5 keer ofzo. Als je aangeeft dat het je dwars zit is het allemaal niet waar. Er tegen in gaan heeft echt geen effect ben ik bang. Het is zo oneerlijk als ouders hun andere kinderen voortrekken.
Ja klopt en die teleurstelling is dan steeds weer zo groot als ze weer eens nee zegt. Ik kon het wel verwachten maar ja kon het altijd proberen aangezien ik echt even iemand nodig had die liam kon vermaken terwijl wij dat zand gingen halen. Ik kan niet elke keer mijn schoonmoeder vragen die woont 80 km hier vandaan en dan voor maar 2 uurtjes. Maar ja net zoala tandarts. nee neem je hem maar mee. Terwijl ik een angst voor de tandarts heb en ik geen goed voorbeeld ben voor liam. Plan alles al zoveel mogelijk zo dat een van ons bij hem kan blijven maar soms lukt dat niet. Vind het alleen jammer voor liam omdat het vaak voor komt dat hij erbij zit als mijn moeder mijn neefje ophaalt en hij mee wil maar nooit mag van mijn moeder Heb verder wel een goede band met mijn zus dus ja neem het haar niet kwalijk mijn moeder echter Maar ook tijdje terug hadden we een bruiloft van een neef waar mijn moeder niet heen ging. De uitnodiging was nog maar net binnen en vertelde ze me je moet wel opvang regelen want je neefje is al hier. Oke prima. Kwam ik later bij zus en zei ik dus jij hebt al oppas voor de bruiloft. Bleek me zus van niks te weten en dat de uitnodiging nog maar net binnen was en ze daar nog niet mee bezig was. Uhhhhhh oke