Goedemorgen, Graag wil ik even een gebeurtenis van me afschrijven omdat ik me afvraag of ik er wel goed aan doe om mijn zoontje bij zijn vader weg te houden. Het zit zo: Vorig jaar had ik een relatie met de vader van mijn kind. Tijdens onze relatie kwam ik er achter dat hij me had bedrogen met een ander meisje, ik kwam toen in contact met haar en zij vertelde mij dat zijn ex voor de tweede keer zwanger van hem was en dat hij ook gewoon weer een relatie met haar had. Ik had hem gevraagd of dit waar was, maar hij heeft toen ontkent. Wij zijn uit elkaar gegaan omdat ik hem niet meer kon vertrouwen. Na 3 maanden kwam ik er achter dat ik zwanger was. Ik heb hem dit vertelt en hij vertelde me dat hij niks met ons kindje te maken wilde hebben. Prima, dan doe ik het wel alleen. Tijdens de zwangerschap heeft hij inderdaad weinig interesse getoond. Zijn dochter werd ondertussen wel geboren, het bleek dat hij dus inderdaad weer samen met haar was en dat zij zwanger is geworden tijdens onze "relatie". Ondanks dat ik hier heel erg boos en gekwetst door ben, wilde ik niet tussen mijn zoontje en zijn vader in staan. Zijn vader wilde hem nadat mijn zoontje is geboren namelijk toch wel een aantal keer zijn. Het is alleen al twee keer voorgevallen dat hij zonder iets te laten weten niet op is komen dagen terwijl we af hadden gesproken dat hij langs zou komen voor zijn zoontje. Dit is de reden dat ik heb besloten dat ik niet meer wil dat hij hem ziet. Nu heeft mijn zoontje namelijk nog niet door dat zijn vader niet op is komen dagen, maar ik wil niet dat hij hier later onwijs verdrietig door wordt. Verder raken onderstaande punten mij heel erg: - zijn vriendin en dochters weten helemaal niks van het bestaan van mijn zoontje af. - tijdens de bevalling heeft mijn zoontje een infectie opgelopen waardoor hij 4 dagen in het ziekenhuis heeft gelegen, zijn vader is nooit langs gekomen. - de vader van mijn zoontje heeft helemaal geen 1 cadeautje voor zijn eigen zoon gekocht, nog niet eens een kaartje. Ik ontvang niet eens allimentatie voor mijn zoontje dus lijkt me dat iets kleins er toch wel van af had gekund. Vinden jullie het terecht dat ik liever geen contact meer met de vader van mijn zoontje heb of ben ik onrealistisch?
Daahaaag vader van jouw kindje! Een kerel die niet omkijkt naar wat hij zelf verwekt heeft, is in mijn ogen de titel van vader niet eens waard! Misschien een beetje kort door de bocht, sorry.
Ik vind het inderdaad ook moeilijk om hem zijn vader te noemen. In mijn ogen ben je namelijk een vader als je voor een kind zorgt. Ongeacht of je de biologische vader bent of niet. Maar verwekker klinkt ook niet echt fijn.
Ik vind verwekker juist een hele nette en nog aardige omschrijving, sorry. Maar daar gaat het ook niet om. Je zou altijd een gesprek met hem kunnen aangaan? Kijken of hij voor rede vatbaar is?
Heeft jou ex, zijn zoon erkend? Zijn er (wettelijk) afspraken gemaakt m.b.t. een omgangsregeling? Zo niet, dan doe je er goed aan om hem weg te houden bij jou zoon. Zo iemand is namelijk de titel "vader" niet waard. Het brengt je zoon alleen maar teleurstellingen en verdriet op latere termijn. Als jou ex niet eens de moeite en interesse neemt om zijn zoon te leren kennen, dan is dat erg egoïstisch en ik zou dan zelf niet meer de moeite nemen om het contact te bemoedigen.
Zo'n man is de naam vader nog niet eens waard toch? Volgens mij i hij slechts de verwekker... Ik zit in een soortgelijke situatie en krijg de titel 'vader' echt niet over m'n lippen voor die man. In jouw situatie zou ik willen dat hij of volledig zijn verantwoordelijkheid neemt en zich ook echt gaat gedragen als een vader (dus ook eerlijk gaat zijn over het bestaan van nog een kind tegen zijn partner!) OF ik zou hem uit mijn leven bannen... Op deze manier zou ik iig de verwekker van mijn kind nooit toelaten in ons leven.
Ik ben blij dat jullie het met mijn beslissing eens zijn. Wil het allerbeste voor mijn zoontje en was bang dat ik door mijn eigen boosheid nu teveel aan mijzelf dacht ipv aan mijn zoontje. Hij heeft hem niet erkent dus er zijn ook geen omgangsregelingen enzo.
Ik vind dat de 'vader' (ahum) het niet verdiend om contact te hebben met zijn zoon. Maar... Je kunt niet in de toekomst kijken en je weet niet wat jullie zoon later liever zal hebben. Zal hij er vrede meehebben dat hij zijn vader nooit heeft gezien? Of is het beter als hij wel af en toe contact heeft zodat hij een beetje weet waar hij vandaan komt? (Hoewel dat natuurlijk ook pijnlijk kan zijn, als je weet dat bijv. je halfzussen niks van je bestaan mogen weten.) Volgens mij vinden veel mensen het toch erg belangrijk om iets van hun wortels te weten en te weten waar ze vandaan komen. Maar dat kunnen mensen die hun biologische ouder(s) niet kennen beter vertellen. Hoe dan ook: ik zou de deur niet dichtgooien maar voor nu het contact gewoon aanhouden. Wel met goede afspraken. Bijvoorbeeld dat hij bij verjaardagen gewoon een cadeautje meebrengt. Naarmate je zoontje ouder wordt, merk je vanzelf hoe hij op zijn vader reageert. Wie weet is hij wel erg enthousiast en dan vind ik dat jij als moeder -hoe begrijpelijk jouw gevoelens ook zijn!- niet tussen mag staan. Als je inderdaad merkt dat het contact je zoontje kwaad doet, is het vroeg genoeg om het af te breken. Mensen herinneren zich weinig van hun eerste levensjaren. Als je merkt dpat je zoontje teleurgesteld raakt door het niet opdagen van zijn vader en kun je dit aan je ex duidelijk maken om te zien of het betert. Doet hij dan niet beter zijn best, dan kun je het contact altijd nog verbreken. Het is dan erg sneu dat je zoontje dan een paar keer teleurgesteld is. Maar meestal zijn dreumessen / peuters wel makkelijk weer af te leiden. En cru gezegd: als jij het er dan niet meer over hebt, herinnert hij zich er over een paar jaar niks meer van en zal het zijn ontwikkeling weinig kwaad hebben gedaan. Terwijl als je nu al bij voorbaat de stekker eruit trekt, dit op de lange termijn misschien wel nadelig is. Overigens: als je kind eenmaal de basisschoolleeftijd heeft, vind ik die teluerstelling van een vader die te kort schiet wel echt schadelijk. Dus ik zou het tot die tijd de kans geven maar als je merkt dat het niet gaat dan wel voor die tijd ermee stoppen.
Ik ben tegen het weghouden van kinderen bij ouders. maar ik jou geval vind ik dat je er goed aan doet! Wat heeft jou zoontje hier aan? helemaal niets. alleen maar teleurstellingen.
Bedankt voor je woorden tupp, als mijn zoontje later de leeftijd bereikt dat hij naar zijn vader gaat vragen en hem graag wilt ontmoeten dan zal ik hier inderdaad nooit tussen gaan staan. Misschien is het inderdaad een goed idee om hem wel te laten komen met bijvoorbeeld zijn verjaardag, alleen ik weet niet of dat niet heel erg ongemakkelijk wordt met de rest van de familie.
Ik vind dat je gelijk hebt. Als je zoontje nu al zo een vader heeft, dan vind ik dat je je zoontje tegen hem moet beschermen. Hij kan nu natuurlijk nog geen keus maken, en jij bent degene die dat voor hem moet doen. Als hij later toch besluit zijn vader op te zoeken, dan zou ik hem ook niet tegenhouden. Ik zou de situatie alleen nooit erger schetsen dan het is. Wel altijd eerlijk blijven.
Ik begrijp de reacties maar het gaat er in mijn ogen niet om of hij de titel 'vader' waardig is, het gaat überhaupt niet om hem. Het gaat om jouw zoontje en je moet doen wat het beste is voor hem. En opgroeien zonder dat je weet wie je vader is lijkt mij heel erg. Maar als ze geen leuke relatie hebben (bijv doordat hij zomaar niet komt opdagen) dan zou ik m'n zoontje daar ook tegen beschermen. Maar ik zou dus vooral kijken naar wat goed is voor je kind(eren), en niet naar wat hij verdient of wat jij hem al dan niet gunt
Ik zou hem weg houden totdat je kindje een jaar of 12-15 is en dan het telefoonnummer/naam etc. geven zodat ze in contact kunnen komen. Je kindje heeft dan wel de levenscursus 'omgaan met teleurstellingen' gehad om niet een ontwricht gevoel te krijgen. Verder zou ik hem een fotolijstje geven en nooit nooit nooit zwijgen als hij vragen heeft over zijn vader. Gewoon zeggen: dit is je papa, hij heet *bliep* en hij is zoveel jaar oud, hij is geboren op ..... in .... en zijn lievelingskleur is groen. Papa is niet hier omdat hij niet van mama houdt en niet met mama een gezin wilt vormen. En dan vooral duidelijk maken dat het totaal helemaal niks met hem te maken heeft. En ook niet zeggen dat papa een totale ongevoelloze zak is - ook al vind je dat misschien (terecht) wel. Zoiets, denk ik.
Hij is de verwekker. Punt. Als hij jullie kind zelfs verborgen houdt voor zijn huidige partner, zegt dat veel. Zij zal bovendien ook wel kunnen rekenen en zien wat hij heeft uitgespookt (2 vrouwen tegelijk zwanger gemaakt). Als je zoon er ooit naar vraagt zou ik wel zijn naam geven en waar ie hem ongeveer moet gaan zoeken (of zijn adres van nu bijvoorbeeld - niks zegt dat ie daar over pakweg 15 à 20 jaar nog woont), maar daar zou het voor mij bij blijven. Het is wat anders als ie zich later toch zou profileren als "echte vader". Maar zelfs dan heeft ie voor mij - om hoe ie zich nu en tijdens de zwangerschap gedraagt - voor een groot stuk al "afgedaan" en zal hij héél véél moeite moeten doen om dit iets of wat goed te maken.
Ben t met meerdere dames eens. Hij is de verwekker en geen vader. Houdt de eer hoog en praat niet slecht over hem tegen je zoon en wanneer hij t wilt geef hem zijn gegevens met info dat zijn vader ook kan zeggen dat die geen contact wilt hebben. Ken meerdere kindjes die "geen" vader hebben maar de nieuwe vaste vriend van de moeder noemen ze papa... (naam). Dit laten ze ook aan de kindjes zelf over.
Bedankt allemaal! Zolang mijn zoontje nog geen beslissingen kan maken houd ik me aan mijn beslissing. Mocht mijn zoon wel contact willen met zijn verwekker dan zal ik hem hierin steunen en hem alle gegevens van hem geven welke ik heb. Gelukkig heb ik een foto van hun samen dus deze kan ik hem ook laten zien. Bij vragen zal ik inderdaad vertellen dat zijn verwekker niet van mama hield en samen een gezin wilde stichten met een andere vrouw. nogmaals bedankt, het deed me goed om mijn verhaal te delen en ik ben blij om te lezen dat ik niet alleen maar voor mijzelf koos maar dat dit ook het beste is voor mijn zoontje.
Ik lees in je verhaal dat de vader meer een verwekker dan papa is Lekker ver van uit de buurt blijven, die man doet je zoontje meer slecht dan goed en je zoontje is beter af zonder dan met een vader die die titel niet eens waar kan maken.
Hier ook een papa die niet voor zijn zoontje zorgt.. Maar ze zien elkaar wel, één, soms twee keer per week.. Ideaal? Zeker niet.. Ik had veel over gehad voor een zorgzame vader en een compleet gezin.. Maar voor mij persoonlijk is het geen aanleiding om vader en zoon elkaar te ontnemen. Ik houd er rekening mee dat in de toekomst mijn zoon hier wel verdriet van zal kunnen hebben, maar ik denk dat hij dat ook zou hebben (en misschien nog wel meer ) als hij helemaal geen papa in zijn leven heeft.. Nu is hij straks gewend dat mama voor hem zorgt en papa hem zo nu en dan opzoekt, en weet hij iig waar zijn roots liggen.. Verder kan ik helaas niet in de toekomst kijken, maar hoop ik met heel mijn hart dat mijn zoontje me later dankbaar is dat hij zijn papa heeft leren kennen, ook al vind ík het dan een (meer dan) waardeloze vent..
Laat het hem lekker uitzoeken, dat is geen vader. Bitch die ik dan weer ben, ik zou zijn vriendin inlichten.