Omdat ik toch het idee heb dat het een 'bijzonder soort' is, vroeg ik me af of hier meer jongens-mama's zijn om eens wat ervaringen mee te delen. Hoe gaan jullie om met je mannengezin?
ja ik heb één jongen en er komt er nog eentje aan echt super leuk, ik ben dan ook echt een type voor jongens, ik weet niet waarom
Leuk! Zo te zien gaat het aftellen bijna beginnen. Spannend hoor! Ik ken eigenlijk alleen maar 'jongens-mama's' die al ouder zijn, zoals bijvoorbeeld mijn schoomoeder. Hou wel m'n hart vast hoor, want zoons gaan wel anders met hun moeder om dan dochters als ze ouder zijn... Maar dat is van later zorg haha... Nu is het geweldig!
bij mijn schoonouders ook 3 jongens en die hebben zelf ook alleen maar jongens gekregen dus mijn schoonouders hebben 5 klein kinderen en 6e op komst ook allemaal jongens
Eén grote jongensfamilie dus. Bij ons is het voorlopig nog divers, maar wie weet hoe dat gaat lopen in de toekomst. Er komen vast nog wel neefjes of nichtjes bij voor de jongens. Ze hebben nu alleen een groter nichtje. Ik dacht vroeger ook altijd dat ik een echte jongens-mama zou zijn. Lekker stoeien met de jongens, veel naar buiten, enz. Ben zelf nooit echt een 'meisje meisje' geweest. Maar als ik nu m'n nichtje zie is lekker tutten met een meid ook wel heel leuk... Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben heel blij met m'n jongens! Zou ze voor geen goud meer willen missen!
Welkom lieniej! Heb je nog kleine jongens of zijn ze al wat groter? Het schijnt dat jongens (als ze klein zijn ) ook heel lief zijn voor hun mama. Mijn jongens zijn op dit moment nog lief voor iedereen haha...
mijn manneke is echt een mama kindje, helemaal nu ik hoog zwanger ben en hij een beetje in de gaten heeft dat er wat gaat veranderen.
Heerlijk lijkt me dat, hoewel het misschien voor jou op dit moment wel zwaar is. En in je laatste zwangerschapsdagen én dan een knulletje wat steeds aan je hangt. Gaat je zwangerschap overigens wel voorspoedig? Of is het nu echt zwaar?
Hier ook 2 jongens, maar wij zijn nog niet klaar met kindjes, dus of ik een jongensmama blijf? Zou het prima vinden hoor, jongens zijn net zo leuk. Ik merk wel dat veel mensen medelijden hebben als je jongensmama bent. Zo liep ik hoogzwanger van de tweede samen met mijn eerste in de bakker en ze vroegen of ik al wist wat het werd. Dus ik: ja weer een jongen. Och, volgende keer beter was het antwoord!
Hmm...beetje vreemde reactie zeg. Alsof jongens minder leuk zijn... Maar wat ik al eerder schreef ben ik, als (voorlopige) jongens-mama, wel een beetje bang voor de toekomst. Het is misschien wat vergezocht, maar ik zie best vaak gebeuren dat mensen hun zoon 'kwijtraken' aan een schoondochter. Hier ook wel een beetje het geval. Wij trekken heel erg naar mijn ouders toe en mijn vriend doet ook niet zoveel moeite om contact te onderhouden met zijn ouders (andersom zie ik hetzelfde bij mijn broertje en schoonzus). Ik heb ook eerlijk gezegd niet zoveel met mijn schoonouders/-moeder. En dan denk ik: 'Straks ben ik de schoonmoeder...' Misschien dat mensen dat ook wel bedoelen met zo'n opmerking.
Hoi allemaal! Ik ben ook een jongensmama, maar ik heb er nog maar een! Jipper, ik begrijp wel wat je bedoelt hoor. Toen ik hoorde dat ik zwanger was van een zoon, was dat een van de eerste dingen die ik dacht. Maar dat komt ook doordat wij een slechte band hebben met mijn schoonmoeder. En omdat ik uit een echt meidengezin kom. Dus voor mij is het wel een beetje vreemd... Ook was ik als kind een echt meisje (roze spullen, barbies, ballet, dwarsfluit, de hele mikmak), dus dit is wel even wat anders. Maar ik vind het geweldig hoor! Begrijp me niet verkeerd. Jongens zijn zo lekker stoer en avontuurlijk. En meiden zijn zo snel onzeker. Zo lijkt me de puberteit van een dochter echt verschrikkelijk. Dan is ze ineens heel anders en je moet je de hele tijd druk maken over wat er allemaal maar niet kan gebeuren. Mijn zusje en ik waren echt een paar jaar niet te harden. Mijn zusje was echt vals, en ik was iets te veel met de jongens bezig. En allebei al op ons elfde in de puberteit. En jongens blijven zo lekker lang klein. Maar ja, hoe het inderdaad later gaat... Ach, we moeten ons maar voornemen om geweldige schoonmoeders te worden. Die schijnen namelijk ook te bestaan!
Gelukkig, zo vreemd is m'n gedachte dus niet... En inderdaad, ik probeer al een hele lieve en leuke moeder te zijn/worden, dan moet je toch ook wel een leuke schoonmoeder kunnen zijn? Jongens zijn inderdaad heerlijk stoer. Ik kijk er naar uit om lekker met ze door de bossen te rennen. Vroeger vond ik 'jongensdingen', zoals hutten bouwen en oorlogje spelen best spannend. Dat kan ik straks met de boys gaan doen. Lijkt me geweldig! Haha...