Wij zijn de trotse ouders van een pracht van een dochter. Een heel eigenwijs meisje dat graag heel zelfstandig wil zijn. En ondanks de regels thuis doet ze gewoon wat ze wil, dat hier een consequentie op staat lijkt haar niet uit te maken en die draagt ze ook gelaten. Kortom het komt er op neer dat ze gewoon haar eigen ding doet ondanks dat ze hier straf voor krijgt. Voorbeelden Ze mag op staat spelen in een afgesproken gebied, gaat ze hier buiten dan mag ze de rest van de week niet meer op straat spelen. Maakt mw dus niet uit, ze gaat rustig buiten dit gebied en blijft de rest van de week zonder mokken thuis om het na haar straf zo weer te doen. Ze gaat buiten spelen , we spreken af dat ze niet bij vriendinnetjes mag aan bellen om daar binnen te gaan spelen (vaak omdat we over een half uurtje gaan eten). Mw gaat dus gewoon binnen bij iemand spelen zodat wij weer moeten zoeken. Krijgt ze weer straf, maakt haar niet uit ze laat er geen traan over. Ze komt binnen om een ijsje vragen, ik zeg nee, ze loopt met het buurmeisje weer mopperend naar buiten. Komt mijn zoon nog geen 5 minuten later binnen van goh Kinley heeft een ijsje mag ik er ook 1. Heeft ze dus een ijsje van de overbuurvrouw. Op het moment dat ze mij ziet begint ze wel te huilen en is het sorry maar ik moest het van hun opeten en meer van die smoesen. Ze accepteert gewoon onze grenzen en regels niet en de straf die ze krijgt lijkt haar totaal niet te deren. Ondertussen beginnen wij toch wel aardig met onze handen in het haar te zitten. Dus als iemand nog tips heeft dan hoor ik dit graag
En als je haar de regels laat bedenken? (Natuurlijk moeten jullie het er ook mee eens zijn.) En haar ook de consequenties laat bedenken? En misschien met de buren afspraken maken, bv. dat je elkaars kinderen niets geeft of even appt naar elkaar ofzo.
En omkeren, dus geen straf maar beloning? Dat werkt hier vaak veel beter dan straf. En dan supersimpel zoals: als je vanmiddag binnen het afgesproken gebied blijft mag he vanavond 5 min langer computeren. if tv kijken, net waar ze vatbaar voor is. Hier hebben we dus nooit grote beloningen, maar kleine dingen die op dezelfde dag al ingelost kunnen worden Andere beloningen die hier werken us een klein extra stukje vlees bij het eten, een gekookt eitje bij het brood, 5 min extra computeren, 5 minuten langer opblijven, samen met papa of mama een spel doen na het eten, zeggen wat we die dag gaan eten (wel groenten�� )
Helaas voor ons werken de beloningen hetzelfde als de straffen het maakt haar geen zier uit of ze nu wel of geen beloning verdient. We hebben ook al met stickers gewerkt naar een klein cadeautje toe, dat gaat redelijk tot ze haar beloning heeft dan houdt het ook meteen op. Weer een nieuwe kaart met een nieuwe beloning interesseert haar dan niet meer, ze vervalt meteen terug in het "oude' gedrag.
Ik denk dat je of inderdaad moet proberen haar te stimuleren met belonen van goed gedrag. Als dat niet lukt zul je op zoek moeten naar een straf die haar wel raakt. Als ze ook heel goed alleen kan spelen is voor straf binnenblijven geen echte straf voor haar. Maar als je daar een andere straf geeft die ze wel vreselijk vind wordt het misschien anders. Want als ze voor straf op haar kamer moet gaan en die staat vol met speelgoed waar ze zich goed mee kan vermaken is het toch prima? Maar als ze dan bijv. de hele middag op de bank moet blijven zitten is het wel wat anders. Hoe oud is ze? Dat vind ik ook nog wel verschil maken. Moeilijk hoor als ze zich van regels zo weinig aantrekken. Hopelijk vind je samen iets wat wel werkt.
Ik denk dat het misschien helpt om haar vaker en kleiner te belonen. Een sticker is een heel epliciet iets, maar zou je eigenlijk alleen moeten inzetten voor dingen die ze écht moeilijk vindt, niet voor de dingen waar ze gewoon een potje van maakt. In plaats daarvan zou je, heel vaak op een dag, kleine complimenten moeten geven. "Goed gedaan, wat fijn dat jij mama zo helpt, je bent goed op tijd thuis gekomen, je hebt keurig opgeruimd, heel goed." Geef veelvuldig complimenten, wees specifiek over de dingen waar je complimenten voor geeft, en laat blijken dat je het meent. Uit onderzoek blijkt dat straffen helemaal niet zo effectief is. Tegenover elk standje en elke straf moeten tien positieve dingen staan. Dat lijkt een onmogelijke opgave als je kind slecht luistert, maar het kan echt om hele kleine dingen gaan. Ik zag eens een documentaire over een hele effectieve peuterspeelzaal/kleuterschool gericht op kinderen met gedragsproblemen. In het filmpje moest een jongetje bordjes afwassen na de lunch (ja, met vier jaar) en meneer had geen zin. Na drie kwartier krijsen vroeg de leidster de aandacht van de andere kinderen, en zei: "Kijk, hij heeft al twee bordjes afgewassen." Drie keer raden wat de volgende dag goed ging. Zo zie je dat zelfs bij heel slecht gedrag het filteren van positief gedrag een goede uitwerking heeft.
Straffen werkt dus niet bij je dochter, daar zou ik mee stoppen. Ik lees niet echt schokkende dingen trouwens, het voorval van het ijsje snap ik helemaal. Als je net 6 jaar bent en je krijgt een ijsje aangeboden is het best lastig om de lange termijngevolgen te overzien hoor Blijkbaar is je dochter nog niet toe aan al die vrijheden op buitenspeelgebied. Die zou ik dus inperken. Mijn verantwoordelijkheid als ouder nemen en kaders maken voor je kind waarbinnen ze vrijelijk kan bewegen. Bijv. in de tuin spelen en overleggen wanneer je naar een vriendinnetje gaat. Vervolgens even meelopen en met de ouder van het vriendinnetje even afspreken over het hoe en wat rondom het spelen.
Het maakt me verdrietig dat er straffen en nog ergere straffen bedacht moeten worden. Dit kind wil graag de wereld ontdekken, maar krijgt straf om dit af te leren. Volgens mij is het beter om na te denken welke vrijheden en verantwoordelijkheden dit kind van amper 6 jaar aankan. Blijkbaar is alleen de buurt in om buiten te spelen nog te hoog gegrepen.
Ik ben het helemaal met Anakin eens. Je dochter heeft blijkbaar meer begrenzing nodig om zich aan de afspraken te kunnen houden. Belonen werkt waarschijnlijk echt wel maar de doelen zijn blijkbaar te moeilijk. Ze moeten duidelijk zijn en bovenal haalbaar voor haar. Dat ze de straffen zich niet aan lijkt te trekken wil niet zeggen dat het haar niet raakt! Zo onnodig al dat straffen. Ik heb bij mijn dochter een verbluffende verandering gezien toen ze van een autoritaire, veel straffende school naar een school en dagbehandeling is gegaan die juist met positiviteit en beloning werken.
zal even een kleine update gaan geven Haar buitenspeel gebied hebben we verkleind naar 2 speeltuintjes (liggen ongeveer 500 meter uit elkaar) De tijd om binnen te zijn hebben we wat vervroegt (van half 5 naar kwart over 4) en netjes erbij uitgelegd dat dit is omdat mama dan nog tijd heeft om haar op te halen voordat ik ga koken. Op zich vind ik het helemaal niet erg dat ze ergens een ijsje of iets dergelijks krijgt. Wat mij stoort is dus dat ze het eerst hier komt vragen, ze een nee krijgt te horen (vaak met uitleg waarom niet) en ze vervolgens gewoon naar de overbuurvrouw loopt met de mededeling dat ze zo'n zin in .... heeft en het dan gewoon krijgt. Dit deed ze eerder met een ander vriendinnetje tot dat haar moeder en ik hun door hadden en we dus met elkaar afspraken hebben gemaakt hierover en daar dus ook na 16 uur niets meer krijgen. De betreffende overbuurvrouw heeft een andere levensstijl en is niet bereid deze afspraak te maken. Voor de rest geef ik haar thuis wat meer kleine verantwoordelijkheden. Sinds vandaag pakt ze zelf haar kleren (ok misschien niet de combi die ik zou maken maar wat maakt het uit). Samen met mij haar medicijnen (vezelzakjes) klaar maken, gewoon kleine dingen die vaak goed gaan. Afgelopen vrijdag was ze trouwens wel weer weg, hadden haar vriendinnetje uitgezwaaid , stond nog even met de buurvrouw te praten en ze was weg. Dus gekeken op de beide speeltuinen, geen dochter, kijken op speeltuin nr 3 geen dochter, vragen bij haar vriendin, nee dochter niet gezien. Was ze dus meegelopen met een meisje van school om die naar huis te brengen (woont 3 blokken van ons af) en daarna dus via een omweg naar huis. Heb toen het heel overdreven aangepakt, dus net gedaan of ik heel erg moest huilen en al snikkend verteld dat ik zoooooooo bang was omdat ik haar niet kond vinden en dat ik al dacht dat ik haar nooit weer zou zien. Geloof dat dit meer inpakt heeft gehad dan alle straffen en gesprekken die we met haar hierover al gevoerd hebben.
Een en al herkenning hier. Ik vind het zo lastig...waar doe ik goed aan? Straffen helpt niet, belonen helpt niet. Ik lees hieronder een reactie dat belonen wel zou kunnen helpen, maar dat de doelen haalbaar moeten zijn. Hoe moet ik dat zien? Concrete tips graag Wat mij vaak gebeurd is dat ze bijv. Zonder te overleggen naar een vriendje gaat Op haar blote voeten buiten speelt. Alle deuren open laat staan. (Poort, schuur, etc) Tot nu toe krijgt ze een waarschuwing met 'als je je er niet aan houd, kom je naar binnen'. En uiteraard gebeurt dit dan ook. Maar dat heeft dus niet het gewenste effect om het de volgende keer te laten. Ook het laten voelen (ze heeft al op iets scherps gestaan bijv, of ik doe de schuur op slot zodat ze niet meer bij haar speelgoed kan) heeft geen enkel effect. En ze weet de regels heel goed en waarom ze er zijn, maar ze opvolgen.... En als het nou onredelijke regels zijn, maar volgens mij zijn dit normale dingen toch? Anders hoor ik het ook graag. Natuurlijk kan ik er bovenop gaan zitten, echter heb ik nog 2 kinderen die aandacht nodig hebben, dus ik ben er niet elke seconde bij. Ze is 5,5 btw.
Zo herkenbaar dit! Alleen onze meis is 2,5 jaar, super slim, je kan haar niet wijs maken en bij haar is nee ook nee, je krijgt haar niet om! Het interesseert haar dus totaal niets! Ook gewoon waarschuwen werkt niet. Als ze op de bank springt en ik zeg, Lara niet doen, zo val je dan gaat ze gewoon door, ik moet een zo luguber mogelijk gevolg geven wil ik haar laten stoppen... Bv: Lara zo val je van de bank, met je hoofd op de tafel, dan heb je allemaal bloed, moet je naar het ziekenhuis, krijg je allemaal prikjes en kan je niet bij papa en mama slapen! Ik kan ook geen straf bedenken die bij haar wel werkt.... Op de trap zitten.... Binnen 2 sec is ze er af, ik ben laatst dik een uur bezig geweest! En nog bleef ze niet zitten maar we moesten zus van school ophalen. Om 9 uur om chips vragen en ik zeg natuurlijk nee.... Driftbui van een half uur, na het half uur is ze eindelijk rustig en vraagt ze weer om chips..... Weer een drift bui enz enz Iemand nog tips? Ik weet het soms echt niet meer! @ts hoe deed je dat toen ze klein was?
Wij hebben rond die leeftijd een strak schema ingevoerd wat betreft lekkers. Op woensdag en zaterdag mogen ze om chips vragen, die dagen had ik op de kalender een kleurtje gegeven, de dagen die we gehad hadden kruisten we door zodat het ook zichtbaar was voor haar. Op elke dag had ik 3 symbolen getekend , een stuk fruit, een koekje en een snoepje bij elke tijd dat we iets gingen eten tussendoor (10 uur , 15 uur en voor het naar bed gaan) Als ze dan vroeg of ze iets mocht en het was nog geen tijd gingen we samen de kookwekker zetten en als die dan afging was het tijd. En ja soms zat ze een half uur naar de kookwekker te staren Als het dan tijd was mocht ze zelf kiezen wat en dat symbool kruisten we dan door en kon ze dat dus die dag niet meer kiezen. Heeft wel wat drama gekost hoor maar uiteindelijk snapte ze het wel en tegenwoordig gaat het nog steeds zo alleen hebben we geen symbolen meer nodig. Hier bleef ze altijd wel op de trap zitten maar het geluid wat er vanaf komt wil je niet weten. Ook heeft ze toen in haar driftbui het gordijn voor het trapgat getrokken (de rails waren zelfs van het plafon) Ook dat van extreme voorbeelden herken ik en zo gaat het bij ons ook en ja ik ben met haar regelmatig met spoed naar de huisarts geweest omdat ze gewoon niet luisterde en het toch deed. Dat is het laatste jaar wel minder geworden omdat we die voorvallen als voorbeeld kunnen geven (weet je nog toen ......) Zo fietste ze ook altijd staand, ondanks onze waarschuwingen. Tot dat we een paar weken geleden voor een tiener fietste die dit ook deed, van de trapper afgleed, op straat viel en een auto haar nog net kon ontwijken. Nu kan ik dat als voorbeeld nemen en doet ze het dus niet meer. Het lijkt er dus op dat ze de gevolgen echt moet zien voordat het knopje van niet doen bij haar omgaat. Ze gaat ook als een razende op school ( leest nu op M3 niveau, helaas had de juf geen tijd om door te testen maar we mogen aannemen dat het niveau hoger ligt) en zit nu op een plus niveau. Juf denkt zelf ook dat ze veel meer kan en daardoor dus de regels thuis regelmatig overtreed omdat ze zelf vind dat ze het wel kan. Op school en bij anderen doet ze dit trouwens niet.
@Eppo, kan je de poort niet op slot doen om te voorkomen dat ze zomaar weg loopt? (Begrenzen) Dat een 5 jarige vergeet deuren dicht te doen vind ik zo vreemd niet. Mijn 7 jarige is nog steeds zo'n warhoofd. Waarom moet haar speelgoed achter slot? @Anica, ik herken dat heel erg van mijn oudste. Die was ook zo extreem volhoudend koppig en dat kan je echt wanhopig maken af en toe. De tips die ik kan geven is vermijd het woord nee. Vertel wanneer ze eventueel wel chips mag hebben omdat het nu geen tijd is voor chips en zeg wat ze nu wel mag, bijvoorbeeld komkommertjes, tomaatjes of fruit. Dus bied een alternatief. Ook met springen op de bank. Benoem dat je ziet dat ze zin heeft om druk te spelen maar dat springen op de bank niet mag. Ze kan misschien wel even buiten gaan spelen?
De poort en de schuurdeur moeten voornamelijk dicht omdat er nog andere waardevolle spullen in de schuur staan en het inbraakgehalte hier echt heel hoog is. Daarnaast is het een kat-rijke buurt en sommigen willen graag de schuur in om daar hun behoefte te doen...:x En de schuur (met daarin haar speelgoed) gaat op slot, die van jullie niet dan? Als ze aan het spelen is, blijft ie natuurlijk van slot. Misschien ga ik ook wel teveel van mezelf uit (ik was heel secuur als kind en nog steeds). en het scheelt ook niet dat ze van die brave vriendinnetjes heeft die een stuk beter luisteren dan mijn eigen dochter. En dan denk ik, wat doe ik fout?
absoluut mee eens! Een straf die haar raakt??? Ik snap ts heel goed, maar ik denk dat ze idd wat duidelijkere begrenzing nodig heeft.
Serieus? Ik vind alles op slot doen en er zelf aan denken ook wat veel gevraagd voor een 5,5 jarige. Mijn 8 jarige heeft daar ook vaak genoeg nog moeite mee.
Verder herken ik mijn zusje heel erg in je verhaal, mijn ouders waren best heel streng (tik kon best bij ons en straffen genoeg), maar het heeft nooit mogen helpen. Ze bleef doen waar ze zin in had (voorbeeldje: ze mocht toen ze 15 was geen navelpiercing, wel gedaan. Kreeg ze huisarrest, maar klom ze gewoon stiekem uit het raam). En zo is ze nu nog, 31, ze moet echt alles zelf eerst hebben ervaren voordat ze van gedachten verandert.