Even heel kort hoor, want ik zit alweer op mijn werk. Toen ik thuis aan kwam rijden, kwamen mijn man en de jongens ook net aanrijden. Ze hadden bloemen gehaald voor de gedupeerden. Die reageerden allemaal heel sportief. Onze zoon vond het wel spannend om het zo te doen, maar hij deed het toch erg goed. Van één van de gedupeerden kreeg ik een verhaal te horen, hoe zij zelf als kind een hele bos tulpen had geplukt uit iemands tuin, en dat ze dat nu nog steeds weet, omdat ook zij haar excuses aan moest gaan bieden. Ik ben heel blij met haar verhaal, want het motto was: Dit is vervelend, maar heel normaal voor die leeftijd. Ook de ouder van een ander vriendje uit de straat zeiden, dat het eerste wat ze tegen elkaar zeiden toen ze het hoorden, was dat als die van hun er bij was geweest, die ws ook had meegedaan. Met die verhalen voelde ik me een stuk zekerder en ging ik sterker het gesprek in. Ik had er alsnog geen zin in, maar het was niet zo ongemakkelijk als ik had gevreesd. Ze kwamen allebei. De moeder nuanceerde het al meteen. Dat ze een heel vervelend weekend hadden gezet en dit incident was een beetje de druppel. Toen ik vroeg naar bepaalde dingen, hoe het gegaan was, werd het al veel genuanceerder verteld als hoe het in de app stond. Het 'brutaal zijn' sloeg m.i. nergens op, maar ik heb niks gezegd. De jongens kwamen binnen. Zijn opa en oma waren er. Opa zei, kom eens hier, dan krijg je iets (briefje geld) en onze zoon schoot er (uit nieuwsgierigheid!) heen en wilde weten wat het was. Dan vonden ze brutaal, want dat was iets tussen opa en kleinzoon.... Sja... Verder ben ik niet echt ingegaan op wat mijn zoon dan wel of niet gedaan zou hebben. Zij heeft wel een aantal keer gezegd dat hun zoon heel vatbaar is voor "dan wil ik je vriendje niet meer zijn". Dat hij daar soms ook om moet huilen, als onze zoon dat zegt en dan weg loopt. Wij hebben gezegd, dat dat heel normaal is voor deze fase. Ik zei dat kinderen van deze leeftijd heel erg aan het uitproberen zijn, om te kijken wát ze precies moeten doen om hun zin te krijgen. Dit is ook wat mijn zoon aan het doen is, en dit werkt schijnbaar, dus gebruikt hij het. Maar als dat argument niet meer werkt, heeft ie ook die 'macht' niet meer. Dat ze aan haar zoon zou kunnen zeggen, dat onze zoon dat niet meent, maar zegt omdat hij bijvoorbeeld zijn zin niet krijgt. Ze reageerde daar positief op. Het klopt ook, zegt ze, want een uur later spelen ze toch weer samen. Wat ik ook wel prettig vond om te horen, is dat zij zelf toegaf dat haar zoon niet goed tegen "nee" kan. Dat zij dat ook vaker zouden moeten zeggen. Ik hoop dat ze dat ook gaan doen, maar mijn man heeft er een hard hoofd in. Hij heeft haar dat vaker horen zeggen, maar ze doet het niet. Ik merk dat wel aan hem. Als wij eens nee moeten verkopen (van "jullie krijgen geen snoepje" en "jullie mogen geen water pakken uit de tuin" tot zelfs "nee sorry, hij kan niet buiten spelen, want we gaan weg/hij is niet thuis"), dan wordt ie ook wel eens bozig. Niet stampvoetend of schreeuwend of zo, maar hij kijkt dan heel boos. En ik denk nu ook dat die 'boze' reactie van onze zoon daar vandaan komt. Hij ziet dat bij X. In de app zei zij dat onze zoon 'boos' werd, maar dat bleek dus ook niet meer te zijn dan boos kijken en "hrmph" zeg maar. Ze zei zelf: Zo doet X ook altijd. Nou ja, al met al komt het er op neer, dat het allemaal wat genuanceerd werd. Ze bleef toch wel steeds opmerkingen maken, dat onze zoon hun zoon manipuleerde, maar hij moest ook maar leren daar niet aan mee te doen. Het was in elk geval niet het geemotioneerde "jouw zoon dit, jouw zoon dat" waar ik voor vreesde. De jongens spelen in elk geval 2 weken niet buiten. En als er weer iets voorvalt, dan houden we elkaar op de hoogte. Zij kwamen er namelijk ook achter, dat dingen die bij ons (of op school) gebeuren, ook niet verteld worden. Heel stom trouwens: Het incident waarbij onze zonen hebben gevochten op de BSO, is bij hen helemaal niet bekend! Raar dat ze dat wel tegen ons hebben verteld, maar niet tegen hen. Ik ben achter nog wel meer dingen gekomen. O.a. dat de leidsters de kinderen totaal niet onder controle hebben en dat sommige kinderen zelfs de juf slaan! Ik ga van de week op zoek naar een andere BSO. Maar goed, dat is een ander verhaal.
Wat een verhaal. Ik denk dat je het heel goed aanpakt. Wat mij wel dwars zit is dat je aangeeft dat het normaal is op deze leeftijd dat ze zeggen: "dan ben ik je vriendje niet meer'. Ik vind dat namelijk echt niet normaal en ik vind dat je als ouders je kind ook moet leren dat je dat niet kunt maken om te zeggen. Het andere kindje moet nee leren zeggen, maar je kunt je kind ook leren dat je vriendjes kunt blijven als het andere jongetje niet alles doet wat hij wil.
Fijn dat het gesprek meeviel. Ben het wel eens met Suus. En X moet inderdaad wat minder gevoelig worden ervoor, maar goed, vrienden horen elkaar niet te manipuleren, dus ik zou dat wel met je zoon gaan bespreken maar ergens heb ik het idee dat je dat ook wel gaat doen . Mijn dochter is daar trouwens ook heel gevoelig voor en houdt er echt niet van, dus met kindjes die zo doen speelt ze niet, tenzij het in een groep is, en dan nog komt ze nog wel eens naar huis om te zeggen dat ze weggelopen is omdat ze ruzie aan het maken waren . Maar goed, ze is 8 en wordt wat kieskeuriger wat vriendinnen betreft, een kind van 6 heeft dat minder.
Het is eigenlijk heel simpel. Jullie zijn er niet bij geweest. Van een aantal incidenten geloof je je zoon, en bij een aantal kan je het niet goed peilen. Als je er in mee gaat wordt het een welles-nietes spel. Niet doen dus. Ze draaien samen voor de schade op en mogen voorlopig niet meer samen spelen. Edit: ik lees dat je het gesprek al gehad hebt. Fijn dat de lucht geklaard is en jullie afspraken hebben kunnen maken.
@suus: ik hoor dat hier buiten ook vaak hoor... Dus helemaal abnormaal is het echt niet. Of je er niks van moet zeggen is natuurlijk wat anders. Maar het gebeurd vaker op die leeftijd kan ik melden. @lady: heel verhaal en het klinkt toch als een goed gesprek met een goede basis voor de toekomst. (En elk kind is toch nieuwsgierig als een ander kind wat krijgt? Daar zou ik inderdaad ook niet van wakker liggen )
Dat je iets hoort wilt natuurlijk niet zeggen dat het normaal is. Mijn zoontje had ook eens zo'n vriendje: 'als je niet in de prikkelbosjes gaat liggen, dan ben je mijn vriendje niet meer'. Zoontje is daar gelukkig heel makkelijk in, dan toch lekker niet, genoeg andere vriendjes. Het is gewoon manipulerend gedrag en ja, er zijn kinderen die het vaker doen, er zijn ook kinderen die andere kinderen slaan, maar dat leer je dan toch ook af? Edit: ik denk dat ik met "niet normaal" ook meer "niet gewenst" gedrag bedoel en ik vind het excuus dat meer kindjes het doen, daarbij niet doorslaggevend.
Dat zeg ik.. Dat het gebeurd is niet afwijkend.. Maar je hoeft het natuurlijk niet goed te keuren. Ik vatte normaal dan ook meer op als "vaker voorkomend, niet afwijkend" Hier in de straat ook een meisje dat slaat of schopt als ze dr zin niet krijgt. Heb dr weleens naar huis gestuurd met de mededeling dat ik dat niet wil hebben en dat ze de volgende dag het nog maar eens moet proberen. Meisje komt vaak bij ons als haar babyzusje slaapt want dan mag ze van dr moeder niet aanbellen. (En zonder aanbellen kun je niet naar binnen) Dus dan komt ze vaak bij ons als er wat is... Even goede vrienden dus en ze is jn principe altijd welkom. Maar er wordt niet geslagen en geschopt als ik erbij ben (En bij voorkeur ook niet als ik er niet ben natuurlijk)
mijn dochter is ook het typje dat snel roept Nou dan ben je mijn vriendje niet meer. Bij voorkeur gebruikte ze dit wanneer haar vriendinnetje iets anders wilde spelen dan wat zij wilde (b.v vriendinnetje wilde vader en moedertje spelen en mijn dochter verstoppertje) Wij hebben haar daar eindeloos op aangesproken, uitgelegd en gedaan maar madam ging er gewoon mee door. Het stopte pas toen het vriendinnetje haar schouders ophaalde en reageerde met ok dan zijn we geen vriendinnen meer ajuu.
Nou dames, het verhaal heeft een staartje gekregen. Meerdere zelfs, maar na het laatste staartje besloot ik het hier toch even van me af te schrijven... Allereerst heb ik daags na mijn laatste bericht een gesprek gehad op de BSO. Dat was erg... interessant. De reden, waarom ik een gesprek daar wilde, was omdat ik die maandag van de moeder van X had gehoord (via de app) dat ze wéér gevochten hadden op school. Met stokken. En dat haar zoon toen naar de leidster is gegaan en dat onze zoon voor straf naar binnen moest. Mijn zoon gaf aan, dat ze 'voor de nep' aan het vechten waren. Ze sloegen met de stokken tegen elkaars stok aan, niet tegen de ander. Hij had X ook niet geraakt. Toen ik vroeg waarom hij dan straf kreeg en X niet, zei hij: "Wie het het eerst zegt, krijgt geen straf." Hij zei dat heel stellig. Dus verhaal gaan halen bij de BSO. Niet op hoge poten trouwens Wat vertelde de leidster me nou. Het verhaal van onze zoon klopt. Ze waren tegen de stokken aan het slaan. Zij had al 2x gewaarschuwd. De derde keer heeft zij ze 'stiekem' gadegeslagen en toen zag ze, dat onze zoon toch weer het initiatief nam om weer dat spel te doen. Toen greep ze in. Onze zoon kreeg geen straf, maar ze wilde die twee gewoon even uit elkaar halen. Onze zoon speelt ook gewoon lekker binnen, dus dat was de bedoeling. Een aantal tegenstrijdigheden in het verhaal: 1) Mijn zoon en de moeder van X zeggen, dat X naar de leidster is gegaan. De leidster zegt dat dat niet zo was, dat zij het zelf zag door om het hoekje te gluren en vervolgens ingreep. 2) Mijn zoon en de moeder van X hebben het over 'straf'. De leidster zegt dat dat niet de insteek was (waarop ik overigens heb voorgesteld om dat de volgende keer duidelijk te maken, zodat onze zoon niet denkt dat hij straf krijgt en een ander niet). 3) Mijn zoon en de leidster zeggen dat het is gebleven bij (spelenderwijs) tegen elkaars stok aanslaan en dat niemand geraakt is. De moeder van X beweert dat mijn zoon wél raak sloeg. Oh, die stokken waren overigens bezemstelen. Nou ja... dat was dat in elk geval. Lekker vaag, al die tegenstrijdigheden.
Oja, bijna vergeten. Ik ben daarna ook op de scouting gaan vragen, hoe onze zoon in de groep ligt en met andere kinderen omgaat. Daar hoor ik weer een heel ander verhaal, maar in elk geval een verhaal waar ik in kan komen. Het was een heel luchtig en open gesprek in elk geval. Conclusie is, dat onze zoon en X veel naar elkaar toe trekken. Meestal gaat dat goed, maar er zijn dagen, waarbij ze ze echt uit elkaar moeten zetten. Máááár... zo zijn wel meer kinderen die dat met elkaar hebben. Daar is niks vreemds aan. Ze zeiden zelfs, dat er elke week wel een incident is met traantjes. Het betreft een groep van jongens en meisjes van 5 t/m7 jaar. En die traantjes komen al bij een duwtje of wanneer iemand iets wil wat een ander al heeft. Het beeld wat ik daar kreeg, was dat het doodnormaal gedrag is, hoe die twee met elkaar omgaan. Op school hoor ik overigens nog steeds van de juf dat zij dat uitdagende gedrag niet herkent in onze zoon, maar goed, wie weet gedraagt hij zich overal wel anders Maar nu verder... die moeder. Ik heb haar sinds het gesprek eigenlijk niet meer gesproken. 1x gezien bij het ophalen, maar meer dan een 'hallo' hebben we niet uitgewisseld. Maar zowel mijn man als ik zijn nu al door verschillende moeders op het schoolplein benaderd over dat zij nu tegen iedereen, die het maar aan horen wil, vertelt dat haar zoon alles onder 'groepsdruk' heeft gedaan. En sja, aangezien zij ook al aan iedereen (schoolplein, BSO, scouting) had verteld dat onze twee zonen samen die auto's beklad hebben, is het wel heel duidelijk dat ze aan het insinueren is, dat haar kind er niks aan kan doen en dat onze zoon de aanstichter is. Ach, ik lach er om. Want al die moeders, die dit tegen ons komen zeggen... ik maak daar uit op dat ze zelf ook wel door hebben dat dat niet helemaal klopt. De moeder van X zet zichzelf voor schut zo. En wie haar wél wil geloven, die doet maar. Ik merk op deze manier heel goed hoe de meesten, die onze kinderen kennen, over onze zoon denken. Maar goed, vandaag dus... We hadden afgesproken dat wij 2 auto's zouden vergoeden en zij ook. Nu is alles aan onze kant al afgehandeld en uitbetaald en zo. Stond vanavond de vader van X bij ons op de stoep. Uit zijn houding maakten mijn man en ik op, dat hij zich ongemakkelijk voelde, dus wij denken, dat hij er op uit gestuurd is door zijn vrouw Wat wil nu het geval? Op de één of andere manier weet hun verzekeraar, dat het ging over 2 kinderen en 4 auto's, i.p.v. 2 auto's 'per kind' zeg maar. En daar doen ze nu moeilijk over. Ze willen alles op één hoop gooien en dan de rekening delen. Ons maakt het niet uit, maar we vinden het vreemd dat ze daar nu pas mee komen. Mijn man denkt dat de moeder van X iets had van: "Volgens mij moeten wij meer betalen dan zij, en dat is niet eerlijk" of zo. Ik weet het niet. Vind het stom dat alles al afgerond was en nu moeten we ineens weer onze verzekeraar gaan bellen en hem in contact laten komen met hun verzekeraar, zodat ze er samen uit kunnen komen. Terwijl ons deel allang uitbetaald is aan de gedupeerden. Ja, kregen we te horen, hoe we het gedaan hadden, dat mag eigenlijk niet. Dat is fraude. Sjongejonge... Dat hadden mijn man en de vader van X gelijk al afgesproken op die avond zelf. Dat zij elk bij hun verzekeraar door zouden geven dat er 1 kind en 2 auto's bij betrokken waren. Schijnbaar hebben zij zich niet aan die afspraak gehouden en kunnen wij nu weer opnieuw alles gaan regelen... Zo, dat wilde ik even kwijt. EDIT: Misschien is het wel het beste om die moeder hier op aan te spreken, maar ik heb daar zoooo geen zin in. Ik wil het gewoon achter me laten... Maar dat is lastig als ik steeds weer wat nieuws te horen krijg.
oh daar zou ik ook even goed boos om zijn zeg, ik zou haar ook niet meer aanspreken hoor, laat haar maar lekker in de stront zakken zeg. En voor de volgende keer weet je meteen dat er met hun geen afspraken te maken zijn omdat ze zich er dus duidelijk niet aan houden.
Ik had gezegd dat jullie het allemaal al geregeld hebben en dat dat 1 kind 2 auto's de afspraak was en dat ze te het mooi kunnen uitzoeken. Want dat mag het op jullie verzekering en niet op die van hun uiteindelijk en dan hebben hun nergens last van en jullie 3x dubbel. Wat een gezeur met die figuren zeg. Vind je zoon het nog wel leuk om met hem te spelen? Ze zien elkaar ook overal. En 'fijn' dat ze zo over jullie praten. Gelukkig ga je daar goed mee om vind ik
Ik heb een stiefzoon van inmiddels 15. Een onvoorstelbare lieverd, maar ook heus wel eens stout. Zo gooide hij met een bal een ruitje van de schuurdeur in. En glashard ontkennen. Geen idee waarom, maar hij kón het niet toegeven. Die periode heeft best lang geduurd. Ook kan hij een heel ander jongetje worden met verschillende vriendjes. Met het ene vriendje was het lief, leuk en gezellig. En met de ander slopen, stout en liegen. Allebei mijn zelfde stiefzoon en toch totaal tegenstrijdig gedrag.
Ja hoor. Ze zoeken elkaar ook op. Op school spelen ze denk ik alleen 2x pw samen bij het overblijven en dan diezelfde dag op de BSO. Dan zaterdag op de scouting, maar dan zijn ze in een groep bezig, niet continu met elkaar. En dan dus ongeveer 2x per week in de straat spelen. Dat laatste zal nu wel over zijn want ik vermoed dat dat niet meer mag van zijn moeder. Ze wilde hem ook al eerder naar een andere scoutinggroep laten gaan, maar dat mocht niet.
Hier wel gemerkt dat als ouders niet willen.. De vriendschap toch wel afkoelt uiteindelijk. Zonde wel als er verder niet zo veel aan de hand is.
Lastige situatie. Maar heeeel eerlijk... ik maak hieruit op dat je zoon zich meer misdraagt dan jij wilt inzien. Sowieso zou ik die 2 samen heeel goed in de gaten houden. En of je zoon nou de aanleiding is of de meeloper, beide is gewoon fout. Bij misdragen gewoon zorgen dat ze een tijdje niet meer spelen. De moeder van x zou vast ook het 1 en ander overdrijven maar jij moffelt naar mijn idee veel weg. Ook vriendelijke kinderen kunnen etterbakken zijn als 'niemand kijkt'.
Gelezen. Het klinkt alsof je kind behoorlijk liegt en als je roept dat iemand iets heeft gezien hij opeens zich wel weer herinnerd. X zal vast ook geen lieverdje zijn, maar als ik X z'n moeder was geweest mocht hij niet meer met jou kind spelen.
Allicht. Maar dat ontken ik toch niet? Het enige wat ik zeg, is dat ik mijn zoon op 2 punten geloof. Dat ben ik ook wel van plan, maar hoe doe je dat? Als ze het door hebben, dan gedragen ze zich wel. En ik ga me niet in bosjes verstoppen om ze te observeren of zo. Overigens hebben ze bij mijn weten nog niet samen gespeeld buiten de BSO en scouting. Mee eens. En dat heb ik toen ook meteen gezegd tegen onze zoon. Interessant. Ik zie dat zelf niet. Kun je aangeven wat dan? Klopt en ik heb nooit gezegd dat onze zoon 'dat niet doet' maar ik krijg van school, de vorige BSO, scouting en andere moeders totaal niet dat beeld. Iedereen loopt met hem weg. Er was zelfs 1 moeder die aangaf, dat ze dacht dat X de aanstichter was. Mijn reactie wasdat ik daar mijn hand niet voor in het vuur durf te steken. Gewoon omdat ik het niet weet.