Ik vind het lastig... Van de ene kant is het iets tussen mijn man en mij maar aan de andere kant, mijn moeder heeft t wel al vaker meegemaakt en kan me misschien beter supporten dan mijn man aangezien het zijn (en mijn) eerste bevalling is hahaha... Dus ik ben er nog niet over uit!
Het ligt natuurlijk aan de band die je met je moeder hebt. Mijn moeder is bij beide bevallingen geweest. Dat wilde ik graag en mijn man vond dat ook fijn. Ze is rustig op een stoel gaan zitten en heeft het van een afstandje kunnen beleven. Toen de hoofdjes stonden is ze dichterbij gekomen en zag ik haar pas eigenlijk weer...en dat was een fijn vertrouwd gevoel. Zelf vond ze het ook heel bijzonder om mee te maken, zowel bij zoonlief als bij dochterlief. Zou het zo weer doen! Heb dat ook wel 2 hele snelle en fijne bevallingen gehad !
Oooh ammenooitniet!!! Moet dr niet aan denken... Nee ik beleef het wel met vriendlief en zodra iedereen weer opgefrist is bellen we eens naar zijn en mijn ouders
Mijn moeder was erbij met Miriam, en zal er bij zoonlief ook bij zijn (mits hij niet te vroeg arriveert). Vond het zelf wel fijn, en Leeuwman had er ook geen bezwaar tegen
Mijn moeder was er bij mijn eerste bij.. Ik vond dat heerlijk. Ze heeft 10 jaar op de verlosafdeling gewerkt als verpleegkundige...zelfs 4 babietjes tijdens haar dienst op de wereld gebracht omdat de gyn te laat was... dus dat gaf mij een heel fijn gevoel.. ook is mijn moeder mijn vriendin en maakt zij mij rustig en heeft ze een proffessionele achtergrond... Ze heeft mij ook zo goed geholpen om rustig te blijven.. en wanneer het niet goed ging met mij of de baby.. drukte ze gelijk op de knop..(ik had er geen verstand van) mijn vriend wil graag dat mijn moeder er nu ook bij is... voor zijn en mijn rust(hij is nogal chaotisch en is bang dat hij niet weet wat hij moet doen).
Ik heb ook een goede band met mijn moeder, maar zij zal niet bij de bevalling wezen. Ik vind het iets tussen mij en mijn vriend en gelukkig wil ze zelf niet eens. Haha! Natuurlijk worden ze wel als eerste op de hoogte gebracht als de kleine er is.
Nee, wel over nagedacht, maar niet gedaan. Mijn verloskundige raadde het ook niet aan, omdat het voor moeders toch vaak heel moeilijk is om hun eigen dochter zoveel pijn te zien lijden. Het ligt denk ik ook wel aan je moeder, of ze rustig kan blijven of juist snel in paniek raakt etc. In ieder geval wilde ik gewoon zo min mogelijk mensen bij de bevalling. Mijn man, de VK en de verpleegkundige vond ik meer dan genoeg.
Niet... een bevalling is iets voor de 'makers'... oftewel alleen mijn man. Als hij er niet bij zou kunnen zijn dan misschien mijn moeder maar ik denk zelfs dan niet. Ik denk niet dat ik het zelf zou kunnen waarderen om als moeder mijn kind pijn te zien leiden, hoe mooi het ook kan zijn.
Ohnee nooit niet. Mijn moeder wilde heel erg graag, maar nee bevallen doe je met je man vind ik. Samen ga je een gezin vormen en daar hoort een opa of oma niet bij op dat moment.
Mijn vorige bevalling was ik zo gestrest dat ik 3 dagen bezig ben geweest en uiteindelijk in het ziekenhuis met vacuümpomp ben bevallen... ik had mijn stress niet onder controle en voor de komende bevalling heb ik mijn moeder gevraagd of ze erbij wil zijn... aan mijn man heb ik niet zoveel die zat filmpjes te maken terwijl ik moest overgeven en op het moment dat mijn dochter geboren werd heeft hij geen foto's of filmpjes gemaakt ... ik denk dat het mij helpt ontspannen als mijn moeder er is wil het wel weer thuis proberen en vacuümpomp vermijden als het even kan... we hebben wel de afspraak dat mocht ik het toch niet fijn vinden ik dat gewoon kan zeggen dan gaat ze weer weg... zo'n band hebben we ook dat we alles tegen elkaar kunnen zeggen ... ben heel benieuwd maar het duurt nog even
Ik had mijn moeder er wel graag bij willen hebben hoor, vond dat wel een geruststellende gedachte want heb een hele sterke band met mijn moeder. Maar in Spanje mag er maar één persoon bij de bevalling zijn dus dat werd uiteraard mijn man. Tenslotte alleen bevallen want mijn man mocht ook niet bij de keizersnede zijn.
poeh ik heb mijn moeder juist echt nodig bij me bevalling komt ook omdat ik een sterke band met me moeder heb en omdat ik alleenstaande moeder word denk ik.
Heb een hele goede band met mijn moeder maar ik wil de bevalling samen met mijn man gaan doen (en het ziekenhuispersoneel). Ze is wel de eerste die ik bel als alles achter de rug is. Het lijkt me voor mijn man en mij een enorm intiem moment, iets dat helemaal van ons samen is en ik vind het heel fijn dat ik dat met hem kan en mag delen. Ik denk ook dat er een mogelijkheid is dat hij zichzelf (onbewust) wegcijfert/naar achteren schuift als er nog meer mensen bij zouden zijn om mij te steunen en dat zou ik jammer vinden.
Ik wilde er niemand bij behalve mn man en het nodige aan medisch personeel. Voelde me niet op mn gemak om er nog iemamd bijnte hebben lopen die dichtbij staat. Bij de eerste deed ik er nogal lang over om te bevallen (di avond tot do ochtend) en mn schoonmoeder wilde langskomen gewoon voor de steun enz maar was liever im mn eentje! Heb zelfs manlief woensdag gewoon naar zn werk gestuurd Die kon met een kwartier weer terug zijn dus was niet zo bang dat hij het zou missen haha
Hier alleen met hubbie en verloskundige. Ik denk dat mijn moeder direct flauw zou vallen als ze ziet dat ik pijn heb bij het puffen/persen. ( kan ze heel slecht tegen namelijk, zaktr haar bloeddruk en gaat onder uit) Maar ik vond het ook iets heel intiems, dus liever alleen met man en verloskundigen, dan met andere familie erbij.
Ik heb er geen ervaring mee, maar zit al maanden te twijfelen of ik het eens zal voorstellen aan mijn man of hij het goed vindt dat mijn moeder erbij is. Het lijkt me zo mooi om het met haar te kunnen delen en dit is m'n laatste kans (want laatste baby). Aan de andere kant wil ik zo min mogelijk drukte en gedoe om me heen en vind ik verloskundige, kraamzorg en man eigenlijk wel genoeg. Zeker als er ook nog stagiaires bij komen. Dus ik twijfel nog even verder, heb nog 10 weken de tijd om erover na te denken, haha.
bij beide bevallingen mijn moeder gehad... ik vond het een hele fijne ervaring... heb super veel aan haar gehad, daar vriendlief het allemaal niet meer zo zag zitten hahaha (held op sokken)...... mijn moeder maakte e rustig en wist wat ze moest doen en zeggen... heel fijn!!!
No wayyyy! Ik wil tijdens mijn weeën rustig thuis over een stoel hangen, beetje tv kijken en laptoppen voor zover dat lukt en even douchen ofzo. De priemende ogen van manlief kan ik net verdragen .
ik heb niet alles gelezen maar ik denk dat het ook ligt aan de band met je moeder. Ik heb het niet gedaan en ze wou het zelf ook niet omdat ze altijd moeite mee heeft om mij in pijn te zien. ze ziet liever dat ik gelukkig mijn kind in mijn armen heb dan de pijn die ik ervoor over had. Maar iedereen is er anders in. denk dat je in het moment er misschien anders erover denkt dat op dit moment! snapje? haha