Jeetje joh, 4 kinderen waarvan een peuter-tweeling, natuurlijk is dat zwaar! Veel respect! Misschien dat het je ruimte geeft om te beseffen dat je het vermoeiend, zwaar en bij vlagen teleurstellend mág vinden? Daar moet je je echt niet schuldig over voelen hoor! En natuurlijk slaak je een zucht van verlichting als alle kindjes in bed liggen, eindelijk even zitten! Geen politieagentje meer zijn, maar even tot rust komen. Dat lijkt me ook heeel normaal, niks om je schuldig over te voelen joh!
Jawel, ik vind het na het eerste jaar wel makkelijker geworden in de zin van minder afhankelijk en je handen wat meer vrij hebben (nou heb ik alle 3 een jaar borstvoeding gegeven dus toen ik dat niet meer deed had ik ook wat meer fysieke ruimte voor mezelf). Maar goed, kleine kinderen zijn natuurlijk wel erg ondernemend en waar je mijn oudste maar 2x iets hoefde te zeggen kun je het bij de jongens blijven herhalen, oortjes kapot ofzo. Kattenvoer blijft bv een favoriete snack en anders wordt het wel in de waterbak gemikt. Pick your battles is wel een hoognodige overlevingsstrategie, veiligheid is hier het criterium, andere dingen laat ik soms maar gaan omdat ik anders aan de gang blijf met 'nee, blijf af, niet doen, laat los etc.' en dat komt de sfeer ook niet ten goede. Gevaarlijke dingen mogen niet, slaan en schoppen ook niet, en als er over een ding geruzied blijft worden pak ik het af en kan er dus niemand meer mee spelen (gaan ze vaak nog harder van brullen, maar goed). En de kat niet op het spek binden: dochter met klein friemelspul wat niet geschikt is voor kleine jongetjes mag daar alleen aan de grote tafel mee spelen. Als ze niet wil dat haar broertjes aan iets komen moet ze zorgen dat ze er niet bij kunnen dwz: op de grote tafel of op haar eigen kamer. In plaats van 60x per uur zeggen dat ze bij de kattenbrokjes weg moeten blijven hebben we een hekje gezet tussen de kamer en de gang: de katten springen er overheen, kleine jongetjes blijven er achter en kunnen ook gelijk niet bij de trap of de voordeur komen. Kasten waar ze echt niks in te zoeken hebben zitten dicht. Maar neemt niet weg dat er van die dagen blijven dat het behang niet aan te slepen is en alles aan het gillen brullen en zeuren is.
Superherkenbaar... en dan heb ik er maar 2!! Diep respect voor jou!!! En lekker om te lezen dat het sowieso herkenbaar is dat moeder-zijn niet altijd rozengeur en maneschijn is! Ik kijk de jongste ook echt naar school. Het lijkt me dan idd makkelijker worden doordat je meer tijd voor jezelf hebt en meer rust en tijd voor "alles wat nog meer moet" huishouden, boodschappen, je eigen sociale leven etc. Hopelijk is dat ook echt zo Want soms overleef ik echt voor mn gevoel. De zorgtaken komen toch voornamelijk op mijn schouders neer. Ik werk wel 3 dagen en dan kom ik echt tot rust. Ik probeer geregeld iets leuks te doen met vriendinnen of de kinderen even bij opa en oma en iets leuks met mn man doen. Heerlijk vind ik dat! Daarna geniet ik weer veel meer van ze! Helaas komt de irritatie en de ongeduldigheid vaak weer snel terug. Ik zou je adviseren om ook wat vaker dingen voor jezelf te doen. Al dan niet betaald werk, of op visite bij mensen met kinderen zodat de kinderen lekker zelf met elkaar kunnen spelen en jij ook eens kan bijkletsen op volwassen niveau. Af en toe de kinderen uit logeren... Veel sterkte!
ik vind het ook fijn om te lezen dat ik ' niet alleen ' ben haha ik heb er maar 2.. (4 en 2 jaar) en ik voel me soms al zoals jij je voelt.. ik kan met dus echt goed voorstellen dat je het soms niet meer leuk vind met 4 kids! ik heb geen tips voor je.. maar vanaf dat mijn dochtertje 3 werd, werd het allemaal een stuk makkelijker.. ik hoop dus ook dat het zo is als mijn zoontje 3 word.
Heel herkenbaar. Ik heb er "nog" maar 2 en de 3e op komst,maar herken het zo! Mijn peuterpuber en kleuter luisteren soms ook echt slecht en zitten elkaar in de haren. Vooral als manlief laat thuis komt en ik alles alleen moet doen, kan ik niet geduldig zijn met het avondritueel en naar bed brengen, terwijl ik dit heel graag wil. Als ze in bed liggen ben ik soms zo gesloopt dat ik eerst zelf even moet uitrusten Ik moet er wel even bijzeggen dat dit natuurlijk de slechtste momenten zijn, ik kan nog steeds genieten van ze. Heel veel sterkte en bedenkt.. ze worden vanzelf groot! Werken zou ik niet aanbevelen, leverde mij zoveel stress op...
Nog een punt is hier ook dat ik mijn twee oudsten constant eraan moet herrineren dat ze idd alle friemeldingetjes die de jongsten In hun mond kunnen stoppen moeten opruimen...maar natuurlijk vergeten ze dat vaak. Ik heb kindersloten op mijn kasten maar als mijn oudste dochter er iets uitpakt vergeet ze nog weleens om de slot erop te doen, als de tweeling dat ziet rennen ze erheen en gooien werkelijk alles op de grond...en dit gebeurd vaak! Ik voel me dan weer schuldig omdat ik zoveel 'verwacht' van mijn pas 7 jarige dochter. Stil zijn als de kleintjes slapen, geen dingen laten rondslingeren, beneden niet spelen met kleine dingen, kasten opslot doen enz. Bij mijn 2 oudsten had ik niet eens kindersloten maar met de tweeling lan ik 50x zeggen dat ze kasten niet moeten aanraken en alsnog doen ze het Fijn dat andere moeders dit herkennen!! Als ik soms vriendinnen van me hoor praten dat ze zooo ontzettend balen wanneer hun kind naar school moet voel ik me helemaal Belabberd Had trouwens toen ik dot schreef een Megaaaaaaa dip dag....vandaah valt het mee...taking it one day at a time
Meis respect voor jouw hoor met 4 kinderen, je doet het hartstikke goed en tja het kan niet alle dagen feest zijn he
Als ik zo'n bui heb dat ik gillend gek word dan tel ik niet tot 10 maar herhaal ik achter elkaar 'ze worden ooit 18, ze worden ooit 18'. Dat helpt heel goed bij mij
Hier ook herkenbaar.. Ik heb er ook 4 maar geen 2ling.. Oudste is 7,5 jaar dan het grootste monster die de bloed onder je nagels vandaan haalt is 3,5 wat tel ik de dagen af dat hij naar school gaat.. Dan het bijdehandje word volgende maand 2 jaar.. Hij maakt veel ruzie met het 3,5 jarige monstertje en dan onze knuffelkont is 2,5 maand bijna en raad is het zijn 4 jongens .. Geloof me ik word soms zooooo gek van ze .. Kom je je bed uit.. De oudste pakt drinken de 2 andere willen ook.. De oudste heeft natuurlijk geen zin om dat te doen voor zijn broers en de jongste wilt zijn flesje en wel NU en dan ben ik nog maar 5 minuten uit bed.. De 2 middelste maken voor de 100ste keer in een half uur ruzie en waar dat over gaay geen idee.. De oudste bemoeid zich er soms ook mee en de jongste schrikt daarvan.. Broodjes moeten gemaakt worden.. De oudste kleed zichzelf aan de 3,5 jarige monster kan dat ook maaaaar duurt zooooo lang .. De 2 jarige bijdehandje help ik Fftjes maar hij is 2 dus wilt dat graag zelf doen.. De kleinste klaar met eten ook ff aankleden.. Dan broodjes geven opeten ik tas inpakken voor de oudste e 3,5 jarige en 2 jarige maken weeeer ruzie om hun eigen broodjes ..100 keer zeg ik savonds de schoenen in de mand .. Doen ze dat ? Natuurlijk niet dus overal 3 paar schoenen zoeken ( al gaat dit beter en ruimen ze echt hun schoenen op nu ) en dan in 08:20 zitten we in de auto en elke dag is me Zoon op tijd op school.. Ik kom dan thuis met de andere 3 en dan is het ff koffietijd voor mama hoor .. En zo gaat het elke dag .. Op woensdag de oudste nog naar voetbal op zaterdag de oudste zwemmen en ik ben thuis blijf mama.. Ondanks de hectische tijd en KIJK ik mijn kinderen groot geniet ik wel van ze ( nou ja niet altijd ) het zijn 3 ondernemende echte jongens die alle 4 aan me vast geplakt zitten haha .. En vanaaf ga ik na 2 jaar weer uit met mijn vriend.. Heerlijk swingen op Marco Borsato soms heb je dat nodig
Jaaaaa zo gaat het hier dus ook. Soms krijg weleens een app van een vriendin om 10.00 smorgens en zij is dan net uit bed komen rollen (geen kinderen) maar dan heb ik al 3 uur hard zwoegen achter de rug hoor....ze snapt dan niet waarom ik altijd maar zo moe ben , zelfs smorgens
Ik vind de ochtendstress op dit moment juist het ergste. En dan hebben wij het nog makkelijk want onze kleintjes hoeven niet naar de crèche. Timo wel, maar alleen om ons en de oppasopa en oma's wat rust te gunnen en hij heeft er heel veel plezier. Vanochtend waren we allebei vrij. Om 7:30 Timo wakker, knuffelen, boekjes lezen. 8 uur baby's wakker, man geeft ze de fles, ik douchen met Timo. Aankleden, Timo aankleden, baby's wassen en aankleden, man douchen en aankleden, tafel dekken, baby's fruithapjes want ze moeten weer naar bed. En tussendoor peuter vermaken (tv zetten we in als het echt noodzakelijk is). Om 10-10:30 uur zitten we eindelijk aan het ontbijt maar dan besluiten de baby's dat het tijd is om weer te gaan slapen dus weer twee keer op en neer naar boven om ze in bed te leggen. Gelukkig heb ik een man die volledig meehelpt maar het is pittig voor ons beiden. We hebben echt zitten denken wat we anders kunnen doen. Morgen proberen de fruithapjes een blok later te doen, dat geeft 's ochte ds wat meer rust. Maar ik kan echt niet wachten totdat ze alledrie in eenzelfde richting zitten. De hapjes die ze nu moeten kosten zo ongelofelijk veel tijd, om te geven en om te maken. Straks eten ze tenminste gewoon op de momenten dat wij ook eten. Kan niet wachten...
Elisabethebbas; Om ff op je planning te reageren; bij ons gaan ze s avonds in bad dat scheelt veel tijd s ochtends. Evt kun je zelf ook s avonds al douchen. Ontbijtspullen en kleertjes kun je de avond ervoor klaarleggen. Bij ons is dat incl verschoningsset en luierpakketje. Dan staat alles klaar om weg te kunnen gaan... Anders duurt het bij ons ook tot elf uur voor we weg kunnen en nu kunnen we om half negen met zn allen naar het park! En wij hebben er maar 2...
Ik heb een puber van 17, en 2 zoontjes van 4 en 6. Ik voel me al een paar weken zoals jij je voelt. Eerlijk gezegd vind ik het op deze leeftijd van 4 en 6 het zwaarst tot nu toe. De middelste van 6 heeft op het moment enorme driftbuien, als ik hem dan even naar de gang stuur gaat hij daar gooien met schoenen enz. De jongste heeft afwijkend gedrag(mogelijk een vorm van autisme) waar onderzoek naar wordt gedaan en waarvoor we 1 keer per week iemand thuis krijgen voor begeleiding. Hij zit wel op de basisschool, maar ik werd in het begin soms gebeld of ik hem weer op kon halen, want het ging niet. We proberen alles om ze hun energie kwijt te kunnen laten, vrijdag en gisteren naar de speeltuin, ben lid geworden van de speelotheek. Maar dan nog gaan ze klieren. Ik hou zielsveel van mijn kinderen, maar vind het op het moment loeizwaar.
idem hier!! Ik moet echt niet s ochtends overal naar moeten zoeken dan loopt het in de war. Ik leg echt ALLES klaar.
haha, ja ERG he tot aan de juiste kleur elastiekjes en knipjes aan toe = Verder heb ik ook erg veel aan dat boek van how to talk to kids...!