Het kan aan mij liggen, heb 2 gezonde kids en een 3e op komst. ik hou van mn prullekes, van alle 3 evenveel! Zou ze nooit in de steek laten en doe echt alles voor ze, maaaaar.... Justin is heeeel lastig. Enorme spraaktaal achterstand en misschien ook hierom, een onzettend temperament. Wil hij iets niet dab gebeurd het ook niet. Moet hij zojuist in het ziekenhuis gemeten worden, hij gaat gewoon liggen en ook als je hem optilt houd hij zn benen krom en slap dus een betrouwbare meting hebben we niet. Alles draait om hem. Hij krijgt alles wat zn hartje begeert. Is hij dol op toy story, krijgt hij een dekbedovertrek van TS, hij heeft toch een overtrek nodig dus waarom dan niet eens die hij graag wil denk ik dan.... De jongste is zoooo makkelijk wdb, als hij wat heeft om te spelen en regelmatig eten dan hoor je hem niet. speelt lekker, eet goed en zonder mopperen en ook slapen is nooit een punt geweest. (uitzonderingen daargelaten) Nu ook nog zwanger, zwangerschap is heel zwaar, vooral lichamelijk. Ik merk gewoon dat ik het niet trek. ik heb er geen puf voor om de hele dag tegen Jus te moeten schreeuwen (hij hoort me niet of doet net of hij me niet hoort, de hele dag) hem 1000 keer om hetzelfde te moeten waarschuwen terwijl ik weet dat hij het 5 minuten later weer doet. Spullen afpakken werkt ook niet, hij gaat dan over op gillen en vernielen. ik de hoek zetten werkt niet, dan lacht hij me uit en komt er 30 keer uit. pas als ik hem dan aan zn oren terug zet merkt hij dat ik geen grapje maak.... Na de vakantie gaat hij ook naar een speciaal instituut om zn spraak/taal achterstand in te halen en zodat er extra op zn gedrag gelet word. Maar dat is pas vanaf september, mits ik akkoord krijg van eoa commissie. Mensen in mn omgeving heb ik ook niet, mn schoonmoeder wil niet oppassen want ze past al op haar andere kleinkinderen en mn schoonzus past wel eens een dagje extra op, maar die wil ik ook niet elke week opzadelen met mijn kind. Mn eigen moeder past op mn werkdagen op, de overige dagen vd week werkt zij zelf. Kortom ik heb weinig tijd om tot mezelf te komen en de opmerkingen "ach zo is elk kind" komen mn oren uit. Hij is niet zoals elk ander kind! Bij het instituut dat zn onderzoek gedaan hebben zij de psych zelfs dat ze het zich kan voorstellen dat met hem leven heel zwaar is en dat is ook zo. kan het moeilijk uitleggen, maar hij is nooit tevreden terwijl wij echt consequent zijn dus hem nooit zomaar zn zin hebben gegeven.... Ik vraag me af of er meer meiden in een soortgelijke situatie zitten of dat er meer mensen wel ens vinden dat mama zijn toch ook wel eens ondankbaar "werk" is. (bijv als je een uur in de keuken hebt gestaan en vervolgens eet er niemand van want dat lusten ze niet) zo moest ff mn ei kwijt, sorry voor het lange verhaal... xx
Uhmm, maar dat is het toch ook? Moeder zijn is heel erg ondankbaar omdat het de normaalste zaak van de wereld is wat je presteert. Maar ik begrijp je frustratie met je oudste, ik heb hier ook zo eentje gehad, ze is nu bijna 11. Wist werkelijk niet wat ik met haar aanmoest, tot ze hoog sensitief bleek. Dus er is vaak een oorzaak en weet je als moeder écht wel of dit normaal is of niet. Met de andere kids nooit problemen gehad. Succes, ik hoop dat ze wat met hem kunnen in dat instituut.
Thanx ik roep al anderhalf jaar dat er iets niet klopt. zowieso zn spraak/taal daarin liep hij altijd al achter, maar met anderhalf zaten wij al aan de triple P, wat normaal pas bij de 2 of 3 start... dat hielp, voor even. Nu ze bij Kentalis ook zien dat het niet normaal is hoe hij doet heb ik eindelijk erkenning! Er is geen diagnose van iets, ze gaan dit allemaal nog bekijken en onderzoeken. Maar eindelijk kan ik tegen mn schoonouders zeggen, zie je wel dat ik me niet aanstel! Hij is echt anders dan andere kindjes... Want dat heb ik vaak gehoord, en vooral van mn schoonouders! Dat dat er nu eenmaal bijhoort en dat alle kindjes zo zijn. Nou mooi niet dus...
ik herken je gevoel wel, net zoals veel andere moeders denk ik, maar ik heb wel het idee dat het bij jou iets dieper zit en ik kan mij dat ook wel voorstellen. Ik kan mij heel goed voorstellen dat je het zwaar hebt. Is er geen psz ofzo waar hij naar toe kan 1 of 2 dagdelen, het is leuk voor hem, misschien ook goed voor zn ontwikkeling en het geeft jou wat extra rust. Ik geloof ook wel dat je gevoel als moeder het hier bij het rechte eind heeft hoor.
Is hij ook onderzocht voor autisme of adhd, of een vorm daarvan? Natuurlijk, elk kind heeft zijn buien maar bij jouwe is het wel extreem.
Moeder zijn is inderdaad soms een heel ondankbare job. Sta je de hele dag in de weer om je huis proper te krijgen , komen de kinderen van school en 5 minuten later lijkt er een bom ontploft in de living. Je staat ondertussen in de keuken te koken voor je kroost, lust niemand het en vragen ze een half uur na etenstijd een koek :-D Gelukkig krijg je er heel erg veel voor terug, als ze zeggen .. mama je bent de liefste mama van de hele wereld vergeet je al gauw alle frustraties die je soms voelt Het is trouwens niet alleen bij kinderen zo, m'n mannetje kan soms ook behoorlijk lastig zijn niet voor niets zeggen ze dat moeder zijn een fulltime job en meer dan dat, al zeker als je niet op hulp van buitenaf kunt rekenen Soms helpt het al om er gewoon eens over te praten maar door het drukke agenda is ook tijd maken voor een vriendin helaas moeilijk Ookal is het soms moeilijk , ik zou echt niet meer terug willen ! Het is het allemaal zo meer dan waard Dus voor jou moet het nog extra moeilijk zijn ! 'k wens je veel sterkte toe en hoop dat je toch af en toe een moment van rust kan vinden, want door constant alleen aan andere te denken geraak je er soms doorheen
Nou ik werkte 3 dagen per week maar zit nu in de zw en omdat mn oppas (mn moeder) op vakantie is, heb ik de kids al 2 weken elke dag, dat ben ik niet gewent en Jus is overdreeeeeven lastig afgelopen dagen. Vandaar ff mn dip. vanaf volgende week gaan ze beie weer 3 dagen naar de opvang en werk ik weer halve dagen dus ook een halve dag "vrij" Alleen vind ik het heel moeilijk hoe ik hem moet aanpakken. alles word een strijd, met hem een boodschap doen bv eindigt in drama/driftbui, met hem naar ziekenhuis, een film kijken, eten, zelf als ik een dag met hem alleen naar een speeltuin of dierentuin ga ik het drama.... nee een specifiek onderzoek naar autisme ofzo is nog niet gedaan, maar ze willen hem bij kentalis wel extra oed in de gaten houden, vandaar dat hij ook bij hun in vroegbegeleiding moet en niet alleen maar logopedie. Het opruimen, koken en 24 uur beschikbaar moeten zijn als er een poepbroek, kots, een spook of wathever is vind ik nog niet eens zo erg. dat weet je van te voren. zelfs dat ik elke ochtend rond de klok van 6e gewekt word door mn natuurlijke wekkertjes, komt wel goed. maar dat ik hem als 3jarige alles 1000 keer moet zeggen.... kijk knoeien doen ze allemaal, maar hij gaat express, elke beker (ook al geef ik hem een tuitbeker ofzo) drinken over de grond, bank ofzo leeggieten..... Hij moet weten dat dat niet mag! En dat weet hij ook goed want als hij ziet dat ik het zie, zie ik zn koppie al betrekken... Aandacht krijgt hij ook genoeg, daar zou het hem ook niet om te doen moeten zijn. vervelening zou ook vreemd zijn, hij woont ongeveer in toyRus, zoveel speelgoed ligt hier...(en toch loopt ie soms te dolen dat ie niet weet wat te doen.....) Hoe pakken jullie je kinderen aan met dat soort dingen!???
Herken het wel hoor.. Mijn dochter is met vlagen ook heel druk en niet te houden. Heel erg tegenwerken en zomaar de grote weg oprennen uit het niets, blijft constant op mn hoede en dat is ook vermoeiend. Brood door de kamer gooien. Hier ook de jongste die erg rustig is en weinig zeurt gelukkig maar zit er soms ook wel even doorheen. Hier ook nooit oppas want heb geen familie of kennissen hier, gelukkig wel de psz maar die is nu ook 6 weken dicht haha.. even doorzetten dus.
ik herken je gevoel. wij hebben ook een kind waar de hele wereld rond moet draaien.( hij is inmiddels 14). ik kan hier een heel lang verhaal neerzetten maar dat heeft geen nut. ik wil je alleen vertellen dat ik weet hoe je je voelt. sterkte en veel kracht voor nu, je zwangerschap en de toekomst meid.