Ik herken het ook.. Het eerste jaar blij dat het voorbij! 1ste 3 maanden helemaal een ramp daarna 3 maanden goed en toen dacht ik weer oohh waarom ben ik ooit mama geworden. De gedachte ik vond ze heeel heeel erg. Ik heb er over gepraat met een psycholoog en mijn stiefmoeder aan beide veel gehad! Psycholoog meer voor mezelf en mijn stiefmoeder liet mij zien wat een topper ik op de wereld had gezet, daar kwamen de tranen WAAROM moest iemand anders dit aan mij laten zien en kon ik t zelf niet zien? Omdat ik enkel alleen nog maar t negatieve erin zag (slapeloze nachten 5 keer ong per nacht eruit, huilen/krijsen overdag en in de nacht) ik werkte 4,5 dag en mijn baan was een en al stress! Dus ook daar geen rust.. Mijn vriend hielp/helpt me super goed. En nu denk ik ze was een spiegeling van mij. Mama was niet happy en dat voelde zij. Nu is 14 maanden en sinds ze 12 maanden is ben ik weer mezelf en baal ik gigantisch dat ik niet eerder aan de bel getrokken heb. T 1ste jaar cliche zo snel voorbij toen vond ik t prima maar omdat ik mezelf niet was. Nu vind ik t wel jammer! Nou klinkt dit heel depri maar er zaten natuurlijk ook leuke momenten bij alleen door mezelf zag ik die niet goed! Nu heb ik een andere baan (elke dag met 100% zin om naar het werk) Zoo blij dat ik ook weer thuis ben bij mijn vriend en kind de knuffels ontvangen en de kusjes omdat je zo gemist bent. De dagen dat ik weer met haar alleen ben ik geniet ervan en baal ervan als ze weer naar bed moet... Ik ben weer 100% terug! Geniet van elke moment ook de momenten waarbij ik haar liever achter het behang plak met d'r driftbuien of als ze haar bord met eten over de net gezogen en gedweilde vloer klettert :-/. Wat ik eigenlijk met dit lange verhaal (sorry) wil zeggen wacht niet te lang met hulp!! Tijd gaat zoo snel en is niet terug te draaien. En straks krijg je misschien, had ik maar eerder........
Na mijn eerste had ik ook echt het gevoel dat ik "geleefd" werd, ik had een drukke baan voor 4 dagen en rende van hot naar her om alles zo goed mogelijk te laten lopen. En voor mijn gevoel was het allemaal nooit goed: te weinig aandacht voor alles en iedereen en het constant maar "moeten" van van alles. Uiteindelijk ben in 1 dag in de week minder gaan werken en dat heeft mij zoveel rust gebracht. TS: Misschien is het een idee om een aantal weken 1 dag in de week vrij te nemen? Op veel sportscholen is tegenwoordig gratis kinderopvang (zo kan je op je vrije dagen eerst lekker 1,5 uur sporten en daarna tijd met je kindje doorbrengen....)
Hoi Ik herken het wel. Zeker eerder snapte ik niet waarom moeders het allemaal zo leuk en positief brachten, ik vond het loodzwaar. Hierin speelden wel dingen mee zoals het autisme van mijn zoon en de fysieke conditie van mijn dochter. Om een lang verhaal kort te maken kwam ik erachter dat het niet lag aan hoe zwaar het opvoeden was/is/kan zijn, maar aan het feit dat ik mezelf kwijt Was. Ik wist niet meer wie ik was en wat ik wilde. Daardoor kwam ik in een sleur, ik werd geleefd en niemand die me echt begreep, zo leek het althans. Ik ben toen gaan werken aan mijn eigen doelen. Herontdekken wie ik ben, het accepteren van de realiteit, Hulp zoeken voor de opvoeding van mijn ass-zoon en uitzoeken wat ik wil qua werk. Ik kwam erachter dat ik mijn eigen geluk moest maken. Me-time, werken aan mijn zelfbeeld, ook een stukje loslaten etc. Ik weet niet of je hier wat mee kunt, dit was mijn proces. De gevoelens zijn iig herkenbaar. Voor vragen mag je altijd pb'en.
Ik herken het in zekere zin ook, hoewel ik t gevoel heb er nu uit te zijn. De opvoeding/verzorging van mijn kindje (1,5 jaar) komt ook grotendeels op mijn schouders. Het inzetten van oppas wanneer je iets leuks wil doen is voor mij een grote opgave geweest, maar is echt noodzakelijk! Doe het! Je moet af en toe lekker iets totaal anders kunnen doen dan het gezin en/of werk. Dus als jij een uurtje wil sporten; bel opa of oma of schakel een buurmeisje/jongen in. Zeker als je kindje toch ligt te slapen is het geen enkel probleem om lekker even wat voor jezelf te doen. En daarnaast ben ik Teunisbloemolie gaan slikken. Het is tegen PMS klachten, en helpt bij mij op een wonderbaarlijk bizarre en geweldige manier. Ik ben rustiger, gelukkiger. Onder t mom van; baat t niet dan schaad het niet zou ik dat echt even proberen! (je kunt het kopen bij De Tuinen) Het is in ieder geval zaak dat je iets met je gevoelens gaat doen, want uiteindelijk gaat je kindje natuurlijk merken dat je ongelukkig bent...en dat wil je natuurlijk ook niet. Succes!!
Ja, dat stukje over jezelf kwijt zijn, is het echt inderdaad! Dat geleefd worden. Zo voelt het zeker wel! Ik was vroeger zo'n spontane meid, ging veel po stap, leuke dingen doen. En nu zit ik maar binnen en kost het een drempel overstappen contact te maken met andere moeders uit de buurt. Terwijl ik dat wel wil, allemaal hele leuke meiden. Het voelt niet meer als mezelf.
Je hebt ook echt gelijk, en mijn schoonmoeder vindt het nooit erg als ik eens een keer vraag op te passen. Mijn sociale netwerk is niet heel groot, durf echt niet veel mensen te vragen op te passen. Toch een drempel over. En ik wil mn dochter niet bij iemand laten de ze dan niet zo goed kent. Ze s nu natuurlijk ook een beetje inde verlatingsangstfase. Dat wordt vast wel makkelijker. Kdv heeft ze het altijd naar dr zin. Mijn sm is 1,5 maand geleden geopereerd, en kon dus die tijd niet op de vrijadgen oppassen, toen heb ik vrij gehad. Maar ja, werken is soms minder vermoeiend, haha. Maar ze paste toen wel vaker op en mn dochter logeerde ook weleens daar. Hopelijk kunnen we dat weer oppakken. Heb ik even een avond en de ochtend voor mezelf.
Ik herken het helemaal niet maar heb wel een tip. Als je een vakantie hebt gepland die dagen dat je dan geen kdv nodig hebt ruilen met dagen die je nu met haar alleen hebt. Dan heb je een aantal dagen voor jezelf. Doe ik hier ook...ga ik sporten (heb twee paarden) lekker ongeneerd tv kijken of mezelf verwennen met shoppen...daar knap ik zo van op maar ook ga ik haar missen.
Ja, dat doen we al, haha. Als wij vakantie hebben, maar niet weggaan, gaat onze dochter gewoon naar het kdv. Dat is zeker wel fijn. Maar dat verandert op dit moment natuurlijk niet structureel iets. Het heeft zich op dit moment opgebouwd tot hoe ik me nu voel. Beetje overspannen/burn out. Ik moet gewoon wat dingen veranderen voor de langere termijn. Ben in elk geval zaterdag goed begonnen met uitslapen tot half 10 Heel fijn om het weekend niet met gejengel te beginnen Ze leek dit weekend ook wel weer wat vrolijker. Ik geef het nog even een paar weken. Door het zo te delen, voel ik me al een stukje rustiger. Fijn dat er ook herkenning is. Ik ga proberen eerst wat dingen voor mezelf op een rijtje te zetten. Wordt het niet beter, ga ik een afspraak maken bij de huisarts.
Ik zit dit allemaal te lezen maar ik vind het toch echt allemaal een beetje overdreven. Ik krijg bij jou nu heel sterk het idee dat je in een slachtofferrol zit en daar maar in blijft hangen. Sorry dat ik het zo zeg maar kom op zeg. Geef jezelf een schop onder de kont. Je hebt maar 1 kind die ook gezond is dus op dat gebied geen extra aandacht nodig heeft. Je werkt 4 dagen buitenshuis. Op je vakantiedagen breng je je kind naar de creche en je hebt een hele dag voor jezelf. Je hebt back up van je sm waar ze ook zo nu en dan gaat logeren en nog is het niet goed. Als je last hebt van een depressie oid dan heb ik niets gezegd maar ik ga ervan uit dat dit niet aan de orde is. Wij hebben zelf 3 kinderen en ik kom ook tijd te kort voor mezelf en de jongste hangt ook nogeens enorm aan mij en ik werk ook nog 2 dagen buitenshuis. Ik kan daar wel over gaan klagen en moeilijk doen maar sommige dingen zijn nu eenmaal zoals het is en maak daar het beste van. Ik vraag me ook af wat je verwachtingen waren toen jullie een kind kregen? Je gevoelens van tijd missen voor jezelf begrijp ik best wel want dat ervaar ik ook heus wel maar ik vind je in alles erg negatief en misschien wordt het gewoon eens tijd om jezelf flink toe te spreken. Kinderen zijn zo kort klein en geniet daar ook van.Onze oudste kind gaat straks naar de brugklas en ik kan echt nog weleens terug verlangen naar de tijd dat die als kleine peuter aan mijn hand naar de speeltuin ging.Nog even en hij schiet me in lengte voorbij en dan zou ik nog wel even de klok terug willen zetten. Kijk gewoon eens naar de mooie dingen en niet alleen naar de minder mooie dingen en dat begint toch echt bij jezelf.
je kan ook met je kind leuke dingen doen... ik krijg heel erg het gevoel dat je al die dingen niet leuk vind niet meer uitslapen en op stap elke dag tja dat is toch logisch met een kind ? dagje shoppen doe ik ook weleens maar zoveel tijd als jij denkt nodig te hebben zonder kinderen vind ik echt veel...
Hier ben k t wel mee eens. Ik werkte altijd maar 2 ochtenden en nu helemaal niet meer dus alles komt op mij neer. En t is echt niet altijd makkelijk, zeker niet omdat ik nog geen 5min op de bank kan zitten. Ook niet nu ik hartstikke ziek ben. Maar aan de andere kant, dat heerlijk lachende gezichtje wat eraan komt, dat ze mij mama noemt en kusjs geeft. Dat maakt t allemaal waard. Ze worden vanzelf ouder maar deze momenten komen niet meer terug en die ga je straks missen Ik denk als dat niet meer overheerst en je telt de dagen af ondanks dat je 4 dagen overdag niet met haar samen bent, dat er dan toch iets niet helemaal meer "normaal" is
Dat denk ik ook. Ik herken het gevoel namelijk van toen ik een postnatale depressie had. Toen vond ik het ook gewoon niet leuk. Het heeft een tijd geduurd, maar nu kijk ik echt uit naar de momenten met de kinderen thuis. Ik vond moeder zijn toen overigens nog steeds leuk, maar alles wat ik moest doen vond ik loodzwaar. Kijk als je thuisblijfmoeder bent vind ik het nog een ander verhaal, maar 4 dagen werken en in de vakanties je kind naar het kdv brengen en dan nog klagen? Ik krijg dan heel erg het gevoel dat er ergens iets niet goed zit.
Dat ben ik met je eens. Ik heb dit topic ook geopend om erachter te komen of dat zo is, of dat ik mezelf inderdaad een schop onder mn kont moet geven, zoals Anouk al zei. Wat me op dit moment het meest nekt is de 'fase' waar mn dochter al 4 maanden inzit, icm met de vermoeidheid door vit B12 en D tekort, waarvoor ik nu injecties krijg. Daarbij heb ik sinds een jaar tinnitus, heb een constante suis in mn oren. Ik kan 's avonds gewoon amper meer geluid verdragen, doordat ik de hele dag door geluid hoor. Dat is gewoon heel vermoeiend. Daarbij dus het constante hangen aan mij van mn dochter, het vele huilen en jengelen, het slechte slapen overdag. Verder heb ik zeker nog wat onverwerkte dingen uit mn verleden. Maar ik twijfel nog of dat ermee te maken heeft. Ik neig nu naar van niet. Jullie berichten hebben me echt wel doen nadenken, ook die van jou Anouk. Want je hebt natuurlijk hartstikke gelijk! Ik denk dat ik alles even niet meer zo goed overzag, door de stress die ik voel bij dat huilen. De stress van: hoe is ze eraan toe als ik haar zo op ga halen? (ze heeft de eerste 2 maanden na dr geboorte veel gehuild, tot 10-12 uur per dag, huilen triggert nog steeds iets). Ik ga in elk geval hard mn best doen om meer te kijken naar leuke momenten, in plaats van alleen naar het negatieve. En hopelijk zit ze snel op 1 slaapje. Ze doet er nu nog 2, wat ook echt nog nodig is. Maar 1 slaapje biedt je wat meer mogelijkheden om weg te gaan. Dan kunnen we ook eens leuke dingen doen. Nu is het op mn vrije dag vooral badderen ochtend, boodschappen doen tussen de 2 slaapjes en speeltuin voor het eten. Beetje saaiig soms En dan maar hopen dat die fase snel over is, en ze weer zelf kan spelen. Maar dat is een punt van accepteren voor mij. Accepteren dat het nu even zo is. En ipv mezelf daar tegen verzetten, er dan meer in meegaan, ipv het haar kwalijk nemen. Nou ja goed, hopelijk niet al te onsamenhangend voor jullie Ik zal mezelf eens een schop onder mn kont geven
Dit klinkt al een stuk beter. Dat oorsuizen is inderdaad vreselijk. Mijn zwanger heeft het al bijna 10 jaar en is door vele diepe dalen gegaan maar is nu redelijk in balans. Bij veel prikkels draagt hij oordopjes en voor het slapen heeft hij medicatie. Bij hem is het gekomen door jarenlang in de muziek/theater te hebben gewerkt met veel te luide muziek. Het beste meid met alles. Mijn stukje klinkt best hard maar ik schrijf het met de beste bedoelingen. Ik hoop dat je voor jezelf ook de balans zal vinden om te genieten van je kind en jullie gezin.
Het is ook een combi he? Je zit zelf dus niet lekker in je vel en een huilbaby is loodzwaar, dat gaat je echt niet in de koude kleren zitten. Mijn oudste was een huilbaby de eerste 4 maanden en ik krijg nog steeds de kriebels als een baby huilt. Denk dat het goed is dat je het beseft en eraan wilt werken. En tja, eerlijk, pnd of niet, ik vind het gewoon makkelijker nu ze ouder zijn. Maar moet ook zeggen dat ik het vreselijk vindt dat mijn jongste nu naar school gaat. Het is juist nu zo leuk aan het worden haha.
Hoe groot is je B12 tekort als ik vragen mag? Want dat kan een hoop verklaren, ook het oorsuizen. Maar ik denk dat een afspraak met de praktijkondersteuner/GGZ medewerker bij de huisarts ook prettig kan zijn. Gewoon even alles weer in het juiste perspectief gaan zien. En het gedrag van je dochter, kan ook komen door jouw energie die nu niet helemaal lekker is. Kindjes van die leeftijd zijn altijd hoog sensitief als het om de ouders gaat. Laatste toevoeging , verdiep je eens in het slikken van magnesium. Gewoon om je wat te steunen....
Maakt niet uit hoor, dat snap ik. Soms heb je het even nodig om wat strenger toegesproken te worden. Ik kan het hebben, haha. Het oorsuizen is bij mij begonnen toen mn dochter stopte met huilen. Weet niet of het er mee te maken kan hebben. 2 maanden gehuil is nou niet echt hetzelfde als jarenlang te hard geluid. En de KNO zegt doodleuk dat ik maar moet doen alsof het er niet is. :x
Ja, had het gelezen van vit B12 tekort en oorsuizen. Ik hoop dat dat het is natuurlijk, haha. Het was 110. Toen 5 weken lang 2x per week een prik, nu 2 maanden na de laatste prik 216. Dus al wel een stuk beter, maar huisarts was nog niet tevreden. Dus vorige week weer een prik en dan na 2 maanden weer laten prikken. Ik zal eens kijken naar dat magnesium Denk ook zeker dat zij mijn onrust wel voelt ja. De laatste dagen ben ik wat rustiger, wat knuffeliger naar haar toe, en ze is een stuk gezelliger.
Alvast wat gelezen over dat magnesium. Morgen gelijk even halen dus, haha. Ik heb ook veel last van rusteloze benen, wie weet helpt het daar ook tegen. Maakt het dan nog uit welk merk denk je?
Je B12 is echt veel te laag! Na de injecties zou het gerust 500/600 mogen zijn. Ik zou vragen of je voorlopig standaard om de 8 weken een injectie mag (maar eigenlijk moet het veel vaker met deze waardes)