Ik zou je vooral mee willen geven dat de reactie van je moeder (erg boos/teleurgesteld reageren) bij haar ligt en niet komt door jouw acties. Zij kiest er bewust of onbewust voor om zo te reageren en jouw gedrag staat hier los van. Sterkte, het is een lastige situatie, vertrouw op jezelf.
Ik heb ook zo'n vader die mij kon dood zwijgen als iets hem niet zinde, al sinds ik nog thuis woonde. Mijn moeder is van het type dat van een mug een olifant weet te maken en vervolgens die olifant met jan en alleman gaat lopen bespreken. Maar sinds ik me realiseer dat ze alleen de macht hebben mij op die manier te kwetsen als ik dat toelaat, gaat het een stuk beter met mij. Dus toen mijn vader weer eens besloot dat hij mij niet wilde zien, toen ben ik niet achter hem aan gaan rennen. Ik heb hem lekker zelf laten ontdekken dat hij mij graag ziet en hij zich met dat negeren alleen maar zichzelf in de vingers snijdt. En bij de laatste olifant van mijn moeder, heb ik geen enkele moeite gedaan om over die olifant te communiceren. Gewoon laten pruttelen en uiteindelijk wilde zij het ook niet meer over de olifant hebben. Dus, als je het kan, je moeder jou gewoon laten negeren. Zelf geen moeite doen om contact met haar op te nemen. Gewoon rustig wachten tot ze er zelf achter komt dat zij jou graag wil zien. En probeer de tijden dat je samen bent niet eindeloos te laten voort duren. Ga bij haar op bezoek, zodat je naar huis kan wanneer jij er genoeg van hebt en wanneer ze bij jou op bezoek komt, verzin je desnoods een afspraak waardoor ze niet eindeloos blijft plakken. Sterkte.