Hallo, Ik heb een vraag die me erg bezig houd. Ik ben nu zwanger van een tweede zoontje en ik ben hier natuurlijk heel erg gelukkig mee! Nu is het zo dat ik heel veel reacties krijg van moeders die me vertellen dat het maar te hopen is dat ik een dochter krijg omdat ik daar een langere betere band mee kan opbouwen.. Ook mijn schoonmoeder wrijft dit er nogal in (heeft zelf 2 zonen en een dochter). Nu is het wel zo dat ik inderdaad zelf ook wel heel veel en goed contact heb met mijn beide ouders en ze vaak om hun mening vraag en ik heb zelf een zus dus ik kan het niet goed vergelijken. Maar heeft dit niet ook te maken met de openheid van je relatie met je kind? Het houd me toch nogal bezig.. Zijn er ook mensen die (ook als de kinderen ouder zijn) een betere relatie hebben met hun zonen dan dochters???
Mijn zus ging veel meer mijn vader. Ik heb zelf heel erg het idee dat onze dochter ook veel meer met haar vader zal hebben later, ze heeft veel meer zijn karakter en we begrijpen elkaar vaak niet. Met mn zoontje vind ik het moeilijk, denk dat hij meer op mij lijkt.
Niet te druk om maken denk ik. Als je zonen later met een schoondochter thuis komen met open armen binnen laten. En zo doende ook een band met je zonen te blijven onderhouden. Denk dat daar vaak een punt zit. Ook dat schoondochters soms gewoon krengen zijn en op elke korrel zout leggen. Probeer denk ik als moeder altijd als moeder er postief er bij in te staan. Dan kan die band net zo sterk zijn als moeders en dochter. En je hebt ook altijd uitzonderingen natuurlijk. Schoondochters die het beter met hun schoonmoeder kunnen vinden. Denk wel dat het ergens waar is dat dochters als ze groter zijn meer naar hun eigen moeder toe trekken als. De moeder en dochter band goed is. Praten over je kinderen bevallen doe je denk eerder met je eigen moeder en daar zal je als dochter ook eerder eerlijk tegen zijn. ( ,k mag niet klagen. heb het geluk van zo wel van een zoon als een dochter) straks twee kanten van een verhaal.
Ik denk dat dit bijna een soort zichzelf waarmakende voorspelling kan zijn: als je denkt dat je geen 'betere' (wat is beter) band kan opbouwen met je zoon dan zal dat ook zo zijn (alsof je kind dat niet haarfijn aanvoelt). De band die ik heb met mijn dochter is anders dan die ik heb met mijn zoon, maar dat heeft veel meer te maken met karakter en leeftijd dan met hun geslacht. M lijkt sprekend op mij dus ik herken heel erg veel en T lijkt sprekend op mijn man . Ik kan niet zeggen wie ik liever vind of waar ik een betere band mee heb. Ik stroom bij beide over van liefde en nu nog moeilijk te voorspellen wat de band zal zijn op latere leeftijd. Ik heb zelf een jonger zusje die haar hele ziel en zaligheid bespreekt met onze moeder, al van jongs af aan. Ik was heel erg gesloten, nu iets minder . Dus twee meiden die door hun karakter een verschillende band hebben met hun moeder. Ik weet dat mijn moeder die banden niet karakteriseert in termen van beter, ze zijn wel anders. Dus ik denk dat het meer afhangt van karakter, zowel van kind als van moeder, dan van het geslacht. Mijn schoonmoeder zegt dat trouwens ook, maar ik zie ook dat ze naar haar zoon (mijn man) anders doet dan naar haar dochters. Tja ... waar ligt het dan aan (mn schoonmams is een schat hoor, daar niet van). Ter aanvulling: mijn tante heeft 3 zoons en een dochter en met allevier een ge-wel-di-ge band. Haar jongens zijn ook erg close met hun moeder. Hetzelfde geldt voor de vier jongens van mijn nicht ...
Mijn vriend is echt een moederskindje, die band kan dus echt wel goed zijn. Denk dat het ook maar net is hoe je er zelf instaat.
Ik denk dat het is wat je er zelf van maakt. Mijn moeder en ik hebben nooit een goede band gehad en er zijn heel heftige dingen tussen ons gebeurd, waardoor het ergens wel een opkuchting is dat ik twee zoons heb. Ik heb juist altijd een superband met mijn vader gehad. Ergens wil ik graag ooit een meisje, aan de andere kant weet ik niet of ik dat wel aankan, een meisje opvoeden.. Maar het is idd karakter. Mijn moeder bedoelt het wel goed maar is iemand die heel veel druk op je legt, liegt als het haar goed uitkomt, en ze veroordeelt heel snel. Dat heeft niet zoveel met geslacht te maken denk ik.
Hoeft niks uit te maken Mijn zwager is erg close met zijn moeder en gaat zelfs met haar naar een concert et cetera... Mijn man wel minder. Mijn broertje is ook erg clos met mijn moeder. Niet anders dan ik. Dus een dochter betekent zeker niet perse een betere/andere band.
Het is vaak zO dat meisjes hun vriendje mee naar huis Nemen en vriendje vriendin dus weinig tOt niet Maar dit heeft vaak te maken met moeders die de mannen in huis niet los kunnen laten Ik denk dat het ligt aan de instelling die je zelf hebt en het karakter van de kinderen Gewoon de vriendinnetjes met open armen ontvangen haha
Hangt af van kind tot kind denk ik, en van moeder tot moeder. Ik was een moederskindje (moeder vroeg overleden) en geen goede band met mijn vader. Mijn zus is nu nog t vaderskindje. Mijn zoontje hangt heel erg aan mij en mijn dochtertje moet alleen papa hebben. Mijn zus haar dochtertje is dan ook weer een moederskindje.
Mijn ex is ook een moederskindje, maar bij hem was het wel eens te erg... de band die hij met zijn moeder heeft, heb ik niet eens met mijn moeder. Zijn moeder wist echt alles over mij, en mijn moeder wist niks over mijn ex. sommige dingen bespreek ik niet met mijn moeder, nou hij dus wel met zijn moeder (kwam ik pas achter toen we uitelkaar gingen ik wist het niet dat alles besproken werd door die 2) Ik en mijn moeder hebben een goede band, maar mijn moeder heeft ook een goede band met mijn broers.
Ik kan de band tussen mij en mijn moeder niet wat je noemt sterk noemen Sowieso trok ik altijd meer naar mijn vader toe, en mijn zus meer naar mijn moeder. Denk niet dat het echt wat zegt, waarschijnlijk speelt het karakter en hoe dat op elkaar aansluit een grotere rol.
Ik denk echt dat het aan het kind (en aan de ouders zelf natuurlijk!) ligt wat voor een band je opbouwt. Mijn zusje, broertje en ik hebben alledrie een hechte, maar andere band met onze ouders. Ik kan bijv. ze een week niet spreken, mijn broertje hangt minimaal 1 keer per dag aan de telefoon met hen en bij voorkeur ook nog op visite. Maar ik heb mijn 'personal space' nodig zeg maar, broertje heeft het liefst de hele dag mensen om zich heen. Maar dat wil niet zeggen dat ik een meer of minder goede band heb met mijn ouders dan mijn broertje. Ik ben dus van mening dat geslacht niks uitmaakt. Die andere (s-)moeders lekker laten kletsen en heerlijk gaan genieten van je 2 knullen!
Ik denk dat dat ook wel los loopt. Mijn broer is ook een moederskindje. Wel schijnt het zo te zijn dat meiden vaker bij hun ouders thuis komen dan jongens. Maar dan zijn ze dus het huis al uit.
Ik had een betere relatie met mijn vader dan mij moeder, en mijn broertje andersom. Nu ik het huis uit ben gaat het wel gelijk op
Het hangt echt af van het kind. Ik zou me er totaal niet druk om maken. Mijn dochter en ik zijn vaak water en vuur, gewoon omdat ze qua karakter totaal het tegenovergestelde is als mij. Ik ben onbezonnen en luchtig, flierenfluiterachtig, en zij is heel zwaar op de hand en denkt overal 30duizend keer over na. Pfff soms word ik er echt gek van en zijn van mij, maar ze is wel heel lief hoor Met mijn middelste zoon ben ik echt 2 handen op 1 buik. Zelfde humor, kan alles makkelijk van zich af laten glijden, dus het zegt niets hoor, alhoewel ik denk dat mijn dochter sneller naar mij toe zal komen later als ze kind(eren) heeft. Ik zou in elk geval nooit 1 van de 2 voortrekken op de ander want ik hou uiteraard van al mijn kinderen evenveel, maar ik kan wel beter door een deur met mijn zoon.
Mijn zoon van bijna 10 is dus echt een mama's kindje. Ik heb een hele goede band met hem! Mijn dochtertje daarin tegen is weer een echte papa's kindje. Het maakt dus echt helemaal niks uit .
Ik weet het niet.. Heb geen broers, maar wel een zus. Mijn zus trekt niet echt naar mijn moeder toe, maar ook niet naar haar vader.. Doet gewoon haar eigen ding. Ik ben daarin tegen heel erg close met mijn moeder, ik deel alles met haar, er is niets dat ze niet van me weet. Toch hoor ik over het algemeen dat jongens meer naar de moeder trekken en meiden meer naar de vader. Denk dat het gewoon heel erg verschilt, per kind en met de relatie die je met je kind hebt.
hier tot nu toe juist andersom, onze zoon is echt een mama's kindje en heeft juist vaak "ruzie" met zn vader omdat ze echt hetzelfde karakter hebben. mijn dochter..tsjah is bijna 1 dus nog bestvroeg om dat te zeggen maar zij trekt wel meer naar papa toe
Heel raar maar heb hier ook weleens aan gedacht, ik heb 1 zoontje en daar blijft het bij maar soms denk ik weleens hoe zal dat later gaan. Meiden gaan nog weleens met hun moeder shoppen of op pad maar jongens doen dat minder snel naar mijn idee. Maar als ik eigenlijk kijk naar mijn vriend en zijn broertje dan zijn hun wel echt mamakindjes! Komen heel graag bij hun moeder en bellen ook regelmatig als er iets is wat mama wel kan oplossen. Vaak toch dat veilige moedergevoel denk ik! Al hoor je vaak dat schoondochters roet in het eten gooien maar denk dat het ook de jongen zelf ligt hoe hij zich laat beinvloeden door zijn vriendin.
Ik denk dat je niet kunt spreken in termen van betere of slechtere band, maar anders is het misschien wel. Een meisje dat een goede band heeft met haar moeder zal - ook als volwassen vrouw met een eigen gezin - vaak ook nog apart met haar moeder optrekken (dagje weg, etentje, bioscoopje, winkelen, op de koffie bij elkaar). Een volwassen man kan net zo'n geweldige, hechte en liefdevolle band met zijn moeder hebben, maar zal niet zo snel samen met haar apart iets gaan doen. Als dat al gebeurt zal hierbij doorgaans ook zijn gezin aanwezig zijn. Dat is misschien jammer als je alleen zoontjes hebt inderdaad, maar goed, ik ben er van overtuigd dat dit niets zegt over hoe belangrijk je voor elkaar bent. Overigens: je wilt toch ook niet dat je zoontje als volwassen man zo'n moederskindje is?