Herkennen jullie onderstaande? Weet je waar ik zo'n moeite mee heb? Heb je 9 mnd de kleine lekker bij je gedragen en dan moet je de kleine straks met iedereen delen. Ik zie nu al tegen de kraamvisite op en dat iedereen de kleine wil vasthouden. Ik lijk wel moeder de gans die haar kroost wil beschermen. Natuurlijk ben ik straks apetrots op mijn dochter en wil ik haar aan iedereen laten zien maar ik vind het moeilijk om haar uit handen te geven. Heb allemaal van die vage gedachten als: straks laten ze d'r vallen. Ze voelt gewoon als een deel van mezelf. Pffff...wist niet dat het moedergevoel zo sterk was.....nu al! Liefs Eva 40,5 wkn
Nee hoor, helemaal duidelijk! Gisteren is mijn schoonzus bevallen. In het ziekenhuis, dus toen we op bezoek kwamen lag die kleine knul in zijn bedje. We mochten het niet vasthouden, want om 21 uur gingen ze proberen borstvoeding te geven, dus om niet direct het ritme te verstoren......nou ja, blablabla... Ik had ook een lekker geurtje en doucheschuim voor mijn schoonzus gekocht, kan ze straks lekker in bad bijkomen van de drukte van de kraamvisite en ach, zij heeft toch de meeste inspanning geleverd. Iedereen vergeet gelijk de ouders, willen alleen nog maar dat kind zien! En wat gebeurde: mijn schoonmoeder kwam binnen, even gehaast werd er gefeliciteerd, een prenataldoosje in de handen gedrukt en hop, naar dat kind. Ging ze met de rug naar mijn schoonzus toe op het bed zitten om dat kind verder de rest van de aandacht van dat uur te geven! Belachelijk! Moet ze bij mij niet doen, hallo, ten eerste is het MIJN kind en niet die van haar, ten tweede, hallo zijn wij er ook nog!?!?!? Eigenlijk vond ik het geweldig dat we die kleine niet mochten vasthouden, natuurlijk wil ik straks wel met mijn neefje pronken, maar bovenal ging het mij om die mensen die alleen maar komen om dat kind vast te houden, het doorgeeffeestje, zo noem ik kraamvisite eigenlijk altijd! Las in een blad dat Antonie Kamerling en Isa Hoes bij hun tweede kind pas kraamvisite hebben toegelaten nadat het kind een week oud was, eerst even alleen met het gezien. Weet dat ik dan mijn halve familie over me heen krijg, maar jeetje, wat een goed idee eigenlijk! Maar Eva, als jij het niet wilt, wordt het gewoon geen doorgeeffeestje! Daar wil je kraamhulp vast wel een beetje bij helpen, even vasthouden ach, maar niet de hele tijd, dat is wat ik wil proberen, geen gezeul met ons kleine kindje! Succes enne, geniet van je moedergevoelens, veeeeeel beter dan dat je ze helemaal niet zou hebben!
Ik ga mijn kind ook mooi niet uit handen geven als ik dat niet wil hoor. Zelf heb ik er alle begrip voor als anderen dat ook niet doen, ik vind het zelfs heel normaal dat als ik op kraamvisite ga, ik het kind helemaal niet vast houd. Dat komt toch wel een keer? Wat ik wel jammer vind, is dat kraambezoek meestal gewoon net zo lang blijft, als tijdens een normaal bezoek. Je gaat toch geen 2,5 uur blijven plakken bij mensen die net een kind gekregen hebben?
Hoi, Ik kan me het helemaal voorstellen. Heb nu van heel dichtbij diverse geboortes meegemaakt. Afhankelijk van persoon natuurlijk hoe je er op reageert. Maar ik kan me het zo goed voorstellen dat het zo irriteert als iedereen je kind wil vasthouden. Dat van Antonie Kamerling en Isa Hoes heb ik toen ook gehoord. Was ik het helemaal mee eens. Ik kan me nog steeds niet voorstellen als ik beval en dat een paar uurtjes later al bezoek aan mijn bed zit. Mijn schoonfamilie zijn schatten hoor maar van Turkse afkomst. Die komen met zijn allen. Hebben een volume van meer dan 200%. En pakken zo je baby. Aaaaaaaaaaahhhhh afblijven! Iedereen moet doen zoals die zich goed voelt.
Goh, blij te horen dat ik niet de enige ben. Ik ben wel benieuwd hoe ik er daadwerkelijk mee omga als de kleine er eenmaal is. Gisteren heb ik dit ook besproken met de vk, dat ik deze gevoelens heb. Zij zei dat sommige vrouwen er zelfs agressief van worden, haha
dat vraag ik me dus ook af. mijn schoonouders zijn ook van die mensen,die de halve dag blijven plakken en dan gaan discusseren over van alles en nog wat. zou je gewoon vragen,of ze willen weggaan,of stoot je ze daarmee voor het hoofd? als straks de kleine meid er is,heb ik daar dus echt geen behoefte aan. hoe zouden jullie dat dan doen,als bezoek te lang blijft en je eigenlijk rust wilt? zou je het zeggen of zou je het laten gaan? ben benieuwd naar jullie reacties
Hoi, Ik weet niet hoe ik het ge doen met familie enzo maar bij mij is het ook zeer herkenbaar, en als je dit dan aan iemand probeert te vertellen kijken ze je meteen aan: dat zullen de hormonen wel zijn, of kind jij hebt er geen verstand van ik heb er al...op de wereld gezet en vroeger deden we t zo ](*,) aaah Ik heb dat ook gehoort van familie Kamerling en zou dat dus ook zo overwegen...maar ik moet nog iets meer als de helft dus nog ruim de tijd om te denken hoe ik mensen eventueel op afstand kan houden. Wij zijn de ouders en wij bepalen dus waar we ons het fijnste bij voelen, de een heeft hier wat meer tijd voor nodig dan de andere groetjes
Ik kan het me prima voorstellen ( ik heb dat met andere dingen wel) ondanks dat ik er zelf helemaal geen moeite mee hebt. Nou heb ik makelijk praten, want zowel familie en schoonfamilie is niet van het direct de baby willen oppakken en mij/ vriend/ dochter vergeten. Stiekem ben ik heel trots als andere vol blijdschap en emoties mijn kindje in hun armen hebben. Tenminste dat had ik bij mijn dochter. hoe dat nu zal gaan weet ik uiteraard nog niet.
Wij gaan ook de geboortekaartjes pas een week na de geboorte opsturen. Dit om dus idd te voorkomen dat het je allemaal teveel wordt in die eerste week. Eerst even lekker met z'n drietjes. Mijn ouders en zijn ouders zijn natuurlijk wel welkom, maar de rest wacht maar mooi op het kaartje hoor! Je moet potverdorie doen waar jij je het beste bij voelt en als je niet wil dat jan en alleman aan je kleine, lieve beeb zit? niet uit handen geven dan. De kleine is ook helemaal overdonderd door de bevalling en moet nog wennen aan de grote wereld. Ik zou het dan ook niet fijn vinden dat iedereen mij vastpakt en met mij gaat knuffelen.
ik heb dat ook.. en as ik mn dochter niet uit handen wil geven doe ik dat ook niet.. ookal vinden andere dat soms niet leuk ja pech hebben dan... cailynn is trouwens ook wel erg aanhankelijk
lijkt me een normaal gevoel hoor. ik zou dat ook niet willen helemaal in het begin niet. mijn familie wel maar de rest liever niet! en idd de geboortekaartjes niet gelijk versturen, en misschien 3 maanden later een babyshower geven niet dat iedereen gelijk op de stoep staat, dat doe ik ook, eerst genieten met mannetje en baby.
Hmm... hier heb ik eigenlijk nog helemaal niet bij stil gestaan. Ik voel het (nog) niet zo dat ik na mijn bevalling rust wil en alleen even met ons drietjes ofzo wil zijn. Maar dat kan nog veranderen..... Vind het in ieder geval wel iets wat ik nu al met mijn vriend kan bespreken....
Ik heb dat ook al met mijn mannetje besproken. Ik heb er geen zin in dat het ukkie straks van arm op arm gaat!Ze worden er vaak zo onrustig van! Gelukkig is mijn vriend het hier helemaal mee eens... Ook hebben we het bezoek al besproken. We hebben nog 3 kids, 2 van 8 en 1 van 10, die moeten ook hun aandacht houden, dus op het kaartje komt te staan dat we rusten van 12.00 tot 15.00 en we willen `s avonds geen bezoek.Dat heb je helemaal zelf in de hand natuurlijk. Liefs Emma
Ik kan het me heel goed voorstellen hoor! Heb nu al dat ik me steeds meer wil terugtrekken in het 'nest' en de buitenwereld wil buitensluiten Ik denk dat wij ook een paar dagen wachten met het versturen van de kaartjes. De mensen die ik wel gelijk wil zien die spreek ik toch wel Wat betreft de kraamvisite is het denk ik helemaal niet raar als je van tevoren afspreekt hoe laat men weer weg gaat? Temniste ik ben daar heel makkelijk in, en wij hebben gelukkig ook niet veel vage familie en kenissen die je niet voor het hoofd wilt stoten. Als ik tegen mijn familie/vrienden zeg dat ik moe ben en naar bed wil dan zullen ze dat alleen maar begrijpen verwacht ik.