Toch vatte ik het ook zo op amdaa al voelde ik me er niet gekwetst door. Mijn kind met 32+6 was ook ontzettend kwetsbaar door zijn extreme dysmaturiteit. Meer dan eens is er een arts bij geroepen omdat hij zo'n bolle buik had met vaattekening (eerste tekenen NEC). Gelukkig nooit gekregen. Echter drukte de neonatoloog mij op het hart om alsjeblieft nog even door te gaan met kolven omdat mijn melk zijn buikje zou beschermen. De keuze wel of geen donormelk was voor mij niet lastig, alles voor mijn kind. Daarvoor zet ik mijn eigen gevoel opzij. Het allerbeste kon ik mijn kind immers toch al niet meer bieden, namelijk de veiligheid in mijn buik want dat was het niet meer, veilig... Vind het een terechte opmerking dat mensen wel vertrouwen op koemelk maar niet op de vrouwen die zo begaan zijn dat ze gaan kolven voor andermans kind. Naast de zorg van hun eigen kind. Bovendien wordt donormelk gepasteuriseerd alvorens het wordt gedoneerd aan een kind.
Diezelfde moeders/ouders zijn waarschijnlijk ook faliekant tegen bloedtransfusies. Dat komt ook van een ander en je weet ook niet hoe die bloeddonor leeft enzo. Zie er zelf geen verschil tussen: donormelk of donorbloed. Het is niet dat die donormoeders live je kindje komen voeden. De donormelk wordt gewoon gegeven via een flesje o.i.d. Toch? Want waarom zou donormelk "vies" zijn (las ik in reacties op Facebook) en donorbloed dan weer niet??
Ik denk ( hou me ten goede ) dat je deze twee niet met elkaar kan vergelijken. Hoeveel kindjes zijn er alsnog groot geworden met kunstvoeding die prematuur geboren zijn zonder mankementen? En hoeveel kindjes hebben het overleefd zonder bloedtransfusie?
Nee hoor, bloed is geen eten/drinken.. Vind dat niet perse een goede vergelijking. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik na de bevalling ook een dusdanig laag HB had dat ik een bloedtransfusie moest/mocht. Maar dat wilde ik niet..
Extreem prematuren hebben per definitie een hoge kans om nec te krijgen (Want daar gaat het hier om). En andere zieke baby's natuurlijk ook. Gelukkig hebben later geboren gezonde (nogmaals) kinderen niet per definitie een verhoogd risico op NEC, en dat is nou eenmaal het verschil in interpretatie en risicooverweging die ouders moeten maken.
Als er kunstbloed of kunstorganen zouden zijn dan zou natuurlijk ook niemand meer donorbloed of donororganen willen, lijkt mij. Ze zijn ermee bezig om dat te bewerkstelligen, dat het gewoon niet meer nodig is om andermans organen over te nemen. Ik denk dat als het eenmaal zo ver is, dat er dan ook niemand meer happig is op echte organen... Overigens zou ik zelf wel overwegen om donormelk te geven als ons zoontje te vroeg was geboren. Maar ik hoop niet dat het bij mensen door de strot wordt geduwd dat het persé moet. Iedereen heeft een keuze. Iemand zei in dit topic: "het s me niet gelukt om mijn kindje veilig in de buik te houden" ... Waarom zou je zo´n vrouw dan ook nog eens dat gevoel moeten geven van "het is me niet gelukt om mijn kindje zelf te voeden". Ik snap heel goed dat sommige mensen dat dan niet willen. Dat het te confronterend kan zijn.
Een kind heeft nog geen stem. Ik snap dat je als moeder die gevoelens kan hebben maar het zou in mijn ogen absurd zijn als je je eigen onzekerheid verkiest boven betere levenskansen voor jouw kind. Het is dan namelijk puur onzekerheid waarvan de reden in het verleden ligt. Dat mag je niet mee laten spelen in deze situatie. Het gaat dan om een kind, niet om jou. Nogmaals, ik snap dat vrouwen dit kunnen voelen maar dat verdriet staat los van de beslissing.
Maar wie besluit precies dat de stem die jouw kind gegeven wordt, ook het juist is? Is dat niet een stukje moedergevoel wat je zal projecteren. Je kan de onzekerheid nu eigenlijk in weinig woorden afdoen als egoïsme, maar ook een persoonlijk gevoel komt meestal voort uit de angst om niet het beste te doen. Ongeacht onderzoeksresultaten. Wat je uiteindelijk kiest in zo een geval is strikt persoonlijk. En tenslotte is de moeder nog altijd degene die een stem geeft aan haar kind. Het zou wat zijn als dit in alle gevallen door derden gedaan zou worden.
Tja, Toen ik bevallen was van mijn prematuurtje was ik labieler dan labiel. Ik dacht niet eens na over dat soort dingen enige wat ik dacht was wordt beter! Dus om nou te zeggen gezondheid gaat verbeterde levens kans etc. Als je kindje daar ligt te vechten voor zijn leven is het enige waar je aan denkt hopen dat hij overleeft of dat nou op kv is op bv. Vind dat nog al makkelijk gezegd eigenlijk.
Ja maar dat is het nou net. Je moet dan dus wel in een split second beslissen. Niet iedereen kan dat, en zal dan tot dezelfde keuze komen die jij de juiste acht.
Ik heb trouwens toch echt liever echte organen en echt bloed dan nep! Als een vrouw het als falen ziet dat deze niet zelf bv heeft kunnen geven en dat als reden geeft geen donor melk te willen. Waarom dan niet dat gevoel bij fv. In beide gevallen komt de voeding niet van jouw als moeder zijnde.
Dat vind ik niet met alle respect...ik vind het respectloos om alle andere ouders zo maar de mond te snoeren. Je mag er dus niet over meepraten...
Ja dit dus en nu is jouw kindje nog te vroeg...maar ook met a terme geboren baby's kunnen onverwacht erge dingen gebeuren.
Ik weet niet of je mij hiermee bedoelt maar ik bedoelde het wel in een andere context. Juíst omdat ik mijn kind niet meer veilig in mijn buik kon houden gunde ik hem de allerbeste voeding die hij kon krijgen. Al was het niet van mij... Wat iemand anders al zei: je houdt je niet bezig met waar de voeding vandaan komt, als je kindje het maar overleeft en geen complicaties krijgt. Je doet álles om dat te voorkomen, dus zelfs melk van een andere moeder geven.
Dat begrijp ik wel. Helaas zijn er veel pro bv moeders die nogal prat gaan op hun melk. En die voeren in de discussies in de media meestal de boventoon. Concurrentie dus. Ik denk dat dat meespeelt op het moment dat jij je eigen kind niet kunt voeden en een andere vrouw wel.
Ehm nee, prematuren kunnen over het algemeen nog niet uit een flesje drinken, dus dan via de sonde...
Naar wat ik hier lees is dat een beslissing gebaseerd op feiten maar op eigen angst. Angst moet in dit geval geen raadgever zijn.