Dit is dus echt wel het geval. Sorry hoor maar als je een baby al niet wil benoemen als jongen of meisje omdat je nog niet weet hoe diegene later in zijn/haar vel zit. Geen roze of blauwe muisjes meer gebruiken maar gekleurde muisjes. Even serieus; doe normaal! Vind je het gek dat zo'n kind aan zijn/haar geslacht ga twijfelen. Als de ouders daar al mee beginnen vanaf de geboorte.
Dat een paar ouders die keuze maken, is precies dat: een persoonlijke keuze. Niet de verandering van de structuur van de samenleving.
Sorry, maar hier wil ik wel even wat van zeggen. De kleur van muisjes was altijd roze pas in 1994 werden Blauwe muisjes gemaakt.daarvoor werden er dus ook roze muisjes gegeven bij de geboorte van jongens.daar merkt een baby niks van. Dat mensen gemengde muisjes willen geven zegt helemaal niks. Hooguit dat die liever niet een kleur hangen aan een jongen of meisje, wist je trouwens dat roze vroeger een jongenskleur was en blauw een meisjeskleur? Dit veranderende na de oorlog. Het stuk van een kind niet meteen in een hokje willen duwen snap ik wel voor een stuk. Zodra bekend werd dat we een meisje verwachte werden we overspoeld met roze en poppen. Een beer of auto werd zelfs als een raar kado beschouwd. Ik zie meer heil in kijken naar wat een kind leuk vind in plaats van meisjes standaard anders te behandelen/kleden/speelgoed geven dan bij jongens en andersom. Wel denk ik dat het voor veel kinderen goed is als er benoemd wordt dat er zowel piemels als vulva's bestaan ( of welk wordt dat je hiervoor wil gebruiken) jongens en meisjes. En dat dat iets zegt over je lichaam en niet perse iets over wat je leuk vind. Verder had mijn middelste vaak jurkjes aan als baby en peuter net zoals mijn 1e en 3e meisje. Als kleuter begon de "strijd" zodra ik iets voorstelde. Het mocht geen roze zijn, het mocht niks met glitter zijn, het mocht op een gegeven moment ook geen jurk of rok meer zijn. Aleen de stoere kleding. Toen kwam de vraag bij het schoenen winkelen. Waarom mag ik alleen maar bij de meiden dingen kijken? Ik heb toen gezegd: kijk maar aan de andere kant als je dat leuker vindt. Daarna wilde ze liever jongenspiama's. Prima zoek maar wat leuks uit. Nu draagt hij alleen nog maar jongskleren en wordt hij boos als ze hem bij de meiden willen indelen met gym ect op school. Er is daar toen gewoon gezegd, prima ga maar aan die kant staan als je dat fijn vind. Dit wordt ook gewoon op school besproken. Zowel in de klas als met ons. Inmiddels zijn we zo ver dat hij met jongen en hij aangesproken wil worden. Heeft hij zelf een nieuwe naam bedacht. Worden zijn haren er af geknipt en staan we op de wachtlijst bij de genderpoli. Kinderen niet in hokjes duwen of juist wel heeft niks met deze gevoelens te maken. Die ontstaan toch wel. Het enige verschil is dat meer mensen nu wél open staan voor die gevoelens waardoor mijn kind wél serieus wordt genomen. En als dit over een paar jaar alleen een stoere meid is in plaats van een jongen die nu al bang is om borsten te krijgen is dat ook prima. We zullen zien waar dit traject naar toe gaat,hopelijk hebben we straks een gelukkig kind. Zijn gevoelens worden serieus genomen.En dat is jarenlang bij anderen niet altijd zo geweest, daardoor zijn er dus mensen die op latere leeftijd met zichzelf in de knoop zitten of alsnog in transitie gaan.
Een vriendin van mijn man is transgender. Er is bij hem als baby nooit getwijfeld aan zijn jongen zijn. Hij heeft in het leger gezeten, vriendinnen gehad en nooit hebben zijn ouders daar ook maar enige twijfel bij gehad of 'genderneutraal' behandeld. Tot hij op zijn 35ste zei dat hij eigen een zij is. Sindsdien is hij een zij geworden. Het gevoel was er al heel lang, maar nooit kon zij hiermee naar buiten komen. Het was echt voor de hele vriendengroep een grote verrassing. Dus nee, ik geloof echt niet dat mijn kinderen transgender worden als ik de truitjes van grote broer ook gebruik bij mini. Dat mijn jongens homo worden omdat ze een pop voor Sinterklaas hebben gekregen of dat mijn kinderen een zware identiteitscrisis krijgen als we gekleurde muisjes zouden hebben getrakteerd. Ik geloof vooral dat mijn kinderen er een meer open blik naar de wereld van krijgen.
Ik heb bij onze jongste ook roze muisjes gehad. Reden: onze jongste dochter vind roze fantastisch en vroeg of we ook roze muisjes wilden kopen. Vind het best: de baby ziet ze niet eens, ik lust ze niet, en de meiden vonden het geweldig. Als ze toen regenboog muisjes hadden gehad, dan had ik echt een hele blije dochter gehad, want dat vindt ze nog mooier dan roze. Onze oudste dochter is compleet anders. Die houdt van minecraft. En heeft mij al meerdere keren gezegd: ik weet het niet zo goed, mama, ik hou van meisjes en jongens dingen maar vooral jongensdingen. Heeft daardoor ook moeite met aansluiting vinden. Qua speelgoed altijd alles gemengd gehad. Dino’s, auto’s, poppen, eenhoorns.
Dat is genetisch bepaald, in Amerika is daar een wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Als je transgender bent is je DNA anders. Dus je ouders kunnen niet door je gender neutraal op te voeden er voor zorgen dat jij je geen man of vrouw voelt of welke andere vorm dan ook. Lees je in voordat je een verkeerd oordeel velt en onzin uitkraamt.
Wat mooi dat je dit deelt en je hebt helemaal gelijk! Het gaat alleen maar om het geluk van je kind wat het geslacht ook is. Wij krijgen nu een dochter en ik ben zelf echt zo’n ruches roze moeder type (terwijl ik 2 zoontjes heb haha) dus stiekem ga ik wel los met kraagjes en roze jumpsuits zolang ze een baby is. Maar ik maak me niet de illusie dat ik daar altijd een hand in heb. Als zou uiteindelijk liever stoer kleding draagt is dat ook helemaal ok. Net als dat het ok is dat mijn oudste graag nagellak op wilde toen ik mijn nagels aan het lakken was… of hij het shirt dat ik het allerlelijkste ooit vindt graag veel wil dragen. Dat is ok.
Dankjewel wat lief, dat is ook het belangrijkste vindt ik. Dat ze allemaal gelukkig zijn. Nagellakken gebeurt hier ook regelmatig Wat betreft kleding. Dat is ook leuk, ik zou willen dat er voor jongens ook meer keuze was. En misschien wordt je meid wel zoals mijn jongste, die draagt het liefst jurkjes en begint te stampvoeten als ik haar een broek wil laten aantrekken. En voor een stoere meid is er ook genoeg keuze.
Ik begin zo langzamerhand kotsmisselijk te worden van alle ultra linkse “lhbti propaganda”die men ons door de strot probeert te duwen. Begrijp me aub niet verkeerd, ik behoor zelf tot die groep, en van mij mag iedereen zijn en zich noemen hoe hij/zij wil, maar op andere discussie sites waar ik veelal kom (de meesten zijn jongeren/jong volwassenen) wordt je meteen voor transfoob uitgemaakt als je durft toe te geven moeite te hebben om iemand met “hun” aan te duiden, omdat het taaltechnisch niet klopt. Of dat een zwangere/en of transman die bevallen is van een kindje geboren is als vrouw. Als je dat zegt ben je niet voor een inclusieve maatschappij. ROT toch op zeg!
Ach….. Wat naar voor je dat je zo’n bekrompen beeld hebt, en ook nog een beeld dat niet klopt. Transgender zijn is iets dat is aangeboren, net als homoseksualiteit. Dat er nog mensen zijn die dit nog steeds niet begrijpen, bijzonder.. Ons nichtje is geboren als jongetje. Nu jaren later heeft ze een meisjesnaam uitgekozen, en voelt zich meisje. Op geen enkele manier hebben haar ouders ook maar iets gedaan om te stimuleren in deze. Gelukkig zijn ze wel de liefste ouders die er zijn en, en steunen ze hun dochter, welke keuze zij ook gaat maken als ze ouder is. Net als homoseksualiteit is dit puur een kwestie van hoe je hersenen zijn gemaakt. En twijfel? Natuurlijk is er twijfel. Want je voldoet niet aan de “norm” van de samenleving. Dus dat zorgt voor twijfel en verwarring. Maar gelukkig leven we in 2021 en mag je tegenwoordig zijn wie je bent.
Hier hetzelfde (maar andersom) met ons nichtje. Ik had al geen twijfels maar nu ik het zelf van dichtbij mee maak is het 100% helder.
Dat is het vaak ook, gewoon duidelijk dat degene niet in het juiste lichaam zit. Het wordt vaak pas ingewikkeld als er meer speelt of wanneer het wordt afgedaan als onzin.
Wie zijn wij om te bepalen hoe een ander aangesproken wil worden? Volgens mij komt er geen verbod op het woord ‘moedermelk’ of ‘moeder’. Er zijn gewoon mensen die niet zo aangesproken willen worden. Punt. Dan spreek je die persoon gewoon aan op de manier die wél gewenst is. En de volgende spreek je dan wel weer aan met moeder, omdat deze zich daar wel mee identificeert. M.i. heeft dat totaal geen impact op mijn eigen leven en identiteit. - Hoi <insert random woord, bijvoorbeeld droeftoeter>, hoe gaat het? - Ik heb liever niet je me droeftoeter noemt, daar identificeer ik me niet mee. - O maar je voldoet aan alle criteria van een droeftoeter en in onze maatschappij spreken wij deze mensen dan gewoon aan als droeftoeter. Dus ik noem je gewoon droeftoeter hoor, want anders is het einde natuurlijk zoek. Maarre, hoe gaat het nou met je? Lekker weer ook he? Overigens werd ik in onze situatie nog wel eens ‘meemoeder’ genoemd en de donor van onze kinderen ‘vader’. We hebben uitgelegd waarom we ons niet prettig voelen bij die bewoordingen en thank god heeft iedereen daar gewoon gehoor aangegeven.
Een collega van mij is transgender (wel meer collega's, maar haar ken ik als enige). Ik kende hem al sinds 1998 toen ik het leger in ging. Hij was homo, maar wist dat toen zelf nog niet. Na de opleiding zijn onze wegen gescheiden en we kwamen elkaar 8 jaar later weer tegen. Daar vertelde hij mij heel voorzichtig dat hij homo was. Waarop ik reageerde dat ik het fijn vond dat hij zichzelf had gevonden. Verder geen woord meer over gesproken, maar wel naar leuke mannen gekeken (en die lopen er genoeg op werk). Een jaar later vertelde hij mij dat hij eigenlijk een vrouw is.... (het kostte hem heel veel moeite om te vertellen). Mijn reactie was dat ik hem aankeek en zei: Daar ga je nog spijt van krijgen. Als we op oefening zijn en jou piemel is weg en er is geen wc aanwezig en er ligt een pak sneeuw van 20 cm, dan zit je met je poedel in de sneeuw en je kan dan niet even snel tegen een boom aanpissen.. dan ga je hem echt wel missen... Hij keek me aan, moest het even verwerken, begon te lachen, en vertelde me dat zij haar piemel daar nog echt wel goed voor gebruikte zolang dat kon. Samen lachend doorgelopen en ik heb haar gevraagd hoe ver ze nu was met onderzoeken, testen, wat de planning was. Een paar weken later heeft ze het aan nog een paar collega's verteld (waarvan ik wist dat diegenen het goed zouden oppakken) en we kregen een meidengroepje. Ze paste er gewoon tussen. We hebben het over namen gehad, en sommige voorstellen hebben we echt af zitten kraken, en ik deed 1 voorstel. Ze heette Bart, volledig Barthlomeus, of Mees een mooie naam was. Die zat zo ongeveer ook in de geboortenaam, en mijn 3 collega's stemden daar ook voor. Ze heeft er over nagedacht, is volledig bekend gaan maken dat Bart nu Mees heet en toen begon het gedonder. Een heel aantal collega's accepteerden haar totaal niet. Homo, prima, transgender nee. Tevens hadden we de infanterie op de kazerne en zij is echt met de dood bedreigd. Ze vroeg een eigen kamer aan op voorschrift van de bedrijfsarts, en daar wilde de facilitaire dienst niet aan, hij is gewoon man en we gaan hem wel op een twee persoonskamer leggen met een infanterist.... (Een vent uit Vierhouten, bolwerk van de roetveeg-kousen-kerk besliste maar even dat zij bij een infanterist terecht zou komen ). Uiteindelijk heeft ze haar kamer gekregen, maar ze werd teveel bedreigd dat ze is overgeplaatst naar Breda, waar ze ook woont. Daar is ze wel redelijk goed opgevangen, en is haar transitie begonnen. Het gaat goed met haar, ik heb haar nog 1 keer gezien (Ik werd in Soesterberg, ik kom nooit in Breda) en het is echt goed zo!!! Wel jammer dat ik in een boek las dat ze bij haar coming out bij het onderdeel alleen maar gepest is.... Blijkbaar is ze mij en de drie collega's vergeten doordat er teveel negativiteit was. Dat deed me wel pijn, maar ik snap het ook. Als ik haar vanzelf weer tegen kom ga ik dat wel vragen. En verder zijn we goede Facebook vrienden. Ik zou willen dat iedereen fijn werd opgevangen en in de gemeenschap kan leven, er heerst nog zoveel onbegrip.... zo jammer. Mijn 2 zoon hoeven niet uit de kast te komen, dat ze homo zijn. Je komt ook niet uit de kast omdat je hetero bent.