het valt me op hier op het forum dat veel topics waarin advies gevraagd wordt al snel uitmonden in kleine relletjes waarbij moeders niets anders doen dan elkaar de les lezen, afzeiken en vooral heel bot reageren. en dat terwijl in de meeste topics moeders elkaar juist om tips en advies vragen, of ene beteje steun zoeken of willen delen in hun moederleed of vreugde. nu ken ik dit gedrag wel van vrouwen maar het valt me hier echt op hoe erg het is.... ben jij sinds je moeder bent geworden meer bitchy geworden? heb je meer geldingsdrang gekregen? last van betweterigheid. dit alles meer dan voorheen? of wat is er verder bij je veranderd in je gedrag sinds je moeder bent? ik kan heel eerlijk zeggen dat het bovenstaande voor mij geldt. ik hoor mezelf nu ook tegen zwangeren betweterig vertellen waar ze allemaal last van gaan krijgen, wat ze absoluut wel en niet moeten doen omdat dat bij mij wel of niet zo was. precies dat waar ik me zelf zo aan irriteerde als andere moeders het bij mij deden toen ik zwanger was. ik denk het altijd beter te kunnen en weten dan mijn partner en kan het vaak niet laten dat te zeggen of me er mee te bemoeien als hij met de kleine bezig is. erg he!!!
ik ben meer voor mezelf op gaan komen..zeg mijn mening veel sneller staat het niet aan...pech! probeer altijd netjes te blijven dat sowieso...maar ik bijt wel meer van me af sinds dat ik Gianna heb...
Ik zeg mijn mening eerlijk waar het mijn dochter betreft, maar ga anderen (in real life) niet lopen vervelen met mijn ongevraagde adviezen. Als ze ernaar vragen of iets erover zeggen zal ik wel vertellen hoe het bij mij ging en hoe ik het ervaren heb, maar ga niet ongevraagd in detail treden. Heb dan ook een afschuwelijke zwangerschap gehad (waarvan ik hoop het NOOIT meer mee te maken) en daar heeft een pas-mama of bijna-mama totaal niks aan om dat horen. En dat de topics hier uit de hand lopen...tja de lounge staat er inmiddels vol mee
jij dus duidelijk wel ahhahahahahaa ik ook hoor, al irriteer ik me vooral als mensen elkaar niet in hun waarde laten.. en daar wil ik dus weer wat van zeggen.. maar doe het uiteindelijk niet.. dan denk ik och pff.. ze doen maar.. verloren energie.. maar je hebt het goed omschreven zeg! ik voel wel meer een strijd in me.. beetje het vechten voor je idealen en jezelf niet laten omverlopen.. dat heb ik vooral bij mensen die me zeggen wat je "moet" doen.. ik "moet" namelijk helemaal niks.. en dat flap ik er ook gewoon uit..
dit bedoel je dus hahaha nou ik ben niet betweteriger geworden of bitchy ik ben altijd al mondig geweest en als me iets niet zint dan zeg ik dat ook ik heb vooral last van dat ik heel erg ongeduldig ben geworden en daardoor een woede uitbarsting kan krijgen om kleine dingen zoals een dop die niet open draait.. of als de bus niet op tijd is.. en nog steeds heel erg onzeker dat wel...
herken het niet, als iemand mijn advies of mening wil dan geef ik deze met liefde, maar ongevraagd doe ik dat niet. vind dat zelf namelijk ook erg irri. maar ik herken wel sinds ik mammie ben zo'n oergevoel als men iets slechts over mijn kinderen zegt haha daar moeten ze gewoon niet aankomen!!!!!
zoontje van mijn vriendin ramde afgelopen weekend tot 2 toe zo te zien zeer doelbewust met een blok vol op de zachte wangetjes van mijn kleine ventje. ik zat te wachten tot hij terug zou rammen tot ik me realiseerde dat ie dat a. nog helemaal niet kan b. nog nooit mee heeft gemaakt en dus helemaal niet weet wat te doen c. zn beide armen nodig had om op te steunen (lag op zn buik) en d. dat natuurlijk geen natuurlijke reactie is maar aangeleerd. toen ik me dat besefte en bij klap 2 mijn ventje begon te huilen merkte in een nog net bedwingbare behoefte in me opkomen om het slaande mannetje eens even bij zijn kleine armpje te pakken en hem eens haarfijn uit te leggen met zijn pootjes van mijn kind af te blijven. natuurlijk niet gedaan. ik bleef gemaakt relaxt terwijl zich dit van binnen allemaal afspeelde. hoe kom ik er op...een ventje van 1,5 aan te willen pakken als een grote
nou ik had dus echt wel wat gezegt hoor tegen dat jongetje.. gewoon ff door de knieen kindje streng maar niet te streng aankijken en dan zeggen dat dat pijn doet en niet leuk is.. was die moeder in de buurt?? zo ja zou ik nog hetzelfde gedaan hebben hahaha, ja tis toch je kind.. en 1x kan gebeuren ongelukje tijdens het spelen maar moedwillig moet ingedamt worden (vind ik) helemaal als het ene kind groter is en mijn (jouw) kindje dat nog niet beseft en niet weet hoe hij zich moet verweren maar wel op een normale manier natuurlijk niet schreeuwend (al zou dat van binnen wel zo zijn) maare dit is mijn mening ..andere zullen het vast niet met mij delen...
Het kan aan mij liggen. Maar heb eigenlijk niet veel meegekregen van mensen die elkaar de bek dicht snoeren en dergelijke hier. Misschien kijk ik niet goed en lees ik het anders dan dat de andere dat doen. Maar heb wel eens gedacht dat mensen met medische vragen hier het antwoord gaan zoeken en dan denk ik persoonlijk dat je een beetje fout bezig bent. Inderdaad je kan advies vragen maar op dat gebied? Maar heb inmiddels ook begrepen dat het forum al meerdere keren down is geweest en dat dat ook de oorzaak was van wat eerst beschreven is. Jammer dat dat moet gebeuren. En ja of ik zelf veranderd ben. Men denkt om mij heen dat ik het wil zoals ik het zie maar ik wil dat vaak niet maar dat komt dan fout over. Ik wil altijd laten zien hoe ik het doe en misschien dat de ander het dan kan verbeteren of kan aanvullen. Maar dit komt dan vaak dus betweterig over ... Verder denk ik dat ik zachter ben geworden en meer geduld heb. Maar goed uk is nog niet zo groot dus misschien ben ik nog niet voldoende op de proef gesteld!
de moeder (een vriendin) schrok zich dood, rukte haar kind weg en zei dus dat dat niet mocht en waarom. wat overigens weinig indruk leek te maken en hij het opnieuw deed.
Nou als het om mn dochter gaat ben ik wel fel. Verder kom ik hier op het forum misschien ook wel zo over, maar ik ben wat dat soort dingen wel milder geworden sinds ik moeder ben, dus misschien maar goed dat jullie mij daarvoor niet kenden....
*zucht* zoveelste niets-toevoegende reactie. On topic: Ik merk juist dat ik rustiger ben geworden. En dat zag ik ook bij een vriendin van me. Ik accepteer dingen eerder. In mijn eigen leventje dan. Ik kan er nog steeds slecht tegen als 'de zwakkere' in een hoekje wordt gedrukt... En natuurlijk reageer ik fel als het om mijn kleine gaat. Maar dan in beschermende zin. Vroeger veroordeelde ik sneller. Nu denk ik vaker: Zo zou ik het niet doen.
Ik ben juist ook rustiger geworden in de loop der jaren. Sowieso kan ik veel beter relativeren sinds zoonlief is geboren, al kan ik nog steeds zo nu en dan fel zijn (vooral als ik moe en chagrijnig ben). In real life is de verandering denk ik beter merkbaar. Maar dat komt denk ik meer vanwege het feit dat ik simpelweg ouder word
Haha, zoiets had ik laatst ook. In een kinderwinkel was er een jongetje (ik denk 6 tot 12 maanden ouder dan zoonlief) die steeds het speelgoed van mijn zoontje afpakte. Mijn zoontje kan normaal wel goed van zich afbijten, maar liet het nu steeds een beetje gebeuren (ik denk omdat het kind erg dominant was). Na de 10e keer was ik het een beetje zat en die moeder deed er werkelijk niets aan. Toen zoonlief vervolgens met 2 geroosterde broodjes (ze speelden met een keukentje) aan kwam zetten om die aan mij te laten zien en dat jongetje ze allebei zo uit zijn handen rukten, rukte ik 1 van die broodjes weer terug. Haha, ik had het echt gehad met dat kind en begon toch wel medelijden met zoonlief te krijgen. Toen pas kwam die moeder aangehold om te zeggen dat ie dat niet moest doen. Tsss
Ik ben het met jullie eens. Ik heb ook wel eens een bericht geplaatst en ben vervolgens zo afgekaft! Je zit dan met iets en vraagt advies en vervolgens krijg je er heel vervelende reacties op. Hier was ik redelijk gevoelig voor. Ik ben sinds mijn dochter er is wel degelijk veranderd. Ik zeg soms best dingen die niet zo leuk over komen. Dit bedoel ik alleen niet zo. Dit is vooral tegen mijn moeder. Dit hoor ik dan ook wel terug en dan kunnen we er wel om lachen. Als het om mijn dochter gaat ben ik een leeuwin. Dit begon al sinds ik zwanger was. Leuk dat dat zo werkt he. Ben je normaal gesproken aardig rustig, een verkeerd woord over mijn dochter en dat ligt behoorlijk van tafel. haha Bitchie ben ik hopelijk niet. Ik plijt ervoor om iedereen in zijn waarde te laten en te respecteren. Zo wil je zelf ook worden behandeld. Dit geld ook op het forum!!
Klopt. Dat men hier vaak niet inhoudelijk ingaat op de vraag of het onderwerp van TS, maar mensen persoonlijk aanvallen op hun mening of om keuzes die ze gemaakt hebben. Het doel van mijn topic was om te kijken hoe we die verbale agressie (want het gaat in de gevallen die ik bedoel allang niet meer om gewoon een beetje fel zijn in je mening geven) kunnen verminderen. In dat opzicht ben ik ook veranderd. Vroeger ging ik er vaker in mee, dan ging ik weer tegen die mensen in, wat het natuurlijk alleen maar erger maakte. Tegenwoordig probeer ik juist te sussen, te nuanceren. Mensen weer back to topic te krijgen. Ik zeg probeer, want het lukt me ook niet altijd zelf
nou er zitten hier zeker moeders die denken dat alleen zij het beste weten van iedereen... nergeren die topics.. dat is wat ik nu doe