Het is me nog nooit overkomen, maar ik sluit het zeker miet uit. In mijn geval denk ik dat juist het feit dat ik durf te zeggen dat dit mij ook kan overkomen, ervoor zorgt dat de kans al een stuk kleiner is. Ik heb er weleens moeite mee om de tijd in de gaten te houden. Dan zou ik dus mijn kind kunnen vergeten. Of misschien niet zozeer mijn kind vergeten, maar wel de tijd vergeten. Daarom heb ik alarmen in mijn telefoon staan ongeveer 15 minuten voordat ik onze zoon uit school moet halen. Anders zou het zomaar kunnen dat ik pas in de gaten heb dat ik nog iets moest doen op het moment dat de juf me belt... Ik geloof niet dat dit mij tot een slechte moeder maakt. Ik ben een chaoot met weinig tijdbesef. (Hallo adhd). Dat heeft nadelen die ik zoveelmogelijk probeer te ondervangen. Maar het heeft ook voordelen. Ik zie maar weinig moeders zo fanatiek met hun kinderen meespelen in de speeltuin. Of lekker met laarzen en regenkleding aan plassen stampen en dansen in de regen. Onderweg naar school spannende verhalen vertellen, in plaats van constant alleen maar kletsen met andere moeders (of nog erger... Steeds op hun mobieltje kijken, brrrrr.) Die moeder zullen het trouwens op andere terreinen fantastisch doen hoor, waar ik dan weer minder op scoor. En van onze kinderen houden doen we (bijna) allemaal. Daarom vind ik het niks om mensen op basis van 1 foutje of minder sterk punt tot slechte moeder te bestempelen. Doe ik het op sommige punten slechter dan een ander? Absoluut. Maar andere dingen doe ik weer beter. Ik denk dat ik bijvoorbeeld een stuk consequenter ben dan gemiddeld.
Nu moet ik wel zeggen dat ik het echt compleet iets anders vind wanneer je de tijd vergeet als iemand anders de verantwoording over je kind heeft (dus bijvoorbeeld als hij op school is, op het KDV, bij een gastouder of als hij bij een vriendje is spelen), dan wanneer je zelf voor je kind aan het zorgen bent en hem dan ergens alleen achterlaat, vergeet uit de auto te halen of iets dergelijks. Zoals tupp zegt, in de eerste gevallen vind ik het meer de tijd vergeten, in plaats van je kind..
Ik kan me er niets bij voorstellen, maar mijn vriend heeft al eens bij de kinderopvang gestaan op een dag dat onze zoon thuis was. Ik vind het goed dat er met dit artikel wordt duidelijk gemaakt dat dit dus wel regelmatig voorkomt. Dan kun je er als lezer alerter op zijn als je een kind alleen ziet en denkt dat er misschien iets niet klopt.
Ik vind de tijd vergeten toch iets heel anders. Ik heb mijn oudste dochter weleens te laat opgehaald na handbaltraining. Ik was in de modus dat ze om kwart voor 6 klaar zou zijn maar was dus half 6 en zaten ze met zijn drieën( 2 vriendinnen erbij)te wachten op de stoep. Was gelukkig mooi weer. Vond ik ook lullig maar kun je niet vergelijken met je kind helemaal vergeten.
Ik geloof niet dat ik mijn kinderen ooit zou vergeten. Ben wel 1 keer te laat op school geweest, voelde echt rot Hier op school was een vader een keer vergeten zijn dochtertje van een jaar of 2 mee te nemen. Hij had zijn zoon gehaald van school. Het meisje liep huilend op het schoolplein, richting de drukke doorgaande weg, omdat daar de auto blijkbaar altijd geparkeerd stond. Ik vertrouwde het niet dus heb haar bij me gehouden. Zijn haar vader gaan zoeken op het schoolplein, niet gevonden, toen naar die drukke weg met parkeerplaatsen gelopen en toen kwam haar vader aanrijden met de auto... kon nog geen dank je wel vanaf, hij zal vast geschrokken zijn maar ze had net zo goed onder een auto kunnen zijn gelopen...
de oudste kan ik niet vergeten of kwijtraken. met zulke dingen ben ik blij dat ze een flapdrol eerste klas is en ze is zelf dus bang om me kwijt te raken of dat ik zonder haar zal vertrekken.. is nog nooit gebeurd maar ze is er wel bang voor. de jongste geen idee of ik die ooit zal vergeten of kwijtraken. dat zoiets mij nooit zal overkomen vind ik eigenlijk wel makkelijk gezegd.. al hoop ik natuurlijk wel dat het mij nooit zal gebeuren dat ik 1 van mijn meisjes vergeet
De moeders die het overkomen is zullen zich het daarvoor ook vast niet hebben kunnen voorstellen gok ik zo.
Nou ik ben een enorme perfectionist. Alles altijd geregeld, enorm van de tijd, vergeet nooit iets. Onthou alles, zelfs wat ik 3 jaar geleden op een dag deed...maar ben toch m'n kind eens vergeten! Reden? Bovenstaande! Ik was bezig met de ochtendspits. Pak maxicosi, zet zoontje achterin. Laptop, sleutels, tas, luiertas, ja alles mee. Ik rijd weg en bedenk me welke afspraken ik vandaag heb, dat ik een moeilijke presentatie heb. Even oefenen. Wat eten we vanavond? Ga ik daarna sporten? Hmm raar weer. Heeft zoontje nog iets van een borgvest nodig? To do vanavond even op de site van z8 kijken. Oh nee ik ben echt zenuwachtig voor mijn presentatie nog een keer oefenen. Zo ben ik dus naar m'n werk gereden zonder langs de opvang te gaan. Ik stap uit, pak m'n tassen en kijk naar achter en denk: ohh!! Ik heb zoontje nog mee! Ik ben dus niet bij hem weggeweest maar ik ben hem absoluut dik kwartier vergeten: dat hij bij me was! Ik kan het dus best begrijpen!
Ben een keertje mijn jongste vergeten. Was na een lange dag winkelen ( met dochter in de buggy) oudste twee gaan ophalen van kleuterschool, er staan altijd twee of meer hulpjuffen aan de ingang tot iedereen weg is en daar laat je dan de buggy's en kinderwagens staan (met kinderen erin). Dus ik zet buggy daar (dochter lag te slapen), haal mijn twee kinderen op en loop naar buiten, na een 200meter herinnerde ik me dat ik mijn jobgste niet mee heb en zijn toen terug gerend naar school. Gelukkig konden juffen er nog om lachen, voelde me ontzettend schuldig.
Hier is het me nog nooit overkomen. Ik tel ook echt continu of ze alle drie nog bij me zijn. Vind het alleen niet dom of slecht als het een ander wel overkomt. Denk niet dat t expres is geweest en fouten maken is menselijk.
Mijn man is wel eens de schooltijden vergeten, dus te laat met halen, maar ook nooit echt totaal vergeten, het schoot 'm alleen te laat binnen Maar tijdens bv winkelen m'n kind vergeten? Nee, echt niet hoor. Ik ben juist continu bezig met;'Waar is J? Waar is M?'.
Dit vind ik eerlijk gezegd een hele schattige! Geeft voor mij ook aan dat je dus inderdaad spontaan alles kunt vergeten terwijl daar absoluut geen opzet of desinteresse bij komt kijken. Jij was alleen maar met je kind bezig, met zijn feestje. Ik zou erom kunnen lachen, beetje jammer dat juf het niet kon en dat je hier on topic bestraffend wordt aangekeken.
of je je kind nu in de ballenbak vergeet bij de Ikea - of bij het sportclubje op te halen: Je bent gewoon je kind vergeten. Ik zie weinig verschil qua 'schuld of fout' - je bent blijkbaar niet met je kind bezig geweest. Gelukkig is je kind -bij tijd- vaak in een veilige situatie. Maar je bent blijkbaar ook niet genoeg met je kind bezig geweest. Wat overigens verder geen verwijt is . Ik geloof ook dat het iedereen kan overkomen. En misschien niet nu, op dit moment, maar mogelijk wel in een andere stressvolle situatie. Of juist als je relaxt bent.. als je altijd alleen je boodschappen doet, en dan is het ineens vakantie en is je kind van 5 er weer bij - maar die zit lekker bij het tv'tje in de supermarkt. Wanneer je dan op automatische piloot je boodschappen haalt en lekker naar huis rijd, dan zou ik me dat zeker voor kunnen stellen. Of wanneer je partner op een bepaald moment altijd bij je kindje is, maar deze keer jij 'm hebt meegenomen (naar die supermarkt bijvoorbeeld) . En natuurlijk moet je er later maar om lachen (wanneer het zoals in deze situaties geen nare gevolgen heeft gehad) ... Je hebt je les écht wel geleerd en je kan je zelf wel gek maken met een langdurig schuldgevoel, maar daar wordt niemand beter van.
ik moet nu aan die reclame denken van die vrouw die voor haar werk naar het buitenland gaat en er op schiphol achter komt dat haar zoon nog op de achterbank zit en hij dan heel blij/verbaasd vraagt... mag ik mee naar australie?
Mijn moeder heeft mij een keer per ongeluk in de wandelwagen in een winkel "achtergelaten" toen ze met mijn broer en mij de stad in was. Daar kwam ze pas achter toen ze al bijna thuis was. En mijn moeder is de beste dus ja het kan iedereen overkomen.
Ik heb wel eens gehad dat ik had gepland om dochter op te halen van psz en dan gelijk door te rijden naar schoonouders. Zoon was ivm studiedag dagje thuis. Pratend reden we naar de psz. Bij de kruising ging ik ipv rechtdoor linksaf richting schoonouders. Na 100 meter bedacht ik dat ik dochter nog niet had opgehaald. Gelukkig was ik gewoon op tijd om haar op te halen. Maar het had zomaar gekund dat ik verder was gereden.
Heel eerlijk en goed beschreven! Dit is hoe kindjes soms dood op de achterbank worden gevonden als de ouder niet bij het uitstappen op de achterbank eerst nog even op de achterbank kijken en de zon schijnt. Mijn grootste angst om niet voldoende op mijn kinderen te letten doordat ik overbelast ben en er altijd nog zoooooveel gedaan/geregeld moet worden. Als bovenstaand mij zou gebeuren, zou ik vakantie nemen en die gebruiken om mijn leven anders in te gaan richten. Dit is de waarschuwing die je godzijdank soms krijgt voordat het echt mis gaat. En dus niets "kan gebeuren, iedereen vergeet wel eens iets", wat een domheid. Ik merk soms kleine veranderingen in mijn alertheid/eigen gedrag en laat dan ook de praktische zaken meer liggen en richt me meer op mijn kinderen. Er kunnen gewoon afschuwelijke dingen gebeuren met kinderen als de ouder te moe, te afgeleid, te druk met andere zaken is
Ik ben m'n dochter ook een keer vergeten. Ik weet even niet meer of ik hoogzwanger was van de tweede, of dat ze als pasgeborene in de doek bij mij zat, maar het was in iedergeval een hele heftige periode. De hond moest uitgelaten worden en daarna moesten we door naar een afspraak dus er was veel haast. Dus de jas van mn oudste aangedaan, haar in de kinderwagen gezet, kinderwagen in de hal gereden. Toen in de keuken de hond gaan halen en vervolgens ben ik gewoon weg gegaan. Op de hoek van de straat kwam ik erachter dat dochter dus nog met kinderwagen en al in de hal stond. Dochter was in slaap gevallen in de wagen. Heb mij er 2 dagen enorm schuldig over gevoeld en mijzelf er toen overheen gezet. Het kan echt iedereen gebeuren.
Ik heb 3 kinderen, ben merendeels een drukbezette, alleenstaande moeder geweest, maar nooit mijn kinderen vergeten. Ze zijn prioriteit 1 op mijn lijstje, om alles heen, daarom weet ik ook zeker dat ik ze nooit vergeet. Kan me er ook werkelijk niets bij voorstellen. Ik ken wel iemand die 2 keer haar kind vergeten is .... Maar die is heel warrig, zenuwachtig en chaotisch in haar hoofd, dan gebeurt het vast wel sneller.
Ik kan me wel voorstellen dat het je gebeurd. Op die verhalen van de Ikea en prenatal, kwamen ouders er ook binnen enkele minuten achter.. Ik heb dan nog wel geen kinderen, maar als ik heel druk ben, vergeet ik ook rustig een afslag of ik rij door naar huis i.p.v. een afspraak o.i.d. Maar daar kom je wel binnen enkele minuten achter. Maar kan me minder voorstellen dat je je kind de hele dag vergeet.. dus wel in de auto zet, niet naar de opvang (dat zou mij ook kunnen overkomen), maar dat je dan op je werk uitstapt, niet je auto van binnen bekijkt, niet het gevoel hebt: het klopt niet, en als je instapt, weer niet in je auto kijkt, bij het uitstappen naar de opvang, check je wederom je achterbank niet en dan pas er achter komen.. Ik zal wel heel panisch zijn, maar naast dat ik mijn spullen van de achterbank moet halen, heb ik spiegels en ramen.. en ik heb regelmatig kinderen en stoeltjes in de auto.. dat zie je toch?! en ik kijk dus altijd of hij op slot is, ik kijk zonder kinderen altijd al of er nog iets ligt wat ik niet moet vergeten. Maar goed, hoop dat het mij in ieder geval nooit overkomt. Door al die verhalen ben ik er soms toch wel bang voor.. zeker nu het zolang duurt.. ben soms zo bang als het straks wel lukt, we nog zo gewend zijn in ons hoofd dat het niet kan..