Mijn vader heeft een tumor in zijn prostaat, uitgezaaid naar de botten en lymfeklieren, dit weten we nu sinds eind mei 2014, bijna een jaar dus. Eerst werd hij behandeld met hormooninjecties die hij nu nog steeds krijgt, na 3 maanden werken deze helaas niet meer. Toen is er begonnen met chemo, na 9 chemo kuren was het genoeg, er zou een periode van rust volgen en pas weer behandelen als het nodig zou zijn. Begin maart was de laatste chemo kuur, na 3 weken een ct scan en bloedonderzoek, waar we afgelopen dinsdag de uitslag van hebben gehad. Helaas niet postief de kanker is weer actief, en op de scan was nu ook een vlekje op de lever te zien nu begint mijn vader morgen met hormoon tabletten, hoe die precies werken horen we morgen. Vanaf het begin weten we al dat alle behandeling zijn om tijd te rekken, maar het komt nu wel erg dichtbij
Lieverd ook hier even een dikke knuffel . Zo als je weet heeft mijn vader long kanker en morgen de laatste bestraling + gesprek . En dan hoop houden dat het gewerkt heeft, en nog een scan om te zien hoe het er voor staat , wanneer weet ik niet . Kan de hele week al wel huilen maar op 1 of andere manier wil het er niet uit. Tot vandaag kwam het er uit en het lucht op kan ik je zeggen . Ben boos op alles en iedereen sporten helpt ook erg goed. Manlief en ik waren ook even samen boos vandaag maar nu weer goed , moest er even uit gaan we maar van uit.
Er is een besloten praatgroepje voor vrouwen met een terminaal zieke ouder. Ik weet alleen niet hoe ik je daarvoor kan uitnodigen.
Vandaag was de laatste bestraling voor mijn vader . 26 mei krijgt ie een scan en week later uitslag dat is spannend . Daar moet komen dat het allemaal zijn werk gedaan heeft de chemo en bestralingen . Vader was erg opgelucht dat het nu afgelopen is . Heb mijn ouders heerlijk geknuffeld en op naar goed herstel .
Sterkte. Ik snap helemaal hoe je je voelt. Mijn vader heeft huidkanker gehad (gelukkig genezen verklaard) en onlangs is bij mijn moeder borstkanker geconstateerd. Zoals het er nu naar uitziet met een goede genezingskans gelukkig, maar het blijft spannend. De definitieve uitslag is nog niet binnen. Mijn ex is daarbij een paar jaar geleden aan huidkanker overleden. Een nichtje van mij, inmiddels een jaar of 20 geleden, aan een zeldzame vorm van non hodgkin. Bij mijn ex dachten ze dat het helemaal weg was, maar hij stond nog wel onder controle. Ik wil niemand bang maken, maar ik heb dus zowel de kant met genezing als de kant met de fatale afloop meegemaakt. Beide kanten zijn erg zwaar vind ik, juist omdat je de afloop niet weet
Twinkle81: Jeetje meis dat is niet niks wat je voor geschoteld hebt gekregen . Dikke knuffel en hoop dat het bij je moeder goed is . Geniet van ze meer kunnen we niet .
Dank jullie wel. De vooruitzichten voor mijn moeder zijn goed tot nu toe, dus ik ga er vanuit dat ze dat niet voor niks zeggen. Bovendien is het in een vroeg stadium gevonden. Dit soort ervaringen zet je wel met beide benen op de grond. Mensen vinden mij altijd vrij nuchter, maar ik probeer dan ook altijd alles te relativeren. Ik ken mensen die veel zwaardere dingen hebben meegemaakt (mijn tante (halfzus van mijn moeder) heeft haar moeder op jonge leeftijd verloren, haar zoon verloren toen hij begin 20 was en een aantal jaar later verloor ze haar man aan als. Ze heeft hem tot het einde verzorgd. Toen ze een nieuwe vriend kreeg, is ze hem aan alvleesklierkanker verloren. Dat vind ik pas echt heftig). Ik heb verder best een goed leven. Iedereen maakt erge dingen mee, maar als je het een plek kunt geven, maakt het je sterker en zie je juist dat kleine dingen ook mooi kunnen zijn.