Wij hebben er 2. Maar als het aan oudste ligt komt er ook nog een derde, en vierde, en..... Ik heb eerlijk verteld dat ik dat niet wil. Dat het zo goed is. Dat we het fijn hebben samen. En dat mama te oud wordt voor nog eens jaren modderen en dan.zwanger worden en opnieuw een baby. Die uitleg heb ik vaak mogen geven, maar uiteindelijk snapt hij het wel. Het feit dat hij al een broertje heeft, maakte voor dat gesprek weinig uit.
Hier hetzelfde hoor. Ik heb 3 kinderen. En de oudste vraagt regelmatig wanneer er weer een baby komt. Als ik nog getrouwd was waren er zeker wel nog een aantal broertjes or zusjes bij gekomen. Maar dat is nou eenmaal niet zo. Gelukkig begrijpt hij dat ook. Al komt de vraagt af en toe nog wel eens voorbij
Mijn dochter is 9 en hoewel ze prima begrijpt dat er geen broertje of zusje bij kan komen zegt ze geregeld dat ze dat best graag zou willen... In het begin maakte mij dat erg verdrietig omdat ik haar graag een broertje of zusje gegeven had... Nu zeg ik "ik had ook graag nog een kindje gekregen meis, maar helaas gaat dat niet..." En dan vinden we dat samen jammer. Ze weet ook heel goed waarom het niet gaat en dat ze zelf wel een hele knapper "zwemmer" was dat ze er wel doorheen is gekomen. Ze trok zelf de conclusie dat ze vast daarom zo snel haar zwemdiplomas had TS eerlijk zijn is eigenlijk altijd het beste, waarom er een verhaal omheen bedenken? En ja, hij vraagt het misschien nog wel 100 keer, dan leg je het gewoon nog 100 keer uit, simpel.
Zelf nu een kind en hoop er nog een te kunnen krijgen, maar heb zelf geen broertjes en zusjes en denk wel 1000x gevraagd waarom niet. Jarenlang t antwoord gekregen dat 1 genoeg was en dat ik het gezin compleet had gemaakt. Toen ik ouder werd en sarcasme begon te begrijpen kreeg ik vaak het antwoord dat ik zo'n moeilijk kind was dat ze een tweede niet aankonden (was echt een te gemakkelijk kind).