Bij ons zit 2 jaar en 11 maanden tussen de kindjes. Hoewel het 2 hele makkelijk kindjes zijn (ok, mijn zoontje is nu 3 en is zo nu en dan aan het peuterpuberen) en wij bijna geen gebroken nachten kennen, geen huilpartijen etc etc, heb ik het toch als best pittig ervaren. Het verdelen van aandacht, altijd iemand die je zorg nodig heeft (gelukkig wel altijd rustige avonden en nachten), logistiek gezeul met de kids etc daar moest ik erg aan wennen. Ik merk dat we nu minder flexibel zijn dan alleen met 1 kind. En zo kan ik nog meer voorbeelden noemen. Kortom: ik vond de overgang van 1 naar 2 kinderen enorm, ondanks het feit dat wij weer een hele makkelijke baby hebben. Nu is ze bijna 5 maanden en ik merk nu dat het makkelijker wordt. En aan de andere kant: ik had het echt niet anders gewild. Ik vind het prachtig, wij hebben een gezonde zoon en een dochter en ik voel mij echt compleet nu. Ik weet dat dit tropenjaren zijn en dat het echt wel makkelijker wordt naarmate ze ouder worden.
Hoe het ook kan.......mijn verhaal Wij wilde ook snel ene tweede...dus toen emt dochtertje net 1 was geweest zijn we ervoor gegaan vrijwel gelijk zwanger en toen kwam de shock"het zijn er twee"!!My goooood....haha Nu is de tweeling inmiddels 3 maanden en ja het is pittig met een puberende peuter erbij...maar ook zo genieten...ze slapen zo goed als door...en dat is fijn...en tja ik dacht je kunt wel wachten totdat de oudste 4 is...en je uit de luiers enz bent maar dan kun je weer opnieuwd beginnen!! Succes
Ja wat ik hier allemaal uit haal is dus dat het eventjes moeilijk is, net als met de eerste, maar dat je er uiteindelijk aan went en van kan genieten, toch dames ?
@ Minniej: Je gaat vanzelf weer in het babyritme mee. We hebben geen makkelijke start gehad met mijn zoontje en daar heb ik voornamelijk last van gehad. Maar inmiddels is hij 4 maanden en slaapt hij om de schooltijden van mijn dochter heen. Ik had alleen verwacht wat meer rust te hebben omdat mijn dochter naar school gaat, maar tijdens haar schooltijden heb ik het evengoed best druk. Je runt toch een heel gezin, dus ik merk dat ik minder aan mijzelf toekom dan met 1 kindje. Maar ach, dit zijn even tropenjaren en omdat ik inmiddels al een kindje hebt, weet ik dat het allemaal vanzelf weer makkelijker wordt. Zo'n eerste jaar vliegt voorbij. Maar die kriebels die je nu hebt, kan kloppen hoor. De natuur doet zijn werk goed! Ik had het ook toen mijn dochter richting de 1 ging. Gewoon lekker doen wat goed voor jou en je gezinnetje voelt!
Ik had die kriebels zelfs al vrij snel na de bevalling, maar toen realiseerde ik me dat het ECHT te vroeg was, ik kon nog niet eens een kind maken zonder pijn zeg maar..haha. Maar nu voel ik me goed uitgerust, ventje was vannacht wel weer flink aan het huilen, leek op tandjes, alhoewel er niks te zien is bovenin zijn mondje...maar dan slaapt hij de rest van de nacht gewoon gezellig bij ons op het aankleedkussen, en dat voelt dan zo fijn en natuurlijk, zo'n lief klein kindje naast je Ik vind het heel gezellig als hij af en toe en keer bij ons slaapt, en voor hem lijkt het me ook fijn als hij een slechte nacht heeft. Maar goed, off topic, de zomer gaan we het gewoon proberen en we zien wel wanneer het lukt!
Oh man, ik vind het loeizwaar.. 2 kinderen. Maar nou slaapt de oudste (bijna 4) nog steeds niet door en de jongste is erg vroeg wakker. Je hebt nooit even 'pauze' he, beide kinderen gaan maar door. Er is altijd wel 1 die iets wil/moet. En voor ons gevoel gaat dat 's nachts gewoon door. Je moet dus ook wel een beetje geluk hebben, of je makkelijke kids hebt of niet. De oudste is niet makkelijk. Moeilijke eter, moeilijke slaper, kan niet alleen spelen etc. De jongste is wat dat betreft wel makkelijker maar is zo'n bengel dat je er de hele dag achteraan kan rennen omdat ie anders bovenop tafel staat of in de vaatwasser zit. Als ik dit van te voren had geweten had ik willen wachten tot de oudste naar school ging. Aan de andere kant ben ik blij dat we dit niet hebben gedaan want nu is jongste lekker al anderhalf als de oudste naar school gaat De tijd tikt gewoon door en de kids worden zo snel groot. Aan de ene kant jammer maar oooh, wat lijkt het me heerlijk als ze over een paar jaar beide op school zitten (neemt niet weg dat ik dol op ze ben en zielsveel van ze hou, dat snappen jullie wel he?)
Tsja, zeg het maar.. Ze is altijd al een onrustige slaper geweest. Slaapt licht en wordt snel wakker. Ze is een gevoelig meisje en wil veel bevestiging van ons. Ze wordt 's nachts vaak wakker en gaat dan huilen. Als je bij haar komt wil ze een slokje water of jeukt haar teen of is er iets anders. We hebben verschillende dingen geprobeerd maar er helpt niks. Ja, echt heel streng zijn en boos worden dus dat doen we nu weer. Anders kunnen we er 4x per nacht heen. Om knettergek van te worden. Maar ik weet het ook niet zo goed. We staan ook op het punt om hulp in te schakelen. Ik werk in de jeugdhulpverlening dus ik ga onze psycholoog en orthopedagoog maar eens vragen. Misschien hebben zij nog tips.
Lijkt me inderdaad zwaar, en onnodig, maar ik weet dondersgoed hoe moeilijk het is om je eigen kind te negeren, ook al zeggen nog zoveel mensen dat hij jengelt en dat ik er niet op in moet gaan, je wilt je kindje nou eenmaal gelukkig zien !
Ik vind het ook zwaar, twee kinderen, en dan hebben we hier bijna 4 jaar leeftijdsverschil, en wat ben ik daar blij om. Zou het niet kunnen twee kids in de luiers...pffff...die kriebels heb ik dus ook gelukkig nooit gehad. Wilde wel realistisch blijven (je moet maar hopen dat je een makkelijk kind mag krijgen) maar ben dan ook veel te perfectionistisch. De oudste zit op school maar zoals iemand eerder als schreef, je blijft druk, je hebt gewoon ZO VEEL meer was en huishouden, het is continue overal een zooi en net als je denkt dat je alles op orde hebt dan besef je je dat het al weer bijna 2 weken geleden was dat je de bedden had verschoond....ach ja de tropenjaren inderdaad. Het eerste jaar met een kleintje is gewoon veel, die eerste 4 maanden moet je door met 's nachts veel wakker zijn, krampjes en eventuele reflux, en dan vanaf 6 maanden moet er zowat elke 2 maanden een fles af en hoop je dat ze toch die hele boterham eens gaan opeten zodat je inderdaad die fles kan gaan minderen .. Het is maar net hoe je er in zit. Wij wilde leeftijdsverschil zodat er ook iets van tijd voor ons zelf overblijft en dat is heel fijn. De oudste is heel zorgzaam en kan goed helpen. Kan ook gewoon even wachten en zo als het nodig is. Charlie
Tussen onze meisjes zit 23 maanden leeftijdsverschil. Ik herken je kriebels voor nog een kindje heel erg, ik had al kriebels voor de tweede toen ik nog maar een been uit het kraambed van Julie had staan . We zijn wel pas begonnen toen Julie 1 jaar was geweest, toen was het gelukkig bijna meteen raak. Nu zijn hebben we een peutertje van 2 jaar en 3 maanden en een babietje van 4 maanden. We vinden het heerlijk! De oudste is gelukkig heel lief voor de baby en absoluut niet jaloers. Natuurlijk moet je haar wel goed in de smiezen houden, want soms is ze een beetje te enthousiast in haar poppenmoeder-rol En ja, het is druk. Je hebt je handen meer dan vol. We waren op zich al wel wat gewend, omdat Julie een vrij bewerkelijke baby was en altijd slecht heeft geslapen. Gelukkig is Elin daarentegen een heel makkelijk kindje, die je zo in haar bedje kunt leggen, kusje, en ze slaapt. Ik weet niet hoe ik het zou vinden als de tweede ook een baby zou zijn waar je 's avonds uren mee rond loopt te sjouwen... Slaapgebrek is er zeker. Julie wordt regelmatig wakker (nu door peuterdromen), Elin krijgt nog een late fles en is vaak om 5 uur wakker voor de volgende fles of een knuffel. Tussendoor ook nog een paar keer eruit om haar een aai over de bol te geven of haar tutje... Verder is het heel druk qua was en dergelijke, en daarnaast werk ik ook nog 4 dagen per week plus diensten. Ik heb mezelf sinds de zwangerschap van de tweede wel een huishoudelijke hulp "cadeau gedaan", dat scheelt. Maargoed, ondanks de drukte is het heerlijk genieten. Je moet er ook zelf wat leuks van maken is mijn motto. Succes met je beslissing! (ik heb alweer kriebels voor de derde )
Ik heb een dochter en een zoon die 25 maanden schelen en een derde op komst en die zal ook weer ongeveer 25 maanden schelen met mn zoon . Ik vond de eerste tijd met M heel zwaar, vooral vanwege mijn eigen onzekerheid en angsten. Ik zat verder wel op de roze wolk en voelde me oer en oermoeder. Bij T was dat totaal anders, nog wel wat gewone angsten (zoals ademt ie nog wel en dan ff kriebelen ), maar ook veel meer rust en zekerheid. Meer vertrouwen ook, in mezelf, maar ook in de kracht van een baby. Soms is het wel zwaar, uiteraard. Bijvoorbeeld als ik savonds alleen ben en ze allebei geen zin hebben om te slapen, of M in de contramine gaat . Maar dat is al een heel tijdje niet meer gebeurt (klopt even af). Dus ik denk dat dit soort dingen heel erg persoonlijk zijn. Ik ken niemand in mijn omgeving die spijt heeft van welk kind dan ook, dus dat zegt misschien ook al genoeg. Maar ik denk dat je juist heel realistisch bent als je zegt: misschien idealiseer ik het wel te veel. Ik kijk nu heel zonnig naar de toekomst. Hopelijk is dit een gezond kindje en hopelijk slaapt hij/zij niet slechter dan de andere twee (eerste 13 maanden drama, T nu prima, M matig). Dan zal het eerste jaar flink aanpoten zijn . Maar vooral ook intens genieten (nestgeur, eerste lachje en alle die daarop volgen, slapend babytje op je borst, je oudsten met hun kleine br/zu op schoot of even hun spel onderbreken om over het wangetje te aaien). En als ik M en T samen zie spelen (en een chaosrommel creëeren ) dan kan ik alleen maar genieten ...
Hier hadden we toen onze dochter geboren werd zo'n 3-3,5 jaar leeftijdsverschil voor ogen. Maar blijkbaar doet de natuur ook goed z'n werk, zo rond haar 1e begonnen de kriebels en die werden steeds sterker. Het heeft voor ons geen haast maar 't zou wel erg leuk zijn Als ik nu zwanger ben, zit er 2 jaar en 5 mnd tussen. Onze dochter was niet de gemakkelijkste baby en de eerste maanden waren een ramp. Gelukkig kwamen we er redelijk op tijd achter dat ze allergieen bleek te hebben. Maar doorslapen doet ze nog niet en 't is echte en dametje met een sterk eigen willetje. De nachtvoedingen zie ik niet tegen op, hoop alleen dat de oudste dan wel doorslaapt zodat ik er geen 2 wakker heb. Het aandacht verdelen en verder nog je huishouding, partner zijn, je eigen dingen, daar zie ik wel tegenop. Wordt nu bij momenten al gestoord als dochter en hond aandacht vragen en ik ondertussen even snel wat moet doen. Maar goed, dat zal ook wel weer goedkomen. Hopelijk is de 2e een wat makkelijkere slaper en anders redden we ons er vast ook wel mee.
Ja ik denk dat we in de zomer gaan beginnen met proberen, ik wil niet al te lang wachten...want wie weet wil ik nog wel een derde
Wij hebben er twee en er zit precies 4 jaar tussen (en meerdere * ertussen dus was geen bewuste keuze, maar ben er nu wel HEEL blij mee). Ik vind zelf twee kindjes wel heel erg leuk! Een echt gezin. En zo leuk voor elkaar, ook later. Het geeft je zoveel extra gezelligheid in huis en liefde. Aan de andere kant: onze oudste is enorm druk en extreem beweeglijk, een echte handenbinder, en de jongste is de rust zelve. Echt twee uitersten! De oudste slaapt pas sinds een half jaartje 's nachts door... Dat wil zeggen, hij is 's nachts nog steeds ongeveer net zo druk bezig als andere kindjes overdag maar laat mij tegenwoordig redelijk met rust. Onze jongste daarentegen slaapt al lang door. En ook echt doorslapen: hoef er hooguit 2x heen om zijn knuffel of speen te geven. De oudste is als een wervelwind door het huis, zit letterlijk geen seconde stil (valt bijvoorbeeld echt gemiddeld per boterham 2x van zijn stoel op de grond en dat soort dingen. Kan NIET stilzitten). De jongste is meer bezig met naar dingen kijken en is heel erg rustig, slaapt veel. Kortom, de oudste is ontzettend bewerkelijk en de jongste 'doen we er zo bij'. En wat ben ik blij dat de tweede zo makkelijk is, want twee van die druktemakers, hoe gezellig ook, had ik niet getrokken!
zit zelf met het dilemma voor een tweede te gaan...we hebben nu een dreumesje van bijna 16 maanden maar verstandelijk moet ik er nu niet aan denken zwanger te zijn, constant moe en dan een kindje dat normaal heel vrolijk en energiek en gezellig is maar ook gedurende de nacht nog steeds heel onrustig is! dus wij houden het ff op eentje nu, tot ons ventje wat makkelijker slaapt... ik idealiseer het niet maar voor de toekomst zou het wel leuker zijn voor ons mannetje...maar ik ben bijna 39 en dat maakt het moeilijker...
Ik heb twee meiden, een van een en een van twee, 16 maanden verschil. Ik ben nu 28 weken zwanger van nummer drie, wordt weer een meid. Ik vind twee kinderen nu prima te doen, in het begin vond ik het wel een beetje zwaar. Nu wordt het weer zwaar omdat die zwangerschap er ook inhakt. En straks weer de gebroken nachten etc. Niet iets waar ik naar uitkijk, maar wel bewust voor gekozen. Ik wil het liefst zo snel mogelijk al mijn kinderen krijgen zodat ik zo snel mogelijk uit die gebroken nachten ben. Man wil graag vier, ik moet nog even kijken, ik denk dat we met drie misschien wel compleet zijn. Ik heb ook de mazzel elke keer binnen drie maanden zwanger te zijn als ik 'begin'. Ik zou aanraden om zo snel mogelijk te beginnen. Je weet niet hoe snel het zal gaan en hoeveel zin heeft het nou om langer te wachtten en later weer in de gebroken nachten te zitten? Natuurlijk is het zwaarder, maar het went heel snel.