Ik geloof op zich best dat er meer is na de dood, maar hier kreeg ik toch wel kippenvel van. Mijn moeder is onlangs vrij plotseling overleden. Ze was wel ziek, uitgezaaide longkanker naar de hersenen, maar het ging ineens heel snel. Ze was 53 jaar. Net oma van onze dochter en twee weken voor haar overlijden is haar tweede kleinkind, mijn nichtje, geboren. Vorig jaar heeft ze met oud en nieuw een mooi pijl afgestoken bij wijze van gelukwens voor het nieuwe jaar, ze was toen net schoon verklaard van de longkanker. Dit jaar wilde ik dat dus voor haar doen. Vl had een mooie pijl gekocht en ik heb er een mooie boodschap opgeschreven. Kwart over twaalf gaan we na de gelukwensen naar buiten om als eerste deze pijl af te steken. Hij gaat de lucht in en hij was prachtig. Een half uur later ga ik even op zolder kijken om iets te pakken. Ik denk ik zal ook even op de zolderkamer kijken of het raam wel dicht zit. Het zat idd dicht maar er zat een rond gat in van 30 bij 30 cm! Overal glas. Het is zo'n velux klapraam met dubbelglas van ca 1 m bij 1 m. Dus ik rond kijken of ik iets zag liggen, ligt daar de stok van mijn vuurpijl met mijn tekst er op! Kippenvel, ik heb staan huilen daar. De pijl is tegen de wind in terug naar het huis gevallen en blijkbaar precies in de juiste hoek om dwars door het glas te gaan. Verzekering is al gebeld en alles wordt geregeld gelukkig maar het doet je wel denken. Scherven brengen geluk laten we maar zeggen.
Goh meid... Dat is mooi! Weet zeker dat er meer is tussen hemel en aarde. Je moeder wilde vast laten weten dat ze ook aan jullie denkt en schijnbaar wenst ze je heel veel geluk, gezien alle scherven Mijn moeder is trouwens ook pas overleden en wij hebben ook een pijl afgestoken voor haar. Had zo'n "boodschap" van haar kant heel mooi gevonden. Zeker weten ervan moeten huilen.
Wauw dat is zeker een kippenvel moment!! Wat bijzonder! Bewijs maar weer dat meer tussen hemel en aarde is
Het heeft ongetwijfeld te maken met mijn eigen moeder die al jaren Alzheimer heeft op bijzonder jonge leeftijd (ook een vijftiger), maar ik begon bij het lezen van jouw verhaal spontaan te huilen, en weer toen ik het net aan mijn man vertelde. Ik ben vrij nuchter ingesteld, en zal niet snel zeggen dat dit dus een communicatie moment is van jouw moeder. Ik zal het ook niet uitsluiten. Maar bovenal hoop ik dat het zo was, en vind ik het een heel warme gedachte! Vreselijk dat je je moeder al zo jong hebt moeten verliezen, maar mooi moment dat je beschrijft!