en ik zou nooit het woord 'schuld' gebruiken bij mijn zoon om zoiets uit te leggen. dat kan verwarrend zijn voor een 5 jarige. dat zijn dus de dingen waar je mee bezig bent met een slim kind. hoe je iets uitlegt en waarom, en dan zit zo een kind met meer vragen. schuld betekent natuurlijk ook iets anders.. nou dan ben ik een week ermee bezig om het weer recht te zetten.
Belize, jij dacht dat ik het jou probeerde te leggen? Haha doe normaal joh . Ik dacht dat je het niet uitgelegd kreeg maar dat bedoelde je dus niet. Hier ook een kind die heel ver doordenkt hoor, zo rol je soms inderdaad van het ene vraagstuk in het andere.
nee hoor meid, helemaal niet. ik dacht dat jij me wilde helpen met het uitleggen aan mijn zoon. maar daar ging het niet om. ik bedoelde niet dat ik niet wist hoe ik het uit moest leggen. bedoelde wel dat het echt niet mocht om zo met mijn zoon te praten. je doet dat toch niet, hoe slim dan ook, met een kind van 5 jaar in gr2? maar de mijn point is: hij kan dus een juf zo ver krijgen met zijn vragen dat de juf boven haar eigen nivoo bezig is en het kind kan daardoor juist onprettig voelen met wat hij al begrijpt. dat is dus begeleiding van een slimkind. zoveel mensen doen het zo verkeerd zodat je boze, verdrietige kinderen krijgt die de school stom vinden. eigenlijk vindt zo een kind zichzelf stom, dat de school hem stom probeert te maken. klinkt ingewikkeld maar in feite simpel genoeg. een juf moet de grenzen aan geven. de tijd dat zij met het kind doorbrengt is waardevol. als je dan niet weet wat hij van jou aan het leren is op dat moment? wat wil je hem bijbrengen?
Tja, I beg to differ. Het is een zeer complex onderwerp en er worden veel aannames gedaan en lijstjes gemaakt om mensen maar in een hokje te stoppen. Ik heb een IQ van 146 (althans, voor de geboorte van onze dochter en het daarbij behorende chronische slaapgebrek), maar weet niet of ik hoogbegaafd of hoogintelligent ben. Het maakt me ook geen zier uit, ik heb nu een modus gevonden waarin ik mijn werk kan doen en genoeg energie overhoud voor de rest van mijn leven. Ik vraag me bijvoorbeeld ook af of het mogelijk is om met een IQ van, zeg, boven de 140 NIET tegen problemen aan te lopen i.v.m. supersnelle verwerking en begrip van nieuwe stof. En of je dan een stickertje hoogintelligent of hoogbegaafd hebt, je loopt tegen problemen aan en die moeten opgelost worden.
Nou, dat schijnt ook niet helemaal zo te zijn: http://www.eduratio.be/regressie.pdf Regressie naar het gemiddelde geldt ook voor hoogbegaafdheid.
Hier ook een vermoeden, mijn dochter lijkt erg op bosi's zoontje (vanuit haar beschrijving). Ze is natuurlijk jonger dus ik heb geen idee of dit 'normaal' is of niet. Ze is erg zelfstandig, wil ook alles zelf doen. Van haar brood smeren (dat met een beetje begeleiding goed gaat) tot de voordeur openmaken met mijn sleutel. Als ik haar voorlees, gaat ze regelmatig naar de letters en vraagt ze wat er precies staat. Praten doet ze in volzinnen en grammaticaal correct. Al vanaf het begin gebruikt ze het juiste voltooid deelwoord en als ze het woord nog niet gehoord heeft, verzint ze het zelf (mijn man had boodschappen gedaan, en toen hij binnenkwam zei ze: "dag papa, heb je geboodschapt?" ). Dit hoeft allemaal niet te wijzen op HB en ik weet ook dat dit echt niet alleen maar positief is, maar zelfs heel moeilijk kan zijn. Voor ouders, voor het kind en voor zijn omgeving. We houden haar ontwikkeling goed in de gaten, op school gaat het in ieder geval erg goed.
@nescio: zolang ze blij en vrolijk is gaat het goed toch? Ik ga er altijd voor het gemak maar vanuit dat hb in beginsel positief is. Maar school en de rest van de wereld kunnen er soms bar slecht mee omgaan. En dat is zeker niet altijd makkelijk. En soms kom je de pareltjes van de maatschappij op de meest vreemde plekken tegen Die ene sloeber die al jaren bedelt op de hoek die ineens WEL een goed gesprek kan voeren met mijn 7-jarige... De logopediste die zich niet in een hoek laat praten door diezelfde 7-jarige. Dan glimt je kind weer als vanouds en weet je weer waarom het ook zo mooi kan zijn. En het geeft nieuwe moed voor als het weer eens minder gaat. Maar goed.. Met andere kinderen is het ook niet enkel en alleen rozengeur en maneschijn uiteindelijk Dat van dat voltooid deelwoord is wel grappig trouwens. Onze dochter deed dat dis ook uit zichzelf meteen goed En paar jaar later had ze ineens gesprongd en dergelijke.. Wij snapten er niks van Maar dat schijnt dus vrij normaal te zijn.. Dan gaan ze taalregels ontdekken en uitproberen/toepassen. Kwam uiteindelijk ook gewoon weer goed maar je staat dan wel echt raar te kijken als ze het spontaan niet meer weet. Ging met lezen en rekenen ook zo trouwens... Toen ze het op school moest leren kregen ze hulpmiddelen enzo... Daar snapte ze helemaal niks van... Maar ze MOEST ze gebruiken want dat deed de rest van de klas ook. Gelukkig kwam ook dat weer redelijk goed
@Saskia, ja ik kan me voorstellen dat het ook heel mooi kan zijn. Met de juiste begeleiding en vooral begrip vanuit school uit krijg je volgens mij sowieso blijere kinderen... en dat is bij HB wel heel belangrijk, als het kind zich goed voelt is het natuurlijk positief. Het wordt volgens mij moeilijk als het kind zich verveelt op school of zich gewoon niet begrepen voelt. Wat grappig van die taalsprong, ik ben benieuwd of dat hier ook gaat gebeuren. Vast wel, want ze oefent ook met letters die ze eerst wel en nu opeens niet meer uit kan spreken.
Taalontwikkeling gaat op heel jonge leeftijd grotendeels onbewust, op gevoel, en dan doen ze het vaak goed. Pas later gaan ze er echt over nadenken, omdat ze zich bewust worden van de regels en verschillen ed. En dan wordt het opeens lastig en gaan ze het fout doen. Als ze alles dan weer begrijpen, dan gaat het weer goed. Heel normale ontwikkeling volgens mij. Ik sluit me aan bij Saskia: dat hb in beginsel positief is, maar school en de rest van de wereld er soms bar slecht mee om kunnen gaan. En dat is jammer, want daardoor wordt het een heel lastig iets, met alle gevolgen van dien.
dat de school 'begrip voor' HB moet hebben? nou ja; ze moeten gewoon hun werk doen. HB of geen HB. voorsprong of achterstand. geen kind is hetzelfde.
Ik spreek over begrip in de ruimste zin van het woord. Dat er kinderen zijn die wat meer steun en begeleiding nodig hebben, maar dat er ook kinderen zijn die gewoon meer aankunnen en dus op andere niveaus uitgedaagd moeten worden. Een leerkracht moet beide zaken en alles wat daartussenin zit in het oog houden. Geen makkelijk beroep... als een kind begrip ervaart voelt hij zich sowieso beter, dat heeft dan niets met HB te maken.