Ik kies ervoor om bewust, jong moeder te worden. Mocht er een kindje geboren worden ben ik 22. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie omgeving erop reageerde dat je deze keuze bewust hebt gemaakt? Hier hoor ik veel over lekker samen reizen, carriere maken etc.
Ik ben bewust moeder geworden op mijn 23ste. Was nog net 23 toen ik mijn dochter kreeg. Vriend en ik zijn al een tijd samen, hebben een mooi huis en beide een vaste goede baan. Spaargeld was er ook genoeg dus voor ons geen rede om te wachten. Wbt carrière, ik heb al een goede baan en als onze kleine (en misschien wel 2, of 3) straks opgegroeid zijn dan ben ik nog jong genoeg om nog hogerop te gaan. Ik ben bijvoorbeeld 30 als ik 'klaar' ben met kinderen krijgen, nou dat is nog super jong om even flink aan je carrière te werken! En dan zijn de kindjes ook al een stuk zelfstandiger. Dat is toch alleen maar een voordeel dan? Mijn omgeving reageerde heel leuk! Heel soms wel eens een opmerking van iemand die ik niet zo super goed ken, of dat het wel gepland was. Dat vond ik verder ook niet erg. En reizen kan toch ook met kinderen? Wij zijn dan wel niet van de avontuurlijke reizen door de bushbush van Indonesië, maar een leuke vakantie in Amerika kan bijvoorbeel echt wel met kinderen! Het is maar wat je ze bijbrengt en hoe je ze opvoed (naar mijn mening) Bovendien, zo jong mama worden is ook fijn voor je lichaam. Mijn VK was blij met mij, een jonge meid. Ik ben ook erg snel hersteld na mijn bevalling en heb geen buikje overgehouden en ook geen straie (is natuurlijk wel voor iedereen verschillend). Ik ben er dus voorstander van om vroeg mama te worden! Heel veel succes met zwanger worden! Wanneer ben je met anticonceptie gestopt??
Ik was zelf net 21 toen ik zwanger was en 21 toen ik was bevallen. Het liefst wilde ik al eerder, maar toch blij dat we hebben gewacht. Mijn moeder wist al dat we bezig waren, en de rest van mijn familie reageerden er erg positief op. Ben dan wel het kleine zusje haha. Collega's reageerden ook erg leuk, niet van zo jong al?? etc.. nee hoor dit is mijn droom, altijd al geweest. Al hebben mijn vrienden er denk ik wel moeite mee, die zijn er absoluut nog niet mee bezig, ik hoor ze ook bijna niet meer.. Al vind ik het stiekem nog wel eens vervelend als ik met Emma in de stad loop en ik alle aandacht op me gericht krijg.. Even naar de kinderwagen kijken, dan naar mij(en dan met zo'n afgrijselijk chagrijnig gezicht) en dan weer terug. Zelfs oudere dames kijken me wel eens aan van: ben je wel goed bij je hoofd, althans zo lijkt het.. Gewoon niks van aantrekken! Maar meestal denk ik, ja dit is mijn mooie kindje, mijn droom is werkelijkheid geworden en niemand mag er aan komen haha!
Ik ben 21, mijn man is 20 en wij zijn bezig voor een kindje. Niemand weet ervan want ik wil niet onder druk gezet worden op wat voor manier dan ook. Ik merk dat mensen in mijn omgeving toch veroordelen dat mensen vroeg moeder worden. Ze roddelen over meiden van mijn leeftijd die aan een gezin beginnen en zeggen dat we niet meer in de jaren 50 leven. Vind het wel kwetsend, ook toen ik laatst tegen iemand zei dat ik jong kinderen wilde, gaf ze een spottend en neerbuigend antwoord 'Ach, je bent nog maar 21, je verandert nog wel 10x van gedachten op jouw leeftijd'. Heeeel naar. Was iemand die na haar 30e pas moeder is geworden en dat is ook verder niet erg, ieder z'n eigen keus maar laat me in mijn waarde a.u.b, ik ben geen 5 meer en ook niet achterlijk.. Ik heb nu eenmaal een andere invulling van mijn leven en daar heb ik zo m'n redenen voor, jammer dat mensen dat niet serieus nemen als je jong bent. Ik denk overigens dat mijn ouders heel goed gaan reageren en van mijn schoonouders ben ik wel heel zeker, maar die zijn heel erg gelovig en hebben al een paar keer gevraagd wanneer we eraan beginnen haha.
Hoi hoi, Hier een bewuste jonge mama.. Ofja toen was ik nog echt jong nu nog gewoon jong Ik was 18 toen ik zwanger werd en 19 toen ik beviel van onze jongen. Ik heb vanuit mijn fam. en vrienden nooit een vooroordeel gehad. Iedereen had al lang in de gaten dat zodra mijn vriend en ik het goed op de rit hadden er zo een kleintje zou komen. We hadden toen 2 jaar verkering, woonde samen en nadat we de keus hadden gemaakt was ik ook in 1 maand zwanger! Mensen die wat verder weg stonden zaten vol met meningen over ik als tienermoeder, het zou misschien wel eens een ongelukje kunnen zijn werd er veel verteld. Ik vond dit erg kwetsend omdat we heel erg bewust voor ons manneke hebben gekozen. Ik heb dat ook tegen de mensen gezegd. In het ziekenhuis werd ik "geholpen" door een zuster die aangaf dat ik geluk had dat het "moederen" me wel in mijn bloed zat maar dat ik de volgende keer op moest letten.. Ik heb aangegeven dat zei op moest letten met wat ze zomaar aannam en vervolgens ook uitte. Ik heb me nooit verdedigd tegenover die mensen, alleen gezegd dat ons kindje gepland en gewenst was. Ik denk ook dat mensen die zoiets zeggen A. niet goed genoeg nadenken bij wat het effect kan zijn van zo'n opmerkingen en B. toch niet de moeite zullen nemen om te luisteren als je het uit wilt leggen... Succes met zwanger worden!
Hier ook bewust jonge moeder geworden, ben nu 24. Toch voel ik mij niet echt als jonge moeder. Was liever jonger moeder geworden, maargoed. We hebben beide vaste banen, koophuis en alles goed op de rit. Wij zijn wel de enige in onze omgeving. Alle vrienden zijn nog op kamers en studeren en een paar beginnen nu met samenwonen. Iedereen vond het leuk maar hebben heel veel vragen gekregen of het gepland was, en zelfs of we er blij mee waren. Alleen mijn kant van de familie was gelijk enthousiast zonder dat soort vragen/opmerkingen omdat ze wisten dat wij graag een kindje wilde krijgen. Vooral de vraag of wij er blij mee waren vond ik apart. Maar ik denk dat de meeste mensen gewoon niet weten hoe zo'n vraag of opmerking over kan komen.
Hier nog een jonge moeder! Ben 21 als ik beval in maart volgend jaar.. Klinkt ver weg zeg, volgende jaar haha.. Hoop natuurlijk dat alles goed mag gaan! We hebben er een half jaar over gedaan om zwanger te worden.. M'n ouders hadden het al wel verwacht en vinden het erg leuk! Veel mensen hadden het ook wel verwacht van mij.. Ben er wel echt een typ voor en heb het altijd al vroeg gewild. (M'n moeder kreeg mij pas laat en heeft daarna veel miskramen gehad, ben alleen gebleven) misschien mede daarom. Maar de wens was/is enorm groot. Ik denk ook dat mensen vaak niet weten hoe iets overkomt, of gewoon niet weten wat ze moeten zeggen omdat het ''anders'' is dat je vroeg een kindje krijgt. De meeste zijn toch wel richting de 30.. Maar ik denk dat je juist trots mag zijn als jonge moeder! Als je er zelf achter staat ben je nooit te jong of te oud
hier een bewust jonge mama, nu ben ik 27 was 1 dag 22 toen onze dochter geboren werd en uhm 24 toen onze zoon geboren werd Héérlijk, prima 'gepland' zou het weer overdoen! We denken vaak zat na over een 3e maar hebben ook wel redenen om het niet te doen... maar het voordeel van jong zwanger worden: ik heb nu nog ff reacties waren overigens gemengd, iedereen had het verwacht maar ook weer niet. Vaak de vraag gekregen of het gepland was erg raar want bijna tegelijkertijd zeiden ze: had niet anders verwacht!
Ik was net 22 toen ik bewust zwanger werd. Familieleden en vrienden reageerden erg leuk! Maar collega's en een aantal andere mensen vroegen of het een ongelukje was.... Op een gegeven moment was ik daar zo zat van!! Maar toen werd het gelukkig ook niet meer gevraagd... Mijn ouders zijn ook jong opa en oma, de moeder van mijn vriend ook. Ze vinden het hartstikke leuk en genieten heel veel van hun kleinkinderen. Ik was bijna 23 toen zoon geboren werd en 25 toen dochter geboren werd.
Ik was 21 toen ik voor het eerst zwanger werd maar dat was een miskraam en net 22 toen ik voor de 2e keer zwanger was. Net 2 weken 23 toen mijn dochter geboren werd. Bewust voor gekozen, nu weer zwanger van de '3e' heb ook een stiefzoontje van 6 jaar. Ik krijg continu vragen vooral van professionals of het wel gewenst is... heb ik toch zo'n hekel aan... in mijn vriendengroep heeft of krijgt iedereen jong kinderen en mijn ouders wisten ook dat we weer bezig waren. Ze vinden het alleen maar heel leuk. En ik geniet ervan dat mijn ouders 47 en 48 zijn en gewoon heerlijk achter de kids aan kunnen rennen en met ze kunnen zwemmen etc... Mijn man heeft een vaste baan en ik heb net afgelopen juni mijn hbo diploma gehaald. We hebben afgesproken dat ik tijdens mijn zwangerschap iig nog thuis blijf (bekkeninstabiliteit etc. bij de vorige zwangerschap) en daarna zien we wel we hebben een heerlijk groot huurhuis met een grote tuin en kunnen rondkomen
Ik ben ook bewust jong moeder, ik was 19 toen ik zwanger raakte en trouwde. en nu 20 en zoontje is bijna 8 weken oud. Mijn man is 5 jaar ouder dan mij en hij zei altijd zou voor me 25ste wel een kindje willen.. nou hij word in december 25 dus helemaal prima toch! Krijg vaak reacties 'een ongelukje zeker?' 'zeker niet geplant?' 'door de pil heen gekomen?' erg irritant!! ik was bijna 18 toen we gingen proberen heeft 10 maanden geduurd dat ik eindelijk zwanger was.. achteraf wel goed geweest dat het wat langer geduurd heeft, we waren namelijk aan hget wachten tot ons huisje klaar was (nieuwbouw) en dat is uiteindelijk 7 maanden uitgesteld.. nu helemaal gelukkig! getrouwd huisje kindje. een tweede willen we over een jaar of 2..
Ik ben 23 jaar en ben zwanger van mijn eerste! Ik ben anderhalf jaar geleden gestopt met de pil, maar we waren niet echt druk bezig om zwanger te worden. We hadden zoiets van als het komt, dan is het heel erg welkom! We hebben samen een huisje en beiden werken we, daarnaast studeer ik nog wel(mijn laatste jaar), dus alles hebben we op een rijtje! Alleen mijn schoonouders zijn op de hoogte en die zijn heel blij!
Ik ben 22 jaar als ik beval van mijn eerste. Ik krijg hele leuke reacties van mijn omgeving. Mijn familie kan niet wachten tot de baby komt. Dat was wel anders toen ik op mijn 19e per ongeluk zwanger raakte. (kreeg toen een miskraam) Maar iedereen wist onderhand hoe groot mijn kinderwens was, en het kwam dus ook niet echt als een verassing. Mijn vriend zijn familie die heeft er wel iets meer moeite mee, hij is 21. Zijn familie zijn meer van het school afmaken en daarna aan kinderen beginnen, maar aangezien hij geneeskunde doet zouden we dan lang moeten wachten.
Hier was ik 20 toen ik zwanger raakte en 21 toen ik beviel van onze dochter. Helemaal 'gepland' en gewenst!! Het was wel sneller raak dan verwacht; gelijk de eerste ronde al. We hadden gedacht dat het wel even zou duren! Heb eigenlijk maar een paar keer de vraag gehad of het wel gepland was, en dat was dan vooral van meiden van mijn leeftijd haha. Ik vind het niet erg kwetsend als dat gevraagd wordt. Maar kan me wel voorstellen dat het vervelend is als je het telkens te horen krijgt! Mijn ouders moesten wel even wennen aan de gedachte dat ze opa en oma zouden worden, dat klonk meteen zo oud zeiden ze. Maar ze zijn dolgelukkig met hun eerste kleinkind!! En vinden het heeel erg leuk om opa en oma te zijn Mijn vriend was 28 toen hij papa werd.
Ik was net een maand 23 toen de oudste geboren werd. En nu 32 jaar en zwanger van de 4e. Mensen van buitenaf kijken mij nog steeds vaag aan, als ik met 3 kids over straat loop. En krijg vaak gezegd, leuke oppaskinderen heb je . Of ze zeggen, vind je het niet zonde dat je zo vroeg al aan kids begonnen bent. Ik zie er nog jong uit voor 32 jaar. Mensen schatten mij vaak zo rond 26. En dan zien ze mij lopen met 3 kids, waarvan oudste dus bijna 10 is. Dus ja de meeste zullen idd denken, goh die was vast een jaar of 16 toen ze moeder werd. Ook als ik met mijn moeder en kids loop, ze denken vaak dat mn moeder de moeder is. We lijken namelijk net zussen. Ook mn moeder ziet er nog jong en fruitig uit Mijn moeder moet vaak zeggen, nee ik ben de oma, en daar dat is de moeder (mijn dochter) Dan zie je de mensen denken hahhahaha Ach ja, ik heb er schijt aan. Zolang je laat zien dat je een zelfverzekerde moeder bent, sta je er boven.
Ik ben 24 en nu zwanger van de eerste. Hiervoor veel gereisd ook voor mijn werk mijn vriend en ik hebben beide een goeie baan hebben een mooi huis dus dachten waarom niet.. Was meteen de eerste ronde raak dus het had denk ook zo moeten zijn! Ik zou altijd wel eerder willen maar wou toch eerst ff genieten goeie baan hebben nu ik al veel gezien heb en we een zeer stabiele basis hebben is ons kleintje meer dan welkom!
Hier ook, bevalling ging super en heb energie genoeg, hartstikke strak plan vroeg kids. Hier geen gekke reakties, durfen ze niet denk ik haha
Ik was 19 toen ik beviel van onze dochter en me vriend was 24 toen hij papa werd. In de eerste instantie was het een 'foutje' maar uiteindelijk toch heel gewenst. Op de een of andere manier was het condoom kapot gegaan.. Ik was niet aan de pil. Toen we zagen dat de kans er dus was dat ik zwanger was dachten we eigenlijk bij ons zelf van waarom niet, waarom nu geen kindje? Toen hadden we meteen het condoom achterwege gelaten en 2 weken later had ik een positieve test in me handen...
Hier nog een bewuste jonge mama 18 toen ik stopte met de pil maar na 1 jaar helaas nog niet zwanger dus op naar de huisarts, zij vond mij te jong en wou geen verwijzing geven.. 1e vooroordeel was dus binnen! Ik werd zo ontzettend boos.. ik had op dat moment al een vaste baan als doktersassistente & vriendlief (6 jaar ouder) als politie agent, we hebben een koophuis en alles was stabiel dus waarom niet?! Nou uiteindelijk de verwijsbrief gekregen en de MMM in, na IUI werden we zwanger en ik was 21 toen ik beviel van ons zoontje Naud Vrienden en familie reageerde ontzettend leuk, collega was minder enthousiast en snapte het allemaal niet (2e vooroordeel) maar dat is meer omdat zij het tegenovergestelde is en wel nog eerst wil reizen enzo.. Verder valt het mij meestal zelf op dat ik zo jong ben tegenovr andere moeders als ik op het CB kom met mijn zoontje, maar ik krijg nooit meer vragen of opmerkingen!!