hallo, ik ga het proberen kort te houden, maar ik irriteer me momenteel weer verschrikkelijk aan mn moeder. Dit had ik ook toen ik in verwachting was van mijn zoontje en nu weer. Hormonstertjes????? haha. maar goed, ook dit speelt natuurlijk wel als ik niet zwanger ben, maar kan ik het beter van me afzetten op een of andere manier. Ik heb het altijd al onprettig gevonden als mensen onverwachts langskomen. maar mijn moeder deed het vroeger ALTIJD. Toen ik zwanger was van ons zoontje haar hier op gewezen en gezegd dit zeer ontprettig te vinden, plus dat ik haar niet elke dag hoef te zien. en dat ze niet met de sleutel binnen hoeft te komen (vooral niet onverwachts!!! erg vervelend, sleutel is voor noodgevallen, sleutel vergeten of oppassen).dat snapt ze niet omdat ze eigenlijk elke dag bij mijn opa en oma zitten.... en zij vind dat normaal... maar goed, het ging beter.... maar ik moet haar gewoon niet altijd om me heen hebben. Totdat ik weer zwanger was. Ik kan het gewoon niet uitzetten en baal er zo van. Nu kwam ze de laatste 2 keer weer onverwachts langs, mn vader in de auto wachtend of het wel uitkomt dat ze angskomen en mn moeder aan de deur. Zegt ze: past het ? ik wil eigenlijk zeggen NEE geen zin in, maar mijn zoontje heeft ze al zien staan en doet niks anders dan ope en oma roepen. dus toe maar weer.... Ze presteren het ook iedere keer om net een uur voordat ons zoontje naar bed moet langs te komen en dan is hij zooo super druk (mijn moeder is ook zoo druk) dus proberen met eten en slapen. vervolgens zeg ik tegen haar (weer) dat ik niet zoveel zin heb in iedere keer visite en dat ik ook graag mijn momentjes alleen wil. Zegt ze nog geen 10 min later( omdat mijn man straks weg moet als ik bijna ben uitgerekend) zal ik bij je komen 2 weken????? OOOO snap je het dan niet wat ik net zeg?? blijkbaar denkt ze dat ik het niet over haar heb, terwijl ik juist probeer het subtiel tegen haar te zeggen. ze had al geregeld dat ik mijn zoontje bij hun moest brengen en zo en zo laat weg ging met mijn zusje, ze vraagt 10 min voordat ik moet werken of ik het autostoeltje nog even om kan zetten want dan neemt ze mijn zoontje mee want dan eten ze bij haar thuis warm. of vind ik dat niet goed? Pfff... Nog niet over het feit dat het daar totaal NIET schoon is en overal dingen liggen waar hij zich aan kan bezeren of opeten zoals medicijnen. waar het dus op neer komt (want ik kan nog wel 20 voorbeelden noemen) is dat ik geen keuze meer bij haar heb. Ze vraagt het wel, maar op een manier dat je eigenlijk niet meer nee kunt zeggen. klinkt dat raar? het voelt voor mij alsof ze iegenlijk alles al heeft bepaald. ik weet wat jullie denken, waarom zeg je het niet gewoon? Nou mijn moeder is een ingewikkeld persoon. Mijn moeder kan niet tegen kritiek dus is het moeilijk om wat Wat vinden jullie hoe mijn moeder doet? Doe ik extreem moeilijk (door mede hormonen) of is het begrijpelijk hoe ik dit zie? En wat ik hiermee wil? geen idee, even lkkr van me afschrijven en misschien hebben jullie nog ideeen? en ook benieuwd naar jullie mening, stel ik me dan echt aan?
Och wel wat herkenbaar haha, mijn moeder kan ook slecht tegen kritiek. Ze kwam laatst ook net toen ik naar bed wilde gaan en als ik dan zeg: oh ik wil zo naar bed. Dan krijg ik als antwoord: "oh lekker vriendelijk" en dan krijg ik ook moordneigingen, maar ik hou wijselijk mn mond Ik denk toch dat je dit moet volhouden hoor, anders heb je haar elke keer op de stoep staan. Geef gewoon aan waarom je het niet prettig vindt, dat het niet persoonlijk is en dat je het gewoon graag zo wilt. Laat haar even bellen van tevoren en geef aan dat "nee" ook een antwoord is Dan moet ze maar even boos of gepikeerd zijn, maar denk dat je toch je poot beetje stijf moet houden. Kan het wel je moeder zijn, maar ook die kan zich soms aanpassen aan jou en je leven toch. Onverwachts binnenkomen mbv de sleutel vind ik overigens wel hondsbrutaal...
Nee, je stelt je niet aan. En mijn ouders deden dit ook wel eens. Maar toen heb ik een keer tegen ze geschreeuwd (ook zwanger ) en sindsdien bellen ze. Maar nog kan ik me ontzettend aan ze ergeren, zij ook aan mij trouwens. Hier zou ik ook echt niet blij van worden. Kun je het met je vader bespreken? Luistert hij beter?
Vervelend ja. Aan de andere kant koester hen nu het nog kan straks heb je ze weer hard genoeg nodig. Je mag best je grenzen aan geven dan maar even goed duidelijk. Persoonlijk mijn moeder mag elk moment van de dag binnen komen stappen zonder te bellen of wat ze mag ook zo naar binnen. Zelfs midden in de nacht. Het blijft mijn moeder. En ik erger mij ook wel eens aan haar hoor en zij aan mij maar ja. Het blijft lastig. Overdrijven vind ik je ook niet hoor. Zo te lezen wel een betrokken moeder heb je daarom zeg ik ook deels koester dat. soms heb je ze in moeilijke tijden ook hard nodig en dan moeten we soms de minderen dingen voor lief nemen. Je mag best eens zeggen mam als je weer zo doet pak ik je sleutel af je hoeft dit niet te menen. maar soms met je net als met je kinderen even duidelijk zijn. En toch zeg ik ook koester je moeder.
Ik vind dat je wel wat overdreven reageert, maar ik weet zeker dat het door je hormonen komen haha Ik moest stiekem wel lachen om je verhaal. Ik wou dat ik mijn moeder nog bij me had, want ik mis die onverwachte bezoekjes juist echt hartstikke erg.
Mijn moeder mag ten alle tijden langs komen, zelfs onverwachts en haar sleutel gebruiken. Echter heb ik dus ouders die dit dus niet doen, visite is eigenlijk altijd bij hun Onze irritatie (klein beetje) is juist dat de ouders vaak vergeten dat het twee kanten op moet, ze kunnen niet altijd verwachten dat wij die kant op gaan, ook wij hebben een huisje en gezin. Hier is het dus wel vaak zo dat mijn moeder een dag schema voor mij op zet: Neem die kleine mee, dan laat je die hier, doen wij even dit en dat, en dan zus bij ons thuis, dat bij ons thuis, je kan blijven eten dan haal ik even dat en dat erbij etc. Op die manier zit je dus al snel vanaf 10 uur morgens tot 19 uur avonds daar, terwijl als je zegt kan het even hier (bvb een uurtje oppassen) dan is het toch al snel veel gezucht en gesteun. Ik ben stapel op mijn ouders, maar heb ook al eens subtiel laten vallen dat het ook weleens leuk is als ze bij ons komen, in plaats van ons ontvangen. Daarom snap ik je dus deels wel, en deels niet, aangezien ik het juist geweldig zou vinden als de eerste vraag niet zou zijn: hoe laat zijn jullie hier dan? 1 Tip: subtiel helpt niet
Ik herken je gevoel heel goed. Ik kan ook slecht tegen onverwachte bezoekjes. Bel liever even van te voren, ipv wanneer je al voor de deur staat, kleine moeite en voorkomt teleurstellingen. Ook mijn moeder kan slecht tegen kritiek, zit dan gauw in haar slachtofferrol, en gaat vervolgens proberen mij een schuldgevoel aan te praten. Heel frustrerend, heel vermoeiend. Uiteindelijk ervoor gekozen, toch een keer heel ongezouten een bak kritiek open te trekken, want het ging tenkoste van mezelf. Stelselmatig over mijn grenzen heen gaan, en het vervolgens niet valideren van mijn gevoel, kost uiteindelijk vreselijk veel energie, woede en frustratie. De uitkomst was voorspelbaar, maar uiteindelijk heeft het wel geholpen. Verstandhouding is een pak meer verbetert, zij accepteert mijn (huis) regels ook beter, en ziet mij als meer dan alleen 'haar kleine meis' , maar ook als volwassen vrouw/moeder. Dus kom wat meer voor jezelf op. Als de boodschap niet aankomt als je het op subtiele manier probeert duidelijk te maken, dan maar iets minder subtiel. Succes!
Sorry, maar ik vind dit altijd van die stomme reacties. Omdat jij (of wie dan ook) geen contact met vader/moeder heeft mag TS dit niet zeggen of vinden omdat het raar is bla. Je wilt niet weten hoeveel mensen op iets minder goede voet met hun ouders leven. Leuk is het niet, normaal is het wel. Verschillende mensen, verschillende karakters. Ouders of niet, dat kan "botsen". Omdat het je ouders zijn wil t niet zeggen dat ze de zaken altijd maar kunnen doen zoals zij dat willen en hoe dat hen het beste uitkomt.
Denk dat ze bedoeld dat haar moeder niet meer leeft en dat juist heel erg mist. Wat ik heel erg begrijp. Ik was heel close met mijn moeder en kwam elke langs helaas. Helaas is ze er niet meer.
Ik zou eerst even die sleutel terughalen, ze mag hem pas gebruiken als ze snapt dat hij echt alleen voor nood met een grote N is. Hier hadden mijn ouders ook een sleutel, maar zij belden wel eerst aan, tenzij ik niet thuis was en mijn moeder graag even haar werkbui wilde loslaten op mijn huishouden. Daarnaast heeft het blijkbaar niet zoveel nut om het subtiel te brengen. Of ze nu wel of niet goed tegen kritiek kan, wees duidelijk! Je bent wel een dochter van haar, maar geen kopie met dezelfde gebruiken en tradities die zij (wellicht van kinds af aan) gewend is geraakt. Dat is iets wat tot haar door moet dringen.
Pfff, alleen al het idee dat ze ieder moment voor je deur kunnen staan is vermoeiend ( en je moet er ook echt blij mee zijn dat het kan, ik weet wat het is om dichtbije familie te moeten missen en op korte termijn kwijt te gaan raken...) Voor mij werkt het om het heft in eigen handen te hebben, of het ieder geval zo te voelen. Ik stel op eigen initiatief voor dat ze een uurtje kunnen komen/wandelen of middagje uit kunnen gaan met de kids. En da n plan ik het natuurlijk wel zo dat het mij goed uitkomt, hihi. Geniet er dan ook van, doe wat je al een hele tijd moest doen en niet aan toekomt, ff de kast opruimen, boekhoudinh ofzo. Voor mij werkt dit heel goed, maar dan moet je moeder het ook wel inzien dat je dit ook voor haar doet en heeft ze hopelijk geen behoefte meer aan spontane bezoekjes. Hopelijk kan je wat met mijn tip, en dat binnenkomen met eigen sleutel terwijl je thuis bent is echt not done!!!!
Wat zijn er veel mensen die onverwacht bezoek niet leuk vinden.. Ik vind dat juist heerlijk, mensen komen toch juist omdat ze van je houden/om je geven. Vind altijd zo n gedoe dat afspreken, denk altijd ja nu komt het uit en el dan iemand op en zeg komt het bij jou ook uit?
Ga je ook nooit onverwachts naar je moeder?? Bij mij mocht mijn moeder altijd langskomen. Al is het midden in de nacht. Het is namelijk mn moeder!!! Helaas heb ik haar niet meer maar wat had ik graag gehad dat ze onverwachts op de stoep stond!
Tja of ze nou niet tegen kritiek kan of wel (ik ken eigenlijk niemand die goed tegen kritiek kan ) , je zult dit toch moeten bespreken met haar en zij zal zich hieraan moeten houden, heel simpel. Ga je het niet bespreken , dan ga je je alleen maar meer ergeren tot een explosie tot gevolg, en dan zal zij zeggen ´waarom heb je nooit wat gezegd?!´ Dat dus... gewoon als volwassenen om de tafel, moet toch te bespreken zijn dit? Heeft niks met kritiek te maken, maar jouw wensen in jouw huis (en dat van je man).
Dit heb ik zelf stiekem dus ook hahaha, maar ben opgegroeid met iedereen is welkom, dus wie ik ook mee nam, wanneer ik ook langs kwam, er kon altijd een kop of bord bij gezet worden.
Ik vraag me ook af of je nooit onverwacht bij jou ouders komt? Hier ook wel irritaties maar ze mogen altijd onverwacht langs komen. Ook midden in de nacht, natuurlijk vind ik het niet altijd handig en komt het ook niet altijd goed uit. Maar het zijn mijn ouders en de deur zal altijd open staan...
pffff soms he! Zo snapt mijn moeder nog steeds niet dat ik pislink werd toen ze compleet in paniek voor mijn slaapkamerraam (toen nog gelijkvloers) stond te roepen of het wel goed met me ging. Ik was 38 weken zwanger, en lekker overdag aan het douchen. Heerlijk lang. En ik nam dus de telefoon niet op. WTF! Maargoed ik heb dan ook een hekel aan onverwachts bezoek. Vooral savonds (ik lig vaak 21:00 al in mn nest). Overdag kan ik me er nog overheen zetten maar fijn vind ik het niet.