Tja, is niet echt een vrolijke aanhef... maarja, kan me zo voorstellen dat ik niet de enige ben in dit schuitje... Veeleisende baan, hoop stress en sinds de geboorte van mijn dochtertje zoek ik dat gewoon niet meer... Ik weet nu wat ik echt belangrijk vind en dat is: er kunnen zijn voor mijn meisje. Nu had ik nooit echt ambities om vreselijk hoog in de boom te klimmen ofzo, maar voorheen kon ik gemakkelijk lang overwerken en in de weekenden nog wat doen ofzo. Nu ben ik doodmoe als ik thuiskom en wil ik toch nog tijd doorbrengen met mijn mooie lieve meisje. Ik werk 4 dagen in de week en heb echt een hele drukke baan, waarbij ik veel veratwoordelijkheid heb voor allerlei klanten... En mijn werkgever vond het al niet fijn dat ik met zwangerschapsverlof ging... en al helemaal niet dat ik een maand langer nodig had om bij te komen van een zware bevalling en een zware kraamtijd. En toen ik 4 dagen wilde gaan werken, heeft ie daar heeeeeel moeilijk over gedaan. Mijn man is ook met een burn-out en een zware depressie thuis en ook dat helpt niet mee natuurlijk... Ik dacht dat ik het allemaal wel vol zou houden... dat ik niet vatbaar was voor stress... Ik zou wel sterk genoeg zijn... Nou... niet dus. Ben de afgelopen twee weken thuis geweest met ernstige buikgriep, omdat mijn weerstand al zo laag was, kreeg ik het twee keer achter elkaar... En nu kan ik wel janken als ik aan mijn werk denk... en alle eisen die ze daar stellen en de stress... en de stapels werk die er nu liggen... Aaaaah ! Morgen moet ik echt weer beginnen... Denk dat ik dan meteen even bij HRM of de bedrijfsarts langsga... Maatschappij is ook een beetje zo natuurlijk... Je moet het allemaal maar kunnen. Iedereen doet het... Gewoon meedoen, dan hoor je erbij. Als je best werk zou willen doen dat onder je opleidingsniveau ligt, alleen omdat je dan eindelijk wat rust hebt... dan wordt dat raar gevonden... Ik weet het even allemaal niet meer. Wil alleen rust eigenlijk. Om eens wat tijd aan mezelf te kunnen besteden...
Nou meid, klinkt idd als een beginnende burn-out, zou als ik jou was gas terug nemen en vooral nu, omdat je man ook nog eens met burn-out en een depressie thuis zit, denk dat nu ook wel alles op jouw schouders neer komt. wat je werk betreft, kan je niet tijdelijk naar 2 of 3 dagen werken? Of mischien ouderschapsverlof opnemen, als dat financieel haalbaar is. Als ik het zo lees dan willen ze je niet kwijt, maar als je zo doorgaat dan raken ze je zeker kwijt. zou zeker even langs de bedrijfsarts gaan om dit te bespreken. de maatschappij is idd zo, lekker druk, gehaast, alles tegelijk, vandaar dat ook heel veel mensen last hebben van burn-out/depressie.. Heb zelf ook een lichte burn-out/depressie, alleen heb het van de thuissituatie..ik werk 1 dag en dat is eigelijk mijn rustdag. heb 3 koters thuis lopen en mijn man is heel vaak van huis, dus alles komt ook op mijn schouders neer. Heb het dus druk druk druk thuis..voor mij is het lastig, ik kan niet zomaar weg blijven van thuis. Als je het van je werk hebt, kun je in de ziektewet. meid, ik zou zeggen trek op tijd aan de bel en doe er wat aan. heel veel sterkte knuff
Thanks eliesja ! Ja, dan heb je eigenlijk geen tijd meer voor jezelf... met 3 kinderen om voor te zorgen. Ik vind eentje al een hele taak Dan kan ik me indenken dat een dag werken een soort rustdag is ja. Nee, ik kan helaas niet minder gaan werke dan 4 dagen. Kan met het type werk niet. Dan zal ik iets anders moeten gaan zoeken. Zou ok nog kunnen misschien, maardat is tegenwoordig niet makkelijk. Achja, zo blijft er altijd wel wat natuurlijk. Lijkt me ook moeilijk als je man vaak van huis is ja... Het is soms zo handig als je met z'n tweeën bent met bijvoorbeeld je kind in bad doen enzo... Gaat alleen ook heel goed, maar met z'n tweeën is nèt wat makkelijker. Jij ook succes !