ík wil ook wel even reageren al voel ik niet helemaal hetzelfde bij mij is het NIET dat het MOEDERSCHAP zwaar valt... maar meer alles eromheen! ik moet werkelijk zoveel en op mijn werk is het ontzettend zwaar en ik werk onregelmatig en 24 uur... mijn vriend werkt ook nog in diensten en dit maakt alles tot een vrij ingewikkelde constructie... dát is wat het mij m.n. zwaar maakt! Verder laat mijn lichaam mij fysiek ook nog "in de steek"... heb 2wkn geleden een onderzoek gehad bij de reumatoloog en ze verdenken mij op fibromyalgie, donderdag hoor ik hopelijk meer... verder heb ik al ruim 2 jaar bi.... tja dát vind ik moeilijk en ik heb vaak het idee geen tijd te hebben om te genieten van Kyana en dat maakt mij verdrietig! Kyana heeft ook niet de makkelijkste start gehad, ze is in 3 uur op de wereld gedonderd.... 1 dag bv gehad, reflux, met 6 wkn in het ziekenhuis.... duszzz angel eyes ik wist niet dat jij ook een stort bevalling gehad hebt! so here am i... 3 uurtjes vanaf de eerste zucht {vliezen breken}
heeft je kleine meid al verlatingsangst? Die van mij had/heeft het zo erg dat het lijkt alsof de sirene op de 1e van de maand gaat als ik even buiten beeld ben. Dan is naar het toilet gaan een redelijk gestresste bezigheid
Nee nog niets van gemerkt.. en dan nog vindt ik dat je er niet zo gestrest mee om moet gaan.. ze gilt ook weleens de boel bij elkaar maar ik ren er dan niet direct naar toe ofzo.. ze ziet dat ik bij haar in de buurt ben en zodra ik haar oppak en knuffel dan lacht ze alweer.. is gewoon mama aan het uittesten, maar mama heeft haar kleine donder wel door ik ga echt niet stressen omdat zij gilt, ga rustig naar de wc hoor.. krijgen ze niets van...
Ik zei het ook wel eens; moest er nog bijkomen dat hij ´s nachts ook wakker is. En idd tuurlijk ben je blij dat je kleintje dan goed slaapt maar het is ook fijn als je ongestoord kan douchen en rustig je broodje kan eten zonder dat bij jou ook de tranen over je wangen rollen. Regelmaat is mijn redding geweest en gelukkig gaat het nu stukken beter! Ik weet nu ook waar ik wel en niet terecht kan als ik ergens mee zit. Het is misschien ook de natuur maar je vergeet het allemaal wel net zoals de pijn bij de bevalling.
sja dat zou ik wel willen, maar er zit gewoon ergens die geworteld dat een huilend kind niet goed is. Ik heb het echt wel geprobeerd hoor, maar ik krijg er gewoon stress van. Ik kan daar niks aan doen, al zou ik het willen... Maar goed, dat zijn fases gelukkig en ik loop heus niet te gillen en te rennen door het huis. Alleen van veel stress wordt je erg moe en al wil je er alles aan doen... Toen mijn dochter 6 maanden was had ik dit topic niet eens geopend! Ze heeft nu gewoon een fase gehad die wat zwaarder was, vooral voor haarzelf. Nu is ze weer een zonnetje, dus dat houdt de boel in balans.
hoi ik ben zelf moeder van 3 kinderen heb er 1 van 8 1 van 4 en 1 van 5mnd ongeveer en ik vind het moederschap ook best wel zwaar heb heel weinig tijd voor mezelf en de nachten zijn ook niet jut van het maar goed er komt een tijd dat mijn kleine meid wel lkrr door gaat slapen doet ze nu ook wel maar wel vaak wakker om speen tis een druk leventje zo maar goed heb wel drie mooie meiden en ben er supertrots op zou ze voor geen goud willen missen
Nou mijn bevalling is heel raar gegaan. vrijdagochtend inleiden met gel en pas zondagochtend had ik een halve cm ontsluiting, dus 2,5 dag buik en rug weeen. toen hebben ze vliezen doorgeprikt en infuus met weeenopwekker. en toen kwam de ware weeenstorm
Misschien heeft dat er toch ook wel mee te maken, wat voor soort bevalling je hebt. Kan me zo voorstellen dat als de bevalling vrij goed ging, je kindje er in, ik noem maar wat, 7 uurtjes is en het ging allemaal redelijk qua pijn (die heb je er bij echt waar!) dat je dan gewoon een minder zwaar begin hebt met je kleine? Hier een weeënstorm van 11 uur en toen nog maar 2.5 cm opgeschoten...
Maar dan nog is het gewoon best zwaar. Inderdaad, als je er niet zoveel moeite mee hebt dat je kleintje huilt, is het misschien minder zwaar. Maar als je, zoals Guppie aangeeft, het moeilijk vindt en het geeft stress als je kleintje huilt dan is het echt wel zwaar. Vooral als je baby veel huilt. En dan nog de slaapproblemen die veel ouders ervaren. De tijd die je voor jezelf mist. Maar tegelijkertijd, dat zeg ik ook; het is het mooiste dat me ooit is overkomen!
Ik heb ook een zware bevalling gehad, daarna een huilbaby en ik kan er ook nog steeds niet tegen dus als Jesper huilt en ik laat hem ook niet huilen. Ik kan dus ook niet rustig naar de wc oid, dus het is best vermoeiend. Nu is Jesper ook wel een pittig kereltje geloof ik.
ik werk sinds 1 nov weer 32 uur, nadat ik 1 jaar thuis ben geweest. ik was erg bang voor vermoeidheid, maar werken is meer ontspannen dan thuis zijn. Ik drink koffie wanneer ik wil. ik kan even tussendoor mailen, heb 30 min lunch pauzen, ga zo door.... de momenten dat ik nu met mijn meiden ben, geniet ik intenser van ze. al mis ik ze weer ontzettend als ik werk. Ik heb het nooit als moeilijk ervaren om moeder te zijn, maar ik ben wel moe. soms dood moe dat ik mijn vriend ontzettend afsnau en dat soort momenten maken het minder. en het huishouden. Ik ga kijken of ik een hulp kan aannemen, want dat is een zooitje maar ik ben overtuigd dat in veel gevallen een thuismoeder het net zo, misschien wel zwaarder heeft dan een werkende. dat is mijn ervaring in iedergeval. Ik raakte ook altijd erg gefrustreerd als een thuismoeder verheerlijkd werd. als er opmerkingen werden gemaakt van geniet nog maar van het thuisblijven, lekker relaxed. kan je nog even een boekje lezen etc etc. nou ik had echt geen tijd voor mijzelf thuis.
Hier zo'n makkelijke bevalling als hierboven beschreven. Totaal niets mee geleden. Maar ik vond de eerste 3 maanden ook écht geen roze wolk. Mijn kleintje had verborgen reflux en heeft heel veel gehuild. Daarnaast was ik totaal niet voorbereid op het enorme verantwoordelijkheid die ik voor haar voelde. Het overviel me echt en in het begin drukte het echt zwaar op me, ook de hormonen raasden door mijn lijf. Ik was echt blij dat we medicijnen kregen voor de verborgen reflux en dat de eerste 12 weken voorbij waren. Mijn dochter werd stukken rustiger, er kwam meer regelmaat in en ik kon het allemaal beter overzien. Sindsdien kan ik er ontzettend van genieten, van het moederschap (met een baaldag hier en daar ).
Ghita, ik voel wel wat veroordeling vanuit jou over het feit dat ik schreef dat ik in het begin niet eens naar het toilet kon. Gelukkig blijk ik niet de enige te zijn geweest Het heeft niet zo veel zin de ander hierom te veroordelen; het ene kindje huilt meer dan het andere kindje, de ene moeder voelt zich misschien zekerder dan de andere en kan misschien ook beter tegen het huilen. Iedere moeder ervaart het anders en jij ervaart het niet als zwaar, wat gewoon heel fijn voor jou is. Maar ik voelde me gewoon heel onzeker in het begin en het huilen ging me gewoon door merg en been, Als ik mijn dochter op schoot of aan de borst had huilde ze niet en dus zat ik de eerste twee weken alleen maar te zitten met haar op of aan me en tja,, dan is het toilet wat moeilijk. Bij een tweede zal ik het idd anders gaan aanpakken en zal ik mijn kindje wat meer laten huilen zoals ik nu ook met mijn dochtertje doe. Maar voor e eerste keer moeder worden... pfff.... dat is best een heftige ervaring geweest! Bij mij speelde ook een rol dat ik na 3 weken terug moest naar het ziekenhuis nadat ik hevig begon te bloeden en een operatie volgde. Dan heb je al weken weinig geslapen, operatie erop, flinke hormonen, nou dan gaat een mens rare dingen doen hoor Ik snap nu nog waarom ik het toen zo deed, maar een volgende keer
Kan me voorstellen dat je er soms moe van wordt van al die stress, gelukkig is het maar een fase.. wie weet komt die ook nog wel bij onze dochter, en dan weet ik ook nog niet hoe ik dan zou reageren natuurlijk... aan alles komt een eind zeggen ze weleens.. dus...
Och meid ik bedoelde dit niet om je te kwetsen hoor! zo was het echt niet bedoeld..! Ik weet natuurlijk niet wat het is en kan me er ook niet echt veel bij inleven.. dus sorry daarvoor.. wilde je niet veroordelen, maar ik dacht even toen ik dat las van huh? hoezo kan je niet eventjes naar de wc.. maar lees nu de rest van je verhaal en dat lijkt me ook niet niks zeg! idd is ieder kindje anders en iedere moeder is anders.. daar heb je helemaal gelijk in.. Onze kleine meid is erg makkelijk en tevreden, vermaakt zichzelf erg goed, en slaapt ook direct als ze in haar bedje ligt.. dus jah ik kan er niet over meepraten zoals ik al zei.. maar voel je niet aangevallen hoor! groetjes..
Heb nog niet alle reacties gelezen, maar wat een herkenning! Hir ook hoor: het valt mij bar tegen, Niels is niet de makkelijkste en slaapt vooral overdag nauwelijks. Zo kom ik nergens aan toe en kan zelf ook niet even bijslapen (hij komt nog 2 a 3 keer per nacht). Vind het erg moeilijk om dit allemaaltoe te geven aan anderen en als ik dat al doe kijg j etoch reacties als maar hij is toch zo lief?! Ja natuurlijk is 'ie dat, maar dat maakt het er niet makelijker op!
Het moederschap zélf valt me eigenlijk niet gigantisch tegen, maar vooral het combineren met het huishouden en vooral mijn studie. Dát maakt het zwaar. Ik moet vooral veel thuis doen, waar ik moeilijk aan toe kom omdat mijn zoontje zijn aandacht wil en ik me niet volledig kan concentreren. Als ik dan toch probeer te studeren en hem geen aandacht geef kan ik me een hele slechte moeder voelen. Dit maakt het voor mij zwaar. Het gevoel of ik het wel goed doe en of ik hem juist niet te weinig aandacht geef omdat ik zo in de stress zit met mijn opleiding...
Ik hoor niet bij die groep die opnieuw zwanger wil worden. In ieder geval de komende 3 jaar niet, daarna kan ik het overwegen, want ik zou niet willen dat mijn zoon enigskind is.