Tja... ik dacht meteen na de bevalling 'Dat doe ik gerust nog een keer' ook al was het bij mij ook vrij lang en zwaar (vanaf 9-7 voorweeën, ontsluiting schoot 2 dagen later nog niet op, dus infuus erin, na 8 uur heftige rugweeën nog 3 kwartier persweeën wegpuffen en toen nog 2 uur persen). Dus dat houdt me absoluut niet tegen. En ik vind Sverre nu zo leuk, dat ik wel nog zo'n kleintje wil. Maar... 't liefst wel het eerste jaar overslaan. Ik ben nog niet zwanger maar denk heel veel aan hoe het met Sverre was. Tuurlijk, ik had een PPD en 't is niet gezegd dat ik die weer krijg. Maar jeetje, ik voelde me zó opgesloten en wanhopig en eenzaam.. Dat beangstigt me. Maar ik heb zo'n fantastische partner, echt, hij is de perfecte vader. Met Sverre en mijn PPD ook meteen - hij moest ook wel natuurlijk. Maar met hem naast me durf ik het wel aan denk ik.
Goh, zit echt in precies hetzelfde schuitje! Ben vorig jaar aan een hbo opleiding begonnen die 3 jaar duurt (je weet nooit hoe lang het duurt voordat je zwanger bent) en dat in combinatie met het werk (3 dagen), het huishouden en het moederschap, is echt heel erg zwaar. Doe het heel graag voor onze kleine man en zou hem voor geen goud meer willen missen en dus ook niet anders willen, maar zwaar.... ja, inderdaad. Soms is het net ff allemaal teveel en weet ook ik even niet waar ik het moet zoeken. Vooral het feit dat je eigenlijk nooit meer ff iets voor jezelf kan doen. Gelukkig slaapt de kleine man savonds en snachts goed, maar overdag is het 'een drama'. Langer dan een halfuur/3 kwartier is het niet, dus dan is het gewoon heel moeilijk om even tussendoor iets anders te kunnen doen en dat is soms moeilijk te accepteren. Maar goed, ga er vanuit dat het straks iets makkelijker wordt, als hij zichzelf wat beter kan vermaken.
@mikki77: ik heb iets van een half jaar geroepen geen tweede te willen, maar na een jaar begon het toch erg te kriebelen en wij zijn nu bezig voor een tweede. Ik vond het eerste jaar vooral heel zwaar en stiekem hoop ik dat als ik weer zwanger raak dat het een makkelijker kindje zal zijn, maar anders weet ik dat het na een jaar makkelijker gaat worden. Wel hebben mijn man en ik afgesproken dat als het lukt hij 1 dag minder gaat werken. En waarom? Tja, ook al is het zwaar, ik houd echt zoveel van mijn zoontje en het begint weer te kriebelen.
Ik vind het moederschap ook zwaar. En dat terwijl ik zo'n makkelijk kind heb! De eerste maanden gingen van een leien dakje; mijn zoon sliep zo'n beetje de hele dag. Maar vanaf een maand of 6 begon het; 's nachts wakker, 's avonds niet willen gaan slapen, de hele verzorging, etc. Ik vraag me af of ik een tweede wel aan zou kunnen..... daarom heb ik ook enorm veel respect voor al die vrouwen die 2 of 3 kinderen snel achter elkaar krijgen. Ik snap werkelijk niet hoe ze het doen! Mochter er bij ons een tweede kindje komen, dan wachten we wel totdat onze zoon een jaar of 4 is!
Dat heb ik nu ook! Ik volg geen studie meer maar het combineren met het huishouden vind ik nog wel moeilijk. Als Sanne s'middags slaapt dan ga ik ff wat voor mezelf doen maar heb dan geen zin in het huishouden . Maar het moederschap vind ik erg leuk ook al heb ik weinig tijd voor mezelf en ben ik meer moe is voordat we een dochter hadden. Ik werk 2 dagen in de week en dat vind ik heerlijk, ff wat anders. Ik voel me al schuldig over deze zin . Maar dan ben ik ff weg uit de dagelijkse sleur. De rest van de dagen ben ik thuis. Maar ik moet zeggen dat ik een geweldige vriend heb die nergens zijn hand voor om draait, hij helpt werkelijk overal mee. Als ik vrij ben en hij komt s'avonds thuis dan neemt hij direct de verzorging van Sanne al over. We willen graag een 2e kindje maar nu nog niet, eerst van Sanne genieten. Ik denk dat als we een jaar verder zijn dat we er dan voor gaan.
Ik vond de eerste 15 maanden zo ongeveer ook, bij tijd en wijle, behoorlijk zwaar. Er waren echt wel dagen dat ik dacht: mag ik alsjeblieft even slapen c.q. wat voor mezelf doen ALSJEBLIEFT! Mijn man was ook nog overspannen, dat maakte het extra zwaar. Toch heb ik er heeel erg van genoten en zou ik het zo weer doen. En: nu heb ik een dochter van 1 jaar en 10 maanden en het is echt veel makkelijker. Ik krijg veel meer slaap dus ben niet meer zo moe, een heel vast ritme, ze kan praten waardoor je alles in goed ebanen kan leiden etc. En ik werk 3,5, binnenkort 4 dagen per week. Alleen maar thuis zitten zou ik gek van worden. En we hebben een schoonmaakster, dat kan ik aanbevelen als je het geld kan missen! Groeten!
Tja zwaar...Ik ben het in die 10 jaar allemaal vergeten hoe dat was toen met die 2 kleintjes zo kort op elkaar. Hoe heb ik dat toen ooit voor elkaar gekregen? Zeker de 2e en dan mn man 3 weken na de bevalling 3 weken naar Amerika voor zn werk Maar heb t toch maar zo even gedaan... En dan heb ik er nu 1 en 2 grote mannen... Soms zou ik willen dat Wendy al wat groter was zodat ze zichzelf bezig kon houden en ik mn handen even vrij had. Soms zou ik willen dat die 2 apen weer baby waren...waren ze iig ff klaar met elkaar (en mij) irriteren en vechten en ruzie maken. PFFFFfffff.... En toch is Wendy helemaal niet zo moeilijk. Heb ook al 2 andere gehad waar van de eerste geen huilbaby maar erg ver er vanaf was het niet. Die kon ook niet zonder mama....schreeuwde werkelijk alles bij elkaar als hij niet bij me op schoot zat. Echt tot hij n jaar was zo ongeveer. En toen was het van de eene week op de andere over. Maar dat lag waarschijnlijk ook aan zn pdd-nos. Dus de ervaring is er al redelijk Maar op de een of andere manier gaat Wendy altijd moeilijk doen net als ik het ff niet kan hebben. Ik bedoel niet dat ze moeilijk doet als ik ff wil afwassen of tijd voor mezelf wil hebben. Maar net als ik ERG moe ben van iets en erge honger heb ofzo. Als er een aantal vooraadjes leeg zijn zeg maar. Energie weg...dan is het logisch als je er niet tegen kan, toch? En juist DAN doet ze moeilijk. Misschien door dat ik dan anders doe? Weet t niet maar pfff... Gelukkig heb ik nu n man die dat door heeft en dr dan ff weg pakt bij me. Vind nu vooral de dag indeling moeilijk. Ik moet het huishouden doen. Kind baderen en voeden, andere kinderen dirigeren (zorgen dat ze doen wat ze doen moeten op de tijd dat ze dat doen moeten, mee hebben wat ze mee moeten wanneer dat moet, etc) financiele dingen regelen, dieren verzorgen, boodschappen doen, etc. En allemaal liefst optijd en zo dat alles door kan... Net n grote legpuzzel waarvan ik niet weet wat die voor moet gaan stellen... En net als je dan weet hoe het n beetje loopt...krijg je n regeldagje of n sprongetje en dan is t ineens weer anders Durf nu ook bijna niet te denken van "goh het loopt allemaal toch aardig nu" Want dan gebeurt er vast weer iets. Zo dacht ik vorig weekend van...wanneer zou het volgende regeldagje zijn?" POEF meteen de dag erna hoppa regeldagje Dat vind ik eigenlijk het zware er aan. Heb je net alles op de rails...moet t toch weer anders omdat de variabelen weer varieren
Pfff, nou, als ze weinig slaapt 's nachts en overdag (zodat je nergens aan toe komt) is het best zwaar, en zeker nu mijn man aan z'n schouder gebleseerd is en nagenoeg niets kan (zeker niet met de kleine) is het pretty heavy en ik zit er inmiddels ook flink doorheen!
Ik vind het eerlijk gezegd wel meevallen. Ik heb een heel gemakkelijk kind en werk nu ook 3 dagen in de week. Mijn man werkt 60 uur in de week en dus de zorg voor Noortje ligt dan ook voor een groot gedeelte bij mij. Ik heb wel een hele drukke baan. En tuurlijk ben ik erg moe na zo'n dag. Dan komt de verzorging van Noortje er nog eens bij. Maar als ik doodmoe het kinderdagverblijf binnen loop dat krijg ik weer energie. Die glimlach doet mijn drukke dag vergeten. Tuurlijk heb ik ook wel eens een moment dat ik denk: nu even niet.. pff.. ik wil gewoon slapen! Maar die momenten zijn schaars en ik geniet van elk moment met Noortje. Nu geloof ik niet dat andere mama's niet genieten van hun kind, begrijp met niet verkeerd. Het gaat hier allemaal vanzelf. Maar dat komt denk ik echt omdat Noortje super gemakkelijk is. Ook zij heeft wel eens mindere dagen, en dan kan ik dat gevoel van jullie wel delen. Gelukkig zijn ook deze dagen maar schaars.. Echt, ik had het zwaarder verwacht.
Ik heb weer 2 kutnachten gehad en heb het echt even gehad hoor. Is meer de situatie natuurlijk, want ik moet wel gewoon werken. Het is niet Ymke haar schuld dat ik me nu rot voel, maar zij is wel de nachtbraker natuurlijk Al voel ik me wel heerlijk als ik haar dicht tegen me aandruk midden in de nacht...
Ik heb nog niet alles gelezen maar wil toch even reageren. Ik zit erg in tweestrijd, enerzijds vind ik het eigenlijk best goed te doen maar anderzijds vind ik het superzwaar. Ik krijg steeds meer een band met onze kleine man, je moet elkaar in het begin echt nog leren kennen en nu na 9 maanden heb ik hem wel een beetje 'door' zeg maar. Hij slaapt 's nachts goed (behalve als hij ziek is, zie verder), al vanaf het begin, dat helpt natuurlijk wel enorm. We hebben geen enorme problemen met hem ondervonden, hij is geen huilbaby, kan zichzelf best even vermaken, is tevreden en lief, kortom een heerlijk manneke. Maar wat ik zwaar vind is dat hij de laatste tijd best vaak verkouden/grieperig (en dus hangerig) is (lang leve de creche), plus dat nu z'n tandjes doorkomen en ikzelf eigenlijk ook al een paar maanden aan het meegenieten ben van alle virussen en bacterieen die ons huis ineens binnenkomen. Hij wordt nu sinds een maand of 2 's nachts wel eens wakker (helemaal nieuw voor ons) en dan moeten we er uit, soms een flesje geven some even troosten, nou ja jullie kennen het wel. Ook met z'n schema loopt alles een beetje in het honderd, hij moet ook zoveel eten (fruit, groente, brood, yoghurt, papfles, 2 flessen melk, etc., en dat alles tussen 8 uur 's ochtends en 7 uur 's avonds!) en met tandjes/verkouden loopt alles toch telkens weer anders. Kortom, tweestrijd. Maar dat hebben alle mama's natuurlijk, iedereen houdt van z'n kindje en iedereen weet dat het moederschap ups en downs heeft...!
ik ervaar het moederschap ook soms wel als zwaar, hoewel ik er ook van geniet! Met name het zorgen maken valt me erg tegen. Ons ukkie is 8,5 week te vroeg geboren, dus vanaf het begin zijn er veel zorgen geweest. Zijn motorische ontwikkeling loopt iets achter (ongeveer op gecorrigeerde leeftijd), hij heeft benauwdheidsklachten, is aan de lopende band verkouden en aan het hoesten en is wat prikkelgevoelig... Dit maakt dat ik me snel zorgen maak, wat bakken energie kost. Neem daarbij gebroken nachten (als hij niet lekker is) en het feit dat hij een vroege vogel is (5u30-6u00) en dan is het wel logisch dat ik het als zwaar ervaar. Maar toch zou ik noooit terug willen en geniet ik met volle teugen van ons mannetje! Ik heb nooit vooraf gedacht dat het makkelijk zou zijn, maar had vooraf inderdaad niet verwacht dat ik een extreem prematuur kind zou krijgen met alle bijbehorende perikelen.....
Ondanks dat ik zielsveel hou van ons zoontje, nooit geweten dat je zoveel van je kind kan houden en dat je door het vuur voor hem gaat. Maar soms kan ik wel janken. Een heftige bevalling gehad, na 3 weken alleen maar een huilend kind en niet willen slapen. Na 3 maanden eindelijk duidelijheid dat hij kma heeft. Na 6 maanden eindelijk eens serieus gekeken naar hem dat hij reflux heeft. Nog flink wat onderzoeken gehad ivm zijn longen die onrustig bleven. Sinds 2 maanden zijn er we eindelijk eruti wat hij allemaal heeft. Het is werkelijk niet te geloven hoe vaak ik al bij de ha heb gezeten, en ik ben echt geen overbezorgde mama, want er was idd altijd wat hoor. De ha vroeg zich ook vaak af waar hij het aan verdiend heeft iedere keer wat! Hoeveel zorgen je krijgt met een kindje, slapenloze nachten van het piekeren of je kindje die huild. N De onzekere momenten die je hebt als je kindje al weken geen avond maal wil eten, of ziek is, of dat je niet weet wat je kindje heeft. Inderdaad de momomten dat hij je enrgie leegzuigt omdat je niet even normaal een plasje kan doen en dan zit er een krijsend kind achter de wc deur, met het gevolg dat jij de wc deur niet open kan doen omdat hij er dus achter zit. Nu weer dat hij ziek is, door komende tandjes heeft dus nachten onderbroken, vanacht bijv maar 1 uur kunnen slapen. Sja nooit bij stil gestaan, maar ik zou hem voor geen goud,miljoenen kwijt willen. Ik zou me hand afhakken voor hem, hij is me alles, me trots me knapste man te wereld! Zo dat was even flink van me afshcrijven en dat is niet goed als je maar 1 uur geslapen hebt want nu lopen de tranen hihi
ik had gelukkig geen baby die te vroeg werd geboren, maar het zorgen maken herken ik uit je verhaal. Het vreet zoveel energie en als het niet goed gaat met je kindje of als hij ziek is, nou dan voel jij je ook ziek en vaak moe omdat je daarbij vaak slecht slaapt er er vaker uit moet in de nacht.. waar ik niet bij stil had gestaan is, dat een baby/kindje hebben...zoveel zorgen met zich meebrengt...
Onrustige longen, flinke exceem, spuitluiers en dan weer verstopt, huilen huilen en nog eens huilen. Ben naar de ha geweest en in overleg andere voeding gaan geven,, binnnen een halve dag hadden we al een ander kind!